مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1383 | دوره:6 | شماره:4 (مسلسل 24) |تعداد مقالات:5

مقدمه: به تازگی برخی از مقالات به ارتباط سطح T3 پایین و افزایش مرگ و میر در بیماران قلبی اشاره کرده اند، ولی تاکنون درباره ارتباط سطح T3 و عوامل خطرساز بیماری های قلبی ـ عروقی در جمعیت طبیعی جامعه مطالعه ای انجام نشده است. با توجه به افزایش میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های عروق کرونر در کشورمان و لزوم شناسایی عوامل خطر شناخته نشده، این مطالعه انجام شد.مواد و روش ها: مرحله اول مطالعه تیرویید تهران با هدف تعیین شیوع بیماری های تیرویید، توزیع غلظت TSH، ید دفعی ادرار و فراوانی آنتی بادی های تیرویید در بخشی از جمعیت مطالعه قند و لیپید تهران انجام شد. در 250 نفر از جمعیت بالای 50 سال مطالعه تیرویید تهران سطح T3 بررسی شد و ارتباط آن با عوامل خطرساز بیماری های قلبی ـ عروقی که در مطالعه قند و لیپید تهران اندازه گیری شده بود ارزیابی شد. هم چنین در تحلیل زیر گروهی، افراد دیابتی و افراد با تست تحمل گلوکز مختل و افراد با شواهد انفارکتوس قلبی در نوار قلبی نیز جداگانه بررسی شدند و ارتباط T3 با عوامل خطرساز قلبی ـ عروقی در این زیر گروه ها نیز بررسی شد. با توجه به طبیعی بودن سطح T3 در تمام افراد، زیر گروه های T3 به صورت چارک محاسبه شد: چارک اول 132ng/dL>، چارک دوم 132-149ng/dL و چارک سوم 150-167ng/dL، چارک چهارم168ng/dL≤. یافته ها: میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 59.3±6.5 سال بود. از 250 نفر، 55.2% مرد و 44.8% زن بودند. بین چارک های T3 رابطه معنی داری بین T3 و متغیرهای سن، جنس، چاقی، اندازه دور کمر، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، سیگار، قند خون و آنژین صدری بر اساس پرسشنامه رز وجود نداشت. رابطه ضعیف و مثبت ولی معنی داری بین T3 و کلسترول تام و تری گلیسرید مشاهده شد (P=0.008 و r=0.16 برای کلسترول تام، P=0.03 و r=0.18 برای LDL، p = 0/003 و r=0.18 برای تری گلیسرید). فراوانی تجمعی عوامل خطرساز بیماری های قلبی ـ عروقی در چارک های T3 تفاوت نداشت (P=0.37). در زیر گروه افراد دیابتی و آزمون تحمل گلوکز مختل و همچنین در افراد با شواهد انفارکتوس میوکارد در نوار قلبی ارتباط معنی داری بین سن، نمایه توده بدنی، اندازه دور کمر، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، کلسترول تام، HDL-C،LDL-C ، سطح تری گلیسرید و قند خون ناشتا با سطح T3 مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در جمعیت بالای 50 سال جامعه شهری تهران سطح T3 با عوامل خطرساز بیماری های قلبی ـ عروقی رابطه معنی داری ندارد.

مقدمه: با توجه به اهمیت مرحله پیش از دیابت (Prediabetes) در افزایش بیماری  های غیرواگیر، مقایسه دو وضعیت IFG و IGT  از نظر وجود عوامل خطرساز این بیماری ها می تواند در شناخت بیشتر ویژگی های متابولیک این دو کمک کند. مواد و روش ها: 4944 نفر از افراد 60-30 سال در جمعیت مورد مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) پس از کنار گذاشتن بیماران دیابتی و افراد سیگاری وارد آزمون شدند و براساس نتایج آزمون قندخون ناشتا و GTT با 75 گرم گلوکز و معیارهای WHO در یکی از 4 گروه IFG تنها (79 نفر)،IGT  تنها (435 نفر)، IGT/IFG  (وجود همزمان IGT وIFG،73 نفر) و دیابت تازه تشخیص داده شده (205 نفر) قرار گرفتند. 750 نفر از میان آنها که نه IFG، نه IGT و نه دیابت داشتند به روش تصادفی انتخاب و پس از تعدیل سن و جنس به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. فشارخون، BMI،WHR  و لیپیدهای سرم در افراد تمام گروه ها اندازه گیری شد. براساس معیارهای  JNC VI،WHO  و ATP III پرفشاری خون، چاقی عمومی، چاقی شکمی و مقادیر پرخطر لیپید تعیین شدند؛ سپس گروه ها براساس شیوع عوامل خطرساز قلبی و نیز میانگین مقادیر آنها مقایسه شدند. یافته ها: در گروه IGT تنها، شیوع پرفشاری خون، چاقی عمومی، چاقی شکمی و نیز کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL بالای سرم به میزان معنی داری از گروه شاهد بالاتر بود (P<0.001). در گروه IFG تنها، شیوع پرفشاری خون و تری گلیسرید بالای سرم نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P به ترتیب 0/004 و 0.03). در گروه IFG/IGT نسبت به گروه شاهد افزایش شیوع پرفشاری خون (48%، P<0.001)، چاقی عمومی (50%، P<0.001)، چاقی شکمی (75%، P=0.005) و تری گلیسرید بالای سرم (48%، P<0.001) از نظر آماری قابل توجه بود. از میان عوامل خطرساز، شیوع چاقی عمومی و شکمی در IGT نسبت به IFG  (به ترتیب P<0.03 و P<0.04) افزایش داشت. در گروه IFG/IGT نسبت به گروه های IFG وIGT، شیوع چاقی (50%) به میزان معنی داری بیشتر بود (P به ترتیب 0.003 و 0.04). شیوع کلسترول تام و LDL بالای سرم در بیماران دیابتی تفاوت معنی داری با گروه IFG و IGT نداشت. گروه IFG/IGT به جز شیوع تری گلیسرید بالای سرم در بقیه موارد تفاوت معنی داری با گروه دیابت نشان نداد. نتیجه گیری: بالاتر بودن شیوع بعضی از عوامل خطرساز بیماری های غیرواگیر در IGT نسبت به IFG می تواند توجیه کننده تفاوت شیوع بیماری های قلبی ـ عروقی در این دو گروه باشد. همچنین عدم تفاوت میان دیابتی ها و پیش ـ دیابتی ها در شیوع بعضی از عوامل خطرساز بیانگر لزوم توجه به مرحله پیش دیابت از نظر پیشگیری از عوارض بیماری های غیرواگیر به ویژه بیماری های قلبی ـ عروقی است.

