مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:270 |تعداد مقالات:5

مقدمه: با پیشروی بیماری پارکینسون، عوارض ناخواسته ای همچون نقص تعادل، کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. شواهد نشان داده اند که برنامه های مکمل فرایند درمان همچون فیزیوتراپی با وجود کاهش عوارض ناخواسته، مغز و امواج آن را به عنوان عامل اصلی بروز بیماری و کنترل حرکات بدن نادیده می گیرند. از این رو، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین های نوروفیدبک بر تعادل و سقوط در بیماران مبتلا به پارکینسون بود.روش ها: این مطالعه در زمره پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که بر گروه های مورد و شاهد انجام شد. از بین داوطلبین، 16 بیمار بر اساس معیارهای تحقیق انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم گردیدند. گروه تجربی در 8 جلسه تمرین های نوروفیدبک واقعی و گروه شاهد در 8 جلسه نوروفیدبک ساختگی شرکت نمودند. پیش و پس از دوره نوروفیدبک خطر سقوط و ثبات وضعیتی، اندازه گیری و مقایسه شد. برای ارزیابی خطر سقوط و ثبات وضعیتی از دستگاه بایودکس و به ترتیب از آزمون های خطر سقوط (Fall risk) و ثبات وضعیتی (Postural stability) در سطح 8 استفاده گردید. سپس نتایج پیش و پس آزمون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمرات خطر سقوط و ثبات وضعیتی گروه تجربی پس از انجام مداخله، بهبود معنی داری داشت (P<0.001). میانگین نمرات خطر سقوط (P=0.450) و ثبات وضعیتی (P=0.750) گروه شاهد تغییر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تمرین های نوروفیدبک می تواند در کنار روش های مرسوم پزشکی مانند دارودرمانی برای کنترل عوارض بیماری پارکینسون به خصوص حفظ وضعیت و جلوگیری از سقوط استفاده شود.

مقدمه: در بیماران آلوده به HIV (Human immunodeficiency virus)، کاندیدیازیس دهانی عفونت قارچی رایج است. هدف از این مطالعه، تایپینگ مولکولی جدایه های کاندیدا آلبیکنس به دست آمده از بیماران آلوده به HIV مبتلا به کاندیدیازیس دهانی و مقایسه الگوی مولکولی جدایه های مقاوم و حساس به داروی فلوکونازول بود.روش ها: تایپینگ مولکولی و تعیین الگوی DNA ژنومی 48 جدایه کاندیدا آلبیکنس به دست آمده از بیماران آلوده به HIV با روش RAPD-PCR (Random amplified polymorphic DNA-polymerase chain reaction) به انجام رسید. همچنین، حساسیت جدایه ها به فلوکونازول به روش میکرودایلوشن براث (Broth microdilution method) تعیین گردید.یافته ها: جدایه های کاندیدا آلبیکنس در دو شاخه اصلی، 7 خوشه و 24 ژنوتایپ قرار گرفتند. تفاوت معنی داری بین الگوی جدایه های جدا شده از بیماران بستری، بیماران سرپایی و فرم بالینی عفونت کاندیدیازیس دهانی مشاهده نگردید. ارتباط نسبی بین جدایه های مقاوم و حساس به دارو در قرارگیری در خوشه ها وجود داشت.نتیجه گیری: تعدد ژنوتایپ های کاندیدا آلبیکنس در بیماران آلوده به HIV اقدامات درمانی و پیشگیرانه را با مشکل مواجه می کند. عدم وجود ارتباط بین ژنوتایپ ها و فرم بالینی عفونت کاندیدیازیس دهانی- حلقی، نشانگر اهمیت شرایط میزبان در پاتوژنیسیتی قارچ است. عدم وجود رابطه فیلوژنتیک بین جدایه های به دست آمده از بیماران بستری، تاییدی بر اندوژن می باشد و عامل بیماری است. نتایج نشان داد که بیمار آلوده به HIV شرایط مساعد رشد و تکثیر ژنوتایپ های مختلف کاندیدا آلبیکنس را دارد. در نتیجه، تایپینگ مولکولی با استفاده از RAPD-PCR ناهمگونی ژنومی در جدایه های بالینی کاندیدا آلبیکنس را در بیماران HIV نشان می دهد.

