مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1393 | دوره:32 | شماره:282 |تعداد مقالات:6

مقدمه: کم وزنی نوزاد از مهم ترین مشکلات بهداشتی به خصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد که با عوارض زیادی همراه است. منیزیم یک عنصر ضروری برای بسیاری از انزیم ها است و در دهه های اخیر، بسیار مورد توجه قرار گرفته است و می تواند باعث کاهش زایمان زودرس و تولد نوزاد نارس و کم وزن گردد. از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین سطح سرمی منیزیم مادر با کم وزنی نوزاد زمان تولد صورت گرفته است.روش ها: در این مطالعه مورد- شاهد، 21 نوزاد کم وزن (مورد) و 39 نوزاد با وزن طبیعی (شاهد) مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط معاینه بالینی کودک، مصاحبه با مادر و انجام ازمایش های خون مادر جمع اوری گردید. برای اندازه گیری منیزیم سرمی مادر، از روش اسپکتروفوتومتری جذب اتمی استفاده گردید. داده ها پس از جمع اوری وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 گردید و با استفاده از ازمون های اماری t مستقل وχ2  تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین منیزیم سرم در مادران گروه مورد 2.24±0.07 میلی گرم و در مادران گروه شاهد 0.09 2.61± میلی گرم بود و سطح منیزیم سرمی مادران گروه مورد به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (0.001 = P) و سطح پایین منیزیم مادر عامل خطر تولد کم وزن نوزاد می باشد.نتیجه گیری: سطح سرم منیزیم مادر یک پیش گویی کننده و عامل خطر برای تولد نوزاد کم وزن می باشد. از این رو، برای کاهش بروز تولد نوزاد کم وزن به عنوان یکی از مهم ترین علل مرگ نوزادان، می توان با استفاده از تجویز خوراکی های حاوی منیزیم و مشاوره تغذیه ای اقدام نمود.

مقدمه: در سرطان پستان اسیب های ژنتیکی و عوامل اپی ژنتیکی نقش اصلی را دارند. پروتئین PTEN ((Phosphatase and tensin homolog deleted on chromosome ten که محصول ژن PTEN می باشد، مهم ترین عامل سرکوب کننده تومور است که با روش ایمونوهیستوشیمی قابل ردیابی است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان بیان ژن PTEN با شاخص های اسیب شناسی و بافتی در سرطان پستان می باشد.روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی تعداد 100 نمونه مبتلا به سرطان پستان که در سال های 92-1389 به بیمارستان های شهر سبزوار مراجعه کرده بودند، انجام شد. بعد از ثابت کردن نمونه ها در فرمالین، پاساژ بافتی و مقطع گیری انجام شد. سپس اسلایدها با هماتوکلیسن و ائوزین رنگ امیزی شدند. تشخیص اسیب شناسی توسط دو پاتولوژیست به صورت جداگانه انجام گرفت. بیان ژن PTEN بعد از ماسک زدایی با روش ایمونوهیستوشیمی با استفاده از انتی بادی اختصاصی (Primary specific rabbit monoclonal PTEN antibody) در نمونه ها مشخص شد و با میکروسکوپ نوری از اسلایدها تصویر گرفته شد. داده ها با آزمون c2 و آزمون Fisher's exact تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از تعداد 100 نمونه بدخیمی مورد مطالعه، 70 نمونه (70 درصد) با بیان ژن PTEN همراه بودند و 30 مورد (30 درصد) فاقد بیان ژن PTEN بودند. در حالی که تمام نمونه های غیر سرطانی (نمونه های سالم) با بیان بالای ژن PTEN همراه بودند. بین درجه تمایز و مرحله تومور ارتباط معنی داری مشاهده نشد (0.050< P)؛ اما بین بیان بالای ژن PTEN با مرحله تومور ارتباط معنی داری وجود داشت. بین بیان بالای ژن PTEN با درجه پایین تومور نیز ارتباط معنی داری مشاهده شد (0.050< P). میزان بیان ژن PTEN در تومورهای مهاجم مجرا نسبت به تومورهای غیر مهاجم سرطان پستان کمتر مشاهده شد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، بیان ژن PTEN در بیمارانی که در درجه بالای بیماری قرار داشتند، کمتر مشاهده شد. بنابراین، عدم بیان ژن PTEN در نمونه های سرطانی، می تواند نشانه ای از پیش اگهی بد قلمداد شود.

مقدمه: در تحقیقات قبلی اثرات فعالیت بدنی و ورزش منظم در پیشگیری و به تاخیر انداختن بروز دیابت نوع 2، افزایش حساسیت انسولین و بهبود متابولیسم گلوکز مورد تایید قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه اثرات دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی بر نیم رخ چربی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش ها: به همین منظور، تعداد 45 نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش نمونه گیری هدفمند در دسترس، انتخاب و سپس به طور تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و شاهد قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 70-45 دقیقه) به انجام تمرین های هوازی و مقاومتی زیر نظر مربی مربوط پرداختند. در طول این مدت، گروه شاهد هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند و فقط پیگیری شدند. در این پژوهش، متغیرهای تری گلیسرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پرچگال قبل و بعد از دوره های تمرینی اندازه گیری شدند. در نهایت، یافته ها با استفاده از ازمون اندازه گیری های تکراری در سطح کمتر از 0.05 مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان دهنده بهبود معنی دار کلسترول تام و لیپوپروتئین پرچگال پس از تمرین هوازی و بهبود معنی دار لیپوپروتئین پرچگال پس از تمرین مقاومتی بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، نقش موثرتر تمرین استقامتی در بهبود نیم رخ چربی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با تمرین های مقاومتی را نشان داد.

