مجله علوم پزشکی فیض
سال:1389 | دوره:14 | شماره:5 (ضمیمه) |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: آسیب لیگامنت صلیبی قدامی (Anterior Cruciate Ligament; ACL) شایع ترین آسیب لیگامنتی زانو بوده و ضایعه آن منجر به تغییر کینماتیک راه رفتن می شود. برنامه های تمرینی نوروماسکولار همانند روش اغتشاش درمانی می تواند به آرامی کینماتیک راه رفتن بیماران با ضایعه لیگامنت صلیبی قدامی (ACLD) را اصلاح کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر پروتکل تعدیل شده اغتشاش درمانی بر کینماتیک راه رفتن افراد ACLD است.مواد و روش ها: در این مطالعه 10 مرد ورزشکار حرفه ای (45- 18 سال) که حداقل 6 ماه و حداکثر 2 سال از بروز ضایعه آنها گذشته بود، شرکت داده شدند. کینماتیک راه رفتن این بیماران در مفاصل هیپ، زانو و مچ، قبل و بعد از دریافت 10 جلسه تمرینات اغتشاشی به وسیله دستگاه الکتروگونیامتر ارزیابی شد. نمرات پرسشنامه های IKDC Subjective و Lysholm قبل و بعد از درمان نیز بررسی شدند.نتایج: یافته های مطالعه نشان دادند که نمرات پرسشنامه ها (P=0.02)، دامنه حرکتی مفصل هیپ (P=0.02)، حداکثر زاویه فلکشن مفصل هیپ (P=0.02) و زاویه مفصل هیپ در فاز stance (P=0.02) و حداکثر زاویه دورسی فلکشن مچ (P=0.03) در مقایسه با قبل از درمان افزایش قابل توجهی پیدا کردند.نتیجه گیری: احتمالا تمرینات اغتشاشی با ایجاد تاثیرات عصبی عضلانی و بهبود کنترل فید فوروارد سبب بهبود الگوهای جبرانی بیماران ACLD می شود. این افراد احتمالا با استفاده بیشتر از مفصل هیپ و ایجاد فلکشن بیشتر و نیز دامنه حرکتی بیشتر در این مفصل می توانند کنترل را به طور موثری از زانو دور کنند و به عهده مفصل هیپ بگذارند.

سابقه و هدف: اگرچه کاتترهای وریدی مرکزی (Central Venous Catheter ,CVA) یکی از سریع ترین و مناسب ترین روش های دستیابی به جریان خون است، اما استفاده از آنها دارای عوارض است. هدف از این مطالعه بررسی میزان عوارض تعبیه کاتتر ورید مرکزی در بیمارانی است که دچار سوختگی شده و طی مدت یک ماه مورد پیگیری قرار گرفته اند.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر کلیه کسانی که به علت سوختگی بیش از 30 درصد در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان بستری شده و برای آنها CVC تعبیه شده بود، مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات بیماران در فاصله زمانی حین تعبیه کاتتر، 24 ساعت بعد و یک ماه بعد از نظر بروز عوارض احتمالی جمع آوری گردید. نتایج: از میان 96 بیمار مورد مطالعه 61 نفر مرد و 35 نفر زن بودند و اکثریت بیماران در رده سنی 50- 20 سال قرار داشتند. مشخص شد که 26 نفر (27 درصد) حین تعبیه کاتتر، 3نفر (3.2 درصد) 24 ساعت بعد و 31 نفر (32.3 درصد) یک ماه بعد دچار عارضه ناشی از تعبیه کاتتر شده بودند. بیشترین عارضه در حین تعبیه کاتتر، عدم موفقیت در تعبیه (15.6 درصد)، در 24 ساعت بعد از آن، هماتوم محل (3.2 درصد) و یک ماه بعد از تعبیه، عفونت کاتتر (12.4 درصد) بود.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت، تعبیه کاتتر ورید مرکزی در بیماران سوخته روش مناسب و قابل قبول برای دسترسی به سیستم وریدی در طولانی مدت است و چون استفاده از این روش نیاز به تعبیه متعدد کاتترهای محیطی را مرتفع می سازد، باعث کاهش عوارض آنها و افزایش رضایت مندی بیماران و پرسنل می گردد.

