بیماری های پستان ایران
سال:1400 | دوره:14 | شماره:3 (پیاپی 54) |تعداد مقالات:6

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان زنان در دنیاست. پیشرفت های روزافزون در زمینه تشخیص و درمان لزوم تصمیم گیری با رویکرد تیمیMultidisciplinary team (MDT) در مورد این بیماران را ایجاب می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان توافق نظر پزشک معالج با نظر تیم مولتی دیسیپلینری در پژوهشکده سرطان معتمد بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی، توصیفی و تحلیلی روی 122 زن مراجعه کننده با علایم بیماری های پستان انجام شد. ابتدا نظر پزشک معالج ثبت و پس از مطرح شدن و معاینه بیماران در جلسه مولتی دیسیپلینری، نظرات و پیشنهادات اعضای تیم در مورد بیمار مطرح و پس از جمع بندی، تصمیم نهایی برای تشخیص یا درمان اعلام شد. سپس میزان توافق نظر پزشک معالج با نظر تیم مولتی دیسیپلینری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در گروه تشخیصی، 9/48% تصمیم تیم مولتی دیسیپلینری با نظر پزشک معالج، یکسان بود و در 1/51%، تیم مولتی دیسیپلینری نظر پزشک معالج را تغییر داد (P<0. 001). در گروه درمانی در 6/28% تصمیم تیم مولتی دیسیپلینری با نظر پزشک معالج تطابق داشت و در 4/71% تیم مولتی دیسیپلینری نظر پزشک معالج را تغییر داد (P<0. 001). نتیجه گیری: استفاده از رویکرد مولتی دیسیپلینری در تشخیص و درمان سرطان پستان باعث اقدامات کمتر تهاجمی، کمک به تصمیم گیری پزشک و یا تکمیل آن در موارد چالش برانگیز می شود.

مقدمه: سواد سلامت سرطان توانایی جست و جو، درک و استفاده از اطلاعات بهداشتی بوده و نقش مهمی در استفاده از اطلاعات پیشگیرانه و غربالگری دارد. از آن جا که اطلاعات اندکی در دست است که بهترین روش آموزشی جهت آموزش سرطان پستان چیست، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش واتساپ و لوح فشرده بر سواد سلامت و رفتار زنان میانسال در مورد روش های غربالگری سرطان پستان بود. روش بررسی: این یک کارآزمایی کارآزمایی کنترل شده تصادفی بود که در آن 154 زن میانسال (40-59 سال) وارد و به طور تصادفی در دو گروه آموزش مجازی (واتساپ) و استفاده از لوح فشرده قرار گرفتند. به گروه آموزش لوح فشرده، یک لوح حاوی اطلاعات، فیلم و تصاویر مربوط به روش های غربالگری سرطان پستان داده شد. زنان در گروه واتساپ به مدت دو هفته هر روز اطلاعات مشابهی را دریافت می کردند. از زنان قبل از مداخله و پس از سه ماه درخواست شد که پرسشنامه سواد سلامت و پرسشنامه سنجش رفتارهای غربالگری را تکمیل کنند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل، آزمون مجذور کای و آزمون ویلکاکسون استفاده شد. یافته ها: در مقایسه دو روش، نمره کل سواد سلامت سرطان پستان پس از مداخله (از 6/18 ± 1/79 و 7/17 ± 6/75 در گروه لوح فشرده و واتساپ در ابتدا) به (9/11 ± 7/94 و 17 ± 5/85 در گروه لوح فشرده و واتساپ) بهبود یافت و نتایج معنادار شد (0/0001>p). این الگو برای همه حوزه های سواد سلامت سرطان پستان از جمله دسترسی، خواندن، درک، ارزیابی و تصمیم گیری اتفاق افتاده است. اگرچه خودآزمایی پستان در دو گروه به طور قابل توجهی بهبود یافته بود، اما معاینه بالینی پستان و ماموگرافی کمی بهبود یافته بود که به حد معنی داری نرسید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش می تواند سواد سلامت و همچنین رفتار زنان میانسال در مورد روش های غربالگری سرطان پستان را به طور قابل توجهی بهبود بخشد، اما در رابطه با مقایسه دو روش آموزشی، اثر لوح فشرده بیشتر بود.

مقدمه: فعالیت ورزشی به عنوان یک دارو برای کنترل و درمان سرطان و عوارض ناشی از آن پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر مولفه های کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درمانی بود. روش بررسی: 39 نفر بیمار مبتلا به سرطان پستان بر اساس معیارهای تعیین شده و داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کرده و به صورت تصادفی به سه گروه: تناوبی شدید (13 نفر)، تداومی با شدت متوسط (14 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به صورت سه جلسه در هفته تمرینات ورزشی خود را به انجام رساندند. شاخص کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه ارزیابی عملکردی درمان سرطان (FACT) در دو مرحله قبل و بعد از شروع مداخله سنجش شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: مشاهده شد که بهزیستی جسمانی در گروه تمرینات تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل بهبود معنی دار یافته بود (0/010=P). همچنین، بعد عاطفی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (0/010=P) و تداومی با شدت متوسط (0/016=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی داری یافته بود. علاوه براین، تفاوت معنی دار بین گروه تناوبی شدید با گروه کنترل (0/050=P) در بعد عملکردی مشاهده شد. در مجموع نمره کل کیفیت زندگی در هر دو گروه تمرینات تناوبی شدید (0/001=P) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (0/005=P) نسبت به گروه کنترل بهبود معنی دار داشت. نتیجه گیری: به طور کلی این مطالعه نشان داد که هر دو برنامه تمرینات تداومی و تناوبی شدید موجب بهبود شاخص کیفیت زندگی در بیماران می شود، با این حال به نظر می رسد که برای مقایسه دقیق تر این برنامه ها، حجم نمونه بزرگتری لازم باشد.

