مجله علوم پایه پزشکی ایران
سال:1383 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 24) |تعداد مقالات:16

روشهای رایج برای تعیین پیش آگهی کارسینوم ترانزیشنال مثانه فاقد اطلاعات کافی قابل اعتماد برای تعیین رفتار بعدی تومور می باشد. آنتی بادی پلی کولونال Ki-67، قادر به شناسایی آنتی ژنهای هسته ای سلولهایی می باشد که در سیکل سلولی قرار دارند. نشان داده شده است که واکنش Ki-67 با شاخصهای پروگنوستیک در چندین تومور مختلف بدن مرتبط می باشد. ما در این مطالعه فعالیت پرالیفراتیو چهل مورد کارسینوم ترانزیشنال مثانه را با استفاده از آنتی بادی پلی کولونال Ki-67 مطالعه کرده و میزان سلولهایی را که در مرحله تقسیم فعال هستند، مشخص نمودیم.رابطه مهم و معنی داری بین وجود سلولهای با DAN فعال (Ki-67)، گرید هیستولژیک و stage تومور به دست آمد (P<0.00001). اختلاف متوسط اندکس Ki-67 در گرید IIA در مقابل IIB (بر اساس سیستم طبقه بندی پاول) معنی دار بود (P<0.044). میزان مثبت شدن Ki-67 در مواردی از تومور که منحصر به لایه پوششی (مرحله TA) بودند به نحو معنی داری با میزان آن در تومورهایی که لامینا پروپریا یا لایه های عمقی تر را مورد تهاجم قرار داده بودند (مرحله T4,T3,T2,T1) کمتر بود (P<0.05). اختلاف این اندکسها در مرحله T1 در مقابل T2 و T3 در مقابل T4 از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). تومورهایی که عروق خونی و کانالهای لنفاتیک را مورد تهاجم قرار داده بودند، میزان مثبت شدن Ki-67 در آنها نسبت به تومورهای غیر مهاجم به نواحی مزبور بیشتر بود (P<0.01).این نتایج نشان می دهد که تعیین میزان فعالیت پرالیفراتیو سلولهای توموری با متد ایمنوهیستوشیمی Ki-67 با گرید و stage تومور در ارتباط است. رنگ آمیزی متد راحت و قابل اعتمادی برای تعیین میزان تقسیم سلولهای توموری بوده و می تواند در تعیین پیش آگهی تومور موثر باشد. نتایج همچنین نشان داد که میزان مثبت شدن سلولهای Ki-67 در گرید دو این تومور می تواند کمک مهمی به افتراق تومورهای گرید دو که پیش آگهی خوبی دارند (IIA) از تومورهای گرید دو که پیش آگهی مناسبی ندارند (IIB) نماید.

گرده گیاهان به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد آلرژی در تمام جهان می باشند. گرده های آلرژی زا می توانند در افراد مستعد باعث ایجاد ازدیاد حساسیت فوری (نوع یک، با واسطه IgE) گردند. ازدیاد حساسیت به گرده زعفران مشکل جدی، به خصوص در میان افراد درگیر در کار کاشت، داشت و برداشت زعفران می باشد. هدف از این مطالعه شناسایی آلرژیهای گرده گیاه زعفران (پروتئینهای واکنش دهنده با IgE انسانی) در عصاره تام می باشد. در این مطالعه از روشChemiluminescence, Western blotting, SDS-PAGE برای شناسایی پروتئینهای واکنش دهنده با IgE سرم انسان در عصاره گرده زعفران استفاده شد. از سرم 23 بیمار که از علائم ازدیاد حساسیت نوع یک هنگام کار کردن با زعفران رنج می بردند برای شناسایی این پروتئینها استفاده شد.با استفاده از روش وسترن بلات و سرم بیماران، شش باند پروتئینی واکنش دهنده با IgE با وزن مولکولی بین 13.5 تا 85 کیلودالتون شناسایی گردید. از میان شش باند پروتئینی فوق الذکر، 4 پروتئین با وزن مولکولی ظاهری 14-13.5، 20-19.5، 43-42 و 85 کیلو دالتون با IgE بیش از 35% از سرم بیماران واکنش می دادند، در صورتی که 2 پروتئین با وزنهای مولکولی 58 و 67 کیلو دالتون فقط با IgE تعداد محدودی از سرم بیماران واکنش دادند. این مطالعه نشان داد که چندین پروتئین در عصاره تام گرده گیاه زعفران وجود دارند که می توانند با IgE بیماران حساس به گرده گیاه زعفران واکنش دهند

