مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1388 | دوره:27 | شماره:101 |تعداد مقالات:10

مقدمه: در طب سنتی ایران، ریشه گیاه آزارچوب به عنوان تسکین دهنده درد در کوفتگی ها و شکستگی ها مورد استفاده قرار می گیرد. بدین منظور در طی این تحقیق اثرات ضد دردی عصاره ریشه آزارچوب بررسی و با اثرات ضد دردی سالسیلات سدیم مقایسه شد.روش ها: عصاره هیدروالکلی آزارچوب به روش پرکولاسیون تهیه شد. عصاره هیدروالکلی ریشه آزارچوب با دوز 100، 200 و 300 میلی گرم و سالسیلات سدیم با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. برای ارزیابی درد مزمن از آزمون فرمالین و برای ارزیابی درد حاد از آزمون  Tail flickاستفاده گردید.یافته ها: تمام دوزهای مصرفی عصاره و سالیسیلات سدیم به طور معنی داری باعث بی دردی در آزمون Tail flick شد ولی در آزمون فرمالین اثر ضد دردی معنی دار فقط در دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم مشاهده شد (P<0.05). مقایسه اثر ضد دردی سالیسیلات سدیم با عصاره بیانگر عدم اختلاف معنی دار بین این دو ماده بود که در آزمون فرمالین در عصاره با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم و در آزمون Talk flick در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره مشاهده شد.نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی آزار چوب دارای اثر مهاری بر روی درد حاد و مزمن است.

مقدمه: شکستگی دیافیز تیبیا شایع ترین شکستگی استخوان های بلند بدن می باشد. میله گذاری داخل کانال به شیوه ریم شده (Reamed intramedullary nailing) روش انتخابی برای ثابت کردن این شکستگی است. در کشور ما بیشتر این شکستگی ها به دو روش پیچ و پلاک یا میله گذاری داخل کانال به شیوه ریم نشده (Unreamed Tibial nailing یا UTN) ثابت می شوند و با توجه به این که در بسیاری از مناطق کشور تجهیزات کافی برای ریم کردن کانال وجود ندارد و این روش کمتر شناخته شده است، روش میله گذاری داخل کانال به شیوه ریم شده خیلی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه نتایج دو روش پیچ و پلاک و میله گذاری داخل کانال به شیوه ریم نشده بودروش ها: مطالعه به روش مداخله بالینی تصادفی شده انجام شد. 100 بیمار که در مدت 2 سال به اورژانس بیمارستان الزهرای (س) اصفهان مراجعه می کردند، در دو گروه 50 نفری به یکی از دو روش یاد شده تحت درمان جراحی قرار می گرفتند. همه بیماران بعد از عمل جراحی به طور میانگین به مدت 16 ماه پی گیری شدند و از نظر مدت زمان جوش خوردن و عوارض ایجاد شده، دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: میانگین زمان جوش خوردن در گروه UTN 16 هفته و در گروه پیچ و پلاک 14.3 هفته بود (P>0.05). بعد از عمل با UTN،4  مورد (8 درصد) و بعد از عمل با پیچ و پلاک 3 مورد (6 درصد) از شکستگی ها جوش نخوردند (P>0.05). در رادیوگرافی های پی گیری بعد از عمل در هر دو گروه، در 3 مورد بدجوش خوردن (Malunion) ایجاد شد که همگی در شکستگی های یک سوم دیستال و به صورت واروس بودند (6 درصد). بعد از عمل با UTN هیچ مورد عفونت مشاهده نشد ولی بعد از عمل با پیچ و پلاک یک مورد عفونت سطحی مشاهده شد (2 درصد). در هر دو گروه در 4 مورد نیاز به انجام جراحی مجدد وجود داشت (8 درصد).نتیجه گیری: ثابت کردن شکستگی های بسته و خرد نشده (Uncomminuted) دیافیز تیبیا به وسیله پیچ و پلاک نتایج رضایت بخشی را در پی دارد و نتایج و عوارض آن با UTN قابل مقایسه است.