مقدمه: باتوجه به اینکه سوانح و حوادث یکی از مهمترین دلایل مراجعه به اورژانس و اصلی ترین تابلوی مرگ در کودکان زیر 15 سال می باشد، هدف از این مطالعه بررسی شیوع اپیدمیولوژی کلی راجع به مرگ و میر کودکان و همچنین بررسی تروماهای وارده در این سنین است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی کلیه کودکان تروما دیده 1 تا 15 سال که طی سال های 1383 تا 1386 به اورژانس بیمارستان الزهرا اصفهان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و بررسی کلیه پرونده های پزشکی این کودکان بود که شامل 2300 نفر بودند. اطلاعات مربوط به نوع تروما، جنس، گروه های سنی، محل آناتومیک تروما و مرگ ناشی از آن و فشار خون در بدو ورود از طریق چک لیست جمع آوری شدند.نتایج: از 2300 کودک دچار تروما، 66.7 درصد پسر و 33.3 درصد دختر بودند. بیشترین تروماها در محل خانه و مدرسه به وقوع پیوسته بودند. شایع ترین نوع حادثه، سقوط (32 درصد) و پس از آن حوادث ترافیکی (31.1 درصد) بود. بر اساس مکان آناتومیک، سر (38.5) درصد، ترومای متعدد (34.3) درصد و اندام ها (18.9) درصد شایع ترین مکان های آناتومیک بودند. فراوانی وقوع مرگ 4.1 درصد (94 نفر) برآورد شد.نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد با توجه به آنکه سقوط و تصادفات از علل اصلی و تروما در کودکان می باشند، برنامه ریزی جهت ارتقاء فرهنگ والدین در این زمینه بتواند موثر واقع شود.

سابقه و هدف: آسیب های شغلی دست در کارگران کارخانه ها، جزو آسیب هایی طبقه بندی می شوند که همیشه قابل پیشگیری هستند. فاکتورهای شغلی و غیر شغلی متعددی می توانند با این آسیب های همراهی داشته باشند که شناسایی و تعدیل این فاکتورها در پیشگیری از آسیب های نقش کلیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بعضی از عوامل شغلی و غیرشغلی موثر در آسیب های شغلی دست اجرا گردید.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی 82 کارگر صنعتی دچار آسیب شغلی دست از کارخانه های اطراف تهران با 83 کارگر صنعتی که به عنوان شاهد انتخاب شده بودند، از نظر فاکتورهای فردی، شغلی و روانی– اجتماعی بر اساس پرسشنامه مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری مجذور کای و t استفاده گردید.نتایج: در بروز آسیب شغلی دست، داشتن شیفت کاری از نوع گردشی (P=0.027) و عدم ارتباط با همکاران (P=0.006)، عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی، عدم آموزش استفاده از وسایل حفاظت فردی و نیز عدم در دسترس بودن آنها به عنوان عوامل خطرزا برای آسیب شغلی دست از نظر آماری معنادار بودند (P=0.001). ارتباط معنی داری بین عوامل فردی و خانوادگی با بروز آسیب به دست نیامد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر مهمترین موارد در پیشگیری از آسیب شغلی دست، در اختیار قرار دادن و یا تجهیز ابزار به وسایل ایمنی و استفاده از آنها می باشد. همچنین، نداشتن رابطه با همکاران به عنوان یک عامل خطرزا برای آسیب شغلی دست محسوب می شود.

سابقه و هدف: تروما شایع ترین علت مرگ برای همه افراد بین سنین 44- 1 سال می باشد. در بسیاری از کشورها نیز حوادث رانندگی مهمترین علت مرگ در جوانان است. این مطالعه با هدف تعیین آسیب های حوادث رانندگی طی سال 1386 در مرکز ترومای کاشان در بین افرادی که نیاز بستری و درمان داشته اند، صورت گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 1004 بیمار که از فروردین تا اسفند 1386 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان تحت درمان قرار گرفته بودند، انجام شد. داده ها شامل سن و جنس، نوع تروما، انواع آسیب های داخل و خارج قفسه صدری جمع آوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد که 66 درصد افراد مرد بوده و بیشترین فراوانی بروز تروماهای منجر به مجروحیت در گروه سنی 21 تا 30 سال رخ داده است. بیشترین فراوانی در رده بعد، در گروه سنی 10 تا 20 سال مشاهده می شود. وقوع تروما در مناطق شهری 62.5 درصد و در مناطق روستایی 37.5 درصد بوده است. بیشترین میزان ترومای منجر به مجروحیت در اثر تصادف با موتور سیکلت و سپس اتومبیل بوده است.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت، با توجه به اینکه تعداد قابل ملاحظه ای از موارد در اثر تصادفات با وسیله نقلیه و در افراد کم سواد بروز نموده است، با آموزش های و اقدامات مناسب می توان از مرگ و میر ناشی از این حوادث کاسته و از پیامدهای نامطلوب آن جلوگیری نمود.

