مجله تحقیقات پزشکی صارم (دانشنامه صارم در طب باروری)
سال:1399 | دوره:5 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

اهداف: همه گیری بیماری کووید-19یک وضعیت جهانی فوق العاده است و همه کشورها استراتژی های خاص خود را برای کاهش و از بین بردن شیوع ویروس در پیش گرفته اند. جوامع علمی، مانند انجمن اروپایی تولید مثل انسان و جنین شناسی و جامعه پزشکی باروری آمریکا، توصیه ها و دستورالعمل هایی را برای غلبه بر عفونت در بیمارانی که تحت درمان های IVF هستند، ارائه داده اند. اگرچه هنوز هیچ مدرکی وجود ندارد که ویروس ایجاد کننده ی کووید-19 ممکن است اثرات منفی بر نتایج IVF داشته باشد، اما درمان های باروری به منظور حمایت از سیستم های مراقبت های بهداشتی تا حدودی به تعویق افتاده است. روش ها: در این مطالعه مروری، مقالات نمایه شده در پایگاههای اطلاعاتی فارسی و لاتین از جملهSID، Pubmed، Google Scholar، Direct Science، Embase، Scopus و پروتکل های بالینی و گزارشات سازمان های معتبر بهداشتی طی سال های 2000 تا 2021 میلادی که مرتبط با انواع کرونا ویروس ها بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. واژگان مورد جستجو عبارت بودند از: بارداری، کرونا ویروس، کرونا ویروس جدید، کووید-19، سیستم تولیدمثلی زنان و IVF که در مجموع تعداد 21 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه گیری: با توجه به شیوع جهانی این ویروس، پروتکل ها، مراقبت های بهداشتی اعمال شده و اقدامات پیشگیرانه در سطح جامعه در ارتباط با مراکز باروری و ناباروری و همچنین زنان باردار صورت گیرد و سیستم های نظارتی به این بیماری در نظر گرفته شود تا به طور خاص این افراد تحت نظر و پیگیری های درمانی دوران بارداری قرار گیرند.

مقدمه: هیدروتوراکس یا تجمع مایع لنفاوی در فضای پلور در دوران جنینی یک اختلال مادرزادی نادر می باشد که می تواند در صورت عدم درمان، به هیدروپس جنینی و یا زایمان زودرس منجر شود. تشخیص به موقع و توراسنتز یا شانت توراکوآمنیوتیک در دوران جنینی می تواند موجب کاهش این عوارض شود. هیدروتوراکس جنینی علل مختلفی دارد که از جمله آن ها اختلالات کروموزومی می باشد. بنابراین، هدف از این مطالعه، گزارش یک مورد همراهی هیدروتوراکس جنینی با ترانسلوکاسیون دی نوو [1] t (2; 10) (q33; q11. 2) بود. معرفی مورد: در یک خانم باردار با سن بارداری 29 هفته در سونوگرافی جنین، هیدروتوراکس دوطرفه به همراه شیفت مدیاستین به سمت چپ دیده شد. مادر سابقه بیماری خاصی نداشت و سایر غربالگری های مادر و جنین از نظر وجود آنومالی نرمال بود. با توجه به حجم بالای پلورال افیوژن و شیف قلب و مدیاستین به سمت همی توراکس چپ، توراسنتز در جنین انجام شد و مایع داخل پلور تخلیه گردید. در بررسی مایع آمنیوتیک و پس از کاریوتایپ، ترانسلوکاسیون de novo (q33; q11. 2) (A2; 10) tگزارش گردید. نتیجه گیری: اختلالات کروموزومی از علل مهم ایجاد هیدروتوراکس در دوران جنینی می باشند. در این میان، آنوپلوئیدی ها و در رأس آن ها A45, X شایع ترین علل این اختلالات به شمار می روند. ترانسلوکاسیون (q33; q11. 2) (A2; 10) t دی نوو اختلال کروموزومی نادری است. در فرد مورد تحقیق ما، همراهی این اختلال کروموزومی با هیدروتوراکس جنینی دیده می شود که این وضعیت پیش از این در چارچوب اطلاعات ما گزارش نشده بود. احتمالاً جهش ژن هایی در جایگاه های شکست و بست کروموزومی طی فرآیند ترانسلوکاسیون یا در سایر کروموزوم ها منجر به ایجاد آنومالی ها در جنین شده است. بنابراین، در مورد هیدروتوراکس جنین توصیه می شود که بررسی اختلالات شمارشی و ساختاری کروموزومی انجام شود.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی سیستیک یک از شایع ترین اختلالات هیپرآندروژنیک در سنین باروری می باشد. در افراد مبتلا به این بیماری، مقاومت به انسولین، هیپرانسولینمی و هیپرآندروژنیسم دیده می شود. طبق آمار حدود 50 الی 70 درصد زنان با این سندرم درجات متفاوتی از مقاومت به انسولین دارند که از نظر سلامت عمومی این افراد حائز اهمیت خاص می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع مقاومت به انسولین در تعدادی از بیماران دچار سندرم تخمدان پلی سیستیک مراجعه کننده به بیمارستان تخصصی صارم در سال 1399 بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی-مقطعی است که در سال 1399 در بیمارستان فوق تخصصی صارم با روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی سیستیک با محدوده سنی 27 تا 30 سال مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی ناباروری انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تعداد 162 نفر بیمار که سندرم تخمدان پلی سیستیک در سونوگرافی داشتند، وارد این مطالعه شدند. آزمایش بررسی مقاومت به انسولین با یک روش ثابت در 87 نفر از آن ها انجام شد و مابقی به دلیل عدم تکمیل پرونده از مطالعه حذف گردیدند. در این پژوهش، شیوع مقاومت به انسولین در بیماران 69. 3 درصد بود. نتیجه گیری: شیوع مقاومت به انسولین در بیماران دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک در این مطالعه تقریباً مطابق با حداکثر آمار ارایه شده در مطالعات قبلی بود و لازم است این نکته در درمان این بیماران مورد توجه قرار گیرد.