مقدمه: هیپربیلی روبینمی به عنوان شایع ترین علت بستری مجدد در نوزادان سالم شناخته شده است. هدف از این تحقیق، تعیین خطر بروز زردی شدید در روزهای آینده در نوزادان ترم و نزدیک ترم ایرانی هنگام ترخیص از بیمارستان توسط نوموگرام بیلی روبین متری پوستی بود.روش ها: این مطالعه کاربردی، از نوع توصیفی بود و به صورت تصادفی بر روی 450 نوزاد سالم انجام شد که سن حاملگی £ 35 هفته و وزن £ 2 کیلوگرم و سن بین 140-12 ساعت داشتند. بیلی روبین نوزادان قبل از ترخیص آن ها با دستگاه Bilichek که روی سینه و مابین دو Nipple قرار می گرفت، تعیین می شد و پس از ترخیص پیگیری می شدند. نوزادان بر اساس TCB (Transcutaneous bilirubin) هنگام ترخیص و سن نوزاد به ساعت و بر اساس نوموگرام بیلی روبین در 4 گروه (خطر کم، خطر متوسط پایین، خطر متوسط بالا و خطر بالا) تقسیم شدند. در پیگیری در صورتی که نوزاد دچار زردی شده بود، دوباره بیلی روبین وی اندازه گیری می شد و نوزادانی که دچار زردی شدید شده بودند و نیاز به فتوتراپی داشتند، مشخص می شدند.یافته ها: بر اساس TCB هنگام ترخیص و سن نوزاد به ساعت، 20.0 درصد در گروه با خطر کم، 33.1 درصد در گروه با خطر متوسط پایین، 32.2 درصد در گروه با خطر متوسط بالا و 14.7 درصد در گروه با خطر بالا طبقه بندی شدند. خطر بروز زردی شدید در پیگیری در گروه های با خطر کم تا زیاد به ترتیب 1.4، 6.9، 13.6 و 32.8 درصد بود. در طی این مدت، 11.9 درصد نوزادان دچار زردی شدید بالای 95 درصد شدند.نتیجه گیری: با تهیه نوموگرام بیلی روبین بر اساس TCB و بر حسب عمر نوزاد به ساعت، می توان شدت بروز زردی شدید در نوزادان سالم ایرانی را در آینده تخمین زد. استفاده از روش TCB با دستگاه بیلی چک به طور معمول، که روش غیر تهاجمی می باشد، در زمان ترخیص در تمام دنیا برای نوزادان پیشنهاد می شود.

مقدمه: کلوپیدوگرل یک داروی ضد پلاکتی است که در میان داروهای قلبی جایگاه مهمی یافته است. کاربرد اصلی این دارو در ترکیب با آسپیرین و در پیشگیری از انسداد در بیمارانی است که تحت استنت گذاری عروق کرونری قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مصرف کلوپیدوگرل بر خونریزی و ترانسفوزیون خون و فراورده های آن حین و بعد از عمل جراحی CABG (Coronary artery bypass graft) بود.روش ها: در این مطالعه، 100 بیمار که تحت درمان با کلوپیدوگرل بودند، شرکت داشتند. بیماران با توجه به زمان قطع دارو در 4 دسته قرار می گرفتند. 2، 3، 6-4 و 8-7 روز قبل از عمل فواصلی بودند که هر گروه از بیماران مبادرت به قطع کلوپیدوگرل کردند. میزان خونریزی و ترانسفوزیون خون و فراورده های خونی حین و بعد از عمل جراحی، اندازه گیری و ثبت شد و ارتباط آن با زمان قطع دارو مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان 61.7 سال (محدوده 77-50 سال) بود. بین زمان قطع دارو قبل از عمل CABG و میزان خونریزی حین و بعد از عمل، ترانسفوزیون خون حین و بعد از عمل و ترانسفوزیون فراورده خونی حین و بعد از عمل ارتباط معکوس وجود داشت (P<0.050 و r به ترتیب -0.750، -0.695، -0.654، -0.545، -0.556 و -0.475 بود).نتیجه گیری: بین زمان قطع کلوپیدوگرل قبل از عمل جراحی با خونریزی و ترانسفوزیون خون حین و بعد از عمل جراحی ارتباط معکوس وجود داشت. با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که بین مصرف کلوپیدوگرل قبل از عمل CABG و خونریزی حین و بعد از عمل ارتباط وجود دارد.

چندین دهه است که موضوع آنالوگ های اسید های نوکلئیک توجه برخی دانشمندان علم بیولوژی را به خود معطوف نموده است. برخی از این مولکول های صناعی به عنوان ابزارهای قدرتمندی در بیولوژی مولکولی و بیوتکنولوژی، مورد توجه ویژه قرار گرفته اند. چهار دسته عمده این آنالوگ های صناعی عبارت از زنونوکلئیک اسید (XNA یا Xeno nucleic acid)، مورفولینو (Morpholino) و اسید نوکلئیک قفل شده (LNA یا Locked nucleic acid) و نوکلئیک اسید پپتیدی (PNA یا Peptide nucleic acid) که دسته چهارم این آنالوگ ها بود و در این میان، جایگاه برجسته ای دارد. PNA، پلیمری است از واحدهای ان-آمینو اتیل گلایسین که به هر یک از این واحدها بازهای پورین/ پیریمیدین اتصال یافته است، این پلیمر، خصوصیات پپتیدها و اسیدهای نوکلئیک را توامان دارد و قادر است به طور اختصاصی به نوکلئیک اسیدهای طبیعی یا PNA های دیگر، هیبرید شود که این ویژگی و دیگر خصوصیات ویژه این مولکول باعث به کارگیری آن در بسیاری از روش های بیولوژی مولکولی در زمینه تشخیص و درمان بیماری ها شده است. در این مقاله، ساختار، خصوصیات بیوشیمیایی و کاربردهای زیست پزشکی PNA شرح داده می شود.