مجله پرستاری و مامایی
سال:1400 | دوره:19 | شماره:4 (پی در پی 141) |تعداد مقالات:8

زنان با توجه به عوارض و خطرات داروهای شیمیایی، در دوره بارداری و پس از زایمان مایل به استفاده از طب مکمل و گیاهی هستند. به این دلیل توجه محققین به طور قابل توجهی بر روی گیاهان دارویی معطوف شده است. مطالعه حاضر باهدف مروری بر اثرات گل مغربی در بارداری و پس از زایمان انجام شد. در این مطالعه مرور سیستماتیک، تمامی مقالات به زبان فارسی و انگلیسی موجود در پایگاه های اطلاعاتی SID، Magiran، Google scholar، Science Direct، Scopus، PubMed با استفاده از کلمات کلیدی فارسی گل مغربی، بارداری، پس از زایمان و کلمات کلیدی انگلیسی evening primrose، obstetrics، onagracea، postpartum تا سال 2021 جستجو شدند. کیفیت مقالات واردشده به این مرور سیستماتیک با استفاده از مقیاس جداد بررسی شد و تعداد 8 مقاله مورد ارزیابی قرار گرفتند، که 5 مطالعه در ارتباط با آمادگی سرویکس، 1 مطالعه در ارتباط با دیابت و 2 مطالعه در ارتباط اندوه پس از زایمان، نمره 3 و بیشتر گرفتند و سایر مطالعات حذف شدند. یافته ها نشان داد که استفاده از گل مغربی در بهبود پروفیل لیپیدی دیابت حاملگی و طول مدت اندوه پس از زایمان اثرات معنا داری دارد و در ارتباط با آمادگی سرویکس، نتایج متناقضی حاصل شد. مطالعاتی که در رابطه با دیابت بارداری و اندوه پس از زایمان صورت گرفت، نتایج مثبتی را در بهبود روند درمان و عوارض این بیماری ها نشان داد، لکن با توجه به مطالعات کم و نتایج متناقضی که در ارتباط با تاثیر گل مغربی در بارداری و پس از زایمان وجود دارد، مطالعات بیشتر در این حوزه ضروری هست.

پیش زمینه و هدف: این پژوهش باهدف بررسی مدل مهارت های ارتباطی زناشویی و تعارض زناشویی به عنوان میانجی های خانواده ی اصلی و رضایت زناشویی انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه به روش هم بستگی از نوع تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی هم زمان در جامعه ی پرستاران متاهل بیمارستان های دولتی و خصوصی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور شهر اهواز اجرا گردید. 200 پرستار بر اساس ملاک های ورود و خروج و به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس های خانواده ی اصلی، رضایت زناشویی، مهارت های ارتباطی زوجین و تعارض زناشویی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی هم زمان به روش بارون و کنی و از طریق نرم افزار آماری 22-SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج ضرایب هم بستگی نشان داد که بین متغیرهای خانواده ی اصلی، مهارت های ارتباطی و تعارض زناشویی با رضایت زناشویی روابط مثبت و منفی معناداری وجود دارد، و نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی هم زمان نیز نشان داد که مهارت های ارتباطی زناشویی به طور مثبت و معناداری و تعارض زناشویی به طور منفی و معناداری در رابطه ی بین خانواده ی اصلی و رضایت زناشویی، میانجی گری می کنند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، تجارب گذشته ی افراد در خانواده ی اصلی شان، همچنان در زندگی بعدی فرد با همسرش، تاثیرگذار است و میراثی همیشگی در تجارب و الگوهای رفتاری آن ها بر جای می گذارد.

پیش زمینه و هدف: بیماران مبتلا به آسم درجات بالایی از استرس را تجربه می کنند. آسم یک مشکل عمده بهداشتی در اغلب نقاط دنیا است. روش های درمان روان شناختی می توانند سهم زیادی در کاهش اختلال های مرتبط با سلامت ازجمله نگرانی، نشخوار فکری و کنترل آسم داشته باشند. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر نگرانی، نشخوار فکری، و کنترل آسم در بیماران مبتلا به آسم می پردازد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران مبتلا به آسم شهر ارومیه در سال 1398 تشکیل دادند. 24 بیمار مبتلا به آسم پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری (گروه آزمایشی و گروه کنترل) قرار گرفتند. این دو گروه در مرحله پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه نشخواری فکری نالن هوکسما و مارو (1991) پرسشنامه پن استت زینبارگ و بارلو ((PSWQ و آزمون کنترل آسم (ACT) مورد ارزیابی واقع شدند. سپس گروه آزمایشی طی هشت جلسه تحت درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مداخله روان شناختی دریافت نکرد. در پایان هشت جلسه درمان دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری بار دیگر توسط پرسشنامه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر روی نگرانی و کنترل آسم در گروه آزمایش معنی دار می باشد ولی در متغیر نشخوار فکری باوجود تفاوت، معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان دارویی در افراد دارای بیماری آسم موثر باشد.

