مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1399 | دوره:44 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

مقدمه: یکی از پارامترهای مهم جهت قراردهی ایمپلنت وجود استخوان کافی از لحاظ ارتفاع و ضخامت عرضی می باشد. جابجایی عصب آلویولار تحتانی به روش تغییر موقعیت عصب، جراحان را به دلیل اختلالات عصبی ناشی از این روش با چالش رو به رو ساخته است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع اختلالات عصبی جابجایی عصب متعاقب قراردهی ایمپلنت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 26 بیمار بالای 18 سال که درناحیه خلفی مندیبل به مدت طولانی بی دندان بودند و فاصله ریج خلفی تا سقف کانال آلویولار تحتانی کمتر از 10 میلی متر بود، انتخاب شدند. بیماران یک هفته، 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از جراحی ایمپلنت از نظر شیوع اختلالات عصبی توسط پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: از بین 26 بیمار این تحقیق، 16 نفر (5/61%) از این افراد مذکر و 10 نفر (5/38%) مونث با میانگین سنی 7/6± 56 سال بودند. بیشترین عارضه عصب آلویلار تحتانی بی حسی بود که بعد از یک هفته، یکماه، 3 ماه، 6 ماه و 12 ماه بعد به ترتیب 2/96%، 2/96%, 2/96%، 7/57% و 19% بود. حس سوزن سوزن شدن نیز روند کاهشی داشته و از 8/30% در یک هفته بعد از جراحی به 5/11% در سه ماه، 6 ماه و یک سال بعد از جراحی رسید. نتیجه گیری: همه بیماران روز پس از عمل اختلالات عصبی را گزارش کردند، اما پس از گذشت چند هفته به حالت نرمال اولیه بهبود یافتند.

مقدمه: استوماتیت آفتی راجعه یکی از شایع ترین بیماری های مخاطی دهان با شیوع حدود 25 درصد می باشد. درمان این بیماری غیراختصاصی و به طور عمده براساس استروییدها می باشد. باتوجه به عوارض سیستمیک استروییدها، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر داروی فنی تویین و تریامسینولون بر آفت مینور انجام شد تا شاید بتوان گامی در جهت تجویز دارویی با عوارض کمتر برداشت. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی و دوسویه کور که بصورت تصادفی انجام شد، 60 بیمار از مراجعین بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی یزد، مبتلا به آفت مینور دهانی مورد بررسی قرار گرفتند. 30 بیمار از داروی A (تریامسینولون استوناید) و 30 بیمار از داروی B (فنی تویین مخاط چسب) استفاده کردند. میزان درد و سوزش توسط VAS و اندازه ضایعه توسط قرار دادن کاغذ میلیمتری قبل از شروع درمان و روزهای 3، 5 و 7 بعد درمان اندازه گیری شد. داده های بدست آمده پس از جمع آوری در محیط نرم افزار SPSS با ویرایش 22 مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین بیشترین قطر زخم آفتی راجعه قبل از درمان و سه، پنج و هفت روز بعد درمان در دو گروه کاهش یافت ولی این تغییرات در هر دو گروه تقریبا یکسان بود (59/0 =p). همچنین در هر دو گروه میزان درد و سوزش کاهش داشت (0001/0