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته حرکات اصلاحی منظم بر وضعیت ستون فقرات در دانش آموزان دختر بود.روش ها: تعداد 150 نفر از دختران مدارس شهرستان جیرفت (12 تا 14 سال) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل صفحه شطرنجی، تست های مرتبط با سنجش ناهنجاری ها، شاقول و متر نواری بود. تمرینات کششی و قدرتی به مدت 8 هفته انجام و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس انجام شد.یافته ها: میزان ناهنجاری کیفوز و اسکولیوز در دختران 12 ساله پس از انجام تمرینات دارای کاهش معنی داری بود (به ترتیب F=28.5، P<0.001 و F=100، P<0.001)، اما در مورد لوردوز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (F=3.3، P>0.05). در مورد کیفوز و اسکولیوز در نمونه های 13 ساله نیز اختلاف بین دو مرحله معنی دار بود و میزان این ناهنجاری ها پس از اعمال تمرینات اصلاحی کاهش یافت (به ترتیب F=39.7، P<0.001 و F=47.8، P<0.001)؛ در این گروه، در مورد ناهنجاری لوردوز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (F=3.3، P>0.05). میزان ناهنجاری های کیفوز، اسکولیوز و لوردوز در نمونه های 14 ساله بعد از انجام تمرینات اصلاحی دارای کاهش معنی داری بود (به ترتیب F=7.9، P<0.001 و F=112.4، P<0.001 و F=11.6، P=0.009).نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی، روشی مطمئن و مفید برای بهبود ناهنجاری های ستون فقرات است و می تواند از بروز مشکلات و ناراحتی های دوران پیری بکاهد.

مقدمه: مولکول FAS محلول (sFAS) یک نشانگر مرگ برنامه ریزی شده سلولی است که حاصل رهایی فرم محلول مولکول FAS، رسپتور ایجادگر مرگ سلولی از مسیر تومور نکروز فاکتور (TNF)، در سرم می باشد. دلایل محکمی در مورد نقش آپوپتوز از مسیر FAS در لوپوس وجود دارد و چون سنجش sFAS راه مورد قبولی برای ارزیابی فعالیت این مسیر است، در این مطالعه به بررسی رابطه بین ابتلای فعال ارگان های اساسی کلیه، قلب و سیستم اعصاب مرکزی با این نشانگر سرمی پرداختیم.روش ها: تعداد 114 بیمار مبتلا به لوپوس در فازهای مختلف فعالیت بیماری، بر حسب معیار  SLEDAI2K(یکی از اندکس های معتبر سنجش فعالیت بیماری لوپوس) و 50 نفر شاهد سالم هم جنس و هم سن مورد بررسی قرار گرفتند؛ سرم خون این افراد جدا و در یخچال 70- درجه نگهداری شد و بعد به طور همزمان تمام نمونه ها از لحاظ sFAS، سطوح کمپلمان و anti-dsDNA آزمایش گردید. نتایج با نرم افزار آماری SPSS15 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین میزان سرمی sFAS در دو گروه شاهد و بیمار اختلاف معنی دار وجود داشت (P=0.001). همبستگی معنی داری بین میزان sFAS و فعالیت بیماری بر حسب SLEDAI به دست آمد (r=0.49، P=0.001). بین میزان sFAS با درگیری کلیوی به صورت افزایش دفع پروتئین بیش از نیم گرم در ادرار 24 ساعته (P=0.04) و نیز درگیری فعال سیستم اعصاب مرکزی رابطه معنی دار به دست آمد (P=0.006) و رابطه بین ابتلای قلبی و میزانsFAS  بسیار نزدیک به معنی دار بود (P=0.05).نتیجه گیری: بین افزایش میزان sFAS در سرم بیماران مبتلا به لوپوس و ابتلای سیستم اعصاب مرکزی و دفع پروتئین در ادرار ارتباط معنی دار وجود دارد.

