علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1389 | دوره:16 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

در این مطالعه، اثرات مصرف عصاره هیدروالکلی دانه انگور (Grape Seed Extract GSE) بر روی اندازه انفارکت و آریتمی های ناشی از ایسکمی-پرفیوژن مجدد (I/R) در قلب ایزوله رت بررسی شد.روش ها: قلب ایزوله رتها به 4 گروه تقسیم شده و با اتصال به دستگاه لانگندورف با محلول کربس تحت فشار ثابت تغذیه شدند. گروه کنترل در طی 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و 30 دقیقه پرفیوژن مجدد، محلول کربس معمولی دریافت داشت ولی در گروههای تست، محلول کربس حاوی GSE با غلظتهای 1، 10 و 100µg/ml پرفیوژن شد. آریتمی های قلبی شامل تعداد ضربانات نابجای بطنی تام (VEBs)، تاکیکاردی بطنی(VT) ، مدت زمان و انسیدانس VT و فیبریلاسیون بطنی (VF) آنالیز شدند. اندازه انفارکت نیز با روش پلانیمتری کامپیوتری اندازه گیری گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که پرفیوژن GSE موجب کاهش اندازه انفارکت از 31±5% (کنترل) به 12±3%، 16±6% (P<0.05) و 2±1% (P<0.01) به ترتیب در گروههای دریافت کننده 1، 10 و100µg/ml  عصاره میشود. پرفیوژن غلظت 1µg/ml  عصاره موجب کاهش تعداد، مدت زمان و درصد وقوع VT فاز ایسکمی گردید (P<0.05). در فاز پرفیوژن مجدد، غلظتهای پائین عصاره، تعدادVEBs ، تعداد، مدت زمان و درصد وقوع VT را کاهش دادند (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه اثرات محافظتی GSE در شرایط I/R را به صورت کاهش اندازه انفارکت و آریتمی نشان داد. این اثرات احتمالا ناشی از پروآنتوسیانیدینهای GSE میباشد که رادیکالهای آزاد را حذف می کند. همچنین کاهش محتوای کلسیم داخل سلولی در سلولهای قلبی از مکانیسمهای احتمالی دیگر می باشد.

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق، تهیه ترکیبات شیمیایی دارویی و بررسی اثر آنها در غلظت های مختلف، بر روی میکربهای بیماریزای متفاوت می باشد.روش ها: یک سری هشت تایی از لیگاندهای دی تیوکربامات با فرمول R-NHCSSNa وLNa (R: متیل-، اتیل-، پروپیل-، نونیل-و L: دی فنیل-، پای پریدین- و مورفولین-) و نمک سدیم پای پرازین بیس دی تیوکربامات، از واکنش بین آمین های مربوطه، CS2 و NaOH تهیه شد. از واکنش 8 لیگاند فوق باZn(NO3)2.6H2O ، 8 کمپلکس دی تیوکربامات با فلز روی تهیه شد. پس از انجام تستهای شناسایی و اطمینان از خالص بودن ترکیبات تهیه شده، فعالیت ضدباکتریایی آنها در مقابل هشت نمونه از باکتریهای بیماریزا به روش Paper Disk Diffusion، مورد مطالعه قرار گرفت. از داروهای استاندارد آموکسی سیلین و کلرامفنیکل جهت مقایسه استفاده شد.یافته ها: دو عامل متغیر طول زنجیر هیدروکربن و خطی یا حلقوی بودن آمین به کار رفته در ساختار دی تیوکرباماتها، احتمالا باعث ایجاد برهمکنشهای مختلف با انواع میکربها می شوند.نتیجه گیری: مطالعات انجام گرفته بر روی کمپلکسها و مقایسه فعالیت ضدمیکربی آنها با یکدیگر، اثر متفاوت آنها بر روی انواع باکتریها را اثبات می کند که این مساله، بیانگر نقش متفاوت گروه های R موجود در ساختار این ترکیبات می باشد. مقایسه نتایج بالا نشان می دهد فعالیت ضدباکتریایی کمپلکسهای Zn دی تیوکربامات، بهتر از لیگاندهای مربوطه می باشد. در بین کمپلکس های تهیه شده، کمپلکس های نونیل، پای پریدین و مورفولین دی تیوکربامات، در مقابل باکتریهای اشرشیاکلی، یرسینا انتروکولیتیکا و پروتئوس میرابیلیس فعالیت ضدباکتریایی بهتری نشان دادند.