مقدمه: GOSLON-Yardstick Index (GYI) یک شاخص رتبه بندی استاندارد است که به منظور سنجش نتایج و پروگنوز درمان در بیماران شکاف کام و لب طراحی شده است. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت اکلوژن بیماران شکاف کام و لب بر اساس شاخص GYI و بررسی پیش آگهی درمان در این بیماران در دانشگاه علوم پزشکی مشهد از سال 1387 تا 1398 بود. مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، کست های گچی 104 نفر از بیماران شکاف کام و لب مراجعه کننده به کلینیک شکاف کام و لب مورد بررسی قرار گرفت. بیماران به دو گروه شکاف کام و لب کامل یک طرفه (72 نفر) و دوطرفه (32 نفر) تقسیم شدند. سپس وضعیت اکلوژن بیماران بر طبق شاخصGYI به پنج گروه تقسیم بندی گردید. دسته بندی های GYI بیماران در شکاف کام و لب یک طرفه و دوطرفه با یکدیگر مقایسه شد. آزمون من-ویتنی در تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: در هر دو گروهشکاف یک طرفه و دو طرفه بیماران با دسته های بالاتر شاخص GYI بیشتر از دسته های پایین دیده شدند اما، بین نوع شکاف و دسته بندی معیار GYI تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (002/0 =p). نتیجه گیری: در افراد مورد بررسی در مطالعه ما، هم در شکاف کام و لب یک طرفه و هم در نوع دوطرفه دسته بندی های چهارم و پنجم GYI که نشان دهنده ی وضعیت نامناسب اکلوژن در این بیماران و پروگنوز ضعیف تر درمان است، شایع تر بود.

مقدمه: یکی از مهمترین چالش های تشخیصی و درمانی در دردندانپزشکی، مراجعه بیماران با شکایاتی با منشا ذهنی بدون توجیه بالینی است. در این بیماران ممکن است تشخیص و حتی درمانهای نابجا سبب پیچیده تر شدن شرایط جسمی و روانی آنان گردد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی شکایات اصلی و اختلالات روانپزشکی دراین بیماران بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 132 بیمار با شکایات با منشا ذهنی بعنوان گروه مورد و 132 بیماربا شکایات با منشا ارگانیک بعنوان شاهد وارد مطالعه شدند. نوع شکایات ذهنی بیماران تعیین و شدت شکایات با معیار VAS ثبت شد. برای هر دو گروه پرسشنامه Symptom Checklist-90 (Scl-90) برای ارزیابی اختلالات روانپزشکی تکمیل گردید. برای آنالیز آماری از آزمونهای Chi-square و T-test و پیرسون استفاده شد. یافته ها: شایع ترین شکایت ذهنی در گروه مورد، درد بدون منشا دندانی (%33/33)، سوزش (%66/16)و درد آتیپیک دندانی (%63/13) بودند. بیشترین تعداد بیماران از شدت متوسط شکایت رنج میبردند و شایع ترین تشخیص بالینی اختلال حسی آنان، درد آتیپیک صورتی بود. در گروه مورد، 06/31 درصد مبتلا به اختلالات روانپزشکی و 78/53 درصد دارای گرایش به اختلالات روانپزشکی بودند. در گروه شاهد نیز بترتیب 27/2درصد مبتلا به اختلالات روانپزشکی و03/28 درصد دارای گرایش به اختلالات روانپزشکی بودند. نتیجه گیری: در این مطالعه شایع ترین شکایت با منشا ذهنی، درد بدون منشا دندانی و سوزش بودند، که در صورت عدم توجه به خصوصیات شکایت و زمینه های روانی ایجاد کننده آن می تواند با دردهای با منشا دندانی اشتباه گرفته شده و درمانهای نابجا برای آنان صورت گیرد. این مطالعه همچنین نشان داد که اکثریت بیمارانی که شکایت با منشا ذهنی داشتند، از مشکلات روانپزشکی رنج میبردند بنابراین دقت به این دسته شکایات میتواند به تشخیص احتمالی مشکل روانپزشکی بیمار و درمانهای مناسب کمک کند.