مقدمه: بر اساس نظریه لونتال، بیماران جسمی بازنمایی های طرحواره گونه از بیماری جسمی به وجود می آورند که می تواند جنبه های مختلف سازگاری آنان با بیماری جسمی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط سابقه فشار خون بالا و بازنمایی های بیمار در بیماران پس از سکته قلبی بود.روش ها: تعداد 176 نفر بیمار 32 تا 84 سال، که با تشخیص قطعی سکته قلبی در یکی از بیمارستان های مجهز به واحد مراقبت قلبی شهر اصفهان طی پنج ماه اول سال 1385 بستری شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. داده های حاصل از اجرای فرم کوتاه مقیاس ادراک بیماری و پرسشنامه اطلاعات طبی، جمعیت شناختی و پرسش نامه افسردگی بک -2 در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات طبی بیمار از پرونده بیمار استخراج شد و سابقه فشار خون بالا از طریق استخراج اطلاعات، شرح حال، سابقه مصرف داروهای ضد فشار خون بالا و تایید قطعی آن توسط پزشک معالج (کاردیولوژیست) بیمار انجام گرفت. بنابراین بیماران به دو گروه با سابقه فشار خون بالا و بدون چنین سابقه ای تقسیم شدند. در تحلیل داده از آزمون های c2،t  و روش تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس استفاده گردید.یافته ها: در مجموع 30.7 درصد از آزمودنی ها دارای سابقه فشار خون بالا بودند. یافته های تحلیل کواریانس چند متغیری تفاوت معنی داری بین دو گروه در نمرات ادراک بیماری (F=2.501، P=0.033) نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معنی داری بین دو گروه در دو بعد کنترل پذیری/درمان پذیری (F=5.45، P=0.026) و پیامدهای بیماری (F=5.0.54، P=0.026) نشان داد. با این وجود در ابعاد ماهیت بیماری (F=1.462، P=0.228) و مدت زمان بیماری (F=0.361، P=0.549) تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت .نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها تایید نمود که بیماران با سابقه فشار خون بالا پس از سکته قلبی در مقایسه با بیماران بدون سابقه فشار خون بالا تلقی ناگوارتری از حمله قلبی خویش دارند. همچنین نتایج نشان داد سابقه فشار خون بالا ممکن است با ادراک بیمار از پیامدهای بیماری و کنترل پذیری/درمان پذیری ارتباط داشته باشد. البته، یافته ها چنین ارتباطی را با ابعاد ماهیت بیماری و مدت زمان بیماری مورد تایید قرار نداد. بنابراین احتمال دارد بیماران با سابقه فشار خون بالا پس از سکته قلبی طرحواره های شناختی منفی در مورد برخی ابعاد حمله قلبی پدید آورند.

مقدمه: پیشرفت سریع در روش های جراحی، بیهوشی و پرفیوژن، ترمیم زودرس بیشتر بیماریهای مادرزادی قلبی را در شیرخوارگی یا اوایل کودکی در یک مرحله میسر کرده است. تروپونین قلبی به عنوان یک معیار حساس و با اختصاصیت بالا در آسیب به عضله قلبی، حتی در کودکان شناخته شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح تروپونین I بعد از عمل جراحی قلب باز تحت پمپ قلبی - ریوی، تعیین خطر مدت اقامت در بخش مراقبت های ویژه و اثر مدت کلامپ آئورت بر روی سطح تروپونین I است.روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، سطح تروپونین I در سه نوبت قبل از عمل جراحی، نیم و 24 ساعت بعد از عمل جراحی قلب باز، در 100 کودک (42 دختر و 58 پسر) با میانگین سنی 4.5 سال (15 ماه تا 19 سال) که در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل جراحی انتخابی قلب باز برای بیماری مادرزادی قلب قرار گرفته بودند، اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک بیمار، نوع عمل جراحی، طول اقامت در بخش مراقبت های ویژه، نیاز به مواد اینوتروپ، مدت نیاز به لوله تراشه و مدت کلامپ آئورت ثبت شد.یافته ها: سطح تروپونین  Iقبل از عمل کمتر از 0.1 میلی گرم در میلی لیتر بود و سطح تروپونین 0.5 و 24 ساعت بعد از عمل ارتباط معنی دار و قوی با مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه (به ترتیب با r=0.275،  P=0.005و r=0.543، P=0.001) داشت؛ همچنین سطح تروپونین 0.5 و 24 ساعت بعد از عمل ارتباط معنی دار و قوی با مدت نیاز به لوله تراشه (به ترتیب r=0.258، P=0.004 و r=0.473، P=0.001) داشت. تنها سطح تروپونین نوبت سوم یک پیش گویی کننده قوی از نیاز به مواد اینوتروپ (r=0.32، P=0.001) بود. این ارتباط معنی دار بین مدت زمان استفاده از پمپ قلبی - ریوی و تروپونین نوبت دوم و سوم (به ترتیب r=0.32، P=0.001 و r=0.235 و P=0.019) هم وجود داشت. با این وجود، تنها بین مدت زمان بستن آئورت و تروپونین 0.5 ساعت بعد از عمل (r=0.402 و P=0.001) ارتباط معنی دار بود.نتیجه گیری: ارزیابی سطح تروپونین I قلبی در بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب باز قرار می گیرند، نشانه آسیب حاد به عضله قلبی است و می تواند عامل پیش گویی کننده خطرات بعد از عمل باشد. سطح تروپونین I پیش گویی کننده طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه، نیاز به اینوتروپ ها و طول مدت استفاده از لوله تراشه می باشد.

