Iranian Journal of Infectious Diseases and Tropical Medicine
Year:2003 | Volume: | Issue: |Papers Count:11

مقدمه: افزایش اتوآنتی بادیهای غیر اختصاصی در بیماران هپاتیت C به طور شایع دیده میشود. ولی این که علت این مسأله چیست و بالا بودن این آنتی بادیها چه تأثیری بر شدت و نحوه پاسخ به درمان بیماران دارد نامشخص است. برخی این همراهی را به یک پاسخ ایمنی ناشی از ویروس هپاتیت C منسوب مینمایند، بعضی آن را یک هم بروزی (Coincidence) نه چندان حائز اهمیت میدانند و در نهایت برخی برای آن اهمیت ویژه ای، به خصوص در تصمیم گیری برای نوع درمان، قائلند.مواد و روشها: 52 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C که ابتلا آنها به هپاتیت C با استفاده از تست (HCV-Ab (ELISA تشخیص و سپس توسط تست (HCV-Ab (RIBA و یا ( HCV RNA (PCR تأیید شده بود وارد طرح شدند. نمونه سرمی بیماران از نظر وجود اتوآنتی بادیهای غیر اختصاصی (شامل آنتی بادی آنتی نوکلئر (ANA)، آنتی بادی ضد عضله صاف (ASMA)، آنتی باید آنتی میتوکندریال (AMA) و آنتی بادی آنتی میکروزومال کبدی ـ کلیوی (ALKM)) مورد بررسی قرار گرفت. از کل بیماران بیوپسی کبد به عمل آمد و همه آنها تحت درمان با انترفرون و ریباویرین به مدت 12 ماه قرار گرفتند. 52 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر نیز که از نظر سن و جنس با گروه مورد یکسان (matched) شده بودند، به عنوان کنترل در نظر گرفته شدند.نتایج: میانگین سنی بیماران مبتلا به هپاتیت سی 12.7 ± 32.8 سال و نسبت مرد به زن 37 به 15 بود. در 19 بیمار (36.5%) از گروه مورد اتوآنتی بادیهای غیراختصاصی وجود داشت. فراوانی هر یک از انواع اتوآنتی بادیها در بیماران مبتلا به هپاتیت C به این صورت بود: در 6 بیمار (11.5%) ANA، در 7 بیمار (13.5%) ASMA، در 5 بیمار (9.6%) AMA و در یک بیمار (1.9%) ALKM مثبت بود. در گروه شاهد اتوآنتی بادیهای غیراختصاصی در چهار نفر (7.7%) وجود داشت که در یک فرد (1.9%) ANA، در یک فرد دیگر ASMA و در دو نفر (3.8%) AMA مثبت بود و ALKM در هیچ یک از بیماران گروه کنترل مثبت نبود. فراوانی کلی اتوآنتی بادیهای غیراختصاصی، و نیز فراوانی ANA و ASMA به طور معنی داری در بیماران مبتلا به هپاتیت C بیشتر از بیماران گروه شاهد بود. در حالی که اختلاف بین فراوانی AMA و ALKM در دو گروه معنی دار نبود. میانه تیتر ANA در بیمارن 1.40 (محدوده تغییرات 1.160-1.40)، میانه تیتر ASMA،140 (محدوده تغییرات 1.80-1.40) و تیتر ALKM که در یک بیمار پیدا شده، 1.40 بود. بین اتوآنتی بادیهای مختلف و سن بیمار، جنس، مدت زمان تشخیص بیماری ارتباط معنی داری وجود نداشت. سطح گلبولین سرم در بیمارانی که ANA مثبت بودند، به طور معنی داری بیشتر بود. وجود هیچ یک از این اتوآنتی بادیها با grade و stage هپاتیت مزمن ارتباط معنی داری نداشت. همچنین وجود اتو آنتی بادیهای مختلف بر چگونگی پاسخ دهی بیماران به درمان تأثیر نداشت.نتیجه گیری: با توجه به مطالعه ما شیوع ANA و ASMA در بیماران مبتلا به هپاتیت C بالاتر از گروه کنترل بود. ولی به نظر نمیرسد که بالا بودن این اتوآنتی بادیها تأثیر قابل توجهی بر شدت درگیری کبدی و یا میزان پاسخ به درمانهای ضدهپاتیت C داشته باشد.

