مقدمه: برای تشخیصی هیرشپرونگ روش هایی مانند بیوپسی که به مشاهده گانگلیون در نمونه می پردازند، ارزشمند هستند. تاکنون مطالعه ای بر روی هموژناسیون یا همگن سازی بافت جهت تشخیص هیرشپرونگ گزارش نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه همگن سازی نمونه از طریق خرد کردن آن نسبت به مطالعه برش های متعدد از نمونه و تعیین احتمال خطا در شمارش سلولی و نیز احتمال پیدایش گانگلیون بود.روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که در سال 1391 انجام شد. در این مطالعه یک قطعه سالم از روده بزرگ بیماران کولکتومی شده با تشخیص کارسینوما، جدا شد. سپس 25 برش به طول یک سانتی متر تهیه شد و در فرمالین قرار گرفت. هم زمان 25 برش دیگر به طول یک سانتی متر از همان روده تهیه گردید و با تیغ بیستوری خرد شد و بر روی کاغذ صافی در فرمالین قرار گرفت. لام های روش برش مقطعی و لام های حاصل از روش خرد کردن نمونه که کدهای متفاوتی داشتند توسط پاتولوژیست از نظر تعداد سلول گانگلیونی بررسی شدند. داده ها توسط آزمون های آماری X2 و Student-t آنالیز شد.یافته ها: دراین مطالعه 50 نمونه انتخاب شد و هر نمونه به دو دسته تقسیم شد. دسته اول به صورت مقطعی و دسته دوم به روش خرد کردن تحت شمارش سلولی قرار گرفتند. میانگین تعداد سلول های مشاهده شده در برش مقطعی 11.8±33.96 و در روش خرد کردن 16.9±25.64 عدد بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (0.049=P). نتیجه گیری: با توجه به وجود تفاوت معنی دار بین دو روش خرد کردن و برش مقطعی، در صورتی که نمونه های اخذشده از روده ابتدا خرد شوند و سپس رنگ آمیزی گردند، امکان شناسایی سلول های گانگلیونی امکان پذیرتر خواهد بود و روش خرد کردن نسبت به روش برش مقطعی ارجحیت دارد.