زمینه و هدف: در سال های اخیر به علت عوارض ناشی از مصرف دارو های شیمیایی، مطالعات برای یافتن داروهای ضد قارچی از ترکیبات گیاهی انجام گرفته است. فلاونوئیدهای گیاهی موجب مهار رشد قارچ ها می شوند. دانه های گیاه خار مریم حاوی ترکیبات فلاونوئیدی می باشند. تاکنون اثرات ضد قارچی عصاره این گیاه مطالعه نشده است. ارزیابی پتانسیل مهاری عصاره متانولی دانه های گیاه خار مریم بر روی قارچ های درماتوفیت و ساپروفیت در مقایسه با کلوتریمازول انجام شد.روش ها: اثرات عصاره استخراج شده بر روی قارچ های درماتوفیت (اپیدرموفایتون فلوکوزوم، میکروسپوروم کانیس، ترایکوفایتون منتاگروفایتیس)، سویه های ساپروفیت (اسپرژیلوس نایجرو کاندیدا آلبیکنس) توسط روش های دیسک گذاری (1.6، 3.2، 7.5، 15، 30 و 60 میلی گرم)، کشت آمیخته و کشت مایع (غلظت های 1.5، 3.1، 6.2، 12.5، 25 و 50 میلی گرم در میلی لیتر) مورد بررسی قرار گرفت. از کلوتریمازول به عنوان نمونه شاهد بـا غلظت 10 میکروگرم در میلی لیتر استفاده شد.یافته ها: اثر عصاره در توقف رشد درماتو فیت ها بیشتر از قارچ های ساپروفیت بود. بهترین اثر ضد قارچی عصاره در مورد میکروسپوروم کانیس و اپیدرموفایتون فلوکوزوم با حداقل غلظت عصاره متانولی (6.2 میلی گرم در میلی لیتر) مشاهده شد. این کاهش رشد قابل مقایسه با غلظت 10 میکروگرم در میلی لیتر کلوتریمازول بود. در حالیکه عصاره فاقد اثر باز دارندگی بر روی آسپرژیلوس نایجر و کاندیدا آلبیکنس بود.نتیجه گیری: مواد موجود در عصاره دانه های گیاه خار مریم دارای اثرات ضد قارچی بر روی درماتوفیت ها می باشد.