فیبروز سیستیک (CF) معمول ترین بیماری کشنده ژنتیکی در نژاد سفید است. نقص ژنتیک در بیماران مبتلا به CF منجر به اختلال در کانال انتقال کلر (CFTR) در سلولهای پوششی میگردد. در نتیجه اختلال در انتقال کلر، آب و الکترولیتها، ترشحات مجاری تنفسی این بیماران غلیظ و چسبناک شده و محیطی مستعد جهت کولونیزه شدن پاتوژنهای فرصت طلب به خصوص باکتری سودوموناس ایروجینوزا فراهم میکند. در حقیقت اغلب عامل اصلی مرگ در این بیماران عفونت ریوی مزمن به وسیله سودوموناس اروجینوزا میباشد. در این پژوهش 64 بیمار مبتلا به CF از چند مرکز درمانی در تهران بین سالهای 1380-1379 مورد بررسی میکروبیولوژی قرار گرفتند. از 21 بیمار سودوموناس ائروجینوزا بدست آمد که 6 سویه، موکوئیدی و بقیه سویه ها کلاسیک بودند. بررسی الگوی حساسیت سویه ها نسبت به 11 آنتی بیوتیک با روش دیسک نشان داد که کلیه سویه های بدست آمده به ایمی پنم و کلسیتین حساس بودند. به دنبال آن، بالاترین حساسیت به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیکهای سیپروفلوکساسین (90.47%)، سفتازیدیم و توبرامایسین (هر کدام 85.7%)، آمیکاسین، پیپراسیلین و تازوباکتام پیپراسیلین (هر کدام 81%)، تیکارسیلین (76%)، جنتامایسین و توبرامایسین (هر کدام 62%)، مزلوسیلین (52%) و کاربنی سیلین (43%) مشاهده شد. تعیین حداقل غلظت مهار کننده (MIC) برای چهار آنتی بیوتیک سفتازیدیم، آمیکاسین، توبرامایسین و جنتامایسین نشان داد که کلیه سویه ها به آمیکاسین حساس بودند، 86% به سفتازیدیم و توبرامایسین و بالاخره 57% سویه ها به جنتامایسین حساسیت نشان دادند. استفاده از ترکیب سفتازیدیم با آمیکاسین، توبرامایسین یا جنتامایسین نشان داد که سینرژی بین داروها وجود داشت و مقدار MIC ترکیب دو دارو برای 11 تا 15 سویه به 1.4غلظت مؤثر هر دارو به تنهایی رسید.

برای بررسی ارزش اندازه گیری آنزیم آدنوزین د آمیناز در سرم در تشخیص بیماران مبتلا به سل ریوی میزان این آنزیم در سرم 36 بیمار مبتلا به سل ریوی (20 مرد و 16 زن) و 36 فرد سالم (19 مرد و 17 زن) سنجیده شد. میانگین میزان ADA سرم در افراد بیمارU/L 6.84±21.51 و در افراد سالمU/L 3.18±11.47 بود. در منحنی ROC نقطه اپتیمم در Cutoffpoint 14.5 U/L میباشد که میزان حساسیت آن 83% و میزان ویژگی 80.6% و میزان ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی آن به ترتیب 81% و 17% میباشد و بر این اساس میتوان از این آزمایش به عنوان یک آزمایش کمکی در کنار دیگر آزمایشها برای تشخیص بیماران مبتلا به سل ریه استفاده نمود.

