علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1387 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی نقش سیستم سروتونرژیک بر التهاب محیطی در مدل التهابی Air Pouch است.روشها: ادم ایجاد شده با کاراژنین در مدل Air Pouch در موش صحرایی نر بعنوان مدل التهابی موضعی مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات داروی گرانیسترون را با دوزهای متعدد از 12.5 میکروگرم تا 800 میکروگرم بصورت داخل پاچ همزمان با القای التهاب دریافت کردند.یافته ها: گرانیسترون 6 ساعت بعد از القای التهاب باعث مهار معنی دار تجمع لکوسیتی در مایع اگزودا با دوز 50 میکروگرم 62.5±6.7) میلیون)، 100 میکروگرم 69.5±9.8) میلیون، P<0.01)، 200 میکروگرم 82.5±4.8) میلیون، (P<0.05 و 400 میکروگرم 86.3±6.3) میلیون، (P<0.05 نسبت به گروه کنترل 119.6±7.8) میلیون) گردید. حجم اگزودای مترشحه با دوزهای 12.5 میکروگرم 25 ,(3.6±0.1 ml) میکروگرم 100 ,(3.4±0.1 ml) میکروگرم 400 ,(3.6±0.2 ml) میکروگرم (3.7±0.1 ml) و 800 میکروگرم گرانیسترون (3.5±0.1 ml) نسبت به گروه کنترل (4.1±0.08 ml) کاهش معنی داری نشان داد. وزن بافت گرانوله با دوزهای 12.5 میکروگرم 25 ,(5.04±0.6g) میکروگرم (3.06±0.5g) و 800 میکروگرم (4.7±0.2g) افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل (2.4±0.2g) نشان داد، برعکس دوز 100 میکروگرم منجر به کاهش معنی دار وزن بافت گرانوله (1.3±0.23g) شد.نتیجه گیری: این مطالعه اثرات مداخله گرانه سیستم سروتونرژیک بر التهاب محیطی را از طریق گیرنده های 5HT3 نشان می دهد.

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کمپلکس ماده ضد آفتاب اکسی بنزون با سیکلودکسترین بر روی جذب پوستی این ماده ضد آفتاب و فرمولاسیون یا بهینه سازی فرمولاسیونهای ضد آفتاب موجود با استفاده از این تکنیک بمنظور کاهش جذب پوستی آنها می باشد.روش ها: در مرحله اول این مطالعه یک فرمولاسیون پایه قابل قبول از نظر شکل و خصوصیات ظاهری و پایداری فیزیکی و شیمیایی قابل قبول تهیه گردید. فرآیند کمپلکس کردن ماده موثره ضد آفتاب با سیکلودکسترین (CDX) با استفاده از روشهای مختلف شامل خمیر کردن، همسایش و تبخیر حلال انجام شد. کارایی فرآیند کمپلکس شدن با استفاده از طیفهای DSC و FTIR تعیین شده و بهترین روش کمپلکس کردن تعیین گردید. در مرحله بعد مطالعات مربوط به جذب پوستی انجام گرفت بدین ترتیب که از فرمولاسیونهای پایه حاوی ماده ضد آفتاب، حاوی ماده ضد آفتاب و CDX بصورت مخلوط فیزیکی و حاوی کمپلکس ماده ضد آفتاب و CDX جذب پوستی انجام گرفت. مطالعات جذب پوستی با استفاده از پوست کامل رتهای ویستار و سلهای دیفوزیون از نوع فرانز انجام شده و غلظت نمونه های گرفته شده (تا زمان 6 ساعت) با استفاده از دستگاه HPLC تعیین گردید.یافته ها: بهترین روش برای کمپلکس کردن ماده ضد آفتاب با CDX روش تبخیر حلال تعیین گردید. نتایج نشان داد که کمپلکس CDX با این ماده ضد آفتاب کاهش بسیار قابل توجهی بر جذب پوستی آن دارد. کاهش در فلاکس ماده ضد آفتاب از فرمولاسیون حاوی کمپلکس Eusolex 4360-CDX بسیار قابل ملاحظه بود بطوریکه فلاکس دارو از فرمولاسیونهای حاوی کمپلکس نسبت به فرمولاسیونهای فاقد CDX در حدود 14.5 برابر کاهش نشان داد. 0.4477) برای فرمولاسیون بدون CDX و 0.0309 میکروگرم بر سانتیمتر مربع در ساعت برای فرمولاسیون حاوی کمپلکس (Eusolex 4360-CDX اما این کاهش فلاکس در مورد مخلوط فیزیکی CDX با ماده ضد آفتاب فوق در مقایسه با فرمولاسیون بدون CDX قابل ملاحظه نبود 0.4477) برای فرمولاسیون بدون CDX در برابر 0.3575 برای مخلوط فیزیکی). نتایج همچنین نشان داد که کمپلکس شدن با CDX علاوه بر کاهش فلاکس سبب افزایش قابل ملاحظه در زمان تاخیر جذب این ماده در پوست دارد بطوریکه زمان تاخیر در فرمولاسیون حاوی کمپلکس Eusolex 4360-CDX و فرمولاسیون بدون CDX بترتیب 2.53 و 1.88 ساعت می باشد که این مساله نیز برتری فرمولاسیون حاوی کمپلکس با CDX را نشان می دهد.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که سیکلودکسترین در صورت ایجاد کمپکس با مواد ضد آفتاب می تواند جذب پوستی آنها را بطور موثر و بسیار قابل ملاحظه ای کاهش دهد.