اهداف: بررسی مقادیر سرمی ویتامین D3 به منظور ارزیابی ریسک نرمی و پوکی استخوان در تحقیقات پزشکی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطح سرمی این ویتامین و همبستگی آن با سطح سرمی کلسیم در مراجعین به بیمارستان صارم تهران بود. ابزار و روش ها: این پژوهش توصیفی-مقطعی گذشته نگر طی سه سال و در بازه ی زمانی 1394 تا 1397 بر روی همه گروه های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی صارم به تعداد 33377 نفر انجام شد. برای سنجش مقادیر کلسیم سرم از روش کرزول فتالئین و برای سنجش مقادیر سرمی ویتامین D3 از روش الکتروکمی لومینسانس استفاده گردید. داده ها توسط نرم افزارهای SPSS ورژن 24 و MedCalc ورژن 15. 8 و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی کل افراد در این تحقیق، 19. 43± 27. 56 سال بود. میانگین غلظت های کلسیم خون و 25-هیدروکسی ویتامین D3 در کل جامعه به ترتیب 0. 6± 9. 8 میلی گرم در دسی لیتر و 16. 94± 24. 67 نانوگرم در میلی لیتر بود. مقدار ویتامین D3 در افراد زیر 16 سال 20. 3± 37. 56 نانوگرم در میلی لیتر بود. یک همبستگی معکوس بین سن افراد با مقادیر ویتامین D3 (0. 459-=r؛ 0. 0001=P) و مستقیم با مقادیر کلسیم (0. 124=r؛ 0. 0001=P) مشاهده شد. بین مقادیر کلسیم و ویتامین D3 نیز همبستگی مستفیم و معنی دار، اما ضعیف وجود داشت (0. 203=r؛ 0. 0001=P). همچنین، نشان داده شد که شیوع هیپوویتامینوز D3 در افراد زیر 16 سال 40. 36 درصد بود. توزیع داده های کلسیم و ویتامین D3 در جامعه آماری از الگوی غیر نرمال تبعیت می کرد. نتیجه گیری: شیوع هیپوویتامینوز D3 در ایران بالا می باشد. در کل، بین سطوح سرمی کلسیم با ویتامین D3 همبستگی ضعیفی وجود داشت.