مقدمه: مایکوباکتریوم ها گروه مهمی از پاتوژنهای اسید فاست هستند، که طیف وسیعی از انواع داخلی سلول همچون مایکوباکتریوم لپره تا گونه های پراکنده در طبیعت مانند مایکوباکتریوم گوردونئی و مایکوباکتریوم فورتئیتوم را در خود جای می دهند. در حال حاضر بیش از 80 نوع مایکوباکتریوم شناخته شده است که بسیاری می توانند به عنوان عفونت فرصت طلب در انسان مشکل ساز باشد. از علل عمده NTM که در انسان سبب عفونت فرصت طلب می گردد می توان از مایکوباکتریوم کمپلکس آویوم – داخل سلولی (MAC) , M . کانزاسی، آبسسوس، M فورتئیتوم و غیره نام برد. شیوع اپیدمیولوژیک عوامل NTM متفاوت می باشد. ولی بر اساس تستهای آنتی ژنیک پوستی عوامل مایکوباکتریایی غیر سلی، شیوع این عفونتها بسیار بالاست.متاسفانه تستهای پوستی تاخیری، تصویر حقیقی از شیوع انواع عوامل نمی دهد زیرا واکنش متقاطع به آنتی ژن های اختصاصی مایکوباکتریومها وجود دارد. متوسط بروز سالانه عفونت NTM در امریکا، 0.7 در هر صد هزار نفر در کارولینای جنوبی آمریکا و 2 درصد هزار نفر جمعیت در استرالیا متفاوت بوده است. در جنوب و مرکز امریکا M . کانزاسی ولی در بقیه قسمتها MAC شایعترین گونه می باشد. عفونت ریوی کلاسیک در MAC با این تظاهرات مراجعه می نماید....

این مطالعه تجربی (RCT) بر روی 233 بیمار مبتلا به تب مالت در بیمارستان امام خمینی تهران بین سالهای 1375-1373 انجام شده است و تأثیر رژیمهای درمانی مختلف، شامل ریفامپین (R)، کوتریموکسازول (C) و داکسی سیکلین (D) در سه ترکیب دوتایی ( RD،RC،CD ) و ریفامپین به همراه کوتریموکسازول و جنتامایسین (G) به عنوان رژیم چهارم (RCG) از نظر میزان بهبودی، میزان عود و متوسط زمان ظهور عود مورد مقایسه قرار گرفتند. میزان بهبودی کامل به طور کلی 90.4% بوده که بالاترین میزان بهبودی مربوط به رژیم کوتریموکسازول + داکسی سیکلین بوده که اختلاف آماری معنی داری را نشان داده است. در مقایسه سه گروه دیگر با هم از نظر میزان بهبودی و میزان عود اختلاف معنی داری دیده نشد. همچنین زودترین زمان ظهور عود نیز با رژیم کوتریموکسازول + داکسی سیکلین بوده است اما اختلاف معنی دار نبوده است.

آنسفالیت یکی از خطرناکترین عفونتهایی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد میگردد. مطالعات سالهای اخیر تشخیص DNA ویروس در مایع نخاع را با استفاده از تکنیک PCR به عنوان یک روش حساس و اختصاصی به خصوص در مرحله اولیه بیماری که تصمیم گیری برای تعیین روش درمان حیاتی میباشد، مطرح نموده است. در این مطالعه 187 نمونه نخاع از بیمارانی که مشکوک به آنسفالیت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس بودند، از بیمارستانهای مختلف شهر تهران در سالهای 1379 و 1378 جمع آوری گشته و با استفاده از روش PCR جهت ردیابی ویروس هرپس سیمپلکس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان میدهد که 12% از موارد مطالعه شده از نظر HSV مثبت می باشند. مقایسه درصد موارد مثبت در بیماران متأهل و مجرد اختلاف معنی داری را نشان میدهد همچنین اختلاف معنی داری بین درصد افراد مبتلا به آنسفالیت هرپسی در گروه سنی 30 سال و بالاتر در مقایسه با گروه های کمتر از 30 سال وجود دارد (P<0.05) با توجه به بررسیهای آماری که در زمینه تعداد افراد خانوار در مبتلایان به آنسفالیت هرپسی صورت گرفت، اختلاف معنی داری نیز بین خانواده های پرجمعیت (بیش از 5 نفر) و خانواده های کم جمعیت تر مشاهده گردید. ضمناً در این مطالعه داشتن سابقه بروز تبخال دور لب نیز مورد بررسی قرار گرفت و اختلاف تقریباً معنی داری مشاهد گردید. نتایج این مطالعه اختلاف معنی داری را در رابطه با جنس، میزان تحصیلات، شیوع فصلی، مساحت منزل، تراکم خانوار و شغل بیماران نشان نداد.

