مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:119 |تعداد مقالات:19

مقدمه: ویتامین D دارای عملکرد تعدیل سیستم ایمنی است. پلی مورفیسم های ژن گیرنده ویتامین (VDR) D موجب تنوع در عملکرد آن می شود. گزارش هایی در مورد پلی مورفیسم BsmI، ژن گیرنده ویتامین D، با ابتلا به نفریت لوپوس موجود است. این مطالعه جهت بررسی فراوانی ژنوتیپ های پلی مورفیسم BsmI ژن VDR در بیماران با نفریت لوپوسی انجام شد.روش ها: ژنوتیپ های پلی مورفیسم BsmI ژن VDR به روش PCR/RFLP در 29 بیمار مبتلا به نفریت لوپوس بررسی شد.یافته ها: در این بیماران، ژنوتیپ های BB در 6 نفر (20.6 درصد) و Bb در 15 نفر (51.7 درصد) و bb در 8 نفر (27.5 درصد) بود که تفاوت آماری معنی داری بین ژنوتیپ ها وجود نداشت ( (P=0.090در 21 بیمار بیوپسی کلیه انجام شد که شایع ترین ژنوتیپ 42.8) Bb درصد)بود. اختلاف معنی داری بین تیپ گرفتاری بافت کلیه در بیوپسی با ژنوتیپ های مختلف گیرنده ویتامین D وجود نداشت (.(P=0.067نتیجه گیری: در این مطالعه، پلی مورفیسم BsmI ژن VDR با ابتلای کلیوی بیماری ارتباط نداشت.

مقدمه: در تعداد زیادی از بیماران مبتلا به صرع، با وجود مصرف داروهای متعدد، حملات تشنج تکرار می شوند؛ در این بیماران روش های جراحی می تواند موثر باشد. قبل از جراحی، تعیین کانون تشنج ضروری است و به همین دلیل، مانیتورینگ الکتروانسفالوگرافیک به منظور تعیین کانون صرع بایستی انجام شود. از طرف دیگر، با این روش موارد تشنج کاذب را هم می توان تشخیص داد. بخش صرع بیمارستان کاشانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان یکی از اولین مراکز صرع در ایران است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نتایج مربوط به بیماران بستری در بخش صرع بیمارستان کاشانی در سال 1386 بود.روش ها: طی یک مطالعه مشاهده ای توصیفی- مقطعی، اطلاعات کلیه بیماران بستری در بخش صرع بیمارستان کاشانی در سال 1386 شامل جنس، سن، نوع تشنج، مدت ابتلا به صرع، نوع داروی مصرفی و یافته های مربوط به الکتروانسفالوگرافی جمع آوری شد و در پایان، به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در سال 1386 در مجموع، 101 بیمار با تشخیص تشنج مقاوم به درمان در بخش صرع بیمارستان کاشانی بستری شده بودند. میانگین سن بیماران 26.8 سال بود. 50 نفر (49.5 درصد) مرد و 51 نفر (50.5 درصد) زن بودند. در 27 نفر (26.7 درصد) از بیماران تشخیص تشنج کاذب داده شد و 6 نفر (5.9 درصد) ضایعه فوکال اپی لپتیک داشتند و کاندید عمل جراحی شدند.نتیجه گیری: انجام مونیتورینگ الکتروانسفالوگرافی در بیمارانی که از نظر کلینیکی مبتلا به تشنج مقاوم به درمان باشند، ضروری است.

