درد یک احساس ناخوشایند است که بوسیله تحریک سلولهای عصبی خاصی در مغز ایجاد می گردد.معمولا درد هنگامی ایجاد می شود که رسپتورهای حسی اختصاصی تحریک شوند. به هر حال هر زمان که مسیرهای درد تحریک گردند می توان آن را تجزیه نمود.یکی از اعمال مهم سیستم اپوئیدی،نقش میانجیگری روند ضد دردی می باشد.بنابراین هدف از مطالعه حاضر روشن کردن نقش مسیر ال- آرژینین نیتریک اکساید و پروستاگلاندین ها در ایجاد اثرات ضد دردی توسط رسپتورهای اپوئیدی در جریان درد حاد در موش می باشد.اثرات) L-NAME یک مهار کننده نیتریک اکسید) و ایندومتاسین (یک مهار کننده غیر اختصاصی سیکلواکسیژناز) بر روی تحریکات دردناک در موش سوری با استفاده از روش های اندازه گیری تاخیر در تکان دادن دم و تکنیک صفحه داغ مورد بررسی قرار گرفتند.تاخیر در تکان دادن دم و همچنین مدت زمان پاسخ دهی به صفحه داغ در گروههایی که L-NAME دریافت نموده بودند به مقدار قابل ملاحضه ای افزایش یافت.تجویز ال- آرژینین به دنبال تزریق L-NAME سبب کاهش معنی دار اثرات ضد دردی این ماده گردید.تزریق ایندومتاسین سبب افزایش غیرمعنی دار،در تحمل موشها نسبت به محرکها دردآور شد.این نتایج احتمالا موید این نظریه هستند که کاهش درد در موش از طریق فعال شدن مسیر ال-آرژینین نیتریک اکساید می باشد.