مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1379 | دوره:34 | شماره:46 |تعداد مقالات:15

تغییر در غلظت پروتئین های پلاسما به دنبال تحریک التهابی یکی از علایم مهم پاسخ فاز حاد می باشد که معمولا به علت تغییر در پروفیل بیوسنتزی کبد اتفاق می افتد. جهت بررسی سطح سرمی پروتئین های فاز حاد شامل CRP، آلفا یک آنتی تریپسین (ATT)، آلفا یک اسیدگلیکوپروتیین (AAG)، هاپتوگلوبین، ترانسفرین، سرولوپلاسمین، جز سوم کمپلمان (C3) و سطح پلاسمایی فیبرینوژن در بیمارن مبتلا به هپاتیت حاد ویرال که در آنها خود بافت کبد نیز دچار ضایعه می باشد. 60 فرد مبتلا (37 نفر مرد و 23 نفر زن) در سنین بین 45-3 سال در دو گروه HBs Ag+ (21 نفر) و HBs Ag- (39 نفر) و 60 نفر افراد سالم که از لحاظ جنسی مشابه و از نظر سنی تقریبا یکسان بودند بعنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح سرمی پروتیین تام، آلبومین در بیماران در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05). در نتیجه در این بیماران زمینه بیماری کبدی وجود نداشت. الگوی تغییرات غلظت آنزیم های کبدی کاملا هپاتیت حاد ویرال را در بیماران تایید می کرد. در هر گروه بیماران HBs Ag+  و HBs Ag- غلظت سرمی AAT, CRP ترولوپلاسمین، C3 و غلظت پلاسمایی فیبرینوژن در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (P>0.01).. ولی میزان AAG تنها در گروه HBs Ag+  افزایش نشان داد (P>0.01). و در گروه HBs Ag+  در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. غلظت هاپتوگلوبین در هر دو گروه بیماران در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.01). که این کاهش در بیماران HBs Ag+  بیشتر بود. ترانسفرین بعنوان یک پروتیین فاز حاد تنها در گروه بیماران HBs Ag-  کاهش معنی داری نشان داد (P>0.01).نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می داد با وجود التهاب موضعی کبد در هپاتیت حاد ویرال برخلاف بیماری های التهابی دیگر غلظت پلاسمایی هاپتوگلوبین در هر دو گروه بیماران کاهش یافته.و غلظت سرمی AAG در بیماران HBs Ag+ در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان نداد. اگرچه غلظت سرمی C3, ATT, CRP، سرولوپلاسمین و غلظت پلاسمائی فیبرینوژن در هر دو گروه بیماران افزایش داشت و لی افزایش آنها در حدی که در اکثریت بیماران التهابی مشاهده می شود نبوده و بسیار کمتر از آنها بوده است. بنابراین بنظر می رسد که در هپاتیت حاد ویرال پاسخ پروتئین های فاز حاد به شکل تیپیک بیماریهای التهابی وجود ندارد.

تالاسمی کم خونی همولیتیک شایعی است که به صورت صفت اتوزومال مغلوب منتقل می گردد. این بیماری که شایع ترین اختلال تک ژنی در جهان هست در کشورهای حوزه دریای مدیترانه، خاورمیانه و آسیای جنوب شرقی شایع است. تالاسمی نوع بتا در ایران نیز شیوع بالایی دارد که در شرایط هموزیگوت بعلت مشکلات شدید و تهدید کننده ای که برای بیماران دارد هزینه بسیار گزافی برای سیستم،بهداشتی درمانی کشور وارد می کند. شیوع این بیماری در پاره ای از استان های شمالی و جنوبی بسیار بالا است. رقم شیوع 8% در استان فارس موجب گردید که مسوولین مملکتی توصیه اجباری به انجام آزمایش های قبل از ازدواج در مورد تالاسمی بکنند. با اطلاعات زمینه ای موجود به جهت این که میزان شیوع بیماری را در شهر تبریز زیاد نمی دیدیم در سال 1373 اقدام به بررسی شیوع ناقلین تالاسمی بتا در میان مزدوجین شهر تبریز نمودیم. از 2052 نفر مرد و زن داوطلب ازدواج مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر تبریز بعد از تکمیل پرسشنامه تهیه شده نمونه خون برای برسی اندیس های گلبول های قرمز، اندازه گیری هموگلوبین A2 و F و ذخایر آهن اخذ و بعد از بررسی اولیه با شمارش گر اتوماتیک TECHNIC aN-H1، بررسی های تکمیلی صورت گرفت. اطلاعات حاصله توسط کامپیوتر و با برنامه SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. از کل موارد بررسی شده 114 نفر MCV کمتر از 80 فمتولیتر داشتند که 22.8% ایشان تالاسمی مینور خالص و 9.6% تالاسمی مینور توام با کمبود آهن بودند با احتساب جمعیتی میزان شیوع تالاسمی بتامینور در تبریز 1.8% محاسبه گردید.