اپیدمی های وسیع آنفولانزا و وبا در قرن نوزدهم و کاهش شدید موارد بروز این بیماریها در سالهای بعدی باعث گردید که این سوال در اذهان اپیدمیولوژیستها پدید آید که چرا بعضی بیماریهای عفونی به ناگاه ایجاد اپیدمی کرده و بعد خاموش می شوند. طراحی یک مدل اپیدمیولوژیک بر مبنای ریاضیات تحت عنوان مدل SIR در پاسخ به این سوال صورت پذیرفت. هدف از این پژوهش بررسی این مدل بر روی بیماری سرخک در ایران و تعیین وقوع یا عدم وقوع اپیدمی سرخک در ایران از سال 1375 و تعیین حداقل پوشش واکسیناسیون مورد نیاز برای پیشگیری از اپیدمی سرخک در آینده بوده است.با جمع آوری داده ها از مرکز مبارزه با بیماریها، تعداد مبتلایان به سرخک، متوسط سن آنها، امید به زندگی در کشور، جمعیت کودکان زیر یک سال مستعد ابتلا به سرخک، محاسبه و میزان R0 به دست آمد. با محاسبه R0 حدود 5.5 تا 7.49 مشخص گردید که به دلیل بزرگتر بودن R0 از عدد یک اولا اپیدمی کشور در سال 75 به وقوع پیوسته و حداقل پوشش واکسیناسیون موثر برای پیشگیری از اپیدمی در حدود 81.8 تا 86.65% بوده است. با محاسبه R0 و حداقل پوشش واکسیناسیون لازم برای مهار اپیدمی بیماری سرخک مشخص می شود که برای مهار اپیدمی حداقل میزان پوشش واکسیناسیون باید به بالای 86.65% رسانیده شود. از طرفی بررسی سالانه تعداد افراد مبتلا و میانگین سنی آنها مشخص می کند که احتمالا به دلیل کاهش خاطره ایمنی در صورت تداوم وضعیت موجود در سال 84 باید منتظر یک اپیدمی دیگر باشیم.