مقدمه: کاهش کیفیت زندگی بیماران سرطانی، نیازمند مداخلات کل نگر و جامعه نگر است. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی مشاوره معنوی مبتنی برمدل قلب سلیم و آموزش ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش بررسی: این کار آزمایی بالینی، با دو گروه آزمایش، برای زنان مبتلا به سرطان پستان بیمارستان بقیه الله تهران انجام شد. 30 بیمار داوطلب واجد شرایط، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی تخصیص یافتند. مداخله های مشاوره معنوی و آموزش ذهن آگاهی به مدت 8 جلسه 30 تا 45 دقیقه ای چهره به چهره انجام گرفت. پرسشنامه کیفیت زندگی در دو نوبت قبل و بعد از مداخله توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. داده ها در برنامه نرم افزاری SPSS 2. 0 وارد شدند. به دلیل عدم برقراری مفروض توزیع نرمال، از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون جهت مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله در هر گروه استفاده گردید. به منظور مقایسه دو روش مداخله در پس آزمون، پس از محاسبه تفاوت کیفیت زندگی هر شرکت کننده (قبل و بعد از مداخله مربوطه)، از آزمون مان-ویتنی جهت مقایسه تاثیر دو نوع مداخله بر کیفیت زندگی بیماران استفاده شد. یافته ها: آزمون ویلکاکسون نشان داد که هر دو مداخله بر کیفیت زندگی موثر بودند (0/001>P) ولی در زیر مقیاس ها در برخی از ابعاد تفاوت مشاهده شد. آزمون من-ویتنی نشان داد که مشاوره معنوی تاثیر بیشتری نسبت به ذهن آگاهی بر افزایش کیفیت زندگی بیماران داشت (0/001>P). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر بیشتر مشاوره معنوی، در مقایسه با آموزش ذهن آگاهی، استفاده از معنویت درمانی در درمان بیماران سرطانی جهت تقویت توان سازگاری، کاهش دیسترس های معنوی و افزایش کیفیت زندگی بیماران توصیه می شود.

مقدمه: در چند دهه اخیر، نقش چشمگیر آنژیوژنز در رشد و متاستاز سرطان باعث تحقیقات فراوان در این زمینه شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تعاملی 6 هفته تمرین هوازی تداومی و مکمل کوئرستین بر بیان فاکتورهای دخیل در آنژیوژنز همچون TIE-2 و VEGF-A در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: 24 سر موش بالب سی ماده مبتلا به سرطان پستان، به طور تصادفی به 3 گروه تومور (T)، تومور+ تمرین هوازی (T+AE) و تومور+ تمرین هوازی+ کوئرستین (T+AE+Q) تقسیم شدند. گروه T+AE و گروه T+AE+Q، تمرین استقامتی فزاینده دویدن روی نوارگردان را 6 هفته/ 5 روز/ 60 دقیقه اجرا کردند. به گروه T+AE+Q، به جز تمرین، 6 هفته/ 3 روز/ مقدار 110 میلی گرم/کیلوگرم، محلول کوئرستین تزریق شد. در پایان، موش ها کشته شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز شدند. بیان ژن های TIE-2 و VEGF-A به روش Real Time-PCR سنجیده شد. Δ Ct، Δ Δ Ct، Fold Change و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی، در سطح معناداری (05/0>P) با نرم افزار GENEX محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد تعامل T+AE+Q باعث کاهش معنادار بیان ژن VEGF-A (کاهش 09/4 برابری) در مقایسه با گروه T شده است (P<0/05). مصرف کوئرستین در گروه T+AE+Q باعث کاهش معنادار بیان ژن VEGF-A (کاهش 72/2 برابری) در مقایسه با گروه T+AE شد (P<0/05)، اما تمرین هوازی به تنهایی بر بیان VEGF-A تاثیری نداشت. همچنین تمرین هوازی به تنهایی و تعامل تمرین هوازی و کوئرستین بر بیان TIE-2 بی تاثیر بود. نتیجه گیری: تعامل تمرین هوازی و مصرف مکمل کوئرستین احتمالا در مهار آنژیوژنز تومور موثر است.

مقدمه: عمل ماستکتومی زنان را درگیر مشکلات روان شناختی می کند؛ که این امر باعث کاهش شادکامی و کیفیت زندگی آن ها می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روایت درمانی بر شادکامی و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان است. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 30 نفر با داشتن ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند و از میان کلیه زنان ماستکتومی شده شهر اصفهان در سال 1398 که مشغول گذراندن دوره پرتودرمانی خود بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. گروه مداخله روایت درمانی را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته ای یک جلسه) به صورت گروهی، طبق برنامه درمانی وایت و اپستون دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه بعد از مداخله به پرسشنامه های 29 سوالی شادکامی آکسفورد و 36 سوالی کیفیت زندگی پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. یافته ها: در پیش آزمون، میانگین و انحراف معیار گروه مداخله برای شادکامی 1/3± 3/36 و برای کیفیت زندگی 7/4± 5/39، در گروه گواه برای شادکامی 2/3± 0/36 و برای کیفیت زندگی 8/3± 1/41 بود (0/05p). در مرحله پیگیری، اثر روایت درمانی بر شادکامی 2/2± 3/44 و کیفیت زندگی 0/5± 2/50 ماندگار بود (0/001>p). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که روایت درمانی موجب افزایش شادکامی و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان شده است.