این پژوهش مطالعه ای توصیفی است که با هدف تعیین شیوع و علل سزارین در سطح استان آذربایجان شرقی انجام گرفته است. بدین منظور مجموع سزارین های انجام یافته در کلیه مراکز دولتی و خصوصی استان جمع آوری گردید (16170 مورد سزارین). جهت پی بردن به درصد شیوع سزارین، چون عده ای از زایمانهای طبیعی در منازل و تسهیلات زایمانی انجام می گیرد لذا مجموع موالید در سال 1376 از اداره ثبت احوال استان بدست آمده و ملاک بررسی قرار گرفت (مجموع موالید سال 1376، 59735 مورد بوده است) بررسی ها نشان دادند که درصد شیوع سزارین در کل استان 27% در سال 1376 بوده است همچنین درصد سزارین در مراکز دولتی 25.5% کل زایمانهای انجام یافته آن مراکز و در مراکز خصوصی 62.5% کل زایمانهای انجام یافته آنها را شامل است. جهت تعیین علل سزارین در مراکز دولتی بررسی ها نشان دادند که علل سزارین در مراکز دولتی به ترتیب شیوع عبارتند از عدم پیشرفت (25.3%)، سابقه سزارین (25%)، زجر جنینی (20.9%)، پرزانتاسیون معیوب (8.86%)، سزارین الکتیو (7.51%) خونریزی سه ماهه سوم (2.05%)، دوقلویی (1.2%)، بیماری سیستمیک مادر (1.8%) و سزارین برای بستن لوله (0.88%) از آنجا که اندیکاسیون سزارین در تمامی پرونده های بخش خصوصی به وضوح ذکر نشده بود لذا تنها به بررسی محدودی از مراکز خصوص در طی سال 76 پرداختیم و علل سزارین به ترتیب شیوع در سال 76 در این مراکز عبارتند از: زجر جنینی (36.9%)، عدم پیشرفت (20.3%)، سابقه سزارین (16.5%)، و خونریزی سه ماهه سوم 5.7% و ... که جهت تعمیم آن نیاز به بررسی گسترده با حجم نمونه بیشتر وجود دارد. ضمن بررسی علل سزارین، پیشنهادهایی جهت پژوهشهای بعدی ارایه گردید.

چون درصد بالایی از خونریزیهای غیر طبیعی رحم به مسایل حاملگی مربوط می شوند بنابراین برای تشخیص علت خونریزی اطلاع از وجود یا عدم وجود حاملگی حایز اهمیت فراوانی می باشد. وجود ویلوزیته های جفتی در نمونه های کورتاژ از بارزترین علایم حاملگی است که عدم حضور آنها در موارد سقط باعث اشتباه در تشخیص حاملگی می گردد. در اینگونه موارد، حضور سلولهای تروفوبلاستی معیار قابل اطمینان دیگری است که می تواند موید حاملگی باشد. بر این اساس، در مطالعه حاضر خصوصیات مورفولوژیک سلولهای فوق و مطابقت حضور آنها با حضور سایر معیارهای حاملگی مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های مورد استفاده در این بررسی شامل 100 نمونه کورتاژ است که برای تشخیص علت خونریزی غیر طبیعی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال گردیدند. نمونه ها پس از آماده سازی و تهیه مقطع با هماتوکسیلین – ائوزین و PAS رنگ آمیزی و سپس با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که سلولهای تروفوبلاستی بینابینی دارای حجمی بزرگ، هسته ای نامنظم و دندانه دار و هیپرکروماتیک می باشند. از نظر تطابق با حضور سایر معیارهای حاملگی، در 30 مورد حضور سلولها با حضور سایر معیارهای تشخیص حاملگی همراه بود، در 23 مورد علیرغم عدم حضور ویلوزیته ها این سلولها مشاهده شدند و در 38 موردی که سلولهای تروفوبلاستی بینابینی دیده نشدند حاملگی نیز به اثبات نرسید. بعنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که حضور سلولهای تروفوبلاستی بینابینی معیاری قطعی برای تشخیص حاملگی است و خصوصیات مورفولوژیک هسته آنها معیار قابل اطمینانی برای تشخیص سلولهای فوق در نمونه های کورتاژ می باشد.

