مجله تحقیقات پزشکی صارم (دانشنامه صارم در طب باروری)
سال:1399 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

زمینه ها و اهداف: ما با اپیدمی های مکرری از ویروس ها همانند کرونا ویروس های عامل سندرم های تنفسی خاورمیانه، 2009، ویروس ایبولا، ویروس زیکا و ویروس اخیر یعنی COVID-19 رو به رو بوده ایم. همه ی این اپیدمی ها در اثر انتقال از یک حیوان به انسان رخ داده اند که به صورت محسوس یا غیر محسوس در جمعیت انسانی منتقل شده اند و در زمان وجود هریک از این اپیدمی ها عدم وجود یک روش تشخیص مولکولی سریع و در دسترس، سلامت عمومی را با خطر مواجه کرده است. بیشتر آزمایشات برای تشخیص زودرس SARS-CoV-2 به واکنش زنجیره ای پلیمراز معکوس (Reverse transcription polymerase chain reaction) تکیه دارد، اما تستهای بر پایه ی تکثیر ایزوترمال و روش های مبتنی بر CRISPR، گزینه های امیدوار کننده ای هستند. شناسایی افرادی که آنتی بادی های انها علیه ویروسSARS-CoV-2 فعال شده است، نیاز به آزمایش های سرولوژیکی دارند، از جمله سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) و روش ایمنی سنجی جانبی و این تست ها می توانند تست های مکمل در موارد پیچیده بیماری باشند. این مقاله به بررسی تکنیک های تشخیصی ژنتیک مولکولی COVID-19 می پردازد. نتیجه گیری: رقابت بر سر توسعه ی تکنیکهای آزمایشگاهی کارآمد و مقرون به صرفه و دقیق که قابلیت استفاده در مقیاس های بزرگ را داشته باشند، همچنان ادامه دارد. اگرچه تکنیکRT-PCR یک تکنیک غالب برای شناسایی RNA ویروسی است، سایر تستهای نوکلئیک اسیدی از قیبل تستهای تکثیر ایزوترمال، هیبریدیزاسیون ریز آرایه، تعیین توالی متاژنومیک بر پایه امپلیکون و اخیرا تکنیکهای بر پایه کریسپر نیز در حال توسعه و تکامل هستند.

اهداف: انجماد اسپرم پرکاربردترین روش برای محافظت عملکرد تولید مثلی در مردانی است که درمان گونادوتوکسیک مانند شیمی درمانی یا پرتو درمانی را متحمل می شوند و یا تحت درمان برای بیماری هایی نظیر ناباروری، بیماری های خود ایمنی و یا دیابت هستند. نانو ذره ی اکسید روی (ZnO) دارای اثرات ضد سرطانی و آنتی اکسیدانی قوی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات حفاظتی غلظت های مختلف این نانوذره در انجماد اسپرم می باشد. روش ها: تعداد 16 نمونه مایع منی افراد نرمال مراجعه کننده به مرکز رویان در 8 گروه کنترل، فریز و تازه مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه ها شامل: سه گروه آزمایشی تازه فقط تحت تاثیر نانوذره ی اکسید روی با غلظت های ppm 40، 80 و 100 و نیم ساعت بعد آنالیز شدند. سه گروه آزمایشی انجمادی بعد از اضافه کردن غلظت های مذکور نانو ذره اکسید روی، منجمد و نیم ساعت بعد از آن، ذوب و مورد آنالیز قرار گرفتند. دو گروه کنترل شامل کنترل 1: نیم ساعت بعد از قرار گیری در محیط آنالیز شدند و کنترل 2: نیم ساعت بعد از انجماد، ذوب و آنالیز گردیدند. تعداد، مورفولوژی، تحرک، زنده مانی و pH اسپرم مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: ارزیابی ها نشان داد غلظت ppm 100 از نانو ذره اکسید روی بهترین اثر حفاظتی را بر pH، زنده مانی و تحرک اسپرم در فرآیند انجماد داشت. نتیجه گیری: نانو ذره اکسید روی در غلظت ppm 100 می تواند باعث حفظ نسبی pH، تحرک و زنده مانی اسپرم در فرآیند انجماد گردد.