زمینه و هدف: آزیتومایسین از ماکرولید های جدید است که در مقایسه با اریترومایسین اثر بیشتری روی باکتری های گرم منفی دارد. هدف از این بررسی، فرمولاسیون و تهیه نانو سوسپانسیون های آزیتومایسین توسط پلیمر پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید (PLGA) و ادراژیت 100 RS و بررسی میزان اثربخشی نانو سوسپانسیون نسبت به محلول دارو می باشد.روش ها: نانوسوسپانسیون های آزیتومایسین با روشModified Quasi Emulsion Solvent Diffusion  (MQESD) تهیه شدند. دارو و پلیمر در حلال مشترک استون حل شده و به فاز آبی حاوی امولسیون کننده در حال همزدن زیر هموژنایزر افزوده گردید. بدین ترتیب یک شبه امولسیون تشکیل گردید که با انتقال حلال از فاز داخلی به فاز آبی نانو سوسپانسیون حاوی دارو بدست آمد. برای بررسی فعالیت ضد باکتریائی نانو سوسپانسیون ها در مقایسه با محلول دارو از روش کشت میکروبی استفاده شد. در این روش از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس 6538 ATCC استفاده شد. قطر هاله های عدم رشد آزیتومایسین در حالت نانوسوسپانسیون با استفاده از روش دیفوزیون در محیط کشت جامد با قطر هاله های عدم رشد محلول آزیتومایسین در غلظت معادل مقایسه گردید.یافته ها: قطر هاله عدم رشد نانوسوسپانسیون در مقایسه با محلول دارو افزایش معنی داری یافته بود. این افزایش فعالیت می تواند با بهبود خصوصیات فیزیکو شیمیائی نانو سوسپانسیون مانند بهبود خصوصیات سطحی، افزایش تجمع نانو ذرات در سطح سلول، افزایش نفوذ نانو ذرات به داخل سلول و کاهش تخریب دارو در ارتباط بـاشد.نتیجه گیری: نتایج بیانگر این می باشد که اثربخشی نانو سوسپانسیون در مقایسه با محلول دارو در غلظت های معادل به طور معنی داری بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: آهسته رهش کردن دیلتیازم سبب کاهش دفعات مصرف روزانه آن و عوارض جانبی شده و تبعیت بیمار از رژیم درمانی را افزایش می دهد. برای کنترل رهش دیلتیازم اثرات طول زنجیر سدیم آلژینات و اثرات آلومینیوم و کلسیم روی رهش دارو مطالعه شد.روش ها: ماتریکس های سدیم آلژینات و دارو (100 میلی گرم) همراه با مقادیر مختلف آلومینیوم و کلسیم تهیه شدند و رهش دارو در دستگاه انحلال شماره  USP 2در محیط آب مقطر اندازه گیری شد. داده های رهش دارو از ماتریکس های مختلف به مدل های کینتیکی هیگوچی، پپاس و ویبول برازش داده شد.یافته ها: ماتریکس هایی که حاوی 100 میلی گرم سدیم آلژینات بودند آهسته ترین رهش را از خود نشان دادند و سدیم آلژینات با گرید بالا اثر بهتری روی آهسته رهش کردن دارو داشت. طوریکه درصد داروی حل شده در 240 دقیقه برای ماتریکس های حاوی 100 میلی گرم سدیم آلژینات  83.4, 250cps و برای سدیم آلژینات 59.8, 3500cps درصد بود. به خاطر توانایی آلومینیوم در تشکیل پل عرضی با سایت های منفی سدیم آلژینات، وجود این کاتیون در فرمولاسیون سبب آهسته شدن رهش دارو گردید. افزودن کاتیون آلومینیوم تا 0.25 میلی اکی والان سرعت رهش دارو را آهسته تر کرد. ولی مقادیر بالاتر از 0.25 میلی اکی والان سبب افزایش سرعت رهش دارو شد. سرعت رهش دارو از ماتریکس های حاوی یون کلسیم تفاوت محسوسی با پودر دیلتیازم خالص نداشت.نتیجه گیری: با انتخاب گرید مناسب سدیم آلژینات همراه با کاتیون آلومینیوم رهش دیلتیازم از ماتریکس ها را میتوان کنترل نمود.

زمینه و هدف: گیاه دارویی حرا (Avicennia marina) متعلق به خانواده آکانتاسه، در طب سنتی مورد استفاده قرار می گرفته است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر ضد سرطانی عصاره های مختلف برگ گیاه حرا بر روی سلول های سرطان سینه انسانی انجام گردید.روش ها: سلول نرمال L929 و سلول سرطان سینه MDA-MB 231 در محیط RPMI-1640 با 10% سرم جنین گاوی کشت داده شدند. پودر برگ گیاه حرا با استفاده از پنج حلال با قطبیت متفاوت و به روش ماسراسیون عصاره گیری شد. سمیت سلولی غلظت های مختلف عصاره ها بر روی سلول های کشت داده شده با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. جهت بررسی القا آپوپتوز در سلولهای تیمار شده، DNA ژنومی استخراج و با استفاده از ژل آگارز، الکتروفورز گردید.یافته ها: نتایج تست MTT نشان می دهد در بین عصاره های تهیه شده از برگ گیاه حرا، عصاره متانولی بیشترین سمیت سلولی را بر روی سلول سرطانی MDA-MB 231 دارد. IC50 عصاره متانولی برابر µg/ml  480 محاسبه گردید. غلظت برابر IC50 روی سلول هـای نرمال L929 دارای اثر سایتوتوکسیک کمتری بود. عصاره متانولی در غلظت هایµg/ml  1000 و 800 ، 600، 400، 200 ،100 پس از 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب: 40، 44 و 59 درصد کاهش رشد را در سلولهای سرطانی موجب شد. قطعه قطعه شدن DNA ژنومی در سلول سرطانی تیمار شده با عصاره متانولی، القا آپوپتوز را نشان داد.نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان می دهد که عصاره متانولی کاندید مناسبی برای استخراج و خالص سازی ترکیبات فعال می باشد.

