مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1395 | دوره:34 | شماره:383 |تعداد مقالات:6

مقدمه: دلیریوم، یک سندرم عصبی- روان پزشکی آسیب زننده است. پرسش نامه غربالگری دلیریوم در واحدهای مراقبت ویژه، یک ابزار مناسب برای تشخیص این بیماری است. این ابزار، به فارسی ترجمه و اعتبارسنجی نشده بود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اعتبار و پایایی نسخه فارسی ابزار در تشخیص دلیریوم در واحدهای مراقبت ویژه بود.روش ها: این مطالعه، از نوع ارزیابی اعتبار و پایایی نسخه فارسی ابزار بود. نمونه مورد مطالعه، بیماران بستری در واحدهای مراقبت ویژه در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان و کارشناسان پرستاری در سال های 94-1393 بودند. در هر مورد، به فاصله 30 دقیقه از تشخیص گذاری توسط روان پزشک بر اساس معیارهای(DSM-IV-TR) Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-Forth Version-Text Revision ، ارزیابی با استفاده از ابزار توسط پرستار صورت می گرفت؛ بدون این که از تشخیص مطرح شده توسط روان پزشک اطلاع داشته باشد. در نهایت، موارد تشخیص دلیریوم بر اساس نمره ابزار با تشخیص دلیریوم توسط روان پزشک به عنوان مبنا، مقایسه و ویژگی های روان سنجی ابزار محاسبه شد.یافته ها: پس از ترجمه، روایی صوری ابزار تایید شد. متوسط شاخص اعتبار محتوای ابزار در مربوط بودن 0.83، در واضح بودن 0.81 و در روان بودن 0.86 بود. برای روایی سازه بر اساس تحلیل عاملی، بار عاملی همه گویه ها بالاتر از 0.5 بود. در روایی ملاکی، نقطه برش نسخه فارسی ابزار، معادل نمره 5 بود و در این نقطه برش، حساسیت ابزار 80 درصد و ویژگی آن 93 درصد بود. ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی در این نقطه برش، به ترتیب 92 درصد و 88 درصد بود. همبستگی در تشخیص دلیریوم بین دو روش (P=0.001) 0.740 بود. پایایی ابزار با ﺿﺮﻳﺐ 0.83 Cronbach's alpha و با روش ﺩﻭﻧﻴﻤﻪ ﮐﺮﺩﻥ 0.72 بود.نتیجه گیری: نسخه فارسی ابزار غربالگری دلیریوم واحد مراقبت ویژه، از روایی و پایایی بالایی برای تشخیص اختلال دلیریوم برخوردار است. این ابزار، در نقطه برش 5، با ارزش اخباری مثبت و منفی بالایی موارد مبتلا به اختلال دلیریوم را از افراد سالم تمیز می دهد.

مقدمه: الکترون درمانی، مزیت افت سریع دوز در عمق بعد از نقطه 80 درصد منحنی دوز- عمق دارد. شکل منحصر به فرد منحنی های ایزودوز پرتو الکترون و انحنای سطح قفسه سینه، الکترون درمانی این ناحیه را پیچیده می سازد. بولوس ماده ای است که شکل دهی به پوشش دوز را میسر می سازد و ناهمواری های سطوح را جبران می کند. با توجه به در دسترس نبودن وسیع روش های درمان انطباقی الکترون درمانی، این مطالعه با هدف ارایه پیشنهادهایی در بهینه سازی روش های سنتی (غیرانطباقی) الکترون درمانی قفسه سینه ناهموار با استفاده از بولوس و انرژی های مختلف الکترون انجام شد.روش ها: پرتودرمانی 10 بیمار ماستکتومی شده که ضایعات سطحی جراحی به صورت ناهمواری با حداقل 1 سانتی متر اختلاف سطح داشتند، بدون بولوس یا با بولوس 5، 10 و 15 میلی متری و مقادیر انرژی 9، 12، 15 و 18 مگاالکترون ولت طراحی شد. دوز سطح، دوز متوسط حجم درمان، ریه و قلب بیماران با استفاده از سیستم طراحی درمان محاسبه و با روش های آماری تحلیل شد.یافته ها: ترکیب میزان انرژی بالا و بولوس ضخیم، خطر کاهش دوز متوسط حجم درمان را کاهش داد. با استفاده از الکترون 9 همراه با بولوس دوز کافی به حجم درمان نمی رسید. در اغلب حالت های درمان، افزایش دوز دریافتی ریه با مقادیر انرژی بالاتر و ضخامت کمتر بولوس، از نظر آماری معنی دار بود (P<0.01).نتیجه گیری: دقت در انتخاب ضخامت بولوس در درمان با میزان انرژی کمتر الکترون اهمیت دارد. یافته های این مطالعه پیشنهاد می دهد که در سطوح ناهموار، استفاده از انرژی های بالاتر الکترون و استفاده از بولوس های ضخیم، در حجم درمان بیماران ماستکتومی شده با سطوح ناهموار، پوشش دوز بهتری فراهم می کند.