درمان موفق بیماریهای بدخیم با پرتوهای یونساز مدیون کنترل دقیق کیفیت درمان است. تاکنون در مرکز پرتو درمانی تبریز برنامه کنترل مدونی انجام نپذیرفته بود. لذا به منظور اجرای این مهم، یک برنامه کنترل کیفی درمان به ویژه در رابطه با سیستم و برنامه ریزی درمان بطور دقیق در این مرکز به اجرا گذاشته شده است. برنامه کنترل کیفی بر روی کلیه اجزای سیستم پرتو درمانی دستگاه کبالت چه از نظر مکانیکی، هندسی و چه از نظر بررسی دز خروجی دستگاه و وضعیت حفاظت این مرکز مورد بررسی قرار گرفته است. سپس کلیه عملیات برنامه ریزی درمان بر روی 204 بیمار انتخاب شده، انجام پذیرفته و با روشهای اعمالی در آن مرکز مقایسه گردیده است. همچنین جهت تعیین درجه یکنواختی میدان پرتو، منحنی های پروفایل رسم شده اند. در این بررسی ها، پنج نوع خطای مکانیکی، وضعیت مطلوب ایمنی الکتریکی، مکانیکی و رادیولوژیکی، وضعیت مطلوب آهنگ دز محور مرکزی و ضریب سینی حفاظ، تفاوت فاحش در ضرایب وج (1.52%- تا 14.86%-)، کاهش 0.2% تا 3.62% دز تجویز شده در صورت عدم محاسبه میدانهای موثر اجرا شده در 20 مورد بیمار انتخابی، و مقدار 2-1% عدم یکنواختی میدان پرتو در میدان 10×10 سانتی متر مربع مشاهده گردید. بررسی روشهای محاسباتی و کنترل کننده برای کلیه پارامترهای دخیل در طراحی درمان نشان داد که طراحی درمان در این مراکز وضعیت مطلوبی دارد اما به دلیل کثرت بیماران مراجعه کننده و کمبود امکانات، روشهای درمانی به طور کامل تجویز و یا اعمال نمی گردند. لذا رفع مشکلات و کمبودها جهت درمان بیماران با کیفیت بالا و هر چه موثرتر در این مرکز توصیه می گردد. از جمله به منظور جلوگیری از بار درمانی چند استان و شهرستان نیاز است حداقل یک مرکز پرتو درمانی با دستگاههای مناسب و کادر ورزیده متخصص تاسیس گردد.  

تکثیر و جمع آوری تاکی زوییت سویه های غیر ویرولان توکسوپلاسما گوندی ای تسهیل کننده مطالعات در زمینه سویه های غیر ویرولان آن و مقایسه با تاکی زوئیت های سویه های ویرولان توکسوپلاسما گوندی ای است. سوسپانسیون مغز موشهای دارای کیست های نسجی توکسوپلاسما گوندی ای به طریق داخل صفاقی به هر یک از موشهای گروههای ده تایی تلقیح شد. تمامی موشها به استثنای یک گروه تحت تزریق سیکلوفسفامید بودند. تاکی زوییت ها از حفره صفاقی بین روزهای 6 و 10 پس از تلقیح جمع آوری شد و با هماسیتومتر شمارش گردید داده ها با آزمون من – ویتنی آنالیز گردید. تزریق سیکلوفسفامید به موشها برای جمع آوری تاکی زوییت سویه های غیر ویرولان مفید بود. تعداد تاکی زوئیت های جمع آوری شده از موشهایی که تحت تزریق سیکلوفسفامید بودند بیشتر از موشهایی بود که تحت تزریق داروهای ایمونوساپرسیو نبودند و اختلاف آنها معنی دار بود. استفاده از سیکلوفسفامید روش مناسبی برای تکثیر و جمع آوری تاکی زوئیت های با سویه های غیر ویرولان توکسوپلاسما می باشد.