پیش زمینه و هدف: مادریاران در مراکز نگهداری از افراد کم توان ذهنی با تنیدگی ها و استرس های زیادی همراه هستند، که علاوه بر اختلال در ابعاد جسمی، روحی و اجتماعی بر کیفیت مراقبت و وجدان کاری آن ها تاثیرگذار است. مطالعه ی حاضر باهدف اثربخشی مداخله ی آموزشی مبتنی بر الگوی روی، بر وجدان کاری مراقبین افراد مبتلا به کم توان ذهنی انجام شده است. مواد و روش کار: این مطالعه ی به صورت نیمه تجربی تک گروهی بر روی 33 نفر از مراقبین بخش های ذهنی تربیت پذیر و ایزوله مرکز توان بخشی شهید مدنی، در سال 1399 انجام شد. نمونه های موردپژوهش به صورت هدفمند انتخاب و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ی بررسی و شناخت روی و پرسشنامه ی وجدان کاری کاستاومک کرای بوده که قبل از مداخله آموزشی تکمیل گردید، سپس نیازهای آموزشی مراقبین مبتنی بر پرسشنامه بررسی و شناخت روی تعیین شد، به منظور رفع نیازهای مطرح شده محتوای آموزشی در شش جلسه ی دو ساعت و نیم به صورت پاورپوینت، سخنرانی و پرسش و پاسخ برگزار شد. بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه بعد از پی گیری مجددا پرسشنامه وجدان کاری به صورت خود گزارش دهی تکمیل گردید. داده های مطالعه با نرم افزار spss و آمار توصیفی و تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس تکرارشونده بیانگر آن بوده که میانگین نمرات وجدان کاری مراقبین قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه پس از پی گیری تفاوت معنی دار آماری داشته و این تفاوت با روند افزاینده مواجهه بوده است (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ارزیابی نیازهای آموزشی مبتنی بر مدل روی و اقدامات آموزشی و حمایتی مبتنی بر این مدل با ارتقا وجدان کاری مراقبین رسمی افراد کم توان ذهنی همراه بوده است.

پیش زمینه و هدف: شرایط ویژه جسمی و روانی بارداری می تواند پیامدهای روان شناختی برای مادر و نوزاد داشته باشد. لذا هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک در دوره بارداری، توام با رایحه درمانی اسطوخودوس در زمان زایمان بر اضطراب و صبر زنان نخست زای با دل بستگی ناایمن به همسر با یک ماه دوره پیگیری بعد از تولد فرزند، بود. مواد و روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1399 بر روی 60 زن باردار شهر بیرجند در سه ماهه سوم بارداری انجام شد. مادران باردار دل بسته ناایمن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله ی 1 (آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی و رایحه درمانی با اسطخودودس)، مداخله ی 2 (رایحه درمانی با اسطوخودوس) و گروه کنترل (رایحه درمانی با آب) تقسیم شدند. از پرسشنامه دل بستگی به همسر، اضطراب آشکار و صبر استفاده شد و داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش اضطراب و افزایش صبر (001/0P<) موثر بود و نتایج در طول دوره پیگیری بعد از تولد نیز پایدار بود و افزایش نیافت (05/0P>). علاوه بر آن نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد اضطراب حین زایمان در هر دو گروه آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با و بدون رایحه درمانی به طور معنی داری کاهش یافت (001/0P<) و اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیک توام با رایحه درمانی بر کاهش اضطراب حین زایمان بیش از رایحه درمانی بود (001/0P<). نتیجه گیری: فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی به عنوان یک مداخله پایدار در جهت کاهش اضطراب و افزایش صبر و رایحه درمانی به عنوان یک مداخله موقت در جهت کاهش اضطراب می تواند در مراکز بهداشتی و درمانی در زنان باردار با دل بستگی ناایمن به همسر به کار برده شود.

