دانش و پژوهش علوم دامی
سال:1388 | دوره:- | شماره:4 |تعداد مقالات:8

تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در غالب یک طرح کاملا تصادفی در 16 قفس زمینی (4 تیمار × 4 تکرار) تقسیم شدند. پرندگان مطابق راهنمای پرورش جوجه گوشتی راس، به مدت 42 روز تحت پرورش قرار گرفتند.در این پژوهش صفات افزایش وزن، مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی، درصد لاشه و قطعات آن مورد ارزیابی قرار گرفتند. چهار تیمارآزمایشی شامل: گروه شاهد (جیره پایه)، گروه دارای نانو ذرات نقره (به میزان چهل و پنج میلی گرم در کیلوگرم جیره پایه)، گروه دارای پروبیوتیک (به میزان دویست و پنجاه میلی گرم در کیلوگرم جیره پایه) و گروه آخر همزمان دارای نانوذرات نقره و پروبیوتیک بودند.نتایج نشان داد که افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در گروه مصرف کننده توام نانو ذرات و پروبیوتیک دارای بهترین عملکرد بود و سپس گروه نانونقره در مقام دوم قرار داشت. در مصرف خوراک گرو های آزمایشی، تفاوت معنی داری دیده نشد.

به منظور بررسی اثر تلاقی دو طرفه بر پشم گوسفندان و اینکه آیا جابجایی والدین می تواند تاثیری بر کیفیت الیاف پشم نتاج نسل اول داشته باشد، از ناحیه میانی بدن 16 گوسفند F1 آرخا- قزل و 53 گوسفند F1 قزل- آرخا نمونه پشم برداشت شد و قطر الیاف، ضریب تغییرات قطر و طول دسته الیاف مطابق با روش های استاندارد اندازه گیری شد. داده های به دست آمده برای بررسی اثر عوامل ژنوتیپ، جنس و تیپ تولد تجزیه واریانس شده و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان دادند که قطر الیاف تحت تاثیر هیچ کدام از عوامل فوق قرار نگرفت. ضریب تغییرات قطر و طول دسته الیاف تحت تاثیر ژنوتیپ قرار داشت و نتاج آرخا- قزل الیاف کوتاهتر با قطر یکنواخت تولید نمودند. اثر جنس بر طول دسته الیاف معنی دار بود و ماده ها الیاف بلندتری داشتند. هم چنین نتاج تک قلو الیاف بلندتری را تولید کردند. نتایج نشان داد که انجام تلاقی دوطرفه بین گوسفندان آرخامرینو و قزل تغییر قابل ملاحظه ای برروی قطر الیاف نتاج نداشته ولی ضریب تغییرات قطر و طول دسته الیاف نتاج F1 را تحت تاثیر قرار داده است.

به منظور بررسی تأثیر بهترین سطح روغن آفتابگردان بر صفات عملکردی و بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی آزمایشی با استفاده از 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس (جنس نر) اجرا شد. طرح آزمایشی مورد استفاده طرح کاملا تصادفی شامل 5 تیمار و هر تیمار متشکل از 4 تکرار و هر تکرار حاوی 15 قطعه جوجه نر بود. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمارA یا تیمار شاهدحاوی روغن سویا به عنوان تنها منبع روغن گیاهی جیره، تیمار B شامل (75% روغن آفتابگردان+ 25% روغن سویا) تیمار C شامل (50% روغن سویا+ 50% روغن آفتابگردان)، تیمار D شامل (25% روغن سویا+ 75% آفتابگردان) و تیمار E شامل 100% روغن آفتابگردان در کل دوره آزمایش بود.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد در دوره آغازین، اختلاف بین میانگین افزایش وزن جوجه ها معنی دار می باشد. در این دوره کمترین میانگین مربوط به تیمار C و بیشترین میانگین افزایش وزن مربوط به تیمار A بوده است. در دوره رشد مقایسه افزایش وزن بین میانگین گروهها از نظر این صفت حاکی از اختلاف معنی دار بین میانگین گروهها بود. در این دوره تیمار A دارای بالاترین و تیمار E دارای کمترین میانگین افزایش وزن بوده اند. در دوره پایانی و کل دوره اختلاف معنی دارای مشاهده نگردید. از نظر صفت خوراک مصرفی در دوره آغازین اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. در این دوره تیمار C دارای کمترین و تیمار A دارای بالاترین خوراک مصرفی بود.در دوره رشد مقایسه میانگین خوراک مصرفی حاکی از اختلاف معنی دار بین میانگین گروههای مختلف بود. در این دوره تیمار A دارای بالاترین و تیمار E دارای کمترین میانگین مصرفی بودند. در دوره پایانی و کل دوره اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف از نظر خوراک مصرفی دیده نشد. ضریب تبدیل غذایی در دوره آغازین فقط بین تیمارهای C و A و همچنین در دوره رشد بین همه تیمارها معنی دار گردید. اما در دوره پایانی در هیچکدام از تیمارها معنی دار نگردید. از نظر درصد ران، قلب،چربی احشایی، کبد و لوزالعمده بین میانگین های تیمارهای مختلف تفاوت معنی دار نبود. در مورد درصد سینه اختلاف معنی داری بین میانگین گروههای A و E دیده شد. تیمار E دارای کمترین و تیمار A دارای بالاترین میانگین درصد سینه بودند.

