پرستاری دیابت
سال:1400 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

مقدمه و هدف: عوارض و مشکلات مربوط به دیابت بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی اثرگذار است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل قند خون و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با 2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز تخصصی و فوق-تخصصی میلاد تهران در سال 1398 بودند. پس از بررسی معیارهای ورود به مطالعه تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه مدیریت استرس 12 جلسه و گروه پذیرش و تعهد 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش دیدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و با آزمایش قند خون ناشتا گردآوری شدند و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط در نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر کنترل قند خون و مولفه های کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته است (05/0>P). همچنین بین اثرگذاری مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و کنترل قند خون تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، برای بهبود کیفیت زندگی و کنترل قند خون می توان از روش های مدیریت استرس و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کرد.

مقدمه و هدف: بیماری دیابت به عنوان شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، یک چالش پر اهمیت جهانی و نیز یکی از علتهای مهم مرگ و ناتوانی در سراسر دنیا محسوب می شود. این بیماری می تواند بر سلامت عمومی و احساس خوب بودن و به عبارتی بر کیفیت زندگی بیماران تاثیرات منفی داشته باشد، داشتن آگاهی و رفتارهای مناسب نیز می تواند از عوارض این بیماری بکاهد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر آموزش بر آگاهی، رفتارهای تغذیه ای و کیفیت زندگی بیماران دیابتی طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی برروی 144 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(دو گروه 72 نفره) شهر زابل از بین مراجعین به مرکز دیابت و مراکز بهداشتی درمانی انجام و داده ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته در مرحله پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS20 و آزمون های مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته: در گروه مورد؛ در قبل از مداخله بین سن با آگاهی، کیفیت زندگی و رفتارها، وضعیت تاهل با کیفیت زندگی، سابقه بیماری با آگاهی، و روش آموزش با آگاهی و کیفیت زندگی و در بعد از مداخله آموزشی؛ سن، جنس، تحصیلات و شغل با کیفیت زندگی ارتباط معنی داری داشتند(0/05>P). در گروه شاهد نیز در قبل از آموزش؛ آگاهی با سن، تحصیلات، شغل، وضعیت تاهل، سابقه بیماری، درآمد، BMI و روش آموزش ارتباط معنی داری داشت(0/05>P). همچنین بین سابقه بیماری با کیفیت زندگی و روش آموزش با رفتارهای خودمراقبتی ارتباط وجود داشت(0/05>P) و در بعد از مداخله آموزشی فقط بین روش آموزش با آگاهی و رفتارهای خودمراقبتی ارتباط وجود داشت(0/05>P). از بین متغیرهای اصلی تحقیق؛ در گروه مورد، در بعد از مداخله آموزشی کیفیت زندگی با رفتارهای خودمراقبتی ارتباط معنی داری داشت(0/05>P). دو گروه از نظر آگاهی (بعد از مداخله آموزشی)، رفتارها و کیفیت زندگی در قبل و بعد از مداخله آموزشی با هم اختلاف معنی داری داشتند(0/05>P). نتیجه گیری: آموزش بهداشت، دانش، کیفیت زندگی و رفتارهای خودمراقبتی بیماران را ارتقا می دهد و از عوارض بیماری که می تواند باعث ناتوانی، مرگ و میر و مشکلات اقتصادی-اجتماعی در جامعه شود جلوگیری می کند.

مقدمه و هدف: یکی از عواقب مهم زندگی با دیابت انگ اجتماعی است. در این مطالعه انگ اجتماعی و دانش دیابت دانشجویان ترم 1 و 7 مقطع کارشناسی سنجیده و مقایسه شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، دانشجویان ترم یک و هفت مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. کلیه دانشجویان داوطلب که رضایت نامه شرکت در مطالعه و همچنین سه پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، انگ اجتماعی وابسته به دیابت و دانش دیابت را تکمیل نمودند. پس از ترجمه و بارترجمه، روایی پرسشنامه ی انگ امیک و دانش دیابت با روایی صوری و روایی محتوا توسط 12 نفر از متخصصین حوزه سنجیده شد و نسبت روایی محتوا برای هر دو پرسشنامه عدد قابل قبول 0/64 و CVI برای پرسشنامه های دانش دیابت و امیک به ترتیب برابر با 0/87 و 0/88 محاسبه شد. نتایج توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 تحلیل گردید. یافته ها: 106 نفر از دانشجویان ترم 1 در مطالعه شرکت کردند که 68 نفر (64/2درصد) زن و 38 نفر مرد (35/8 درصد) بودند. 106 نفر از دانشجویان ترم 7 نیز در مطالعه شرکت کردند که 72 نفر (67/9درصد) زن و 34 نفر (32/1 درصد مرد بودند). میانگین نمرات دانش و انگ در دانشجویان ترم اول به ترتیب (0/36) 11/23 و (0/53) 8/19 و در دانشجویان ترم هفتم (0/42) 13/97و (0/56) 8/83 بود نتیجه گیری: دانش دانشجویان 7 نسبت به ترم 1 در مورد دیابت به طور معناداری بیشتر است. اما نمرات انگ اجتماعی این دو گروه اختلاف معناداری با یکدیگر نداشت. این یافته ها نشان می دهد که تنها تغییرات دانش نمی تواند به تغییرات انگ کمک نماید و برای انگ زدایی از دیابت احتمالا نیاز به کاوش مداخلات چندبعدی است.