مقدمه: اختلالات بینایی در کودکی آثار بارزی بر تکامل کودک دارد و باعث محدود شدن فعالیت های اجتماعی، جسمانی، آموزشی و در نهایت آینده شغلی او می شود. در این مطالعه به بررسی شیوع اختلالات بینایی در ارزیابی های غربالگری دانش آموزان در مناطق مختلف کشور پرداختیم.روش ها: جمعیت نمونه شامل کلیه دانش آموزان پایه ها اول دبستان، سوم دبستان، اول راهنمایی و اول دبیرستان در مدارس وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران در سال 1386 می باشد .یافته ها: شیوع اختلالات بینایی در این مطالعه 4.7 درصد در دانش آموزان مقطع اول ابتدایی، 3.8 درصد در دانش آموزان مقطع سوم ابتدایی و 5.8 درصد در دانش آموزان مقطع اول راهنمایی و 4.1 درصد در دانش آموزان مقطع اول دبیرستان اختلال بینایی در ارزیابی های غربالگری به دست آمد. بیشترین میزان اختلال بینایی از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (10.59 درصد) گزارش شده است .نتیجه گیری: شیوع اختلالات بینایی در برخی مناطق نسبت به کشور در مطالعه فعلی و گذشته بالا می باشد. طراحی مطالعات دقیق برای تعیین علل احتمالی نظیر عوامل محیطی و... و بررسی نوع اختلال بینایی ضروری است.

مقدمه: گرانولوماتوز وگنر نوعی واسکولیت راه های تنفسی فوقانی و تحتانی، همراه با گلومرولونفریت است. در این گزارش یک بیمار با چند تظاهر معمول این بیماری شرح داده شده است که معمول بودن علائم در وی باعث 14 ماه تاخیر در تشخیص و درمان گردید.گزارش مورد: بیمار دختر 20 ساله ای بود که در آبان ماه سال 1386 دچار علایمی شبیه سرماخوردگی شد و با مراجعه به متخصص گوش، حلق و بینی و با تشخیص سینوزیت تحت درمان قرار گرفت. 7 روز بعد دچار درد گوش چپ و خروج مایع از همان گوش شد و با تشخیص اوتیت مدیا تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گرفت. سپس با تداوم بیماری و گرفتگی بینی، با تشخیص رینیت آلرژیک، برای وی اسپری بکلومتازون و قرص آنتی هیستامین تجویز گردید. از فروردین ماه سال 1387 علایم جدیدی شامل آرترالژی دو طرفه زانوها، مچ پاها و مفاصل ران ایجاد شد و روز بعد راش های ماکولوپاپولر در دیستال ساق پاها بروز نمود. در مرداد ماه بیمار دچار علایم تعریق، کاهش وزن و کم خونی گردید که باعث ارجاع وی به انکولوژیست و تزریق خون، ویتامین B12 و فولیک اسید شد. در مهر ماه به دلیل علایم گوارشی و هماتمز بیمار سرویس گوارش ارجاع گردید و تحت درمان با پنتوپرازول و متوکلوپرامید قرار گرفت. در نهایت در آذر ماه وی به دلیل تورم و درد مفاصل پروگزیمال انگشتان دست ها (PIPs)، هموپتزی، بالا بودن سرعت رسوب گلبول های قرمز و مثبت شدن پروتئین واکنشی C به روماتولوژیست ارجاع گردید که با توجه به تظاهرات بالینی، سیر بیماری، ارگان های درگیر، معاینات بالینی و تایید آزمایشگاهی تشخیص وگنر گذاشته شد.