زمینه و هدف: انار (.Punica granatum L) به عنوان یک میوه ارزش غذایی زیادی دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی پوست انار بر روی تغییرات قند خون و انسولین سرم در رت های دیابتی بود.روش ها: عصاره هیدروالکلی به روش ماسیراسیون از پوست انار تهیه شد. شش گروه از رت ها استرپتوتوزوسین را دریافت کردند و جهت تایید دیابت ملیتوس، قند خون 8 روز بعد از تزریق استرپتوتوزوسین اندازه گیری شد. یک گروه از رت ها گلی بنکلامید و سه گروه دیگر عصاره را با دوزهای 200، 400 و 600 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن رت بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. همچنین در گروه دیگر عصاره با دوز 600 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن رت بصورت خوراکی تجویز شد. یک گروه از رت ها نیز بعنوان کنترل نگهداری شد. انسولین سرم بوسیله کیت تجاری اندازه گیری شد. گلوکز خون بوسیله گلوکومتر در زمان های یک، دو، سه و بیست و چهار ساعت بعد از تجویز داروها اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره پوست انار در دوزهای 200 میلی گرم تزریقی و 600 میلی گرم خوراکی اثر قابل ملاحظه و معنی داری در پایین آوردن قند خون دارد. همچنین مشاهده شد که عصاره پوست انار در دوز 600 میلی گرم تزریقی اثر قابل ملاحظه و معنی داری در تنظیم انسولین دارد.نتیجه گیری: این مطالعه اثر مفید ضد دیابتی عصاره پوست انار را نشان داده شد.

زمینه و هدف: سامانه های اسموتیک خوراکی فواید زیادی نسبت به اشکال دارویی مرسوم دارند. از قبیل سرعت رهش ثابت، طولانی بودن رهش آنها و پذیرش بالاتر برای بیمار. هدف از این مطالعه طراحی پمپ اسموتیک با غشا متخلخل برای داروی نامحلول گلی کلازید از طریق اضافه کردن افزایش دهنده محلولیت دارو در فرمولاسیون هسته مرکزی بوده است.روش ها: هسته های مرکزی بروش تراکم مستقیم توسط پرس قرص دستی با سمبه های مقعر در فشار 150 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع تهیه شده و سپس بروش غوطه ور سازی (Dip coating) روکش داده شدند. فرمولاسیون غشا متخلخل در این سامانه شامل سلولز استات بعنوان تشکیل دهنده غشا نیمه تراوا، دی اتیل فتالات و روغن کرچک بعنوان پلاستی سایزر های آبگریز، گلیسرول و پلی اتیلن گلیکول های استفاده شده بعنوان پلاستی سایزرهای آبدوست، توئین 80 بعنوان عامل ترکننده غشا و ماده تخلخل زا و سدیم لوریل سولفات (SLS) بعنوان افزاینده محلولیت آبی دارو استفاده شدند. شاخصهای مقایسه ای مورد استفاده شامل D24h، Devzero و RSQzero بود.یافته ها: بیشترین میزان آزادسازی 24 ساعته داروی گلی کلازید و بهترین رهش شبه درجه صفر در قرص های حاوی 30 میلی گرم SLS در هسته مرکزی قرص ( 5/7 درصد وزنی وزنی) بدست آمد. روکشهای تهیه شده با استفاده از Tween 80 از لحاظ مقاومت مکانیکی بهتر از روکشهای فاقد این ماده بوده و در عرض 24 ساعت دست نخورده باقی ماند.نتیجه گیری: افزایش میزان SLS تا 30 میلی گرم در فرمولاسیون هسته مرکزی داروی نامحلول گلی کلازید باعث افزایش قابل توجهی در میزان آزادسازی 24 ساعته دارو و همچنین بهبود تمامی شاخص های مقایسه ای فرمولاسیون ها شد.