مقدمه: ضایعات زبانی در دو دسته مادرزادی و اکتسابی طبقه بندی می شوند که ماکروگلوسیا، تیرویید زبانی، میکروگلوسیا و لوزه زبانی جز ضایعات مادرزادی و زبان جغرافیایی، زبان شیاردار، زبان کنگره دار، گلوسیت رومبویید میانی، زبان مودار، توده ها، زخم ها و ضایعات سفید و قرمز جزء ضایعات اکتسابی محسوب می شوند. شناسایی این موارد و تعیین شیوع آنها می تواند در درمان و رفع نگرانی مورد استفاده قرار گیرد. لذا با توجه به تنوع بالای پراکندگی جغرافیایی ضایعات زبان، هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ضایعات زبانی در دانش آموزان شهر ساری در سال 1398 بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی، بر روی 540 دانش آموز دبیرستانی در شهر ساری در سال 1398 انجام شد. سطوح زبان توسط متخصص بیماری های دهان بطور دقیقی معاینه شد. ضایعات زبانی همانند ماکروگلوسیا، تیرویید زبانی، میکروگلوسیا، لوزه زبانی، زبان جغرافیایی، زبان شیاردار، زبان کنگره دار، گلوسیت رومبویید میانی، زبان مودار، توده های خوش خیم و بدخیم، زخم ها، ضایعات عروقی و ضایعات سفید و قرمز ثبت شد. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه بیان می دارد که در کل، 540 نفر (270 دختر و 270 پسر) در مطالعه شرکت کردند. زبان باردار در 3/33% موارد و ضایعاتی چون میکروگلوسی، ضایعات اگزوفیتیک و گلوسیت لوزی شکل زبان در 2/0% بیماران مشاهده شد. زخم در هیچ موردی از افراد مورد مطالعه مشاهده نشد. تنها در مورد زبان مودار (004/0 =p) رابطه ی معناداری با جنس مشاهده شد. در مابقی ضایعات تفاوت فراونی ضایعه در بین دو جنس معنادار (05/0

مقدمه: آموزش بهداشت دهان و دندان بر اساس بوی بد دهان می تواند ازسایر روش های متداول آموزشی موثرتر باشد چرا که بوی بد دهان به عنوان یک ابزار انگیزشی برای بهبود رفتارهای مربوط به سلامتی محسوب می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه آموزش بهداشت با موضوعات مختلف و مقایسه تاثیر آنها بود. مواد و روش ها: 136 دانش آموز 10-9 ساله دریزد در سال 1396-1395 به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: آموزش بهداشت دهان و دندان بر اساس بوی بد دهان، آموزش بهداشت سنتی بر اساس پوسیدگی و بیماری های لثه و گروه کنترل (فقط آموزش بهداشت دهان و دندان). شاخص پلاک، شاخص تغییر یافته لثه ای و بوی بد دهان قبل از شروع مطالعه، یک ماه و شش ماه بعد اندازه گیری شد و جهتآنالیز داده ها از آزمون های Paired and independent t-test، McNemar و Wilcoxon استفاده گردید. یافته ها: یافته های مطالعه نشان از عدم بهبود معنی دار در شاخص پلاک در گروه های کنترل در هر دو فالوآپ داشت. در فالوآپ یک ماهه، شاخص تغییر یافته لثه در گروه اول نسبت به گروه های دیگر تغییر معنادار داشت (029/0 =p). از نظر تغییرات بوی بد دهان تنها در گروه اول در هر دو جنس کاهش شیوع و شدت بوی بد دهان نسبت به شروع مطالعه دیده شد (دختر: 003/0 =p، پسر: 0001/0