اهداف: استفاده از سلول های بنیادی توانسته است بیمارانی که دچار ناهنجاری های ژنتیکی و القایی و بیماری هایی از قبیل آزواسپرمی غیر انسدادی هستند، را درمان کنند. امروزه، توجه زیادی به سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) تهیه شده از خود فرد شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش هورمون استروژن به همراه رتینوئیک اسید بر تمایز iPSCsموش به سمت سلول های زایای ماده می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، سلول های فیبروبلاست جنینی موش بعنوان بستری از سلول های تغذیه کننده استخراج شدند و غیر فعال گردیدند. گروه بندی های مورد نظر برای هورمون استروژن به همراه رتینوئیک اسید و در بازه های زمانی روزهای صفر، 4 و 7 تنظیم شد. بیان ژن های مورد نظر با تکنیک Real Time PCR انجام شد. یافته ها: در این مطالعه، بیان ژن هایی از قبیل Stra8، Stella، Ddx4 و GDF9 مورد بررسی قرار گرفت. داده های ریل تایم مشخص کرد که بیان این ژن ها در گروه استروژن و در روز 4 کشت اجسام امبروئیدی افزایش یافت در حالی که در روزهای دیگر تفاوت ها معنادار نبود. نتیجه گیری: کنترل تمایز سلول های بنیادی پرتوان القایی موش (miPSCs) بسیار سخت است و در این مطالعه نقش هورمون استروژن در شرایط آزمایشگاهی با دقت بررسی شد. شواهد نشان می دهد که سلول های زایای ماده می توانند از miPSCs در شرایط درون آزمایشگاهی تمایز یابند. تیمار سلول ها با هورمون استروژن بر روند تمایز در روز 4 اثر بیشتری را از خود نشان داد.

مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی تأثیر بیوفیدبک و تحریک نوروماسکولار عضلات کف لگن در بهبود ضخامت آندومتر در زنان مبتلا به آندومتر نازک انجام گردید. روش: از 62 زن با آندومتر نازک (کمتر یا مساوی 6 میلی متر) مراجعه کننده جهت انتقال جنین منجمد شده، 32 نفر علاوه بر دریافت درمان های روتین (همانند گروه کنترل)، تحت بیوفیدبک و تحریک نوروماسکولار توسط پروب واژینال قرار گرفتند. یافته ها: زنان وارد شده در این مطالعه، در مجموع 31 و 32 نفر در گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. به طور کلی نتایج نشان داد که در هر گروه ضخامت آندومتر افزایش پیدا کرده است، اما در گروه تحت درمان با بیوفیدبک و تحریک نوروماسکولار افزایش ضخامت بیشتر است. تفاوت معنی داری بین پیش از درمان و بعد از درمان در افزایش ضخامت مشاهده شده است. همچنین تفاوت معنی داری در میزان موفقیت انتقال جنین فریز شده بین دو گروه وجود دارد و که در گروه تحت درمان بیوفیدبک و تحریک نوروماسکولار بالاتر است. از طرفی تعداد بیشتری در گروه مداخله، تست بارداری آنها بعد از انتقال جنین فریز شده، مثبت گردید. نتیجه گیری: درمان تحریک الکتریکی عملکردی عضلات کف لگن می تواند در بهبود افزایش ضخامت آندومتر مؤثر باشد.

اهداف: استفاده از داروهای ضد افسردگی و آرامبخش مانند لورازپام می تواند عوارضی از جمله ناباروری های موقت یا دائم ایجاد کند. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر لورازپام بر روی تخمدان و تخمک گذاری موش های ماده بالغ نژاد Balb/C می باشد. روش ها: تعداد 75 سر موش ماده ی بالغ در 5 گروه و هر گروه 15 سر موش مورد بررسی قرار گرفتند. تزریق داروی لورازپام به صورت درون صفاقی (IP) با انتخاب دوز ثابت 2 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن برای سه گروه در سه زمان مختلف صورت گرفت. گروه های مورد مطالعه شامل: گروه اول آزمایشی به مدت 5 روز، گروه دوم آزمایشی به مدت 10 روز و گروه سوم آزمایشی به مدت 15 روز تزریق، گروه شم (تزریق آب مقطر) و گروه کنترل (بدون تزریق) بودند. در روز بعد از آخرین تزریق، موش ها به دقت تشریح شدند و تخمدان آن ها جهت بررسی بافتی خارج گردید. یافته ها: پارامترهایی نظیر وزن حیوان، قطر بزرگ و کوچک تخمدان و تعداد فولیکول های اولیه و ثانویه، درحال رشد و گراف و جسم زرد با احتمال معناداری در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب با افزایش مدت زمان تزریق دارو کاهش معنادار داشتند. در پارامترهایی نظیر تعداد فولیکول های تخریبی و زوناپلوسیدای چین خورده نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان داده شد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان این گونه نتیجه گرفت که استفاده از داروی لورازپام در مدت زمان طولانی اثر تخریبی بر روی تخمدان موش ماده داشت.