مقدمه: دیابت می تواند بر اسپرماتوژنز تأثیرات نامطلوبی داشته باشد. گیاه پیاز (Allium Cepa) حاوی آنتی اکسیدان های فراوانی است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر عصاره هیدروالکلی دانه پیاز بر تغییرات هیستوپاتولوژیک لوب شکمی پروستات در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، در حیوانات با استفاده از استرپتوزوتوسین (STZ؛ 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) دیابت ایجاد شد. پنجاه سر موش صحرایی به طور مساوی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه 1 (به عنوان گروه کنترل) شامل رت های سالم بودند که آب و غذای معمولی را به مدت 4 هفته دریافت می کردند. گروه 2، کنترل دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین، گروه 3 و 4 موش صحرایی دیابتی بودند که 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره دانه پیاز را به مدت 4 هفته با گاواژ دریافت کردند و گروه 5، حیوانات دیابتی که استرپتوزوتوسین به همراه انسولین را در دوز 3 واحد بر 100 گرم وزن بدن، دریافت کردند. در پایان این مطالعه، موش ها بیهوش شدند و لوب شکمی پروستات برداشته شد و برای مطالعات بافت شناسی پردازش گردید. سپس، تغییرات قند خون و آسیب شناسی بافتی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: تجویز دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره دانه پیاز توانست ارتفاع اپیتلیوم مجرای لوب شکمی پروستات را در موش های صحرایی دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین، از 1. 00± 2. 37 تا 1. 19± 6. 10 میکرومتر بازیابی کند. همچنین، مصرف این عصاره با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم در موش های صحرایی دیابتی دارای اثرات هیپوگلیسمی بود. نتیجه گیری: مصرف عصاره دانه پیاز می تواند اثرات زیانبار هیستوپاتولوژی دیابت را در لوب شکمی پروستات در موش های دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین کاهش دهد.

مقدمه: غربالگری ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGS) می تواند با افزایش میزان بارداری و کاهش آنوپلوئیدی همراه بوده و به عنوان یک تکنیک تشخیصی در حوزه روش های کمک باروری (ART) اولویت داشته باشد. PGS اندیکاسیون های مختلف و قابل بحث دارد که اولین اندیکاسیون آن، بالا بودن سن مادر است. مرحله بیوپسی ماده ژنتیکی برای انجامPGS می تواند از یکی از سه تکنیک؛ بیوپسی ازجسم قطبی، بلاستومر در مرحله کلیواژ و یا تروفواکتودرم در مرحله بلاستوسیت به دست آید. سه پروتکل اخیر برای تحریک کنترل شده تخمدان مورد استفاده قرار می گیرد: پروتکل آگونیست بلند مدت GnRH، پروتکل آنتاگونیست GnRH و پروتکل تحریک اندک. تکنیک های مختلف جهت غربالگری ژنتیکی وجود دارد که اخیرا از تکنیک هیبریداسیون درجا فلورسنت (FISH) برای غربالگری آنوپلوئیدی استفاده می شود و همچنین تکنیک های دیگر از جمله، هیبریداسیون ژنومیک مقایسه ای (aCGH)، پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (SNP)، واکنش زنجیره پلیمراز ککی (PCR) و تکنولوژی توالی نسل بعدی (NGS) استفاده می شود. این مطالعه به مرور روند اجرای PGS و جنبه های مختلف این تکنیک برای بهبود پیامدهای بارداری می پردازد، همچنین این مطالعه می تواند با بیان مزایا و محدودیت های این روش، متخصصین این حوزه را در راستای تصمیم گیری درست بالینی در جهت پیشنهاد این تکنیک به بیمار، کمک نماید. روش کار: این مطالعه مروری با جستجو در پایگاه اطلاعاتی PubMed، Medline، SID، Scopus و Cochrane Library از سال 2010 تا 2021 برای یافتن مقالات مرتبط با کلمات کلیدی مناسب مانند، غربالگری ژنتیکی قبل از لانه گزینی، آنوپلوئیدی و پروتکل تحریک تخمدان انجام گرفت. مقالات انگلیسی با موضوع تکنیک های غربالگری ژنتیکی قبل از لانه گزینی، آنوپلوئیدی، پروتکل تحریک تخمدان وارد مطالعه شدند و در صورت عدم دسترسی به متن کامل مقاله و یا نتایج غیر مرتبط، از مطالعه خارج شدند. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعات مختلف، آنوپلوئیدی به عنوان شایع ترین اختلال کروموزومی در نظر گرفته می شود و شایع ترین اختلال یافت شده در جنین های مونواسپرمیک در طی درمان IVF است. در موارد افزایش متناوب آنوپلوئیدی در بیماران با سقط راجعه با کاریوتایپ نرمال، غربالگری ژنتیکی قبل از لانه گزینی (PGS) برای بررسی آنوپلوئیدی پیشنهاد می شود و تشخیص آنوپلوئیدی قبل از انتقال، میزان سقط را کاهش می دهد و میزان بارداری کلینیکال و تولد زنده را افزایش می دهد. نتیجه گیری: با امکان دسترسی به تکنولوژی کمک باروری و امکان غربالگری اووسیت و انتخاب اووسیت نرمال، این عقیده وجود دارد که میزان تولد کودک نرمال در زوجین افزایش می یابد. درمان نازایی روندی هزینه بر است و بسیاری از زوجین تحت تاثیر قرار می گیرند. از طرفیPGS نیز فرآیندی پرهزینه است. اما اطلاعات سودبخش آن می تواند به تصمیم گیری های بالینی کمک کند و درصورتی که موجب بهبود افزایشی در پیامدهای بارداری و افزایش میزان تولد زنده و کاهش از دست دادن بارداری شود، می توان آن را به زوجین پیشنهاد کرد.