بیماران تحت همودیالیز طولانی مدت، بطور شایعی از علایم سو هاضمه رنج می برند. عوامل مختلفی را در بروز این علایم مسوول دانسته اند. این تصور وجود دارد که در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی، افزایش اوره در شیره معدی میتواند یکی از عوامل خطر برای عفونت هلیکوباکترپیلوری باشد، که میتواند باعث بروز ناراحتی های دستگاه گوارش فوقانی باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت دیالیز و کاندید برای پیوند کلیه و ارتباط این عفونت با شاخص های بالینی و آزمایشگاهی و مقایسه آن با گروه شاهد بوده است. در این مطالعه 65 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج با 109 بیمار مبتلا به سو هاضمه بدون زخم، که به عنوان گروه شاهد انتخاب گردیده بودند، مقایسه گردید. وجود عفونت هلیکوباکترپیلوری توسط تست اوره آز سریع بر روی نمونه بیوپسی از آنتر معده مشخص گردید. 45 مورد (69.2%) از گروه همودیالیز و 62 مورد (56.9%) از گروه شاهد از نظر عفونت هلیکوباکترپیلوری مثبت تشخیص داده شدند. آنالیزهای آماری اختلاف آماری معنی داری بین شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در دو گروه بیمار و شاهد نشان نداد (P>0.05). از نظر شیوع بین دو جنس مذکر و مونث نیز در دو گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید (0.58=P). در این مطالعه همچنین ارتباط معنی داری بین طول مدت دیالیز، میزان اوره خون و کراتی نین سرم بین افراد هلیکوباکترپیلوری مثبت و هلیکوباکترپیلوری منفی در گروه بیماران دیالیزی مشاهده نگردید. از این مطالعه چنین نتیجه گرفته می شود که عفونت هلیکوباکترپیلوری نمی تواند توجیه کننده شیوع علایم سو هاضمه در بیماران با نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز باشد.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر درمان تغذیه ای همراه با ورزش هوازی بر روی سطح پلاسمایی ویتامینهای آنتی اکسیدان و ارتباط این تغییرات با میزان پراکسیدسیون لیپیدی بوده است. بیست بیمار قلبی با حداقل یک انسداد عروقی بیشتر از 70% انتخاب و میزان پلاسمای ویتامینهای E و C و مالون دی آلدیید (MDA) بترتیب توسط HPLC و روش اسید تیوباربیتوریک اندازه گیری شد. سپس این بیماران به مدت چهار ماه تحت درمان با رژیم غذایی کم کالری، کم کلسترول با فیبر بالا همراه با ورزش هوازی قرار گرفته و اندازه گیری پارامترهای بالا دو و چهار ماه بعد از درمان تکرار گردید. نتایج حاصله از بیماران با مقادیر بدست آمده از چهل فرد سالم (گروه کنترل) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که سطح پلاسمایی ویتامینهای C,E و نیز نسبت به Vit.E/chol. در گروه بیماران قبل ار درمان کمتر از گروه شاهد می باشد (P<0.001). برعکس سطح سرمی MDA در بیمارن نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان می داد (P<0.001). به همین ترتیب میزان MDA در بیماران با دو یا سه رگ گرفتار در مقایسه با بیماران با یک رگ گرفتار بیشتر و مقدار ویتامینهای آنتی اکسیدان و نسبت Vit.E/chol کمتر بوده است. متعاقب درمان، سطح ویتامین C به طور معنی دار افزایش یافت در حالی که هیچ تغییر معنی داری در غلظت پلاسمایی ویتامین E و نیز نسبت Vit.E/chol مشاهده نگردید. ضریب همبستگی بین میزان مالون دی آلدیید با سطح پلاسمایی ویتامینهای E,C و نسبت Vit.E/chol در گروه بیماران قبل از درمان منفی و معنی دار بدست آمد. همچنین سطح سرمی MDA با ویتامین C در بیماران بعد از چهار ماه درمان بیشترین ضریب همبستگی را داشته و سطح ویتامین E نیز یک رابطه منفی معنی دار با مالون دی آلدیید داشته است که با استفاده از ضریب رگرسیون رابطه آنها را به صورت [MDA=4.3-0.43 (Vit.C)] و [MDA=4.04-0.09 (Vit.E)] می توان نوشت. می توان گفت که رژیم غذایی کم کالری، کم کلسترول با فیبر بالا و ورزش هوازی ضمن افزایش سطح پلاسمایی ویتامین C و کاهش دادن سایر ریسک فاکتورها، میزان پراکسیداسیون لیپید را تحت تاثیر قرار می دهند ولی تغییر قابل توجهی در سطح پلاسمایی ویتامین E بوجود نمی آورند لذا مکمل یاری این ویتامین در بیماران قلبی – عروقی پیشنهاد می گردد.

