مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1397 | دوره:61 | شماره:4 |تعداد مقالات:7

مقدمه بررسی ارتباط شاخص های پیکرسنجی با با ریسک فاکتورهای قلبی-عروقی برای تعیین خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی حائز اهمیت است. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین شاخص های پیکرسنجی با عوامل خطر ساز قلبی-عروقی در اعضاء هیات علمی انجام شد. روش کار این مطالعه مقطعی روی کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر(30 زن و 128 مرد) در سال 1397 انجام شد. شاخص های پیکرسنجی، شامل؛ قد، وزن، دور کمر، دور باسن، نسبت دورکمر به دور باسن(WHR)، نسبت دور کمر به قد(WHtR)، توده عضلانی(BMI) و درصد چربی(BF%) و عوامل خطر ساز قلبی-عروقی، شامل؛ تری گلیسیرید(Tg)، کلسترول تام(Tcho)، لیپوپروتئین پرچگال(HDL) و لیپوپروتئین کم چگال(LDL) اندازه گیری شد و ارتباط بین آنها از طریق آزمون های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نتایج این مطالعه نشان داد که در گروه زنان بین میزان Tg با شاخص های وزن، دور کمر، WHR و BMI رابطه مثبت و معناداری وجود داشت(0/05>p). اما ارتباط بین Tchoو LDL با شاخص های پیکرسنجی معنادار نبود( 0/05p)، اما ارتباط معناداری بین LDL با شاخص های پیکرسنجی مشاهده نشد( 0/05

مقدمه سرطان کولورکتال سومین سرطان شایع در سراسر دنیا می باشد و میزان مرگ و میر حاصل از آن در ایران رو به افزایش است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با استفاده از مدل کاکس انجام شده است. روش کار در این مطالعه که به صورت همگروهی تاریخی انجام گرفته است، 404 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال که طی سال های 1385 تا 1390 به بیمارستان امید مشهد مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران جمع آوری شد و سپس اطلاعات مربوط به بقای بیماران تا شهریور 1395 مورد پیگیری قرار گرفت. در مطالعه حاضر عوامل مرتبط با بقای بیماری با کمک رگرسیون کاکس مورد بررسی قرار گرفته است و از نرم افزارSPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. سطح معنی داری در این مطالعه 0/05 بوده است. نتایج در پژوهش حاضر، 217 مرد (53/7%) و 187 زن (46/3%) مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین ± انحراف معیار سن بیماران 7/14 ± 56/4 بوده است. بقای سه، پنج و هفت ساله بیماران به ترتیب 60، 50 و 48% محاسبه شده است. در این مطالعه میانه (فاصله اطمینان 95%) زمان طول عمر بیماران 5/48 (7/90، 3/07) به دست آمده است. بر اساس مدل کاکس متغیرهای سطح شاخص توده بدنی (0/024=p)، نوع اولین درمان (0/019=p)، مرحله بیماری (0/0001>p) و عود بیماری (0/002=p) بر بقای بیماران موثر بودند. نتیجه گیری مطالعات بسیاری جهت تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام شده است که در بعضی موارد نتایج آن ها با یکدیگر متفاوت است. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتر و با استفاده از سایر روش های آماری در این زمینه انجام گیرد تا با شناخت عوامل مرتبط با بقای بیماری بتوان بیماران در معرض خطر را شناسایی و منابع درمانی مناسبی را در اختیار آنان قرار داد.

مقدمه استفاده از دهانشویه ها در کاهش پنومونی مرتبط با ونتیلاتور در بیماران بستری در ICU موثر بوده است. با توجه به اینکه تا کنون مقایسه ای بین دو دها نشویه کلر هگزیدین و دینه در پیشگیری از پنومونی مرتبط با ونتیلاتور درکودکان بستری در PICU انجام نشده بود مطالعه حاضر به منظور مقایسه این دو دهانشویه انجام شد. روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 80 بیمار اطفال بستری در PICU به مطالعه وارد شدند و سپس به دو گروه تحت درمان با کلرهگزیدین گلوکونات 0/2 % و گروه تحت درمان با دهانشویه دینه قرار گرفتند. دفعات، زمان وشیوه دهانشویه در هر دو گروه به یک صورت و به صورت سه بار در روز به مدت 5 روز، هر هشت ساعت انجام گرفت. میزان بروز پنومونی و مرگ و میر در بیماران بعد از مصرف دارو ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج میزان بروز پنومونی در گروه کلر هگزدین 10% و در گروه دینه 12/5% بود بنابراین بین دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری براساس بروز پنومونی وجود نداشت (0/72%=p). نتایج درمانی در گروه کلر هگزیدین به این صورت بود که 65% بهبودی کامل، 22/5 % بهبودی با عارضه و 12/5 % مرگ و در گروه دینه 75/5 % بهبودی کامل، 35% بهبودی با عارضه و 7/5 % مرگ بود و بین دو گروه اختلاف معنی داری براساس نتایج درمانی وجود نداشت (0/43=p). نتیجه گیری هر دو دهانشویه کلرهگزیدین و دینه می توانند در کاهش بروز پنومونی مرتبط با ونتیلاتور دربیماران اطفال بستری در بخش مراقبت های ویژه موثر باشد.