مقدمه: پوسیدگی دندان یک بیماری عفونی شایع است و استرپتوکوک موتانس شایعترین باکتری پوسیدگی زا در حفره های دهان است. برای کنترل عفونت های باکتریایی دهان، به ویژه استرپتوکوکوس موتانس، از ترکیبات و محلول های ضد میکروبی مختلف استفاده شده است. با توجه به افزایش عوارض جانبی آنها، علاقه زیادی به استفاده از گیاهان دارویی برای جایگزینی با داروهای شیمیایی وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر ضد میکروبی عصاره آبی گیاه سماق، گلنار وگل سرخ بر روی استرپتوکوکس موتانس بود. مواد و روش ها: به عنوان یک مطالعه آزمایشگاهی، از هشت غلظت مختلف عصاره آبی سماق، گلنار وگل سرخ (10، 5، 5/2، 25/1، 625/0، 312/0، 156/0 و 078/0 میلی گرم بر میلی لیتر(برای تعیین کمترین غلظت بازدارنده (MIC) و کمترین غلظت کشنده (MBC) بر علیه استرپتوکوک موتانس استفاده شد. همچنین از غلظت 10 درصد این عصاره ها، برای تعیین قطر هاله عدم رشد به روش چاهک پلیت استفاده شد. از کلرهگزیدین 2 درصد به عنوان کنترل مثبت در هر دو روش استفاده شد. یافته ها: MIC و MBCعصاره سماق، گلنار و گل سرخ بر علیه استرپتو کوک موتانس به ترتیب 5/2 میلی گرم بر میلی لیتر و 5 میلی گرم بر میلی لیتر بود. همچنین میانگین قطر هاله عدم رشد به میزان 2/2± 21 میلی متردر روش چاهک پلیت نشان داده شد. خاصیت ضد میکروبی بر علیه استرپتوکوکوس موتانس در غلظت 10% عصاره ها دیده شد و میانگین قطرهاله عدم رشد کلرهگزیدین، 8/1± 18 میلی متر بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره آبی سماق، گلنار و گلسرخ، اثرات ضد میکروبی علیه استرپتوکوکوس موتانس دارد. همچنین فرمولاسیون عصاره های مورد مطالعه موثرتر از کلرهگزیدین 2 درصد علیه استرپتوکوکوس موتانس می باشد.

مقدمه: رادیوگرافی، یک ابزار ارزشمند در درمان های اندودانتیک می باشد و رادیواپسیته یک خصوصیت مطلوب و مهم در مورد همه مواد به کار رفته در درمان ریشه است. رادیواپسیته مناسب برای تمایز پرکردگی کانال از ساختارهای آناتومیک و بافت های مجاور ضروری است و باید مستقل از ویژگی هایی مانند ضخامت ماده ی مورد استفاده و میزان حلالیت آن در مایعات مختلف مانند بزاق باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی مقایسه ای رادیواپسیته ی (Calcium Enriched Mixture) CEM، سه نوع MTA (Mineral Trioxide Aggregate)، گوتاپرکا و عاج با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال انجام گرفت. مواد و روش ها: از هر یک از مواد مورد استفاده شامل Angelus MTA، MTA+ (MTA لهستانی)، Root MTA، CEM، عاجو گوتاپرکا 5 نمونه به صورت دیسک هایی با قطر 10 میلیمتر و ضخامت 1 میلیمتر آماده شد. پس از ست شدن، با سیستم رادیوگرافی داخل دهانی به همراه وج پلکانی آلومینیومی تصویربرداری انجام شد. رادیواپسیته ی نمونه ها با استفاده از نرم افزار Image J 1. 49v ارزیابی شد. برای ارزیابی داده ها، آزمون ANOVA و Tukey با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: حداکثر رادیواپسیته برای Root MTA و گوتاپرکا، به میزان حدود 4 میلیمتر آلومینیوم و حداقل آن برایعاج، به میزان 7/0 میلیمتر آلومینیوم بود. انواع مختلف MTA از لحاظ میانگین رادیواپسیته تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر و با گوتاپرکا نداشتند. میانگین رادیواپسیته CEM به طور معنی داری کمتر از انواع MTA و گوتاپرکا بود. نتیجه گیری: Angelus MTA، MTA+ و Root MTAاز استاندارد لازم برای رادیواپسیته طبق استاندارد های بین المللی برخوردار هستند؛ در حالی که CEM رادیواپسیته ای کمتر از میزان استاندارد سه میلیمتر آلومینیوم از خود نشان می دهد.