زمینه و هدف: پروپوفول داروی هوشبر تزریقی داخل وریدی سریع الاثری است که امروزه برای القا و نگهداری بیهوشی و همچنین برای ایجاد اثرات آرامبخشی استفاده می شود. درد محل تزریق یکی از عوارض اصلی پروپوفول و مشکل شایعی در طول القا بیهوشی می باشد. استفاده از لیدوکائین به عنوان روشی موثر در پیشگیری از درد تزریق معرفی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر رمی فنتانیل روی فراوانی و شدت درد ناشی از پروپوفول در مقایسه با لیدوکائین می باشد.روشها: در یک مطالعه تصادفی دو سوکور در 90 بیمار انتخاب شده برای جراحی انتخابی، اثر رمی فنتانیل با دوزانفوزیون 0.25mg/kg در دقیقه با 40mg لیدوکائین و پلاسبو در پیشگیری از درد تزریق وریدی پروپوفول (2mg/kg) مورد مقایسه قرار گرفت. شدت درد با استفاده از مقیاس درجه بندی چهار امتیازی (four-point scale) ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری Fisher, Students t و Raatz مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی درد در گروه پلاسبو %73 بود که هنگام استفاده از لیدوکائین به (P<0.0015)%27 و هنگام استفاده از رمی فنتانیل به (P<0.005)%30 کاهش یافت. در بررسی امتیازها از نظر شدت درد اختلاف معنی داری بین رمی فنتانیل و پلاسبو (P<0.0002) و همچنین بین لیدوکائین و پلاسبو (P<0.00005) دیده می شود. هیچ اختلاف معنی داری بین فنتانیل و لیدوکائین دیده نمی شود.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد رمی فنتانیل در تسکین درد ناشی از تزریق وریدی پروپوفول مانند لیدوکائین موثر می باشد و می تواند هنگام استفاده از یک مخدر به عنوان بخشی از تکنیک بیهوشی داخل وریدی جایگزین مناسبی برای لیدوکائین باشد.