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین اولویت های پژوهشی نظام سلامت جهت هدفمند نمودن پژوهش ها و تخصیص بهینه منابع پژوهش در معاونت های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.روش ها: در یک مطالعه توصیفی از نوع پژوهش های نظام سلامت، با بررسی ذی نفعان کلیه معاونت های دانشگاه، اولویت های پژوهشی نظام سلامت به تفکیک معاونت استخراج گردید. لیست ذی نفعان، حیطه های پژوهشی و معیارهای امتیاز دهی ابتدا با حضور مدیران حوزه و تیم پژوهش، با روش بارش افکار شناسایی و با روش دلفی توسط کلیه ذی نفعان تکمیل و نهایی شد. برای تعیین اولویت ها، با استفاده از پرسش نامه خودایفا معیارها وزن دهی شد و هر حیطه پژوهشی بر اساس معیارها امتیاز دهی گردید. امتیاز نهایی با جمع حاصل ضرب متوسط وزن معیار در متوسط امتیاز هر معیار تعیین شد.یافته ها: در مجموع، 89 حیطه به عنوان اولویت های پژوهشی نظام سلامت به دست آمد. اولویت های اول معاونت پژوهشی تدوین نقشه پژوهشی و اولویت های پژوهشی دانشگاه و مراکز تحقیقاتی، معاونت دانشجویی مشکلات روان شناختی دانشجویان، معاونت پشتیبانی شاخص های جذب نیروی انسانی، معاونت درمان عفونت های بیمارستانی، معاونت غذا و دارو اتوماسیون کامل خدمات در مناطق تحت پوشش و معاونت بهداشتی نیازسنجی و تعیین وضعیت بهداشتی منطقه تحت پوشش تعیین شد.نتیجه گیری: ارایه اولویت های پژوهشی نظام سلامت (Health system Rrsearch) علاوه بر ارایه مسیر مورد نظر نظام سلامت، که مبتنی بر نیازهای جامعه است، ابزار مناسبی برای استفاده بهینه از منابع محدود پژوهشی را نیز ارایه می نماید.

مقدمه: رینیت آلرژیک از بیماری های با شیوع به نسبت بالا می باشد که با وجود داشتن ماهیت بی خطر می تواند کیفیت زندگی بیمار را به طور جدی متاثر کند و در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، عوارض وخیمی را به همراه داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارزش تشخیصی دو تست آزمایشگاهی تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی، در بیماران با علایم رینیت آلرژیک، طراحی شده است.روش ها: این مطالعه مقطعی با جهت رو به آینده بر روی 70 نفر بیمار با علایم رینیت آلرژیک صورت گرفت. برای هر فرد تحت مطالعه پرسشنامه ای شامل سن، جنسیت، نوع رینیت آلرژیک، وجود ریسک فاکتور برای آلرژی، شدت و تکرر علایم بالینی تکمیل گردید و نهایتا برای هر یک تست های تیتر IgE توتال سرم، درصد ائوزینوفیل های بینی و تست پوستی پریک (به عنوان تست استاندارد طلایی) انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 30 زن و 40 مرد دارای علایم رینیت آلرژیک بررسی شدند. میانگین سنی افراد تحت مطالعه 10.7 ± 19.8 سال بود. میزان حساسیت و ویژگی IgE توتال سرم بر اساس عدد 61 IU/mL به ترتیب 80% و 75% و میزان حساسیت و ویژگی درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی بر اساس عدد 5% به ترتیب 72.7% و 100% می باشد. از بین تمامی متغیرهای بررسی شده، تنها 4 متغیر منطقه زندگی، سابقه فامیلی آلرژی، تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی با نتیجه تست پوستی پریک (استاندارد طلایی) ارتباط معنی دار آماری نشان دادند. بین مقادیر این دو تست و شدت و تکر ر علایم بالینی ارتباطی مشاهده نشد. اگرچه دو تست مذکور در کل ارتباط خطی و مستقیم با یکدیگر نداشتند ولی در شدت های بالاتر رینیت آلرژیک، ارتباط بیشتری را نسبت به یکدیگر نشان دادند.نتیجه گیری: دو تست آزمایشگاهی تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی، جهت تشخیص رینیت آلرژیک تست های قابل قبولی می باشند ولی از این دو تست جهت تعیین شدت بیماری نمی توان استفاده کرد. در گرفتن شرح حال جهت تشخیص رینیت آلرژیک، نسبت به سابقه فامیلی و منطقه زندگی بیمار باید توجه ویژه ای نمود. همراهی دو تست آزمایشگاهی مذکور در شدت های بالای بیماری، ارزش تشخیصی بیشتری دارد.