مقدمه: فن اوری تهیه انتی بادی بر پایه تک سلول B روشی نوین در تهیه انتی بادی مونوکلونال انسانی محسوب می گردد. مهم ترین بخش این فن اوری، کشت طولانی مدت پلاسماسل جدا شده از خون جهت ترشح انتی بادی است. با توجه به این که دلیل زنده ماندن طولانی مدت پلاسماسل ها در مغز استخوان حضور سیگنال های اطراف ان ها است، جهت کشت پلاسماسل درشرایط In vitro لازم است این سیگنال ها به واسطه حضور یک لایه سلول تغذیه کننده تامین شوند. به نظر می رسد که از میان انواع مختلف این سلول ها، سلول های استرومای مغز استخوان (BMSCs یا Bone marrow stromal cells) گزینه مناسب تری جهت هم کشتی با پلاسماسل محسوب می گردند. هدف از این پژوهش، جداسازی پلاسماسل های ترشح کننده انتی بادی از خون محیطی و زنده نگهداشتن ان ها در شرایط In vitro می باشد.روش ها: پس از تزریق واکسن کزاز، تیتر انتی بادی در سرم خون افراد داوطلب با روش (Enzyme-linked immunosorbent assay) ELISA اندازه گیری شد PBMCs ((Peripheral blood mononuclear cells جدا شده از خون فرد ایمن با آنتی بادی های رنگی اختصاصی سه نشانگر سطحی 45CD، 19CD و 38CD رنگ امیزی شدند. پس از ان پلاسماسل ها به روش FACS ((Fluorescence-activated cell sorting از سایر جمعیت های سلولی موجود، جدا و در پلیت 96 خانه ای Sort شدند. سپس همراه با یک لایه BMSCs کشت داده شدند. پس از گذشت 10 روز، از پلاسماسل ها RNA استخراج شد و واکنش RT-PCR ( (Reverse transcription polymerase chain reactionبا استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن انتی بادی انجام شد.یافته ها: روز ششم پس از واکسیناسیون، تیتر انتی بادی سرم، IU/ml 16به دست امد که نشان از پاسخ ایمنی بسیار مناسب در مقابل واکسن کزاز بود. همچنین، آنالیز فلوسایتومتری نمونه خون محیطی فرد ایمن شده در روز هفتم، درصد پلاسماسل موجود در PBMCs را حدود 0.3 درصد نشان داد. در نتیجه انجام واکنش RT-PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن انتی بادی، قطعه VH ((Variable heavy chain به طولbp 400  تکثیر شد. این نتیجه، زنده بودن پلاسماسل ها و همچنین بیان ژن انتی بادی را در روز دهم در شرایط هم کشتی با BMSCs تایید نمود.نتیجه گیری: حاصل این پژوهش، فراهم اوردن شرایط مناسب به منظور کشت پلاسماسل برای مدت 10 روز در محیط In vitro بود. بنابراین بخشی از فن اوری نوین تهیه انتی بادی بر پایه تک سلول B نیز پایه گذاری شد. نتایج به دست امده در این پژوهش شامل درصد پلاسماسل موجود در PBMCs و اندازه قطعه ژنی VH تکثیر شده، با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه مطابقت داشت.

مقدمه: کیست های ساده ی پانکراس از انواع کمپلکس کوچک ترند و بیشتر در نواحی دیستال پانکراس قرار دارند. تومور پاپیلری جامد و کیستیک پانکراس یک نئوپلاسم نادر است که در کودکان و افراد مسن نادرتر است و اغلب در دختران و زنان جوان دیده می شود.گزارش مورد: بیمار خانمی 40 ساله با سابقه ی 5 ساله ی درد سر دل بود که طی این مدت بارها به پزشک مراجعه کرده بود. بیمار پس از معاینه ی بالینی جهت پانکراتیت سیستکتومی کاندیدای جراحی شد و با بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی پانکراتکتومی قرار گرفت. پیگیری بیمار بعد از عمل نیز ادامه داشت.نتیجه گیری: تومور پاپیلری جامد و سیستیک پانکراس یک نئوپلاسم نادر و اغلب خوش خیم با منشا ناشناخته است. تظاهر ان با درد مبهم شکم می باشد. سونوگرافی، MRI ((Magnetic resonance imaging و (Computerized tomography) CTscan به تشخیص قبل از جراحی کمک می کنند. جراحی درمان انتخابی است و تشخیص قطعی با هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی می باشد.