سابقه و هدف: کبد شایع ترین اندامی است که به دنبال ترومای شکم، آسیب دیده و تشخیص زود هنگام و درمان مناسب آن میزان مرگ و میر را کاهش می دهد. برای دستیابی به این هدف پزشکان باید از شیوع و علل بیماری، علائم بالینی، روش های تشخیصی و درمان مناسب آن آگاهی داشته باشند.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی گذشته نگر بر روی 130 مصدوم بالغ مبتلا به ترومای کند کبد که از سال 1377 تا 1387 به اورژانس بیمارستان الزهرا (س) اصفهان مراجعه نموده بودند، انجام شد. موارد با روش نمونه گیری سر شماری، انتخاب شده و داده ها با استفاده از سوابق بیماران در پرسشنامه جمع آوری گردید.نتایج: از 130 بیمار مورد مطالعه، 103 نفر مرد (79.2 درصد) و میانگین سنی کل بیماران 29.7±13.46 سال بود. شایع ترین مکانسیم تروما تصادف با وسایل نقلیه در 100 نفر (76.9 درصد) و بیشترین روش تشخیصی مورد استفاده، سونوگرافی و سی تی اسکن هم زمان در 68 بیمار (52.3 درصد) بود. درمان انتخابی در 88 نفر (67.7 درصد) از بیماران عمل جراحی و 42 نفر دیگر (32.3 درصد) درمان نگه دارنده بود. تعداد موارد بستری در مرکز مراقبت های ویژه در درمان نگه دارنده بیشتر از درمان جراحی بود (P=0.001). همچنین، میانگین طول مدت بستری در موارد جراحی شده کمتر از موارد با درمان نگه دارنده بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از درمان نگهدارنده برای مبتلایان به ترومای کند کبد نسبت به درمان جراحی از مزایای بیشتر و عوارض کمتری برخوردار است.

سابقه و هدف: آسیب های ناشی از سوختگی در کودکان شایع بوده و یکی از عوامل منجر به مرگ و عوارض شدید می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک سوختگی ها در کودکان ارجاع شده به مرکز فوق تخصصی ولایت - رشت- در سال 1387 بود.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه توصیفی اطلاعات لازم همراه با تنظیم پرونده برای هریک از کودکان مراجعه کننده -به صورت آینده نگر- گردآوری شده است. داده های مورد نظر شامل سن، جنس، درصد سوختگی، علت، مکان، وسیله نقلیه، مدت بستری و پیامد حادثه در هنگام پذیرش بودند.نتایج: طی سال 1387، 138 کودک بستری و 275 کودک به صورت سرپایی درمان شده اند. 33 درصد بستری شوندگان و 35 درصد درمان های سرپایی کمتر از 2 سال داشته اند و 53 درصد این کودکان پسر بوده اند. 76.2 درصد از مناطق شهری ارجاع شده اند، 72 درصد به علت مایعات داغ دچار سوختگی شده و 93 درصد موارد سوختگی در خانه روی داده است، 75 درصد کودکان سطح سوختگی تا کمتر از 6 درصد داشته و 23 درصد عمدتا در تنه دچار سوختگی بوده اند. 79 درصد کودکان بستری شده سوختگی درجه 2 داشته اند. هفت کودک در نتیجه سوختگی فوت کرده اند که دچار سوختگی درجه چهار و بیش از 40 درصد سطح سوختگی بوده اند.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت، بیشترین گروه سنی سوخته شده کودکان کمتر از 2 سال بودند، بیشترین سوختگی با مایعات داغ و در ساعات تهیه و صرف غذا رخ داده بود و شدت درجه و افزایش سطح سوختگی با پیامد بیماری مرتبط بودند.

سابقه و هدف: دانش کمی در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی وجود دارد.هدف از انجام این مطالعه تعیین استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مصدومین حوادث رانندگی می باشد.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه توصیفی افراد مورد مطالعه از بستری شدگان در بخش های ارتوپدی و ترومای بیمارستان پورسینا شهر رشت طی سال 1388 انتخاب شدند. داده ها یک هفته و دوماه پس از تصادف برای 88 بیمار بستری جمع آوری گردیده و با ابزارهای SRS- PTSD (استرس پس از سانحه) و SF-36 (فرم خلاصه شده کیفیت زندگی مرتبط با سلامت) بررسی شدند.نتایج: استرس حاد هفته اول پیش بینی کننده مستقل استرس پس از سانحه دوماه بعد بود. در تجزیه و تحلیل رگرسیونی بین موقعیت مصدوم به عنوان راننده و نمره اختلال استرس پس از سانحه دو ماه بعد ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (P=0.024). نتایج این مطالعه همچنین، افزایش میانگین در عملکرد جسمی کیفیت زندگی (P=0.005) و کاهش میانگین محدودیت نقش به علت آسیب جسمانی (P=0.02) و کاهش میانگین در عملکرد روانی شامل سلامت روانی (P=0.001) محدودیت نقش هیجانی (P=0.01) و نیروی حیاتی (P=0.001) در هفته اول تا دوماه پس از تصادف را نشان دادند.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت حوادث رانندگی می تواند در کیفیت زندگی مصدومین حوادث رانندگی اختلال ایجاد کرده و کارکنان ارائه دهنده خدمات مراقبتی باید در مورد استرس حاد، به خصوص در رانندگان اقدامات مداخله ای لازم را انجام دهند.