پیش زمینه و هدف: شیوع چاقی از معضلات تهدیدکننده سلامتی در سراسر جهان است که متغیرهای بسیاری ازجمله باورهای اختلال خوردن و ناگویی هیجانی ابتلا به آن را افزایش می دهند. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی مداخله تنظیم هیجان بر باورهای اختلال خوردن، ناگویی هیجانی و کاهش وزن در زنان دارای اضافه وزن هست. مواد و روش ها: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری است. جامعه آماری شامل زنان دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه در شهر ارومیه در سال 1398 بود که از بین آن ها نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل محاسبه توده بدنی (BMI)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه باورهای اختلال خوردن (EDBQ) بود که هر دو گروه آن ها را تکمیل کردند. برای گروه آزمایش، مداخله تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس در 8 جلسه 90 دقیقه ای ارایه شد، درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از طی دوره آموزشی بار دیگر ارزیابی های مربوط با گروه های آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون و به فاصله 3 ماه پیگیری انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله تنظیم هیجان بر کاهش وزن، باورهای اختلال خوردن و ناگویی هیجانی در زنان دارای اضافه وزن موثر بود (005/0

پیش زمینه و هدف: بارداری یکی از مهم ترین اتفاقات زندگی زنان است که ممکن است گاهی اوقات منجر به سقط جنین نیز گردد و بر سلامت روانی مادر تاثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه نیازهای بنیادین روان شناختی، اضطراب حاملگی و رضایت جنسی در زنان باردار با و بدون سابقه سقط جنین در شهرستان جوانرود بود. مواد و روش کار: روش پژوهش حاضر، علی-مقایسه ای از نوع مقطعی هست. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل زنان باردار با و بدون سابقه سقط جنین است که در بازه زمانی بهار و تابستان 1398 به مراکز بهداشت و درمان شهرستان جوانرود مراجعه کرده اند (120=N). نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 50 نفر (دو گروه 25 نفر) از جامعه آماری بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه نیازهای بنیادین روان شناختی گاردیا، دسی و رایان، فرم کوتاه شده پرسشنامه اضطراب حاملگی وندنبرگ و پرسشنامه رضایت جنسی لارسون استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین نیازهای بنیادین روان شناختی در زنان باردار با و بدون سابقه سقط جنین تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه سابقه سقط جنین بر سلامت روان شناختی مادر تاثیر می گذارد و پیشنهاد می گردد تا در سطح مراکز بهداشت و درمان دوره هایی آموزشی و حمایتی برای زنان باردار و خانواده های آنان در دوران بارداری یا سقط توسط روانشناسان به طور منظم برگزار شود.

پیش زمینه و هدف: دلبستگی به عنوان یکی از نیازهای بنیادین انسان یا پیوند عاطفی بین نوزاد در حال رشد و مادر است که به صورت یک رابطه تعاملی دوطرفه هست که تحت تاثیر عوامل زیادی قرار دارد و خیلی از این عوامل تعیین کننده دلبستگی ناشناخته هستند. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات محدودی در خصوص رفتارهای دلبستگی مادر به نوزاد صورت گرفته و به نظر می رسد رفتارهای دلبستگی در فرهنگ های مختلف، متفاوت باشد، مطالعه حاضر باهدف تعیین پیشگویی کننده های دلبستگی مادر به نوزاد انجام گردید. مواد و روش کار: مطالعه حاضر، یک مطالعه ی مقطعی بود که روی 300 زن نخست زا که 8 هفته از زایمان آن ها گذشته بود و به مراکز جامع سلامت شهرستان زابل مراجعه می کردند، از خرداد تا مهر 98 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: ایرانی بودن، زنان 18 سال به بالا، عدم ابتلای نوزاد به ناهنجاری، توانایی خواندن و نوشتن، نوزاد حاصل حاملگی ترم باشد، عدم ابتلا به بیماری جسمی (دیابت، فشارخون و غیره) و روانی بود. نمونه گیری به صورت سهمیه ای از مراکز جامع سلامت انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل: پرسشنامه ویژگی های فردی (شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و مامایی)، پرسشنامه ناامیدی بک (BHS)، پرسشنامه دلبستگی مادر به نوزاد (MAS) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی مانند آزمون ANOVA، آزمون t، پیرسون در نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه 23 و سطح معنی داری 05/0 >p انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که بین سن مادر و دلبستگی، ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (03/0P=) درحالی که بین سایر متغیرهای جمعیت شناختی با دلبستگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. بین ناامیدی با دلبستگی نیز همبستگی معنی دار آماری وجود داشت (001/0 < P, 29/0-=r)، به طوری که با کاهش نمره ناامیدی، نمره دلبستگی مادر به نوزاد افزایش می یابد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش از میان متغیرهای بررسی شده، تنها سن مادر و ناامیدی با دلبستگی ارتباط آماری معنی دار داشتند. به این صورت که ارتباط معکوسی بین ناامیدی و سن مادر و دلبستگی مادر به نوزاد پس از زایمان وجود داشت. سلامت روان مادر، عامل مهمی در به وجود آمدن سبک دلبستگی بین مادر و نوزاد است و ناامیدی که می تواند سبب افسردگی شود و افسردگی پس از زایمان نیز می تواند سبب کاهش دلبستگی مادر و نوزاد شود، لذا پرداختن به سلامت روان مادران به ویژه در دوران بعد از زایمان اهمیت دارد.