زمینه و هدف: گزارشاتی از مشاهده مقاومت به فلوکونازول در قارچ های بیماری زا در بیماران مبتلا به میکوزهای مخاطی و احشایی وجود دارد و بعضی از این قارچ ها، ظاهرا به آزولهای دیگر نیز مقاومت متقاطع دارند. مکانیسم های مولکولی مقاومت دارویی به آزولها بیان زیاد تعدادی از ژنهای پمپ مواد به خارج، ظاهرا به آزولهای دیگر نیز مقاومت متقاطع دارند. مکانیسم های مولکولی مقاومت دارویی به آزولها شامل بیان زیاد تعدادی از ژنهای پمپ مواد به خارج، ژن تسهیل کننده ماژور، بیان بیش از اندازه ژن ERG11 بر اثر ایجاد موتاسیون در این ژن و تغییرات در دیگر آنزیم های درگیر در بیوسنتز ارگوسترول می باشد؛ که این عملکرد، منجر به کاهش تجمع دارو در سلولهای سوشهای مقاوم می شود. این پژوهش با توجه به اهمیت مقاومت دارویی به فلوکونازول به وسیله عوامل میکوزهای عمقی و زیر جلدی انجام گرفت زیرا این میکوزها در صورت عدم درمان صحیح و سریع پیش آگهی وخیمی دارند.روش ها: DNA ژنومی کپک آسپرژیلوس فومیگاتوس استخراج گردیده و پس از تکثیر قطعه DNA هدف با روش PCR دژنراتیو و برگشتی، قطعه تکثیر شده به حامل pGEMT-Easy vector وارد شده و برای انجام مراحل شناسایی توالی ژن مقاومت دارویی به فلوکونازول به میزبان حساس (E.coli Top 10F’) منتقل گردید.یافته ها: از قطعه 1750 نوکلئوتیدی حاصل از PCR دژنراتیو و PCR برگشتی، توالی ژن مقاومت دارویی به فلوکونازول شناسایی شده در آ.فومیگا توس به طول نهایی 1703 نوکلئوتید، همسانی بسیار بالایی با توالی نوکلئوتیدهای ژن مشابه در سایر میکروارگانیسمهای قارچی را نشان می دهد. نتیجه ساترن بلاتینگ نیز بیانگر وجود چند نسخه از این ژن در ژنوم آ.فومیگاتوس می باشد.نتیجه گیری: مطالعات مربوط به تعیین توالی ژن ها به منظور تعیین میزان دخالت محصولات ژنی در بیماری زایی میکروارگانیسم؛ شناسایی ویژگی های بیوشیمیایی و اعمال فیزیولوژیک حاصل از بیان ژن برای درک اطلاعات بنیادی انجام می گیرد. هدف این گونه مطالعات تولید محصولاتی مانند واکسن، دارو و یا بلوکر برای ژن و یا توضیح شرایط ایمنی بخشی محصولات حاصل از بیان ژن، بهره برداری از محصول ژن بعنوان شاخص شناسایی میکروارگانیسم و یا تشخیص عفونت و ... است و کلونینگ ژن مقاومت دارویی برای رسیدن به موارد فوق کاربرد خواهد داشت.

زمینه و هدف: کریستالیزاسیون در صنعت داروسازی اغلب برای خالص سازی مواد دارویی انجام می گیرد و نقش مهمی در پایداری و خصوصیات رهش دارو از اشکال دارویی نهایی دارد. پیشرفت های بدست آمده در سنتز مواد شیمیایی در زمینه کنترل ماهیت و خلوص داروها بوده و کنترل فرم فیزیکی و کریستالینیته مواد هنوز ضعیف می باشد. از طرفی تغییرات جزیی در شرایط کریستالیزاسیون ممکن است منجر به تغییرات بارز در خصوصیات فیزیکی کریستالها و پودر از جمله اندازه ذره ای، شکل و نقایص ساختمانی شود که خود متعاقبا می تواند باعث متغیر بودن مواد بچ های مختلف یا مواد از منابع مختلف و همچنین عدم یکنواختی در خصوصیات اشکال دارویی نهایی شود. هدف از مقاله گردآوری حاضر اشاره به اهمیت خصوصیات فیزیکی کریستالها و نقش آنها در عملکرد اشکال دارویی رایج می باشد.

