پوست و زیبایی
سال:1400 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقاله ششم از سری مطالعات مروری در مورد بیماری کووید 19 درحالی چاپ می گردد که یکسال و نیم از پیدایش و تهاجم این ویروس می گذرد و همچنان مردم دنیا با آن درگیرند. در این شماره، آخرین یافته ها در مورد تظاهرات پوستی بیماری، تشخیص و درمان بیماری، سیر بیماری های پوستی و همچنین عوارض پوستی واکسن ها ارایه می گردد.

زمینه و هدف درماتیت آتوپیک یک بیماری مزمن التهابی است. این بیماری درنتیجه یک فرآیند التهابی تحریک شده توسط سلول های Th 2 فعال شده در مواجهه با آلرژن ها ایجاد می شود. آکنه وولگاریس یک بیماری التهابی و مزمن پوستی است. مطالعات اخیر نشان می دهند که پروپیونی باکتریوم آکنه باعث القای تولید IL-17 توسط سلول های مونونوکلیار محیطی و سلول های T (Th1/Th17) می شود. مطالعه حاضر جهت بررسی شیوع درماتیت آتوپیک در بیماران مبتلا به آکنه طراحی شده است. روش اجرا در این مطالعه موردی شاهدی، گروه مورد شامل 75 فرد مبتلا به آکنه و گروه کنترل شامل 75 فرد با عدم ابتلا به آکنه که ازنظر سن و جنس همانندسازی شده اند مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو گروه به روش مصاحبه علایم درماتیت آتوپیک، آسم و رینیت آلرژیک را در زمان حال و گذشته بررسی کردیم. یافته ها احتمال وجود درماتیت آتوپیک در زمان حال در افرادی که آکنه داشتند کمتر از افرادی بود که آکنه نداشتند. تفاوت معنی داری بین گروه مورد و شاهد در فراوانی سابقه درماتیت آتوپیک در گذشته، فراوانی آسم و رینیت آلرژیک در زمان حال و گذشته وجود نداشت. نتیجه گیری وجود رابطه بین آکنه با متغیر درماتیت آتوپیک در زمان حال می تواند موید این مطلب باشد که فعالیت Th2 می تواند باعث کاهش شیوع بیماری هایی با فعالیت Th1 شود. با این حال باید مطالعات بیشتری برای تایید آن صورت گیرد.

زمینه و هدف تاکنون ارتباط بین تجربیات بیماران و کیفیت خدمات ارایه شده به آنان به طور گسترده بررسی نشده است، اما شواهد نشان می دهد که بهبود تجربیات بیمار می تواند نتایج درمانی را بهبود بخشد. هدف این پژوهش تعیین رضایت مندی والدین کودکان مراجعه کننده به درمانگاه کودکان و عوامل مرتبط با آن بوده است. روش اجرا این مطالعه توصیفی با استفاده از پرسشنامه ازقبل طراحی شده Press Ganey به زبان فارسی و ازطریق مصاحبه با 207 نفر از والدین کودکان مراجعه کننده به درمانگاه کودکان بیمارستان پوست رازی در سال97 انجام شد. یافته ها از 207 نفر شرکت کننده 87 نفر پدر (42%) و 105 نفر مادر (7/50%) بودند. 15 نفر باقی مانده نسبت های دیگری با کودک داشتند. رضایتمندی کلی (در پاسخ به سوال «درمانگاه ما را به دیگران توصیه می کنید») 8/62% بود. همچنین 5/72% شرکت کنندگان معتقد بودند پزشک خود را به دیگران توصیه خواهند کرد. کمترین میزان رضایت مربوط به معرفی نکردن کارکنان درمانگاه و مشکلات در تنظیم وقت ویزیت بود. عواملی که بیشترین ارتباط را با رضایت کلی بیماران داشتند، به ترتیب شامل شاداب بودن ویزیت توسط پزشک، اطمینان داشتن به پزشک و توصیه پزشک به دیگران بودند. نتیجه گیری ارتباط بین پزشک و بیمار به طور معناداری با کیفیت تجربه بیمار در درمانگاه پوست کودکان ارتباط دارد. خانواده ها و بیماران در هنگام ارزیابی تجارب خود، ساده صحبت کردن و حساسیت پزشک را مشخصا مورد توجه قرار می دهند.

زمینه و هدف اونیکومایکوزیس یک عفونت ناشی از قارچ های مخمری، رشته ای و غیررشته ای می باشد که به دلیل شرایط مختلف ایجاد می شود. این مطالعه با هدف بررسی الگوی حساسیت به آزول ها در گونه های کاندیدای جداشده از بیماران ایرانی در شهر تهران انجام شد. روش اجرا پس از نمونه گیری از بیماران، برای شناسایی سویه های جداشده از محیط کروم آگار کاندیدا استفاده و تست PCR-Sequencing انجام شد. سپس الگوی حساسیت دارویی گونه ها به فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول با استفاده از روش استاندارد CLSI-M27-A3 / S4تعیین شد. یافته ها در این مطالعه 34 جدایه کاندیدا شناسایی شد که 26 جدایه (5/76%) کاندیدا آلبیکنس و 8 جدایه (5/23%) کاندیدا گلابراتا بودند. نسبت به فلوکونازول، 4 تا (11%) از جدایه ها حساس وابسته به دوز بودند و بقیه حساس بودند. دربرابر ایتراکونازول، 21 ایزوله (61%) حساس وابسته به دوز و 2 (5%) ایزوله مقاوم شناسایی شد و در برابر کتوکونازول، همه جدایه ها حساس بودند. میانگین هندسی (GM) حداقل غلظت مهاری فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول به ترتیب 32/0، 21/0 و 15/0 میکروگرم در میلی لیتر بود. در این مطالعه، بیشترین گونه جداشده، گونه C. albicans بود. با توجه به مقادیر GM، موثرترین آزول، کتوکونازول بود. نتیجه گیری شیوع و الگوی حساسیت گونه های کاندیدا به آزول ممکن است در جمعیت های مختلف بیماران متفاوت باشد، بنابراین توصیه می شود پزشکان به نتایج آزمایشات حساسیت دارویی توجه کنند و سپس بیماران را با درنظرگرفتن تداخلات دارویی و عوارض جانبی درمان کنند.