مقدمه: بیماری ها و آسیب های استخوانی شامل شکستگی های استخوانی در طی تصادفات و تروما در همه جوامع شیوع فراوانی دارد و در اکثر موارد استخوان خرد شده قادر به ترمیم نیست؛ به علاوه، روش های درمانی مورد استفاده نظیر پیوند بافت استخوانی به صورت آلوگرافت و اتوگرافت خطرات و مشکلاتی را به دنبال دارد. یکی از راه های درمان، استفاده از سلول های استخوانی خود فرد، کشت آن ها بر روی داربست مناسب و انتقال به بیمار می باشد. در این مطالعه، ضمن کشت سلول های استئوبلاست به صورت تک لایه ای و داربست هیدروکسی آپاتیت-تری کلسیم فسفات (HA-TC)، رفتار این سلول ها در دو نوع کشت متفاوت مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در جریان عمل جراحی کرانیوتومی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان از 5 فرد نمونه استخوانی تهیه و به روش استریل به آزمایشگاه ارسال شد. هر نمونه پس از شستشو با PBS به قطعات کوچک تقسیم و پس از قرار دادن در پلیت محتوی محیط کشت به انکوباتور منتقل گردید. در روز 12-10 سلول ها شروع به خروج از استخوان نموده، پس از پوشاندن کف پلیت با استفاده از آنزیم Trypsin_EDTA ازکف پلیت جدا شد و به دوگروه تقسیم گردید. در گروه اول، سلول ها بر داربست HA-TC و در گروه دیگر به صورت تک لایه ای کشت داده شدند. رنگ آمیزی Van kossa، شمارش سلولی، روش MTT، رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و روش فلوسایتومتری جهت بررسی ویژگی های سلول های استئوبلاستی به کار گرفته شد.یافته ها: در کشت سلول ها به صورت تک لایه ای، سلول هایی با مورفولوژی فیبروبلاستی و یا دوکی مشاهده شد. با رنگ آمیزی Van kossa وجود رسوبات مواد معدنی در دو گروه مشخص گردید. میزان تکثیر سلولی در داربست HA-TC نسبت به تک لایه ای بیشتر بود ( .(P<0.001میزان فعالیت سلول های زنده نیز در داربست HA-TC نسبت به تک لایه ای بیشتر بود ( .(P<0.001در رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز وجود گرانول های آبی مشاهده شد؛ در فلوسایتومتری در کشت اولیه 57 درصد سلول ها در پاساژ سوم 5 درصد سلول ها فعالیت آلکالین فسفاتازی از خود نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که داربست هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم داربست مناسب تری برای کشت سلول های استئوبلاستی نسبت به کشت تک لایه ای است. احتمال می رود علت این باشد که داربست هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم حاوی کلسیم و اجزای مشابه ماتریکس استخوانی است و وجود تخلخل و منافذ مناسب در این داربست موجب تسهیل تغذیه سلول ها نسبت به کشت تک لایه ای می شود.

مقدمه: یکی از دلایلی که قدرت لنز داخل چشمی (IOL) بعد از عمل Photorefractive keratectomy(PRK) پایین تر از مقدار واقعی گزارش می شود، اندازه گیری اشتباه قدرت ریفراکتیو قرنیه به وسیله سیستم های توپوگرافی قرنیه و کراتومترها است. دستگاه های مختلفی با دقت های متفاوت برای اندازه گیری کراتومتری بعد از عمل وجود دارند که در این میان شناسایی مناسب ترین وسیله که در اندازه گیری کراتومتری دقیق عمل نماید، ضروری به نظر می رسد. دراین مطالعه بر آن شدیم تا دو دستگاه کراتومتری دستی و دستگاه IoL-Master را از نظر تعیین کراتومتری بعد از عمل مقایسه کنیم.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی (Clinical trial) پروسپکتیو بود که بر روی بیمارانی که جهت انجام جراحی فتورفراکتیو مراجعه کرده بودند، انجام شد. از بین مراجعه کنندگان. 35 نفر از بیماران بین 20 تا 30 ساله، به طور تصادفی انتخاب شدند. کراتومتری توسط دستگاه کراتومتری دستی ژاوال (GM300 ,china) و دستگاه IOL Master انجام شد. سه ماه بعد از عمل PRK برای بیماران کراتومتری مجدد با هر دو روش و با فاصله 5 دقیقه انجام شد. همه بیماران تحت رفراکشن قبل و بعد از عمل PRKقرار گرفتند. تفاوت کراتومتری بعد از عمل در گروه IOL Master و گروه کراتومتری دستی با کراتومتری که با روش Clinical history method و به تفکیک هر دستگاه محاسبه شد تعیین گردید. آنالیز آماری تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های Paired t-test و Student t-test انجام شد.یافته ها: 70 چشم از 35 بیمار شامل 10 نفر مرد و 25 نفر زن بررسی شدند. میانگین سن بیماران 1.55±23.45 سال بود. تفاوت بین کراتومتری بعد از عمل با روش IOL Master با کراتومتری حاصل از CHM در مقایسه با تفاوت بین کراتومتری دستی ژاول با کراتومتری حاصل از -4.37±4.31) CHM و 0.37±0.14) از نظر آماری معنی دار بود. ارتباط معنی دار مستقیمی بین کراتومتری با دستگاه IOL master و روش CHM برابر 0.86 دیده شد اما بین روش دستی و CHM ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان دادند که اعدادبه دست آمده به روش IOL Master به روش CHM بسیار نزدیک تر هستند لذا توصیه می شود برای انجام کراتومتری بعد از عمل PRK از دستگاه IOL Master استفاده شود.