مقدمه: بر پایه یافته های مطالعات اخیر، شاید متخصصان امور بهداشتی، اندازه گیری دور باسن را در معاینات روزمره بالینی به دست فراموشی بسپارند و فقط به اندازه گیری دور کمر بپردازند. قبل از اندازه گیری دور باسن از بررسی های اپیدمیولوژیک باید بررسی شود که آیا اندازه گیری آن اطلاعات مهمی در اختیار می گذارد یا نه؟ مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارتباط دور باسن با عوامل خطر متابولیک در زنان جامعه شهری تهران صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 5720 زن 74-18 سال از افراد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک و شاخص های تن سنجی طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و محاسبه شدند. نمونه خون در حالت ناشتا از افراد گرفته شد و فشارخون به روش استاندارد اندازه گیری شد. هیپرتری گلیسریدمی، هیپرکلسترولمی،LDL  بالا و HDL پایین طبق معیارهای ATP III و پرفشاری خون براساس JNC VI تعریف شد. دیابت به صورت قند خون ناشتای  126mg/dL≤یا قند خون دو ساعته  200mg/dL≤تعریف شد. چندک های مختلف دور باسن محاسبه شد و تحلیل آماری داده ها براساس رده بندی افراد مورد مطالعه به چندک های مختلف دور باسن صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه 39.9±14.6 سال و میانگین نمایه توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن، دور باسن و دورکمر آنها به ترتیب 27.1±5.1kg/m2، 0.83±0.08، 103.5±9.8cm و 86.5±13.1cm بود. بالاتر بودن دور باسن با سطح پایین کلسترول تام، LDL کلسترول، تری گلیسرید سرم، قندخون ناشتا و دو ساعته، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک همراه بود. افرادی که در بالاترین چندک دور باسن قرار داشتند دارای سطح HDL بالاتری نسبت به افراد دیگر بودند. پس از تعدیل اثر عوامل مخدوش کننده، با افزایش دور باسن روند معنی داری در کاهش خطر ابتلا به LDL بالا (میزان خطر به ترتیب در چندک ها: 1.00، 0.98، 0.97، 0.95، 0.84، مقدار p برای روند =0.04)، دیابت (1.00، 0.68، 0.58، 0.45، 0.42، مقدار p برای روند=0.01)، پرفشاری خون (1.00، 0.96، 0.82، 0.78، 0.70، مقدار p برای روند=0.02)، HDL پایین (1.00، 0.68، 0.58، 0.45، 0.42، مقدار p برای روند=0.01) فشار خون بالا (1.00، 0.99، 0.82، 0.70، 0.61، مقدار p برای روند =0.01) و اختلال در هومئوستاز گلوکز (1، 0.69، 0.66، 0.54، 0.48، مقدار p برای روند=0.01) مشاهده شد. افرادی که در بالاترین چندک دور باسن قرار داشتند در مقایسه با چندک اول شانس کمتری برای ابتلا به هیپرکلسترولمی (0.86 در مقابل 1.00) و هیپرتری گلیسریدمی (0.74 در مقابل 1.00) داشتند.نتیجه گیری: یافته ها حاکی از ارتباط مستقل و معکوس دور باسن با عوامل خطر متابولیک است. این امر بر تداوم اندازه گیری دور باسن در بررسی های اپیدمیولوژیک تاکید دارد.