مننژیت باکتریال راجعه یکی از انواع بالینی مننژیت باکتریال میباشد که اکثراً در افرادی که سابقه شکستگی قاعده جمجمه به علت Head injury و نشت مایع مغزی نخاعی (CSF leak) دارنده دیده میشود. در این مطالعه 21 بیمار مبتلا به مننژیت باکتریال راجعه با سابقه تروما به سر و شکستگی قاعده جمجمه مورد مطالعه قرار گرفتند. در 61.9% موارد میکروارگانیسم مسؤول، استرپتوکوک پنومونیه یا پنوموکوک میباشد. افرادی که به نوع خفیف بیماری مبتلا شده اند ساقه واکسیناسیون بر علیه پنوموکوک یا مصرف دارو به عنوان پروفیلاکسی را ذکر میکنند در حالی که 94.3% افرادی که سابقه تلقیح واکسن پنوموکوک را ندارند یا پروفیلاکسی پنی سیلین دریافت نکرده اند مبتلا به بیماری شده اند که 26.3% آنها به علت تأخیر در تشخیص و درمان و شدت بیماری همراه با مرگ و میر بالا یا عارضه عصبی همراه گشته اند، نظر به افزایش مقاومت پنوموکوک به پنی سیلین (15.3%) درمان مناسب اولیه سفتریاکسون میباشد که به محض دسترسی به کشت میکروبی و آنتی بیوگرام داروی انتخابی جایگزین آن میگردد. لذا تشخیص سریع و درمان مناسب و به موقع بیماری در کاهش مرگ و میر و جلوگیری از عوارض فوق العاده مؤثر میباشند.

عفونتهای انگلی و قارچی سر به ترتیب توسط حشره پدیکولوس کاپیتیس و قارچهای درماتوفیت ایجاد میگردند. مطالعات انجام شده مبین وجود آلودگی به این عوامل بیماریزا در نقاط مختلف دنیا است. در این مطالعات پراکنده ای درباره میزان شیوع عفونتهای فوق انجام گرفته و نتایج آن نشان دهنده وجود آلودگی در مناطق مورد بررسی است. در استان چهارمحال و بختیاری تصویر روشنی از میزان شیوع آلودگیهای انگلی و قارچی سر در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان شهرکرد طراحی و اجرا گردید. از 337 مدرسه ابتدایی شهرستان شهرکرد 24 مدرسه به روش تصادفی راژمند انتخاب گردید. 656 دانش آموز از مدارس منتخب به صورت تصادفی انتخاب و مورد معاینه قرار گرفتند. از موارد مشکوک نمونه گیری شد و پرسشنامه مربوطه تکمیل گردید. سپس این نمونه ها در آزمایشگاه به منظور دست یافتن به تشخیص قطعی بررسی گردیدند. از 656 دانش آموز معاینه شده 30 نفر (4.6%) آلوده به پدیکولوس کاپیتیس بودند در حالی که عفونت هیچکدام از موارد مشکوک به آلودگی قارچی در آزمایشگاه تأیید نگردید. همه دانش آموزان آلوده به پدیکولوس کاپیتیس دختر بودند. از نظر آماری رابطه معنی داری بین آلودگی به این انگل و متغیرهای پایه تحصیلی، جنس و محل سکونت وجود داشت. میزان آلودگی در کل جامعه بین 6.2-3 درصد بر آورد گردید.

یک سوم جمعیت جهان به میکروب سل آلوده اند و در هر ثانیه یک نفر به میکروب سل آلوده میگردد. بروز سالیانه 10-8 میلیون مورد بیمار مبتلا به سل و 3-2 میلیون مرگ به دلیل بیماری سل باعث شده که بیماری سل به عنوان یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی جهان مطرح شود و WHO ان را اورژانس جهانی اعلام نماید. افزایش شیوع مجدد سل و نیز افزایش موارد سل مقاوم به چند دارو WHO را بر آن داشت تا راهکارDOTS را ابداع نماید. همچنین ارتباط تنگاتنگی بین کیفیت برنامه سل و میزان مقاومت به دارو وجود دارد. این مقاله مروری است بر یافته های اپیدمیولوژیک، بالینی و کارآیی استراتژی DOTS در ایجاد بهبودی و شکست درمان و سل مقاوم به چند دارو در مناطق شهری که (DOTS اجرا نمی شود) و مناطق روستایی که(DOTS اجرا می شود) در 260 بیمار اسمیر مثبت که در شهرستان گرگان طی دو سال تحت مطالعه قرار گرفتند. از 178 بیمار روستایی 16 نفر در پایان ماه دوم و 3 نفر در پایان ماه پنجم درمان، اسمیر مثبت داشته اند در حالی که از 78 بیمار شهری 15 نفر در پایان ماه دوم و 6 نفر پایان ماه پنجم اسمیر مثبت داشته اند.