مقدمه و هدف: عوامل سازمانی یکی از موارد اساسی ایجاد اعمال نا ایمن و شرایط نامناسب محیط کار هستند. جایی که نقص فنی یا خطای ساده انسانی به تنهایی نمی تواند به عنوان توضیحی در رخداد حوادث باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین ابعاد ساختار سازمانی و وضعیت ایمنی و بهداشت در صنایع سنگ بود. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی در سال 1399 در کارخانه های صنایع سنگ شهرک صنعتی محمود آباد اصفهان انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ساختار سازمانی رابینز و چک لیست ایمنی و بهداشتELMERI استفاده شد. حجم نمونه شامل 90 کارخانه تولید سنگ بود. پس از جمع آوری اطلاعات، نمرات هرکدام از پرسشنامه ها محاسبه شده و به مبنای 100 تبدیل شد. برای متغیرهای کمی، آزمون های T مستقل و ANOVA مورد استفاده قرار گرفت. آزمون کای اسکوئر برای متغیرهای کیفی استفاده شد. برای تحلیل چند متغیره، رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته ها: ضریب همبستگی خطی بین نمره کلی ساختار سازمانی با وضعیت ایمنی در ایستگاه ساب و قله بر به ترتیب برابر با 0. 348-و 0. 232-بود (0. 05>P). در ایستگاه ساب، بیشترین موارد انطباق به رفتارهای ایمن با میانگین 74. 4 و کمترین آن به بهداشت صنعتی با میانگین 45. 8 بود. در ایستگاه قله بر، این عددها به ترتیب 65. 6 مربوط به ایمنی حریق و کمک های اولیه و نیز 45. 8 مربوط به بهداشت صنعتی بودند. بیشترین همبستگی خطی در ایستگاه قله بر و ساب، بین نمره کلی ایمنی و بهداشت با رسمیت (0. 531-) (0. 626-) بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وضعیت ایمنی و بهداشت می تواند با اصلاح وضعیت ساختار سازمانی بهبود یابد. سازمان های با پیچیدگی افقی و عمودی، تمرکز، دستورالعمل ها، مکاتبات رسمی، قوانین و مقررات بیشتر، نقش موثری بر وضعیت ایمنی و بهداشت دارند.

اهداف: لاپاراسکوپی یک تکنیک جراحی کم تهاجمی برای انجام جراحیهای شکمی و ژنیکولوژی است. جهت دسترسی به اندام های درونی از طریق جدار شکم، از ابزار خاصی به نام تروکار استفاده می شود. ورود تروکار به شکم با تکنیک های مختلفی صورت می پذیرد. این مطالعه به هدف بررسی ایمنی و عوارض احتمالی ورود تروکار به داخل شکم برای انجام لاپاراسکوپی ژنیکولوژی به روش Z، انجام پذیرفت. روش ها: از ابتدای سال 1397 تا انتهای سال 1398، تعداد 435 بیمار که تحت عمل لاپاراسکوپی ژنیکولوژی در بیمارستان تخصصی صارم قرار گرفته بودند، از نظر بروز پیامدهای ناشی از ورود تروکار به شکم با تکنیکZ، از جمله آسیب احشایی، آسیب عروقی، فتق نافی، هماتوم، هموراژی، عفونت و مرگ و میر ناشی از عوارض تروکار، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در قالب آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه، تحلیل و گزارش واقع گردید. یافته ها: این مطالعه نشان داد که میزان عوارض و مشکلات ناشی از ورود تروکار به روش Z در این بیماران بسیار پایین بود، به طوریکه تنها یک مورد عفونت (0. 2%)، یک مورد هماتوم (0. 2%)، یک مورد ورود تروکار به عروق (0. 2%) و دو مورد (0. 4%) ورود تروکار به احشاء دیده شد. این در حالی است که هیچ موردی از فتق نافی، هموراژی و مرگ ناشی از عوارض ورود تروکار یافت نشد. نتیجه گیری: ورود تروکار به روش Z در جراحی های لاپاراسکوپی ژنیکولوژی با حداقل مشکلات و عوارض همراه است و بنابراین میتوان از این تکنیک به عنوان روشی ایمن، جهت ورود تروکار به داخل شکم در جراحیهای لاپاراسکوپی بهره گرفت.