مقدمه و هدف پژوهش: مسکن همواره به عنوان یکی از نیازهای اساسی هر انسان و تأمین مسکن، از مهم ترین دغدغه های جوامع و از اولویت های دولت هاست. در کشور ما طی چند سال اخیر، به منظور تامین مسکن اقشار کم درآمد، دولت سیاست احداث مسکن مهر و طرح اقدام ملی مسکن را در پیش گرفته است. از طرفی ایران به لحاظ جغرافیایی و زمین شناختی در زمره کشورهایی است که آسیب پذیری بالایی در برابر سوانح طبیعی دارد؛ و ازجمله مهمترین آنها، زلزله می باشد. از طرف دیگر روند سریع رو به رشد شهرنشینی در کنار سایر عوامل، زنگ خطر بحران زلزله را به صدا در آورده است. مطالعات نشان می دهند که اکثر برنامه ریزی های صورت گرفته در زمینه مدیریت بحران به حین و پس از وقوع بحران اختصاص دارد و کمتر به شرایط پیش از وقوع بحران توجه می شود. بنابراین بررسی تاب آوری قبل از بحران در پروژه های مسکن اجتماعی امری ضروری می باشد. در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با هدف ارزیابی محلات متشکل از مسکن های مهر از لحاظ تاب آوری کالبدی در برابر زلزله، کلیه ی شاخص ها به کمک تحلیل محتوا شناسایی و بررسی شده تا علاوه بر شناخت نقاط قوت و ضعف آنها، چراغ راهی برای طرح های اقدام ملی مسکن باشند. روش پژوهش: بدین منظور در این پژوهش با روش های اسنادی و میدانی به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. معیارها و شاخص های استخراج شده، به کمک فن سیستم پشتیبان تصمیم گیری فازی غیرساختاری (NSFDSS) اولویت بندی و وزن دهی شده و در نهایت به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی نقشه های معیارهای وزن دهی شده، روی هم گذاری شده تا نقشه ی تاب آوری کالبدی حاصل شود. یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشانگر این است که از بین شاخص های تاب آوری کالبدی فاصله از گسل بیشترین و دسترسی به کاربری های درمانی و آتش نشانی کمترین اولویت را در راستای ارتقاء تاب آوری کالبدی محلات دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش گویای این است که محلات متشکل از مسکن های مهر به علت ضعف هایی که در مولفه های کالبدیشان دارند از تاب آوری کالبدی پایینی برخوردارند و با وجود نوساز بودن و برنامه ریزی شده بودن، آسیب پذیری بیشتری دارند.