سابقه و هدف: تروماهای ورزشی یکی از خطراتی است که ورزشکاران در میادین ورزشی و از جمله در مسابقات لیگ های ورزشی با آن مواجه می شوند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی فراوانی تروما در مسابقات لیگ های ورزشی مردان شهر کاشان در سال تحصیلی 88-1387 بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی مقطعی تروماهای ورزشی لیگ های ورزشی شهر کاشان در سال تحصیلی 88-1387 با حضور در محل برگزاری مسابقات مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: در مجموع 160 مورد ترومای ورزشی در 146 مسابقه رشته های مختلف ورزشی ثبت گردید.بیشترین فراوانی تروماها در مسابقات هندبال با 45 مورد (25.6 درصد) و سپس در مسابقات فوتبال با 36 مورد (22.5 درصد) ثبت گردید.نتیجه گیری: توصیه می شود به ورزشکاران این رشته ها آموزش لازم جهت اجتناب از مصدومیت و استفاده از وسائل محافظتی داده شود.

سابقه و هدف: تروما به دستگاه تناسلی به طور شایع در زایمان واژینال اتفاق می افتد و می تواند در اثر اپی زیاتومی، پارگی خود به خود و یا هر دو باشد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع تروماهای وارده به پرینه در حین زایمان طبیعی در زنان مراجعه کننده به زایشگاه شبیه خوانی کاشان انجام شده است.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر (Retrospective) اطلاعات لازم با بررسی پرونده زایمان های طبیعی انجام شده در زایشگاه شبیه خوانی کاشان از مهر 1386 تا پایان شهریور 1388 جمع آوری گردیده، سپس یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج: یافته های پژوهش نشان می دهد فراوانی پارگی های شدید، یعنی پارگی درجه سه و چهار، 0.16 درصد می باشد که 0.14 درصد آن همراه با اپی زیاتومی اتفاق افتاده است. در عوض در زایمان هایی که بدون اپی زیاتومی انجام شده، شیوع پارگی های درجه 1 و 2 به ترتیب 90.3 و 9.6 درصد بوده است. در بررسی رابطه بین نوع پارگی با وزن نوزاد در موقع تولد نیز ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (P=0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد، در صورت عدم انجام اپی زیاتومی، ترومای فابل توجهی به پرینه وارد نمی شود و معمولا پارگی های ایجاد شده مختصر و از نوع درجه یک می باشند، بنابراین توصیه می شود در صورت امکان از انجام اپی زیاتومی بی مورد خودداری شود.

سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار یکی از شایع ترین آسیب های شغلی محسوب می شوند. در صنایع خودروسازی به دلیل وجود ریسک فاکتورهای فراوان شیوع این اختلالات زیاد گزارش شده است. لذا، این مطالعه با هدف بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ریسک فاکتورهای شغلی آن در شاغلین یکی از صنایع خودروسازی شهر تهران طی سال 1388انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 145 نفر از کارگران قسمت های مختلف صنعت خودروسازی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. شیوع اختلالات با استفاده از پرسشنامه استاندارد نوردیک (Nordic) و ریسک فاکتورهای شغلی مربوطه، با استفاده از شاخص KIM ((Key Indicator Method بررسی شده و داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: بیشترین شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی مربوط به مشاغل نصب تایر (92.8 درصد) و نصب انباره اگزوز (88.4 درصد) و کمترین شیوع مربوط به واحد نصب درب خودرو (43.7 درصد) بود. وضعیت بدنی نامطلوب در حین کار، بلند کردن و حمل دستی بار، و خمش و پیچش کمر در حین کار، مهمترین ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی عضلانی در ناحیه کمر بودند. همچنین، ارتباط معنی داری بین سطح ریسک و شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی مشاهده به دست آمد (P<0.05).نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت، عمده ترین مشکل ارگونومیک در واحدهای مورد مطالعه وضعیت نامطلوب بدن، بلند کردن و حمل دستی بار و خمش و پیچش کمر بودند. انجام مداخلات ارگونومیکی در مشاغل مشخص شده ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: آسیب به عروق بزرگ شکمی عارضه ایی نادر در اعمال جراحی دیسک کمر است و عدم تشخیص به موقع آن منجر به عوارض بسیار وخیم و حتی مرگ بیمار می شود. احتمالا به علت بروز بالینی متفاوت این عارضه کمتر از میزان واقعی آن تشخیص داده می شود.معرفی مورد: در این گزارش یک مرد 30 ساله با آسیب به آئورت شکمی در حین عمل جراحی دیسک L4/L5 و درمان آن معرفی می شود.نتیجه گیری: حساسیت و دقت جراح در تشحیص و اقدام سریع در درمان عامل پیشگیری از عواض و مرگ احتمالی ناشی از این عارضه است.