عملکرد ده لاین تجاری چینی 32، 104، 152، 110، 154 و ژاپنی 31، 103، 107، 151 و 153 کرم ابریشم در چهار دوره پرورشی مشتمل بر دو فصل بهار و تابستان بررسی گردید. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از: وزن پیله، وزن قشر پیله و درصد قشر پیله. اثر فصل بر صفات وزن پیله، وزن قشر پیله و درصد قشر پیله به شدت معنی دار بود. اثر متقابل بین فصل و لاین و جنس نیز در همه صفات معنی دار بود. مقایسه میانگین بین عملکرد لاین ها در فصول مختلف نشان داد که میانگین صفات اقتصادی در فصل بهار در مقایسه با فصل تابستان در هر سه صفت وزن پیله، وزن قشر پیله و درصد قشر پیله بالاتر بود. همچنین نتایج برآورد مولفه های واریانس و کوواریانس نشان داد که صفات وزن پیله و وزن قشر پیله وراثت پذیری بالایی دارند. لاین های چینی 104، 110، 32، 152 و لاین های ژاپنی 107، 103، 151 دارای وراثت پذیری خاص بالایی بودند. همبستگی های ژنتیکی افزایشی، محیطی و فنوتیپی نیز با استفاده از روش آنالیز دو صفته برآورد گردیدند. نتایج نشان داد که لاین 32 بالاترین مقدار همبستگی ژنتیکی افزایشی بین هر سه صفت تولیدی را دارا می باشد.

در این تحقیق، به منظور بررسی اثر برخی از عوامل محیطی بر صفات تولید مثلی گاومیش های ایرانی، شامل فاصله گوساله زایی، طول دوره خشکی و تعداد روزهای باز از داده های متعلق به 163 گله گاومیش های استان های گیلان، مازندران، آذربایجان غربی، خوزستان و اردبیل که در مدت 15سال (1386-1372) توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور جمع آوری شده بود، استفاده شد. اثر عوامل ثابت موثر بر صفات تولید مثلی شامل اثرات گله در داخل استان، دوره شیردهی، سن زایش، فصل زایش، سال زایش، استان و فصل خشکی با استفاده از رویه GLM نرم افزار SASبررسی شد. میانگین و خطای استاندارد صفات فاصله گوساله زایی، طول دوره خشکی و تعداد روزهای باز به ترتیب 1.11±440.88 روز، 0.65±163.10 روز و 1.24±149.05 روز محاسبه شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر فصل زایش به غیر از صفت فاصله گوساله زایی بر روی بقیه صفات معنی دار بود. اثر سایر عوامل محیطی بر همه صفات مورد مطالعه معنی دار بود.

به منظور تعیین برخی از اثرات محیطی بر خصوصیات الیاف بزهای بومی آباده از 56 پوست بز در دو جنس و دو مقطع سنی (بزغاله و بالغ) نمونه الیاف گرفته شد. صفات اندازه گیری شده شامل: طول دسته الیاف، طول تک لیف، قطر، استحکام و کشش پذیری مو و کرک بود. تجزیه و تحلیل داده ها به روش دو طرفه انجام گرفت. وزن بیده نرها (17.22±441.76 گرم) بیش از ماده ها (15.07±221.31 گرم) بود. بازدهی شستشوی الیاف موئی تحت تاثیر اثر سن بزها به ترتیب در بزهای بالغ و بزغاله ها 1.31±76.36 و 1.10±72.53 درصد قرار گرفته بود. همبستگی طول دسته الیاف مو با تناسیتی دسته الیاف مو در حد معنی دار و مثبت (0.34+) بود. این ضریب برای کشش پذیری الیاف مو با قطر مو 0.4- و برای میزان بارپارگی مو با ضریب تغییرات مو 0.38- و از نظر آماری معنی دار بود. 30 درصد از نمونه ها دارای الیاف کرک با دامنه 2.92 تا 45.52 درصد و میانگین قطر 0.23±16.95 میکرومتر بودند. با توجه به نبود داده های جامع در مورد این بز، نتایج تحقیق حاضر که اولین تحقیق علمی در این رابطه می باشد، می تواند کمک شایانی به مدیران و برنامه ریزان در زمینه اصلاح نژادی بز آباده نماید.