مقدمه: تست راه رفتن 6 دقیقه ای یک شاخص مناسب جهت ارزیابی وضعیت فیزیکی و پاسخ های درمانی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن ریوی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج تست راه رفتن 6 دقیقه ای با متغیرهای اسپیرومتری در بیماران نیازمند توراکوتومی طراحی و اجرا گردید.روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 65 بیمار نیازمند توراکوتومی بصورت تصادفی آسان و به ترتیب مراجعه افراد به بیمارستان الزهرا شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا بیماران تحت اسپیرومتری و سپس تحت 6MWT قرار گرفتند. معیارهای اسپیرومتری FEV1 , FVC) نسبت FEV1 به (FVC یافته های 6MWT مسافت طی شده در طی 6 دقیقه و تعداد نبض و میزان (saturation of oxygen) SaO2 در طی انتهای 6 دقیقه، یک دقیقه و 3 دقیقه بعد از اتمام تست6MWT  استفاده گردید. اطلاعات 65 بیمار در آنالیز نهائی وارد گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران 14.2 ± 44.8 سال بود، میانگین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه ای راه رفتن در بیماران 98 ± 427.27 متر بود. بر اساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه و درصد FEV1 ارتباط معنی داری مشاهده گردید. ((P-value=0.5, r=0.043 و ارتباط معنی داری بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه با سن ( (P-value=0.5 ,r=-0.15و میزان اکسیژن اشباع شده در بیماران مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه و درصد FEV1 ارتباط معنی داری وجود دارد. اما مطالعات بیشتری در خصوص بررسی ارتباط بین تست راه رفتن 6 دقیقه و متغیرهای اسپیرومتری مورد نیاز است.

مقدمه: فاکتور رشد شبه انسولینی شماره  (IGF-I) 1یک عضو از خانواده بزرگ پلی پپتیدهای تک زنجیره ای مشابه پروتئین پیش ساز انسولین است. این ژن رشد سلولی را افزایش می دهد. هدف این پژوهش، بررسی پلی مورفیسم ستوزین-آدنین (CA) واقع در پروموتور ژن IGF-I در بین مبتلایان به سرطان پستان و افراد سالم و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان پستان است.روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مورد شاهدی بود که بر روی 100 نفر بیمار و 100 نفر شاهد انجام شد. پس از استخراج DNA از خون افراد مورد مطالعه، توالی مورد نظر توسط تکنیک Polymerase Chain Reaction(PCR) تکثیر گردید و تعداد تکرار CA و توالی آن به وسیله الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریل آمید به دست آمد.یافته ها: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان دهنده این بود که پراکندگی آللی ژن IGF-I در جمعیت اصفهان بین 11 تا 23 تکرار متغیر بوده و بیشترین فراوانی آللی در بین بیماران و افراد شاهد متعلق به آلل  (CA)19است. همچنین، زنان دارای توالی های تکراری بزرگ تر از 19 تکرار CA در خطر فزاینده ای برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که بین تعداد توالی تکراری ناحیه پروموتوری ژن IGF-I و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان رابطه مستقیمی وجود دارد. به عبارت دیگر، افزایش تعداد تکرار CA (بیشتر از 19) واقع در پروموتور ژن IGF-I ریسک ابتلا به سرطان پستان در زنان را افزایش می دهد.