ورزش و پیشرفت ملت ها آمیختگی زیادی به یکدیگر پیدا کرده اند و علاقه به فعالیت های ورزشی در جهان افزایش یافته است. درماتولوژی ورزشی، رشته ای رو به رشد است. بیماری های پوستی ورزشکاران یک گروه متمایز از بیماری هایی است که فعالیت بدنی تکراری همراه با عوامل استرس زای محیطی، ورزشکار را در بالاترین سطح احتمال ابتلا قرار می دهد. هدف از این مقاله مسلح کردن پزشکان با دانش بنیادی از بیماری های پوستی در ورزشکاران است، عدم شناخت نقش ورزش در پاتوژنز بیماری پوستی، می تواند منجر به تاخیر انداختن تشخیص و درمان نادرست شود. بیماری پوستی می تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط ورزش ایجاد شود، دسته ای از بیماری های پوستی نیز در فرد وجود داشته لیکن با شروع ورزش بروز کرده یا تشدید شده اند. به طور کلی قبل از اینکه یک ورزشکار به ورزش بپردازد، باید از حیث پوستی مورد معاینه قرارگیرد تا از گسترش بیماری های پوستی جلوگیری شود. معاینه به ویژه نواحی کمتر مورد توجه مانند پشت، داخل گوش ها و. . . از حیث وجود ضایعات، اهمیت دارد. بهتر است از ضایعات بیمار نقشه ای تهیه شود که در طول زمان قابل ردگیری و تغییرات آن قابل پیگیری باشد(Body Mapping). ورزشکار باید تا 72 ساعت قبل از فعالیت ورزشی علایم عمومی نظیر تب نداشته باشد. هیچ ضایعه پوستی مترشح نباید وجود داشته باشد وگرنه لازم است درمان هایی را قبل از حضور در سالن های ورزشی و استفاده از تجهیزات دریافت کند تا از عدم سرایت بیماری به سایرین اطمینان حاصل شود.

آلوپسی آره آتا (AA) نوعی ریزش موی ناگهانی غیراسکاردهنده می باشد که به صورت پچ های گرد یا بیضی در هر منطقه مودار می تواند مشاهده شود. این بیماری یک اختلال اتوایمون با پاسخ ایمونولوژیکی علیه فولیکول های مو می باشد که عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند. شیوع AA در حدود 2/0-1/0 درصد در سراسر جهان است. براساس شدت بیماری و محل های درگیری می تواند به انواع آلوپسی با الگویPatchy، Alopecia reticularis، آلوپسی توتالیس، آلوپسی یونیورسالیس، Alopecia ophiasis، آلوپسی Sisiapho، آلوپسی منتشر و Perinevoid alopecia areata تقسیم شود. گزینه های مختلف درمانی برای AA وجود دارد ولی پس از خاتمه، میزان عود زیادی بروز می دهند. AA با انفیلتراسیون لنفوسیت های T اطراف بولب فولیکول مو شناخته می شود و به عنوان درمان اصلی، کورتیکواسترویید ها مطرح می باشند. یکی دیگر از راه های درمان، ایمونوتراپی موضعی است که از مواد بسیار مهم آن دیفنیل سیکلوپروپنون است (DPCP). این ماده در مواردی که بیش از 50% ریزش مو داشته اند یا مقاوم به درمان شده اند استفاده می شود. مکانیسم دقیق عملکرد DPCP به درستی مشخص نیست ولی احتمالا نوعی رقابت آنتی ژنیک داشته و باعث کاهش تولید آنتی بادی های ضد فولیکول های مو می شود. این دارو می تواند پاسخ ایمنی را در پوست تغییر دهد و نسبت سلول های CD4 به CD8 در اطراف فولیکول مو را به نحوی عوض کند که منجر به بهبودی بیماری شود. بیان شده که میزان رشد مجدد مو ها در درمان با DPCP به طور میانگین 50 درصد است. در این مقاله به بررسی آخرین یافته ها راجع به AA پرداخته و جوانب درمانی آن، بالاخص با DPCP را بیان کرده ایم.

پچ های میکرونیدل حاوی سوزن هایی با ابعاد میکرون بوده که با عبور از لایه شاخی پوست منجر به افزایش نفوذ دارو شده و در زمینه های مختلف ازجمله دارورسانی، صنعت زیبایی، تجویز واکسن و تشخیص بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله به بررسی انواع میکرونیدل ها می پردازد و عملکرد، طبقه بندی و تفاوت آن ها را شرح می دهد.