مقدمه: در چارچوب مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) به بررسی میزان پاسخ دهی افراد دعوت شده در این مطالعه پرداخته شد و تفاوت بین گروه های شرکت کننده و امتناع کننده از شرکت در این مطالعه بررسی گردید.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد ـ شاهدی در بخش مقطعی مطالعه قند و لیپید تهران، پرسشنامه طرح به صورت مصاحبه حضوری با افراد 20 سال به بالای مرد و زن امتناع کننده از شرکت در مطالعه قند و لیپید تهران (گروه مورد) تکمیل شد و با نتایج حاصل از شرکت کنندگان در مطالعه (گروه شاهد) مقایسه شد. متغیرهای تحقیق شامل شاخص های دموگرافیک (سن، جنس، وضعیت تاهل، سطح سواد، وضعیت شغلی)، متغیرهای مربوط به سوابق پزشکی (سابقه بیماری قلبی ـ عروقی، بیماری ایسکمیک قلبی، سکته مغزی، دیابت، پرفشاری خون، دیس لیپیدمی)، متغیرهای مربوط به سوابق پزشکی وابستگان درجه 1 (ابتلا به سکته قلبی، دیابت)، مصرف داروها و سیگار بوده است.یافته ها: از میان 27340 نفر دعوت شده جهت مطالعه، 15010 نفر(54.9 درصد) در مطالعه شرکت کردند و لذا میزان عدم پاسخ 45.1 درصد تعیین شد. از این میان 1370 نفر از افراد امتناع کننده با 9994 نفر از شرکت کنندگان که سن بالای 20 سال داشتند مقایسه شدند. امتناع کنندگان از شرکت در مطالعه، در مقایسه با شرکت کنندگان جوان تر بودند. 55.6 درصد از امتناع کنندگان و 46 درصد از شرکت کنندگان بین 20 و 39 سال قرار داشتند(P<0.001)  و بیشتر امتناع کنندگان شاغل، مجرد و مرد بودند و از سطح سواد بیشتری نسبت به شرکت کنندگان برخوردار بودند (P<0.001). شرکت کنندگان از نظر وضعیت سلامتی شامل سوابق پزشکی خود و وابستگان درجه 1 و مصرف داروها وضعیت بدتری نسبت به امتناع کنندگان در مطالعه داشتند (P<0.001). میزان سیگار کشیدن در بین امتناع کنندگان از شرکت در مطالعه بیشتر بود (P<0.001). سه علت عمده عدم شرکت به ترتیب، کمبود وقت (45.9 درصد)، عدم نیاز به مراقبت های پزشکی (15.1 درصد) و عدم علاقه به شرکت در مطالعه (7/7 درصد) بود. نتیجه گیری: از آنجا که امتناع کنندگان از شرکت در مطالعه به نسبت شرکت کنندگان سالم تر بودند، می توان نتیجه گرفت که نیاز به مراقبت های پزشکی یکی از علل مهم شرکت در مطالعه در جامعه ایرانی است. آموزش موثر در ایجاد انگیزه برای شرکت در مطالعات و مداخله های تغییر در شیوه زندگی برای پیشگیری از بیماری های غیرواگیر در جامعه ما ضروری است

مقدمه: با توجه به نقش حمایتی خانواده در القای تطابق مبتلایان به بیماری های مزمن و اثرات مثبت روابط خانوادگی بر بهبود پیامد بیماران، تحقیق حاضر با سه هدف 1) مقایسه وضعیت زناشویی بیماران دیابتی و گروه شاهد، 2) بررسی رابطه وضعیت زناشویی در بیماران دیابتی در ارتباط با سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی، نوع دیابت، طول مدت ابتلا، نوع درمان و میزان داروی مصرفی، 3) مقایسه فراوانی اختلالات عملکرد جنسی در بیماران دیابتی و گروه شاهد انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق با استفاده از پرسشنامه وضعیت زناشویی گریمس در 200 نفر (100 بیمار مبتلا به دیابت و 100 نفر به عنوان گروه شاهد) از مراجعان به درمانگاه دیابت شهرکرد در سال 1382 انجام گرفت.یافته ها: مبتلایان دیابت و گروه شاهد از نظر جنس، میزان تحصیلات و وضعیت اقتصادی همسان بودند، اگر چه سن مبتلایان به دیابت از گروه شاهد بیشتر بود. وضعیت زناشویی بیماران دیابتی مبتلایان به نوع یک دیابت و افرادی که میزان داروی بیشتری استفاده می کردند، در مقایسه با افراد دیگر نامطلوب بود (P<0.05). ارتباط معنی داری بین وضعیت زناشویی بیمار دیابتی و سن، جنس، وضعیت اقتصادی، میزان تحصیلات، نوع درمان و طول مدت ابتلا به دست نیامد. سهم ناتوانی عملکرد جنسی و کاهش میل جنسی در بیماران دیابتی (76% و 32%) در مقایسه با گروه شاهد (29% و 12%) بیشتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: وضعیت زناشویی و اختلالات عملکرد جنسی در بیماران دیابتی احتمالا با یکدیگر ارتباط دارد و انجام تحقیقات در زمینه این ابعاد از زندگی بیماران دیابتی توصیه می گردد.