مقدمه: عفونت های بیمارستانی از عوارض مهم جراحی های قلب هستند. انواع اصلی این عفونت ها، در محل عمل یا بصورت تنفسی ظاهر می شوند. میزان عفونت های محل عمل جراحی قلب از 1 تا 9 درصد و میزان عفونت های تنفسی هم تا دو برابر این دامنه گزارش شده است. در مطالعات مختلف سعی شده علاوه بر اقدامات معمول آماده سازی قبل از عمل، از روش های دیگری نیز جهت جلوگیری از عفونت های بعد از عمل استفاده شود. از جمله این روش ها استفاده از پماد با سیتراسین یا جنتامایسین موضعی، پماد موپیروسین داخل بینی و محلول کلرهگزیدین به صورت غرغره دهانی و داخل بینی بوده است. مطالعه حاضر در نظر داشت تاثیر ضد عفونی دهان و بینی با محلول کلرهگزیدین را در کاهش میزان عفونت های محل عمل و تنفسی بعد از اعمال جراحی قلب بررسی نماید.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که از سال 1388 تا 1389 در بخش جراحی قلب بیمارستان سینا در اصفهان انجام شد. بیمارانی که به دلایل مختلف تحت اعمال جراحی قلب باز قرار می گرفتند به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه آماده سازی برای اطاق عمل به روش معمول صورت می گرفت و در گروه دیگر علاوه بر آن، ضدعفونی دهان و بینی با محلول کلر هگزیدین 2 دهم درصد هر 6 ساعت یک بار از یک روز قبل از عمل جراحی تا یک روز بعد از آن نیز انجام شد. هر بیمار تا یک ماه بعد از عمل از نظر بروز عفونت های بیمارستانی پی گیری می شد.یافته ها: از 180 بیماری که وارد مطالعه شدند، 88 نفر از بیماران در گروه شاهد و 92 بیمار در گروه مداخله قرار گرفتند. دامنه سنی بیماران از 43 سال تا 77 سال بود. میانگین سنی در گروه مداخله 61.8 سال و در گروه شاهد 61.5 سال بود که دو گروه باهم تفاوت آماری معنی داری نداشتند. تعداد کل عفونت های مشاهده شده در گروه مداخله 6 نفر (7%) شامل 2 مورد عفونت محل عمل و 4 مورد عفونت تنفسی بود. تعداد کل عفونت های مشاهده شده در گروه شاهد 13 نفر (14%) شامل 7 مورد عفونت محل عمل و 6 مورد عفونت تنفسی بود. تفاوت معنی داری در میزان عفونت های بعد از عمل در حالت استفاده یا عدم استفاده کلرهگزیدین وجود نداشت ( (P-Value=0.232در گروه شاهد 9 مورد از عفونت ها (69%) در افراد با بیماری هایی زمینه ای به خصوص دیابت دیده شد و در گروه مداخله 4 نفر (66%) از افرادی که دچار عفونت شدند، مبتلا به ببیماری زمینه ای بودند. یک مورد فوت در گروه شاهد در بستری مجدد به علت مشکلات همودینامیک و نارسایی حاد قلب رخ داد که تب و عفونت محل زخم هم داشت.نتیجه گیری: در مطالعه ما با وجود کمتر بودن عفونت ها در گروه مداخله، تفاوت معنی داری دیده نشد. در پاره ای از مطالعات بدون در نظر گرفتن حامل بودنS. Aureus  در بینی به نتیجه مشابه دست یافته اند. اما در مطالعاتی که در افراد حاملS. Aureus  انجام شده، گه گاه کاهش معنی دار در عفونت های بعد از عمل یافت شده است.