مقدمه و هدف: بیماری های عروق کرونر از علل اصلی مرگ و میر در دنیا می باشند، عوامل مختلفی در بروز و مرگ و میر ناشی از آنها موثرند. دیابت یکی از فاکتورهای خطر بروز سندرم کرونری حاد می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان قند خون بالا در بدو بستری با مرگ و میر داخل بیمارستانی بیماران با سندروم حاد کرونری انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی_ توصیفی در246 بیمار بستری با سندرم کرونری حاد در بخش مراقبت ویژه قلبی بیمارستان امیر المومنین زابل انجام شد. بیماران بر اساس قند خون بدو مراجعه به دو گروه (اول) با قند خون ≥ 200 میلیگرم بر دسی لیتر و (دوم) کمتر از200 میلی گرم بر دسی لیتر تقسیم شدند و عوارض قلبی عروقی و مرگ و میر طی مدت بستری در دو گروه بررسی شد. داده ها با استفاده از فرم های اطلاعاتی جمع آوری و بررسی شد و در نهایت توسط نسخه 22 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 246 بیمار مورد مطالعه با میانگین سنی6/5± 62/8، 166(67/5 درصد) مرد و 106(43 درصد) بیمار قند خون بدو بستری بالای 200 میلی گرم بر دسی لیتر داشتند. فراوانی سابقه فشارخون بالا، بیماری عروق کرونر، ، شاخص توده بدنی، کلسترول توتال، LDL، سطح سرمی تروپونین، افت کسر جهشی بطن چپ در گروه اول بیشتر بود. میزان حوادث قلبی عروقی از جمله نارسایی حاد قلبی، شوک کاردیوژنیک، آریتمی، سکته مغزی و مرگ و میر داخل بیمارستانی ناشی از آن نیز در گروه اول بالاتر بود. علی رغم فراوانی بالاتر مرگ در بیماران با قندخون بالا، سابقه قبلی دیابت تاثیری در افزایش مرگ و میر نداشت. نتیجه گیری: با اقدامات پیشگیرانه از جمله غربالگری منظم جمعیت در معرض خطر و تشخیص زودهنگام دیابت و کنترل آن می توان از بروز عوارض قلبی عروقی از جمله سندروم های کرونری حاد و مرگ و میر ناشی از آنها پیشگیری و از تحمیل بار اقتصادی، اجتماعی و درمانی بیشتر بر جامعه اجتناب کرد.

مقدمه و هدف: با در نظر گرفتن روند شتابان رشد دیابت نوع دو و نقش اثرگذار عوامل شناختی مانند آمیختگی شناختی و عواطف، مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر آمیختگی شناختی و عاطفه مثبت و منفی زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر بیرجند در شش ماه دوم سال 1396 بودند که 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله پذیرش و تعهد طی 8 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه 7 سوالی آمیختگی شناختی گیلاندر و همکاران و مقیاس 20 سوالی ارزیابی عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران جمع آوری شدند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنی داری 05/0=α استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات آمیختگی شناختی و عاطفه مثبت و منفی در بیماران دیابتی نوع دو وجود داشت (0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش آمیختگی شناختی و عاطفه منفی و افزایش عاطفه مثبت بیماران مبتلا به دیابت نوع دوموثر بود.

مقدمه و هدف: سالمندان علی الخصوص سالمندان مبتلا به دیابت به دلیل نقص نسبی سیستم ایمنی و بیماری زمینه ای در برابر بیماری های عفونی آسیب پذیرتر اند و به دلایل مختلفی مستعد ابتلا به کووید-19 هستند. بالطبع این شرایط موجب آثار سوء زیادی در سلامت جسمی سالمند می گردد که یکی از این آثار زخم های فشاری هستند. لذا هدف این مطالعه مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه روش های پیشگیری و مدیریت زخم های فشاری سالمندان دیابتی مبتلا به کووید-19 بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مرور روایتی انجام گردید. در ابتدا پایگاه های اطلاعاتی گوگل اسکالر(Google scholar)، کوکران(Cochrane)، کلینیکال کی (Clinical Key)، مد لاین و SID جهت جستجو طبق کلید واژه های تعیین شده انتخاب شدند که تعداد 390 مطالعه مرتبط با موضوع یافت گردید. این جستجو به زبان انگلیسی و فارسی انجام گرفت و از میان این تعداد، 14 مطالعه که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند انتخاب و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: سالمندان دیابتی مبتلا به کووید-19 بعلت التهاب شدید، عوارض عروقی، عدم تحرک، موقعیت خوابیده به روی شکم و اتصالات تنفسی بیشتر در معرض زخم فشاری قرار دارند. تغییرات سطح انسولین و نیز تغییرات سطح سیتوکاین ها در افزایش التهاب و ایجاد زخم فشاری نقش دارند. نتیجه گیری: مدیریت دیابت، استفاده از پانسمان های پیشرفته، جلوگیری از دهیدراسیون، تغییر وضعیت قرار گیری سالمند، پایش محل اتصالات تنفسی بیمار و تغذیه مناسب در پیشگیری از ایجاد زخم فشاری نقش دارند.