هدف از این مطالعه تعیین شیوع انواع ضایعات گوش میانی افراد بزرگسال بخصوص در موارد اتیت مدیای مزمن در جامعه و نیز تحقیق پیرامون یک الگوی کاربردی با استفاده از اودیومتری قبل از عمل در پیش بینی شدت آسیب در ساختمانهای گوش میانی است تا از این رهگذر آمادگی ذهنی و عملی جراح برای ریشه کنی ضایعه و بازسازی عناصر گوش میانی قبل از اقدام به جراحی فراهم آید. در این بررسی که شامل 50 مورد جراحی انجام شده در گوش میانی می باشد، 88% اقدامات جراحی به جهت ابتلا به اتیت مدیای مزمن بود. پرفوراسیون مزمن با عوارض مربوط به گوش میانی 70% کل بیماران را تشکیل میداد. پرفوراسیون مزمن با کلستاتوم و بدون آن به ترتیب 18% و 52% بیماران را تشکیل می داد. در شرایط عدم وجود کلستاتوم، بافت گرانولاسیون 16%، تمپانواسکلروزیس 14% و پرفوراسیونهای مزمن بدون هر کدام از آنها 26% موارد را تشکیل می دادند. رتراکشن پاکت با کلستاتوم و بدون آن به ترتیب 10% و 8% کل بیماران بودند. موارد کلستاتوم تقریبا نصف موارد اتیت مدیای مزمن بدون کلستاتوم بود. خوردگی استخوانچه ای در 40% کل مطالعه و 45% موارد اتیت مدیای مزمن وجود داشتند. در صورتی که gap air bon بیش از 30dB باشد، با اطمینان 70% باید به ضایعات جدی مثل کلستاتوم، بافت گرانولاسیون، تمپانواسکلروزیس،اتواسکلروزیس، خوردگی استخوانچه ای و آنومالی مادرزادی فکر کرد. کاهش شنوایی حسی عصبی در 20% کل مطالعه و 18% موارد اتیت مدیای مزمن وجود داشت. شایع ترین شکل آن Sloping loss بود. در این مطالعه تاثیر اندازه پرفوراسیون پرده تمپان تحت سایه ضایعه زمینه ای بوده و تاثیر قابل توجهی در air bon gap نداشت.

به منظور شناسایی عوامل مهم باکتریایی که معمولا سبب آلودگی قسمتهای مختلف بیمارستانها می گردند و همچنین به منظور تعیین الگوی مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیکهای رایج، یک مطالعه مقطعی در سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان صورت گرفت. در این پژوهش نمونه گیری به مدت شش ماه و هر ماه یک نوبت از قسمتهای مختلف آشپزخانه، بخشهای اورژانس، تزریقات و پانسمان و اتاق بستری بیماران (داخلی و جراحی) به عمل آمد و در مجموع 942 نمونه گرفته شد. نمونه ها بوسیله سواب استریل مرطوب بلافاصله در محیطهای کشت EMB و بلادآگار کشت داده شد و یک اسمیر نیز جهت رنگ آمیزی گرام همزمان تهیه گردید. پس از شناسایی و تعیین عوامل باکتریایی، سوشهای مهم مورد آزمایش آنتی بیوگرام به روش انتشار در آگار (Agar disc diffusion) قرار گرفتند. میانگین میزان فراوانی آلودگی در 3 بیمارستان 48.6% تعیین گردید که 52.3% باکتریهای گرام منفی و 47.7% نیز باکتریهای گرم مثبت بودند. بیشترین آلودگی باکتریایی مربوط به آشپزخانه (69.5%) و کمترین آن مربوط به بخش پانسمان و تزریقات (7/38%) بود. مهمترین باکتریهای جدا شده عبارت بودند از استافیلوکوکوس های اورئوس و اپیدرمیدیس، اشریشیاکلی، باسیلیوس سوبتیلیس، کلبسیلا، انتروباکتر، پسودوموناس، لاکتوباسیل، دیفتروئیدها و آنتروکوکها. بیشترین مقاومت دارویی در استافیلوکوکوس ها، اشریشیاکلی، کلبسیلا، آنتروکوکها و پسودوموناس آئروژینوزا مشاهده گردید. مقاومت نسبت به آمپی سیلین، تتراسیکلین، سولفامتوکسازول، پنی سیلین، سفالکسین بیشتر از سایر آنتی بیوتیکها وجود داشت.

