مقدمه: آستروسیتوما شایع ترین تومر اولیه مغزی می باشد که شامل طیف وسیع از نئوپلاسمها با سیر بالینی گوناگون می گردد. این مطالعه با هدف بررسی برخی از جنبه های اپیدمیولوژی و بالینی و همچنین نتیجه درمان بیماران مبتلا به آستروسیتوما انجام شده است. برخی از عوامل احتمالی موثر در پیش آگهی نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1370-79 در بیمارستان های امید و قائم (عج) مشهد انجام شده است. تعداد 324 بیمار که با تشخیص آسیب شناسی آستروسیتومای مغزی در این بیمارستان ها درمان شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات فردی سن، جنس، تظاهرات بالینی، نوع درمان و عمل جراحی، عوارض، یافته های تصویر برداری، درجه بدخیمی، پیگیری و در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. برای یکسان شدن گزارش های آسیب شناسی درجه بدخیمی تومور از تقسیم بندی WHO استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و کاپلان مایر با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج: بیماران شامل 189 مرد و 135 زن بودند. توزیع موارد بر اساس درجه بدخیمی از درجه یک تا چهار به ترتیب 31 نفر (%9.5)، 118 نفر (%36.4)، 54 نفر (%16.7) و 121 نفر (%37.3) بود. میانه سنی برای آستروسیتوماهای با درجه بدخیمی بالا و پایین به ترتیب 45 و 25 سال بدست آمد. میزان بقا 3 ساله در بیماران با آستروسیتومای درجه یک تا چهار بترتیب %94.7، %74.9، %52.7 و %6.7 اندازه گیری شد.در ارزیابی چند متغیره برای آستروسیتومای با درجه بدخیمی پایین، درجه بدخیمی 2، سن بالاتر از 50 و انجام بیوپسی تنها و برای آستروسیتومای با درجه بدخیمی بالا، درجه بدخیمی 4 و انجام بیوپسی تتنها به طور قابل توجه همراه با پیش آگهی بدتر بودند.نتیجه گیری: میزان بقا برای آستروسیتومای با درجه بدخیمی یک خیلی خوب و برای آستروسیتومای با درجه بدخیمی دو رضایت بخش است. اما آستروسیتوماهای با درجه بدخیمی بالا به خصوص گلیوبلاستومای مولتی فرم پیش آگهی نامساعدی دارند. هم برای آستروسیتومای با درجه بدخیمی بالا و هم پایین، درجه بدخیمی و میزان برداشت جراحی در پیش آگهی موثر بودند. برای آستروسیتوماهای با درجه بدخیمی پایین سن بالاتر از 50 به طور قابل توجهی همراه با پیش آگهی ضعیف تر بود.