مقدمه: خراسان پهناورترین استان ایران و حدود 20 درصد از خاک کشور را تشکیل میدهد. یکی از شهرستانهای آن سرخس میباشد که دارای 8 روستای مرزی است. این شهرستان به دلیل مرزی طولانی با کشورهای همسایه دارای اهمیت ویژه ای میباشد. تعیین میزان بیماریها و ناقلین آنها از نظر اپیدمیولوژی توصیفی به دلیل مسائل پیشگیری و نیز شناسایی تغییرات احتمالی مهم است. هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان شیوع بیماری مالاریا و ناقلین و فاکتورهای مرتبط با آن در روستاهای مرزی سرخس میباشد.مواد و روشها: این مطالعه در تقسیم بندی مطالعات از نوع مقطعی میباشد.جامعه و نمونه مورد مطالعه: جامعه شامل ساکنین روستاهای مرزی شهرستان سرخس میباشد. با کمک فرمول حجم نمونه برآورد نسبتهای سیصد نفر برای هر روستا تعیین گردید.جمع آوری داده ها: شامل معاینات بالینی، تهیه گسترش نازک و ضخیم خونی و صید ناقلین و گزارشهای مرکز بهداشت صورت گرفت.تجزیه و تحلیل داده ها: داده ها پس از ورود به کامپیوتر با استفاده از شاخصهای مرکزی و پراکندگی و نیز آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میزان شیوع بیماری مالاریا در یک روستا با موقعیت دشت صفر میباشد. در این روستا ناقل مالاریا نیز صید نشد. میزان شیوع بیماری مالاریا در دو روستای دیگر در سال مطالعه 96 در هزار تعیین گردید. میانگین سن افراد مورد مطالعه 22.5 سال (18± سال) برآورد گردید. حداقل سن ابتلا یکسال و حداکثر سن 90 سال مشاهده گردید. بیشترین میزان ابتلا در گروه سنی 14-10 سال و کمترین میزان ابتلا مربوط به گروه سنی 29-25 سال بود. کمترین میزان شیوع مالاریا مربوط به فصل زمستان و بالاترین شیوع مربوط به فصل تابستان (1.7 درصد) میباشد. غالب بیماران در فصل تابستان و ماههای تیر و مرداد ثبت گردیدند. توزیع گونه های آنوفل در توتال کچهای انجام شده، آنوفل مارترای (A. marteri) 70.6 درصد بیشترین و آنوفل الجرینس (A.algeriensis) و 7.4 درصد کمترین را شامل میشدند.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی انتقال بیماری مالاریا در 64 درجه عرضی شمالی و 32 درجه عرض جنوبی کره زمین رخ میدهد که دارای حداقل درجه حرارت لازم برای سپری شدن دوره گامتوگنی انگل مالاریا میباشد. منطقه مورد مطالعه نیز در همین محدوده جغرافیایی واقع شده است. از سه روستای مورد مطالعه، روستای با موقعیت جغرافیایی دشت در طول سال، بیماری از آن گزارش نشد. هیچگونه ناقل مالاریا نیز با انجام توتال کچهایی که صورت گرفت، صید نگردید. خشکسالی و عدم وجود آبهای راکد در روستای مذکور و حوالی آن میتواند توجیه کننده میزان شیوع صفر درصد باشد. وجود رودخانه تجن و راکد ماندن آب در محدوده دو روستای دیگر سبب شده بود که مکان نسبی جهت تکثیر ناقلین به وجود آید و بیماری در این منطقه مشاهده گردد. با توجه به اینکه تماسهای مکرر سبب به وجود آمدن ایمنی در افراد میشود (15) توزیع بیماری در همه گروه های سنی و به ویژه نسبت بالای بیماری در افراد بالغ (حدود 55%) در این مطالعه نشانه عدم وجود ایمنی نسبی گروهی در جمعیت میباشد و منطقه را کانون و ظهور بیماری در سالهای اخیر میتوان تصور نمود. به منظور تعیین درجه آندمیسیتی بیماری از شاخص ضریب طحالی استفاده میگردد. چنانچه شیوع را با شاخص ضریب طحالی معادل فرض کنیم با توجه به شیوع 11 درصد بیماری در گروه سنی زیر 10 سال، این منطقه را میتوان حداقل مزواندمیک رتبه بندی نمود. تا کنون 416 گونه انوفل نامگذاری شده اند. از اینگونه ها بالغ بر 64 گونه ناقل مالاریا در انسان میباشند. در ایران تنها 7 گونه ناقل بیماری در انسان گزارش شده است. در نتیجه از بین انوفلهای صید شده در این منطقه انوفل سوپرپیکتوس (A.Superpictus) کاندید زنجیره انتقال بیماری میباشد. در برنامه های دراز مدت جهت کنترل بیماری در این منطقه بایستی بهسازی محیط به منظور حذف زایشگاه ناقلین مدنظر قرار گیرد. با عنایت به اینکه سالینانه 3 تا 8 هزار مورد مالاریایی از افغانستان، پاکستان و بنگلادش وارد کشور شده و سبب برقراری زنجیره انتقال در مناطق پاک شده میشوند بایستی کنترل ترددهای مرزی مورد توجه جدی قرار گیرد. از برنامه های غربالگری جهت شناسایی بیماران در مراحل اولیه و درمان زودرس استفاده میشود. استفاده از پشه بند، به ویژه پشه بندهای آغشته به سم تأکید میگردد. مسافرینی که قصد عزیمت به این منطقه را دارند بایستی از داروهای ضدمالاریا به عنوان شیموپروفیلاکسی استفاده نمایند.