مقدمه مشخص نیست که مقیاس تریاژ نمایه وخامت اورژانس تا چه میزان برای شناسائی زودهنگام بیماران نارسائی قلبی پرخطر روا و پایا است. هدف تعیین تاثیر مقیاس تریاژ نارسایی قلبی بیماران با شکایت تنگی نفس بر تعداد منابع مصرف شده در مراجعین به بخش اورژانس بیمارستان فارابی می باشد. روش کار مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی دو گروهه می باشد که جامعه آماری آن را بیماران با شکایت تنگی نفس مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان فارابی مشهد تشکیل دادند. مطالعه از اردیبهشت تا تیر 1396 صورت گرفت. 153 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. بیماران در گروه آزمون، با استفاده از مقیاس تریاژ بیماران نارسایی قلبی پژوهشگر ساخته و در گروه کنترل، به شیوه معمول نمایه وخامت اورژانس توسط پرستار بخش تریاژ شدند. پیامد اندازه گیری شده تعداد منابع مصرف شده برای بیماران بود. نتایج میانگین سنی بیماران 62/53 بود. 75 نفر از بیماران به گروه آزمون و 78 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. بیماران بستری قلب و بخش مراقبت های ویژه قلبی در گروه مقیاس نارسایی قلبی اقدامات انجام شده بیشتری، بطور معنی دار نسبت به گروه مقیاس نمایه وخامت اورژانس دریافت کرده بودند. همچنین در گروه مقیاس نارسایی قلبی، میانگین طبقات در بیماران بستری بخش مراقبتهای ویژه قلبی بطور معنی داری حادتر از بیماران بستری در قلب و ترخیص شده از اورژانس همان گروه بوده است. نتیجه گیری توصیه می شود مقیاس نارسایی قلبی برای بیماران نارسایی قلبی دربخش اورژانس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه کنترل عوامل خطرساز و اصلاح سبک زندگی در بیماران قلبی-عروقی نقش مهمی دارد و منجر به توانمند شدن این بیماران جهت مراقبت از خود می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی روایی[1] و پایایی[2] مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی در شهر اصفهان بود. روش کار روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. 150بیمار قلبی-عروقی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تعیین پایایی پرسشنامه، از روش همسانی درونی(ضریب آلفا) و جهت احراز روایی از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی بهره گرفته شد. نتایج یافته ها نشان داد که ضریب آلفای کل مقیاس 80/0 و در زیر مقیاس های آن بین 57/0 تا 97/0 بدست آمد. نتایج تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که ارزش ویژه سه عامل قابل ملاحظه است و روی هم 80/72% واریانس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی را تبیین می کند. شاخص های نیکویی برازش مدل را تایید کردند. نتیجه گیری بنابراین مقیاس خودکارآمدی مدیریت بیماری قلبی-عروقی، همسانی درونی مطلوب و روایی کافی در نمونه بیماران ایرانی دارد.

مقدمه این پژوهش که با هدف بررسی تاثیر معنویت درمانی گروهی بر تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در زنان دارای سرطان پستان انجام گرفت. روش کار مطالعه ای شبه تجربی است که بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران در سال 1395 تشکیل می دادند. از این جامعه 24 نفر انتخاب شده و در دو گروه 12 نفره (آزمایش و کنترل)، انتساب شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 12 هفته، به صورت هفته ای یک جلسه 60 الی 90 دقیقه ای وارد این درمان شدند. پروتکل درمانی، معنویت درمانی گروهی مطرح شده توسط ریچاردز و برگین (2005) بود. قبل و بعد از 12 جلسه درمان گروهی، هر دو گروه به وسیله ابزارهای پژوهش آزمون شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور I وII و DSM-IV، پرسشنامه تاب آوری کنر و دیویسون (CD-RISC، 2003)، وپرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان (CER) بود. برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، از روش تحلیل کواریانس یکطرفه و چندمتغیری استفاده شد. نتایج نتایج نشان داد گروه درمانی معنوی، موجب افزایش تنظیم شناختی هیجان در گروه آزمایش شده بود. نتیجه گیری از بین مولفه های تنظیم شناختی هیجان، مولفه های ملامت خویشتن، نشخوارگری، فاجعه سازی، ملامت دیگران، در گروه آزمایش، کاهش یافته بود، و مولفه های پذیرش، تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت، دیدگاه گیری، در گروه آزمایش، افزایش یافته بود.

گروهی از بیماری های عصبی انسان مانند پارکینسون، سکته، و ضایعه نخاعی در اثر از دست رفتن سلول های عصبی در بافت طبیعی مغز و نخاع ایجاد می شوند. جایگزینی سلول های آسیب دیده با سلول های سالم دریچه امیدی برای درمان و یا جلوگیری از پیشرفت این خانواده از بیماری های صعب العلاج عصبی ایجاد کرده است. مطالعات مختلف بر قدرت تمایز سلول های بنیادی و به دنبال آن جایگزینی با سلول های نورونی و گلیال از دست رفته در سیستم عصبی مرکزی تاکید دارند. انتخاب جمعیت مناسب سلولی، نحوه درمان، انتخاب بهترین روش انتقال سلول و نحوه پیگیری درمان از مهمترین چالش هایی است که پیرامون این رویکرد درمانی وجود دارد. در این مرور، مطالعات شاخص در حوزه سلول درمانی در سطح پایه و بالینی مورد بررسی قرار گرفته است تا زمینه ای برای استفاده موثر از این چشم انداز درمانی در بالین فراهم سازد. یقینا پیشرفت های مداوم و مشهود سلول درمانی در مطالعات پیش بالین و بالینی امیدهای تازه ای را در بیماران مبتلا به این بیماری های همه گیر در سراسر جهان ایجاد می کند.