به منظور ارزیابی تاثیر بهترین سطح اسید آمینه والین قابل هضم حقیقی (با روش جمع آوری مدفوع) بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی یک روزه مخلوط نر و ماده سویه راس 308 اجرا شد. طرح آزمایشی مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی بود. تیمارها شامل نسبت های والین به لیزین قابل هضم، شامل سطوح 0.75، 0.78، 0.81، 0.84 و 0.87 بودند و هر تیمار در 4 تکرار و هر تکرار شامل 16 قطعه جوجه بودند. طول دوره آزمایش 42 روز بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که در دوره آغازین، اختلاف بین میانگین مصرف خوراک جوجه ها معنی دار بود. بطوریکه تیمار 0.87 کمترین و تیمار 0.78، بالاترین مصرف خوراک را نشان دادند. ولی در دوره های رشد، پایانی و کل دوره پرورشی اختلاف معنی داری دیده نشد. از نظر صفت افزایش وزن در دوره های آغازین و رشد، اختلاف بین میانگین افزایش وزن جوجه ها معنی دار گردید. به ترتیب تیمارهای 0.78 و 0.84 دارای بیشترین و تیمارهای 0.75 و 0.87 دارای کمترین افزایش وزن در این دوره ها بودند. ولی دردوره پایانی و کل دوره اختلاف معنی داری دیده نشد. صفت ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای مختلف در هیچ یک از دوره ها تفاوت معنی داری نشان نداد. همچنین درانتهای دوره آغازین (10 روزگی)، نسبت سنگدان به وزن بدن، تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان داد. ضمنا میزان درصد خاکستر استخوان ران جوجه های تغذیه شده با نسبت والین به لیزین قابل هضم 0.87 در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین درانتهای دوره (42 روزگی)، برای درصد نسبی سنگدان و قلب تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده شد. درصد نسبی هیچکدام از صفات پانکراس، کبد، چربی احشایی و بازده ران و سینه درانتهای آزمایش، معنی دار نشد. لذا به نظر میرسد که تیمار والین: لیزین=0.81، در عملکرد (افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی) مقادیر بهتر، تیمار والین: لیزین=0.87 در صفات لاشه مقادیر بالاتر و در مجموع تیمار والین: لیزین=0.84، بهترین عملکرد را نشان داده اند.

این آزمایش جهت ارزیابی اثر استفاده از سطوح مختلف چربی و روغن در جیره های غذایی مرغ های تخم گذار بر عملکرد و برخی از صفات تخم مرغ انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 240 قطعه مرغ تخم گذار سویه های- لاین (W-36) از سن 64 تا 74 هفتگی در 5 تیمار و 4 تکرار (با 12 قطعه مرغ در هر تکرار) انجام گردید. جیره های آزمایشی شامل: جیره (1) حاوی 4 درصد پیه + 0 درصد روغن گیاهی، جیره (2) حاوی 3 درصد پیه + 1 درصد روغن گیاهی، جیره (3) حاوی 2 درصد پیه + 2 درصد روغن گیاهی، جیره (4) حاوی 1 درصد پیه+ 3 درصد روغن گیاهی، جیره (5) حاوی 0 درصد پیه + 4 درصد روغن گیاهی بودند. نتایج حاصله نشان داد هر چند که استفاده از سطوح مختلف چربی و روغن در جیره های اثرات معنی داری بر عملکرد و صفات کیفی تخم مرغ ندارد ولی از لحاظ عددی بیشترین درصد تولید تخم مرغ (76.38)، بالاترین درصد تولید توده ای (49.63) و بهترین ضریب تبدیل غذایی (2.5) در گروه آزمایشی 3 حاوی 2 درصد پیه + 2 درصد روغن مشاهده گردید و استفاده از این نوع ترکیب چربی و روغن در جیره های غذایی مرغ های تخم گذار توصیه می گردد.