در جراحی قلب باز آمبولی وسیع هوا، باعث ضایعات عضوی بیشتری در مغز می شود. عوامل مختلف نظیر، در معرض اتمسفر قرار گرفتن حفره های قلب، کانول گذاری قلب و آئورت، ورود هوا بعد از برداشتن کلامپ آئورت و اعاده مجدد کار قلب، سوراخ بودن لوله های مربوط به پمپ، خروج ناگهانی کانول ها از قلب، سرعت زیاد پمپ، انسداد غیر عادی در مسیر برگشت وریدی و در نهایت عدم دقت کافی افراد اداره کننده پمپ از جمله عواملی هستند که در ایجاد آن دخالت دارند. درمان اصلی این عارضه جلوگیری از بروز آن است. در مطالعه پرونده 1469 بیمار از سال 1377- 1374 در مرکز جراحی قلب و عروق تبریز که تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته اند سه بیمار دچار عارضه فوق شده اند که بعد از اتخاذ تدابیر درمانی بدون عوارض عصبی مرکزی و یا محیطی بیمارستان را ترک کردند (شیوع این عارضه در مراکز مختلف 11-0% گزارش شده است).

کیست هیداتیک یک بیماری شایع در ایران است که ارگانهای مختلف را درگیر می نماید و می تواند تظاهرات بالینی سایر بیماریها را تقلید نماید.انسان با خوردن تخم انگل به بیماری مبتلا می شوند عضوهایی که به طور شایع درگیر می شوند کبد و ریه می باشند اما مغز، قلب و استخوانها با درجات پایین مبتلا می شوند. درگیری استخوان 2-1% کل بیماری را به خود اختصاص می دهد بیش از 50% ابتلا استخوانی با کیست هیداتیک در ستون فقرات بخصوص ستون فقرات پشتی رخ می دهد. ابتلای ساکروم فقط 2-1 درصد درگیری استخوانی را به خود اختصاص می دهد. علایم بیماری بیشتر به علت اثرات فشاری کیست در عضو مبتلاست که ایجاد می شود. یک مورد نادر کیست هیداتیک ساکروم و استخوان ایلیاک در مرد 42 ساله که شغل باغبانی داشت گزارش می شود. بیمار با علایم درد کمر و درد شدید ناحیه سرین مراجعه کرده بود. که به مدت 4 سال قبل از تشخیص، این درد شروع شده و به طور تدریجی افزایش یافته است در بررسی های به عمل آمده از بیمار ESR افزایش یافته، CRP=3+ تست کازوثی منفی و IHA=1.16 گزارش شده بود. عکس ساده از ستون فقرات خوردگی جزیی در جسم مهره L5 و ساکروم را نشان می داد. در سی تی اسکن بعمل آمده از بیمار ضایعات کیستیک متعدد استخوانی در مفاصل ساکروایلیاک و قسمت اعظم ساکروم در سمت راست با اکستانسیون به ایلیاک راست گزارش می شود. بیوپسی بعمل آمده از ضایعه کیست هیداتیک را نشان می دهد. بیمار به علت عدم رضایت به جراحی تحت درمان با البندازول قرار می گیرد که با دریافت دارو از شدت درد بیمار به طور فاحشی کاسته می شود.