مقدمه: افزایش چسبندگی و استحکام باند گلاس آینومر ترمیمی به سطح دندان می تواند موجب کاهش پوسیدگی های ثانویه و افزایش دوام ترمیم شود. در پژوهش حاضر سعی داریم تا تاثیر افزودن کیتوسان و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم را بر استحکام باند و ساختار شیمیایی گلاس آینومر بررسی کنیم. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، بر روی 56 سطح عاجی باکال و لینگوال 28 دندان مولر سوم کشیده شده انسانی، چهار گروه مختلف گلاس آینومر شامل گلاس آینومر اصلاح نشده، گلاس آینومر اصلاح شده با کیتوسان 10 درصد حجمی، گلاس آینومر اصلاح شده با نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی و گلاس آینومر اصلاح شده به طور همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی قرار داده شد. بعد از گذشت 24 ساعت و قرارگیری در شرایط رطوبت 100 درصد در انکوباتور، استحکام باند برشی آن ها اندازه گیری شد. تحلیل نتایج آزمون استحکام باند برشی به وسیله آزمون Tukey و ANOVA صورت پذیرفت. برای بررسی ساختار شیمیایی بر روی نمونه ای از گلاس آینومر مربوط به هر یک از گروه های آزمایش، آزمون FTIR و XRD انجام گرفت. یافته ها: استحکام باند برشی مربوط به گروه اصلاح شده به صورت همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی نسبت به گروه گلاس آینومر اصلاح نشده، تفاوت معناداری را نشان داد. (016/0=p) این آزمون برای سایر گروه ها نسبت به گروه گلاس آینومر اصلاح نشده تفاوت معناداری را نشان نداد. نتایج FTIR و XRD برای تمام گروه های اصلاح شده نشان دهنده قرارگیری غالبا فیزیکی مولوکول های کیتوسان و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در ترکیب گلاس آینومر بوده و تغییری در ساختار شیمیایی آن ایجاد نشده بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد اصلاح گلاس آینومر به صورت همزمان با کیتوسان 10 درصد حجمی و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم 3 درصد وزنی موجب افزایش قدرت چسبندگی و مقادیر استحکام باند برشی ترمیم های گلاس آینومر به سطح دندان می شود.

مقدمه: آژنزی دندانی یکی از شایعترین آنومالی های تکاملی است که بشر را درگیر می کند و به فقدان مادرزادی یک یا تعداد بیشتری دندان، در دوره دندان های شیری یا دایمی اطلاق می گردد. این اختلال بر اساس تعداد دندان درگیر به سه زیرگروه هیپودنشیا، الیگودنشیا و آنودنشیا تقسیم می گردد. گزارش مورد: هدف از این مطالعه، گزارش فقدان مادرزادی دوازده دندان دایمی در یک دختربچه نه ساله با اتیولوژی نامعلوم می باشد. شکایت اصلی بیمار عدم رویش دندان های دایمی و مشکل در جویدن و عقب بودن فک بالا بود. بنا بر اظهارات والدین، کودک به دلیل مشکل با ظاهر دندان های خود دچار کاهش اعتماد به نفس گردیده و از خندیدن و صحبت کردن در مدرسه امتناع می کرد. طی معاینه بالینی، یافته غیرطبیعی در مو، پوست یا ناخن ها دیده نشد تعریق نرمال بود، شکاف مادرزادی لب و کام نیز وجود نداشت؛ از این رو، برای این کیس، تشخیص الیگودنشیای غیر سندرومیک گذاشته شد که یافته نادری است. نتیجه گیری: جهت جلوگیری از اختلال در تکامل کرانیوفاسیال و نیز بهبود کیفیت زندگی کودک، تشخیص و مدیریت درمان الیگودنشیا باید حتی الامکان سریعتر آغاز گردد. در این کیس، ابتدا کودک جهت درمان نقصان رشدی ماگزیلا تحت درمان با فیس ماسک قرار گرفت و سپس به منظور بازسازی دهان و بهبود زیبایی و فانکشن جویدن، برای دو فک پلاک متحرک حاوی دندان ساخته شد. در نتیجه عملکرد جویدن، صحبت کردن و زیبایی کودک تا حد زیادی بهبود یافت.