مقدمه: از آن جایی که ERCP روش بسیار دقیق و مفیدی در تشخیص و درمان زردی و درد مبهم شکم دارد، در این مطالعه بر آن شدیم تا کل ERCP های یک دوره زمانی در شهر اصفهان را مورد بررسی قرار دهیم.روش ها: این مطالعه بر روی پرونده های یکصد بیمار که بین سال های 1382 تا  ERCP 1389شده بودند، انجام شد. کلیه اطلاعات حاصل از پرونده بیمار (شرح حال، آزمایشات، معاینه کلینیکی و پاراکلینیکی) و نیز اطلاعات جمع آوری شده در زمان ERCP در فرم های جمع آوری اطلاعات خلاصه شد و بر اساس آن جداول و نتایج حاصل گردید.یافته ها: در 47% کل افراد تشخیص سنگ، در 27% به تشخیص طبیعی، در 9% کلانژیوکارسینوم، 4% آدنوکارسینوم پاپی، 6% سرطان سرپانکراس و 7% علل متفرقه داده شده است. در کسانی که با تشخیص اولیه زردی کلستاتیک ERCP شده بودند؛ 51% سنگ، 15.8% کلانژیوکارسینوم، 12.2% طبیعی، 5.2% آدنوکارسینوم پاپی، 8.7% کانسر سرپانکراس و 7% تشخیص های متفرقه داشتند. در کسانی که با تشخیص درد قسمت فوقانی شکم ERCP شده بودند، 66.7% طبیعی، 25% سنگ و 8.3% تومور سرپانکراس داشتند.نتیجه گیری: می توان گفت شایع ترین علت زردی و درد مبهم قسمت فوقانی شکم سنگ می باشد. افرادی که با تشخیص اولیه زردی کلاستاتیک ERCP شده اند، بعد از سنگ بیشترین عامل زردی کلانژیوکارسینوم بوده است. تنها مورد که برخلاف سایر موارد بود در افرادی است که با تشخیص اولیه درد مبهم شکم ERCP شده بودند، در این افراد بیشترین نتیجه ERCP حالات طبیعی بوده است.

مقدمه: عمل جراحی رزکسیون بدون آمبولیزاسیون درمان مناسبی برای Carotid Body Tumor (CBT) است که عوارض ناخواسته ای نیز دارد. هدف این مطالعه تعیین خصوصیات و عوارض عمل و سرانجام بیماران مبتلا به CBT که بدون آمبولیزاسیون و به طریقه ساب آدوانتیس تحت جراحی قرار گرفتند، بود.روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1388 در بیمارستان الزهرای اصفهان (س) بر روی پرونده بیمارانی که به علت CBT بین سال های 1383 تا 1388 تحت عمل جراحی بدون آمبولیزاسیون و با برش از طریق ساب آدوانتیس قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و نیز عوارض ناشی از عمل جراحی جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: 32 بیمار با 36 عمل جراحی با میانگین سنی 51.40 ± 13.62 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 12.5 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 87.5 درصد زن بودند. در بررسی پاتولوژی همه موارد پاراگانگلیوما بودند. میانگین اندازه توده های عمل شده 3.40 ± 0.91 سانتی متر بود. بیشترین عارضه ای که پس از عمل دیده شد، بزرگی غدد لنفاوی گردن و بعد از آن افت فشار خون وضعیتی Orthostatic Hypotension بود.نتیجه گیری: در بیماران ما که CBT بدون آمبولیزاسیون قبل از عمل، تحت برش از طریق ساب آدوانتیس قرار گرفته اند میزان بروز عوارض مشابه سایر مطالعات بود.

مقدمه: اختلال پروتئین های فاز حاد از مشکلات بیماران دیالیزی می باشد. بر اساس مطالعات قبلی، مصرف داروی کارنیتین می تواند باعث افزایش سطح آلبومین خون بیماران شود. در این مطالعه، تاثیر داروی کارنیتین بر آلبومین بیماران همودیالیز بررسی شد.روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور و با استفاده از دارونما، 51 بیمار همودیالیزی (به ترتیب 16، 17 و 18 بیمار در گروه های دارو، دارونما و شاهد) بالای 21 سال وارد مطالعه شدند. قرص ال- کارنیتین 250 mg و دارونما به صورت روزانه 3 عدد قرص خوراکی در دوزهای منقسم به مدت 6 ماه استفاده شد. گروه شاهد هیچ دارویی دریافت نکردند. آلبومین بیماران قبل از مطالعه و سپس هر ماه اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین آلبومین سرم در شروع مطالعه در گروه دارو، دارونما و شاهد به ترتیب g/dl ،3.87 ± 0.26 g/dl 0.35 ± 3.88 و g/dl 0.45 ± 3.96 بود و در پایان مطالعه در گروه دارو، دارونما و شاهد به ترتیب 0.54 ± 4.39، 0.78 ± 0.44 و 0.45 ± 0.84 بود. از ماه دوم مصرف دارو و دارونما به بعد، تفاوت بین آلبومین قبل از شروع مطالعه و آلبومین در هر ماه معنی دار بود ((P<0.05. تغییر آلبومین در 3 گروه بین شروع مطالعه و ماه 6 تفاوت معنی داری داشت که مربوط به اختلاف گروه شاهد با گروه دارو و دارونما بود. تفاوتی از نظر مرگ و عوارض جانبی در گروه دارو و دارونما وجود نداشت (.(P>0.05نتیجه گیری: کارنیتین تغییری در آلبومین پلاسما ایجاد نمی کند اما با توجه به بهبود وضعیت آلبومین در گروه دارو و دارونما نسبت به گروه شاهد، می توان این مساله را به اثر دارونمایی و بهبود روحیه بیماران نسبت داد. مطالعات مشابه با دوز بالاتر دارو توصیه می گردد.