مقدمه: نقص ایمنی متغیر شایع ( Common variable immunodeficiencyیا CVID)، فراوان ترین نارسایی ایمنی اولیه از نظر بروز علایم بالینی و مجموعه شرایط ناهمگنی است که با کمبود ارثی آنتی بادی (هایپوگاماگلوبولینمی) از حداقل دو ایزوتیپ ایمونوگلوبولین به همراه اختلال در بلوغ سلول های B و جهش سوماتیک، کاهش تعداد سلول های خاطره تعویض کلاس شده و نشده در گردش خون و اغلب با نبود پلاسماسل شناخته می شود. (BCMA) B-cell maturation antigen یکی از اعضای گیرنده خانواده نکروز تومور (TNFRSF یا Tumor necrosis factor receptor superfamily) است و بیشتر به خاطر عملکردی که در بقای پلاسماسل ها برای حفظ ایمنی هومورال با دوام دارد و همچنین، اهمیتی که در زنده ماندن پلاسماسل های با عمر طولانی مغز استخوان دارد، شناخته شده است. با توجه به این که یکی از مشخصات بیماری CVID، کاهش شدید یا فقدان پلاسماسل است، هدف از انجام این مطالعه، بررسی وجود جهش در ژن BCMA بیماران مبتلا به CVID در مقایسه با افراد سالم بود.روش ها: ابتدا 2 میلی لیتر خون کامل حاوی ضد انعقاد (EDTA) Ethylenediaminetetraacetic acid از 10 بیمار CVID و 10 داوطلب سالم گرفته شد. سپس،DNA  نمونه ها استخراج و پس از انجام(PCR) Polymerase chain reaction ، تعیین توالی شدند.یافته ها: پس از بررسی بیوانفورماتیک یافته ها و مقایسه با توالی مرجع، نتایج حاکی از عدم وجود جهش در اگزون های ژن BCMA بود.نتیجه گیری: علاوه بر بررسی وجود جهش در ژن BCMA، باید میزان بیان ژن و پروتئین BCMA و همچنین، عوامل کاهش دهنده بیان این ژن به منظور شناخت بیشتر نقش این ژن در این بیماری بررسی شود.

مقدمه: سندرم متابولیک، مجموعه ای از اختلالات متابولیک است که شیوع آن در بیماران مبتلا به دیابت در حال افزایش است. کیفیت چربی های رژیم غذایی بر روی شاخص های سندرم متابولیک اثر دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط اسیدهای چرب رژیم غذایی با شاخص های سندرم متابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش ها: مطالعه حاضر، از نوع مطالعات مقطعی بود و بر روی 300 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. رژیم غذایی افراد شرکت کننده با پرسش نامه بسامد خوراک ارزیابی شد. تحلیل داده های غذایی با نرم افزار Nutritionist4 و محاسبات آماری با نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: 69.6 درصد از بیماران، مبتلا به سندرم متابولیک بودند. بعد از تعدیل عوامل مخدوشگر، ارتباط معکوس معنی داری بین اسیدهای چرب امگا 3 با فشار خون سیستول (P=0.010) و دیاستول (P=0.002) مشاهده شد. همچنین، رابطه مستقیم معنی داری بین اسیدهای چرب با یک باند دوگانه با قند خون ناشتا (P=0.006) و اسید چرب امگا 3 با تری گلیسیرید (P=0.010) مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، اسیدهای چرب امگا 3 با کاهش فشار خون افراد مبتلا به دیابت نوع 2، ارتباط دارند و همچنین ارتباط مستقیمی بین مصرف اسیدهای چرب با یک باند دو نه با قند خون ناشتا و اسیدهای چرب امگا 3 با تری گلیسیرید مشاهده شد، اما برای تایید نتایج، مطالعات آینده نگر بیشتری نیاز است.

سلول های بنیادی، جزء اصلی درمان های مبتنی بر سلول و پزشکی بازساختی، جهت جایگزینی بافت ها و اعضای آسیب دیده و درمان بیماری های مختلف هستند. تکثیر و تمایز سلول های بنیادی، جهت استفاده در پزشکی بازساختی، مستلزم کشت این سلول ها به صورت In vitro است. هر چند تاکنون خطرزا بودن استفاده از این سلول ها اثبات نشده است، اما علاوه بر احتمال وجود سلول های تمایز نیافته و تمایز خودبه خودی آن ها پس از پیوند و ایجاد تراتوما، ژنوم این سلول ها در محیط های کشت، بی ثبات است و تغییر می کند. ناپایداری ژنومی، می تواند ایمنی پیوند این سلول ها یا بافت های حاصل از آن ها را با چالش روبه رو کند. ناپایداری ژنومی، از ویژگی های مشترک سلول های سرطانی و بنیادی است. از این رو، این نگرانی وجود دارد که ناپایداری ژنومی در سلول های بنیادی، تومورزا باشد. ناپایداری های ژنومی، در اندازه های مختلف از جهش نقطه ای تا آنیوپلوئیدی و موزاییسم را شامل می شود. نوع سلول بنیادی، برخی شرایط محیط کشت و نحوه دست ورزی سلول ها، از جمله زمان طولانی کشت، در ایجاد و فراوانی این ناپایداری ها موثر است. از این رو، توصیه می شود ضمن بهینه نمودن زمان و شرایط کشت، قبل از استفاده های درمانی، وجود احتمالی تغییرات ژنومی با روش های آشکارسازی مناسب، بررسی و پی گیری شود.