مقدمه: آسیب های مفاصل و از جمله استئوآرتریت، در همه جوامع شیوع فراوانی دارند. به علاوه، غضروف مفصلی توانایی بسیار محدودی در ترمیم آسیب ها دارد. روش های درمان مختلف مورد استفاده جهت ترمیم آسیب های غضروفی منجر به تشکیل بافت فیبروز، آپوپتوز و تخریب بیشتر غضروف می شوند. از این رو، طراحی بافت غضروفی از سلول های بنیادی ضروری به نظر می رسد. بر این اساس، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فاکتور های رشد BMP-6 و TGF-β3 بر روند تمایز کندروژنیک سلول های بنیادی مشتق از چربی بر داربست آلژینات بود.روش ها: بافت چربی زیر جلدی انسانی تحت تاثیر آنزیم کلاژناز تجزیه شد و سلول های بنیادی جهت القای کندروژنز بر داربست آلژینات در محیط کشت کندروژنیک تحت تاثیر فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6 به مدت سه هفته کشت داده شد. نمونه های حاصل از تمایز با روش های هیستولوژیکی، ایمینوهیستوشیمی و RT-PCR از نظر ویژگی های غضروف مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6 موجب القای کندروژنز در سلول های بنیادی مشتق از چربی بر داربست آلژینات شد. مطالعات ایمینوهیستوشیمی وجود آگریکان و کلاژن نوع II را در ماتریکس خارج سلولی نشان داد. بررسی با روش RT-PCR نیز وجود فنوتیپ کندروسیتی را تحت تاثیر القای کنروژنیک توسط فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6 تایید کرد. همچنین وجود توام فاکتورهای رشد TGF-β3 و BMP-6موجب افزایش بیان آگریکان در مقایسه با به کار گیری هر یک از این فاکتورها به تنهایی گردید.نتیجه گیری: از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که فاکتورهای رشد BMP-6 و TGF-β3 در داربست آلژینات، هر یک به تنهایی به عنوان القا کننده غضروف سازی عمل می کنند و به کار گیری هر دو فاکتور با هم بیان آگریکان را افزایش می دهد.