زمینه و هدف: Erica arborea L. (خانواده اریکاسه) به شکل درختچه و یا درخت در نواحی مدیترانه ای چون چاناکاله ترکیه یافت می شود که در طب سنتی بعنوان مدر، ضدعفونی کننده مجاری ادراری، کم کننده اشتها و درمان کننده یبوست کاربرد دارد. با وجود این، اثرات فارماکولوژیک آن تاکنون به خوبی مطالعه نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ضددردی عصاره هیدروالکلی این گیاه در مدل آزمون هات پلیت، بعنوان مدل تجربی درد حاد حرارتی بود.روش ها: مطالعه بر روی موشهای نژاد سوئیس در محدوده وزنی 35-30 گرم انجام شد. برای مطالعه درد حاد از آزمون هات پلیت با دمای 50±1oC و زمان قطع آزمایش 50 ثانیه استفاده شد. اثر ضددردی عصاره متانولی سرشاخه های هوایی گیاه پس از تهیه به روش خیساندن، در دوزهای 10، 20 و 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن به روش تزریق داخل صفاقی (i.p.) بررسی شد. همچنین اثر ضددردی فراکسیون های 20، 40، 60، 80 و 100 درصد تهیه شده از عصاره متانولی تام به روش استخراج فاز جامد در دوز 5 mg/kg, i.p. ارزیابی شد. اثر ضددردی عصاره متانولی و فراکسیون های گیاه با اثر داروی مورفین با دوز 10 mg/kg, i.p. بعنوان داروی ضد درد استاندارد مقایسه شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی تام گیاه در دوز 10 mg/kg توانست بی دردی معنی داری (P<0.05) ایجاد کند. اثر ضد دردی عصاره کمتر از اثر ضددردی مورفین (10 mg/kg, i.p.) بود (P<0.05). در بین فراکسیون های متانولی تهیه شده تنها فراکسیون %20 در دوز 5 mg/kg, i.p. توانست بی دردی معنی داری (P<0.05) ایجاد کند. همچنین عصاره متانولی تام (10 mg/kg, i.p.) تاثیری بر آزمون روتارود نداشت.نتیجه گیری: عصاره متانولی تام گیاه اریکا آربوره آ و فراکسیون 20% تهیه شده از آن اثر ضددردی خوبی در آزمون هات پلیت ایجاد می کنند که قابل مقایسه با مورفین، بعنوان داروی ضد درد شناخته شده می باشد. برای ربط دادن اثر ضد دردی دیده شده به ترکیبات شیمیایی بخصوص موجود در گیاه نیاز به انجام مطالعات بعدی است.

زمینه و هدف: از مهم ترین روش های تعیین مقدار پروتئین های انکپسوله در سامانه های دارورسانی ذره ای، روشهای اسپکتروفتومتری هستند. در روش برادفورد، که یکی از روشهای پر استفاده است، برخی از عوامل تداخل کننده، روی تعیین مقدار دقیق پروتئین اثر می گذارند. در چنین مواقعی می توان از روشهایی مانند اسپکتروفلوریمتری که تداخل کمتری دارند، استفاده نمود.روشها: ابتدا توکسوئید کزاز (TT) با فلورسئین ایزوتیوسیانات (FITC) به عنوان ماده فلورسنت، کنژوگه شد. برای جداسازی نمک های بافر و FITC آزاد از روش دیالیز و اولترافیلتراسیون استفاده شد. میکروسفرهای آلژینات و لیپوزومهای حاوی توکسوئید فلورسنت به ترتیب به روش امولسیون سازی- ژل کردن فاز داخلی و تبخیر حلال تهیه شدند. مقدار توکسوئید انکپسوله شده در میکروسفرها و لیپوزومها به دو روش برادفورد و فلوریمتری اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین درصد انکپسولاسیون FITC-TT در میکروسفرها با روش برادفورد %38.33±6.11 و به روش فلوریمتری %21.33±2.1 به دست آمد (P<0.01). در روش برادفورد میکروسفرهای بدون پروتئین جذب بالایی نشان دادند که ناشی از تداخل پلیمر سدیم آلژینات با این روش می باشد. ولی در روش اسپکتروفلوریمتری، جذب محلول میکروسفر بدون پروتئین ناچیز بود و نتایج حاصل از آن قابل اطمینان تر است. علاوه بر این، متوسط درصد انکپسولاسیون FITC-TT در لیپوزومها، به صورت غیرمستقیم با روش برادفورد %46.3±6.2 و به روش فلوریمتری %56±3 محاسبه شد (P<0.05). سوپرناتانت لیپوزوم بدون پروتئین نیز در روش برادفورد جذب بالایی نشان می دهد که می تواند ناشی از تداخل لیپیدهای آزاد باشد ولی در روش فلوریمتری سوپرناتانت لیپوزوم فاقد پروتئین جذب کمی نشان می دهد و نتایج حاصل از آن قابل اطمینان تر است.نتیجه گیری: در هنگام تعیین درصد انکپسولاسیون پروتئینها در میکروسفرها و لیپوزومها، در مواقعی که روش های اسپکتروفتومتری به دلیل مواد تداخل کننده قابل استفاده نیستند، می توان روشهای اسپکتروفلوریمتری را جایگزین آنها نمود.