زمینه: صمیمیت در روابط زناشویی، به صورت الگوی رفتاری بسیار مهمی مفهوم سازی شده است که بر پایه پذیرش، رضایت خاطر و عشق شکل می گیرد و این عشق مسیری به سمت زندگی پرمعناست.هدف: مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر آموزش معنا- محور بر صمیمیت زناشویی زنان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی، بر روی 24 نفر از زنانی انجام شد که به یکی از خانه های سلامت منطقه 7 شهر تهران مراجعه و به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. این زنان به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه صمیمیت زناشویی بود که به صورت پیش آزمون- پس آزمون در هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله در10 جلسه آموزش مبتنی بر رویکرد معنا- محور شرکت کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.یافته ها: پس از تعدیل نمره های پیش آزمون، اختلاف معنی داری بین آزمودنی های دو گروه وجود داشت (P<0.05 Partial h2=0.637، F (1, 21)=36.922) نمره های میانگین تعدیل شده نشان داد که صمیمیت زناشویی گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد پس از اجرای متغیر مستقل افزایش یافت.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، داشتن معنای مشترک در زندگی زناشویی می تواند به عنوان روشی برای افزایش روابط صمیمانه بین همسران به کار رود.