اهداف: تجویز نامناسب آنتی بیوتیک علاوه بر افزایش هزینه و واکنش های دارویی، موجب گسترش عفونت های مقاوم باکتریایی می گردد. برخی مطالعات، تجویز آنتی بیوتیک قبل از عمل را در کاهش عفونت عمل جراحی موثر دانسته اند. بررسی های دیگر نشان داده اند که تجویز یک دوز و سه دوز آنتی بیوتیک بعد از عمل تفاوتی با هم ندارد. با توجه به نبود توافق مشترک در مصرف یا عدم مصرف آنتی بیوتیک بعد از عمل، مطالعه حاضر با هدف تعیین کارایی تجویز آنتی بیوتیک بعد از عمل جراحی سزارین انتخابی، در کاهش میزان عفونت انجام گردید. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 63 بیمار کاندید عمل سزارین انتخابی، یک دوز آنتی بیوتیک (سفازولین، 2 گرم، تزریقی وریدی) یک ساعت قبل از جراحی دریافت کردند. سپس به صورت تصادفی به دوگروه تقسیم شدند. گروه تداخل (37 نفر)، سه دوز آنتی بیوتیک (سفازولین، 2 گرم هر 6 ساعت، تزریقی وریدی) دریافت کردند، درحالیکه گروه شاهد (26 نفر) هیچگونه آنتی بیوتیکی بعد از عمل دریافت نکردند. بیماران تا 40 روز پس از جراحی پیگیری شدند و تاثیر این دو روش در پیشگیری از عفونت بررسی گردید. یافته ها: گروه تداخل با گروه شاهد در هیچکدام از پارامترهای سن، وزن، قد و شاخص توده بدنی، تفاوت آماری معنی داری نداشتند. همچنین تفاوت معنی داری بین میزان عفونت بعد از سزارین بین گروه دریافت کننده آنتی بوتیک با گروه شاهد دیده نشد (P>0. 05). بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که دریافت آنتی بیوتیک پس از جراحی سزارین تاثیری در پیشگیری از عفونت جراحی ندارد.

مقدمه: نمو جنینی دستگاه گوارش فرآیندی بسیار پیچیده می باشد و به همین دلیل تعداد ناهنجاری های مادرزادی جنین، متعدد و متنوع گزارش می شود. شایع ترین مکان برای آترزی، بعد از مری، دئودنوم است. آترزی دئودنوم [1]، فقدان مادرزادی یا انسداد کامل قسمتی از لومن [2] دئودنوم است. این آترزی در بررسی های پریناتالوژی [3] به صورت پلی هیدرآمینوس [4] در سونوگرافی های بارداری دیده می شود. شناخت زودرس انسداد روده جهت پیشگیری از عوارض بعدی آن ضروری می باشد. بیمار و روش ها: مطالعه حاضر، یک گزارش مورد از نوزاد پسر 34 هفته نارس، با وزن 1980 گرم، حاصل زایمان سزارین با آپگار 8 و 9 می باشد، که در بررسی های پریناتولوژی قبل از تولد، آترزی دئودنوم تشخیص داده شده بود. بیمار کاندید جراحی در روز بعد از تولد بود که در همان روز دچار خونریزی شدید معده شد و به صورت اورژانس به اتاق عمل انتقال یافت. در اتاق عمل به دلیل خونریزی شدید و افت فشار خون، با تلاش بسیار پزشک متخصص بیهوشی، نوزاد لوله گذاری شد و متعاقباً نوزاد گاستروتومی شد و لخته های خون خارج گردید. از سطح مخاط، نشت خون [5] داشت. سپس عمل جراحی دئودنودئودنوستومی [6] انجام گردید که پس از برگشت به معده، خونریزی همچنان ادامه داشت لذا در این شرایط چند راه حل از قبیل توتال گاسترکتومی [7]، پیسینگ [8] و واگوتومی [9] مطرح بود، که نوزاد تحت عمل واگوتومی ترانکال قدامی و خلفی [10] قرار گرفت. پس از عمل واگوتومی، بلافاصله خونریزی معده کنترل شد. از آنجایی که عمل واگوتومی می تواند موجب انقباض پیلور و تنگی آن شود، جراحی گاستروژژونوستومی [11]نیز برای نوزاد انجام پذیرفت. نوزاد پس از گذراندن دوران مراقبت در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، با حال عمومی خوب و بدون عوارض خاصی مرخص گردید. بحث و نتیجه گیری: خونریزی شدید گوارشی در آترزی دئونوم اتفاقی بسیار نادر می باشد. در مواجهه با چنین رخدادی گاسترکتومی می تواند مورد نظر واقع شده و انجام پذیرد، که با مشکلات فراوانی در آینده همراه خواهد بود. در بزرگسالان واگوتومی با مکانیسم انقباض عروقی، جهت کنترل خونریزی معده بکار می رود. اما تاکنون موردی از آن در کنترل خونریزی گوارشی در نوزادان، گزارش نگردیده است. در این مورد، برای اولین بار واگوتومی نوزادی با وجود ظرافت های تکنیکی خاص، صورت پذیرفت که با نتایج درمانی بسیار عالی نیز همراه بود.