مقدمه: پیوند کلیه یک فرایند جراحی است که در آن یک کلیه سالم با کارکرد خوب جایگزین کلیه کسی که مشکل و نارسایی شدید دارد، می شود. کلیه پیوندی با یک سری عوارض کوتاه مدت و دراز مدت همراه است که مهم ترین عوارض ایجاد شده عفونت، عوارض کلیوی و عوارض قلبی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی توزیع فراوانی عوارض دراز مدت پیوند کلیه طراحی و اجرا شد.روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1388 در مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه آماری مورد مطالعه شامل بیمارانی بود که طی سه سال در این بیمارستان تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته بودند که طی آن 130 مورد پیوند کلیه مورد بررسی قرار گرفت. داده های مطالعه پس از جمع آوری با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون هایT ، Chi-square و آزمون تحلیل بقای کاپلان مایر تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: عوارضی که در این مطالعه مدنظر قرار گرفت شامل عوارض کلیوی و عفونت ادراری بود که طبق نتایج به دست آمده 44 نفر (33.8 درصد) مبتلا به عوارض پیوند گردیده و 86 نفر (66.2 درصد) مبتلا به عارضه ای نشده بودند. عوارض کلیوی در 13 نفر از بیماران (10 درصد) به صورت ریفلاکس وزیکویورترال ظاهر گردید. همچنین عوارض قلبی در 4 بیمار (3.1 درصد) رخ داده بود که به صورت سکته قلبی بود. عفونت نیز در 35 بیمار (26.9 درصد) ایجاد شده بود.نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه، حدود 27 درصد بیماران تحت پیوند کلیه دچار عفونت مجاری ادراری شده بودند؛ به منظور حفظ کلیه پیوندی و تداوم بقای کلیه لازم است اقدامات پیش گیرانه لازم در مورد بیماران انجام گیرد و به فرد بیمار و خانواده وی نیز آموزش های لازم جهت پیش گیری از عفونت داده شود.

مقدمه: فتق اینگوئینال یکی از شایعترین اعمال جراحی است که در جراحی اطفال انجام می شود. هدف این مطالعه، بررسی مقایسه بین جراحی با یا بدون باز کردن فاسیای عضله مایل خارجی است.روش ها: 49 بیمار با فتق اینگوینال در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در بین سالهای 1385 تا 1386، 25 بیمار بدون باز کردن بافت مایل و 24 بیمار با باز شدن بافت جراحی شدند.اطلاعات سن، جنس، عوارض بعد از عمل (میزان درد و استحکام زخم) زمان عمل، بیهوشی ب /T-Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. و X2 و P<0.05 معنی دار بود.یافته ها: تفاوت معنی داری بین سن و جنس دو گروه وجود نداشت ولی سختی زخم و میزان درد پس از عمل، میزان زمان عمل و بیهوشی در گروهی که بدون باز کردن بافت مایل جراحی شده بودند کمتر قابل توجه بود (P=0.000). هیچ عود فتقی در یک سال دیده نشد.نتیجه گیری: عمل فتق اینگوئینال بدون باز کردن بافت مایل یکی دیگر از روش های تاثیرگذار با عوارض بعد از عمل و زمان و بیهوشی بسیار کمتری بود.