مقدمه: بیماری هپاتیت B به وسیله واکسیناسیون قابل پیشگیری میباشد در حالی که در صورت ابتلاء به آن مواردی چون هپاتیت برق آسا و کشنده، هپاتیت مزمن، سیروز و بدخیمیهای کبدی و حالت ناقلی ممکن است مشاهده شود. مواد و روش: مطالعه از نوع توصیفی و روش مطالعه به صورت مقطعی و روش نمونه گیری به صورت سرشماری از کلی دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل (416 نفر) در زمان انجام این تحقیق بود. اخذ اطلاعات به وسیله پرسشنامه ای بود که توسط دانشجویان پر میشد و سرانجام اطلاعات جمع آوری شده توسط کامپیوتر برنامه SPSS پردازش میگردید.نتایج: از مجموع 416 نفر دانشجو (194 نفر مرد و 222 زن) 273 نفر (65.6%) آنها اقدام به واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B کرده بودند که از این تعداد بیشترین موارد اولین تزریق مربوط به دوره فیزیوپاتولوژی بود. از نظر جنس میزان واکسیناسیون در مردان بیش از زنان (69.1% در مقابل 62.6%) و شایعترین علت عدم واکسیناسیون نداشتن فرصت مناسب بود. شایعترین علت عدم تکمیل دوره واکسیناسیون (سه دوز) فراموش شدن زمان تزریق دوز بعدی بود. هدف این مطالعه افزایش میزان آگاهی افراد همراه با افزایش میزان واکسیناسیون بود.بحث: با توجه به اینکه دانشجویان پزشکی به خاطر مسائل شغلی بیش از سایر افراد جامعه در معرض ابتلاء به این بیماری میباشند و با توجه به نتایج فوق که تعدادی از دانشجویان پزشکی حتی در سالهای آخر تحصیل هنوز واکسینه نشده بودند و میزان واکسیناسیون به دانشجویان یادآوری شده و مراکز واکسیناسیون در دسترس آنها باشد.