هگزا کلرو 3، 1- بوتادی ان (Hexachloro 1,3-butadiene, HCBD) یکی از نفروتوکسیک ترین ترکیبات هیدروکربن هالوژنه در جوندگان است. سمیت این دارو ناشی از نوع متابولیسم آن است که شامل کونژوگاسیون با گلوتاتیون و تولید پنتا- کلرو- بوتادی انیل- گلوتاتیون، و سرانجام تبدیل آن به پنتا- کلرو- بوتادی انیل- سیستئین و برداشت توسط کلیه ها و تجزیه آنزیمی آن توسط آنزیم سیستئین کونژوگیت بتا- لیاز (Cysteine conjugateβ - lyase) و تولید یک متابولیت سمی می باشد. با توجه به مطالعه قبلی مولفین مبنی بر اثر محافظتی وراپامیل در محافظت از سمیت کلیوی HCBD، هدف از این مطالعه آنست که نشان دهیم آیا دیلتیازم و نیفدیپین نیز که یک آنتاگونیست کلسیم می باشند قادر به جلوگیری از سمیت کلیوی ناشی از HCBD هستند یا خیر؟در این تحقیق از موش صحرایی استفاده شده است. تمام حیوانات در 6 گروه قرار گرفتند. گروه یک روغن ذرت به مقدار 1ml/kg، گروه دو HCBD با دوز 50mg/kg و گروههای 3 الی 6، ابتدا دیلتیازم و نیفدیپین را با دوزهای واحد 50µg/kg و 100 و پس از یک ساعت HCBD را به صورت دوز واحد 50mg/kg به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. 24 ساعت بعد، پس از بیهوش نمودن حیوانات و خونگیری از قلب، تمام آنها کشته شده و کلیه آنها خارج و در فرمالین فیکس گردیدند. نمونه های خونی جهت اندازه گیری اوره و کراتینین سرم، به عنوان معیار سمیت کلیوی استفاده شدند. برشهای 5 میکرونی از بافت فیکس شده در فرمالین تهیه و با محلول هماتوکسیلن و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند.نتایج نشان دادند که میزان اوره سرم در گروههای دریافت کننده دیلتیازم و نیفدیپین (گروه سه 8.1±29.3، گروه چهار 9.2±29.3، گروه پنج 4±26.5 و گروه شش 3.8±33.8 میلی گرم در دسی لیتر) شبیه به گروه کنترل (3.2±33.8) بوده در حالیکه در گروه دریافت کننده HCBD این میزان (15.3±66.3) بسیار بالا بود. همچنین مقدار کراتینین سرم نیز در گروههای دریافت کننده دیلتیازم و نیفدیپین (گروه سه 0.06±0.57، گروه چهار 0.06±0.57، گروه پنج 0.05±0.53 و گروه شش 0.05±0.53  میلی گرم در دسی لیتر) شبیه به گروه کنترل (0.05±0.53) بوده در حالیکه در گروه دریافت کننده HCBD این میزان (0.3±1.08) نشان داد. بررسی های میکروسکوپی بافتها، بیانگر وجود آسیب شدید کلیوی در حیوانات دریافت کننده HCBD  بود، در حالیکه در گروههایی که ابتدا کلسیم بلوکرها را دریافت نموده بودند کلیه ها کاملا محافظت شده و آسیبی مشاهده نگردید. به طور کلی نتایج حاصل از این بررسی نشان دادند که دیلتیازم و نیفدیپین قادر به محافظت کلیه ها در برابر سمیت ناشی از هگزاکلروبوتادی ان می باشند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ویتامینهای A و E قبل و بعد از پرتودهی گاما بر روی سلولهای مغز استخوان موش با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس برای مطالعه آسیبهای کروموزومی وارده بود. تکنیک میکرونوکلئوس (Micronucleus assay) روش بسیارمناسب و سریعی دربررسی ناهنجاریهای ساختاری و تعدادی کروموزومی است که مورد استفاده بسیار وسیعی یافته است.جستجو برای یافتن راههای موثر جهت جلوگیری از آثار سوء اشعه گیریهای خواسته زمینه بسیار فعالی است که در آن تاثیر مواد مختلف جهت به حداقل رساندن این آثار بررسی می شود. از آن جمله استفاده از مواد آنتی اکسیدان نظیر ویتامینهای A و E در سیستمهای in vitro و in vivo انجام شده است.در این تحقیق تاثیر دوزهای مختلف از ویتامینهای A و E قبل و بعد از پرتودهی با اشعه گاما با شدت 2GY بررسی شد. نتایج نشان می دهند که هر دو ویتامین توانایی کاهش فراوانی میکرونوکلئوس را که شاخصی از صدمات وارده به کروموزومهاست را دارا می باشند. در بین دوزهای بررسی شده، دوز 2.4mg/kg از ویتامین A و 200mg/kg از ویتامین E بیشترین تاثیر را در کاهش صدمات وارده داشتند. استفاده از ترکیب ویتامین در بهترین دوزهای به دست آمده قبل و بعد از پرتودهی نشان داد که ویتامین E قبل از پرتودهی و ویتامین A بعد از پرتودهی بهترین اثر را در کاهش فراوانی میکرونوکلئوس دارند (P<0.01). بر اساس بررسی صورت گرفته این اولین باری است که تاثیر آنتی کلاستوژنیک این دو ویتامین قبل و بعد از اشعه در سیستم in vivo با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس به طور همزمان مطالعه می گردد.

ورزشکاران به منظور تقویت ماهیچه ها از تستوسترون انانتات (TE) به دلیل داشتن اثرات آنابولیکی به فراوانی استفاده می کنند. با وجود سوء استفاده های گسترده از استروئیدهای آنابولیکی، اما اثرات آندوکرینی دوزهای بالای این ترکیبات هنوز مشخص نشده است. تحقیقات قبلی ما نشان داد که مقادیر زیاد تستوسترون بر ترشح هورمونهای متابولیکی تاثیر می گذارد. در تحقیق حاضر تاثیر TE  با دوز بالا بر میزان هورمونهای قشر آدرنال مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 120 موش صحرایی نر بالغ نژاد چارلزریور به پنج گروه (n=24) شامل: گروه کنترل، گروه گنادکتومی دریافت کننده TE، گروه گنادکتومی دریافت کننده حلال (روغن زیتون)، گروه sham دریافت کننده TE و گروه sham دریافت کننده حلال تقسیم شدند. تزریق TE با دوز بالا (5mg/100g وزن بدن) به صورت داخل صفاقی و هر هفته یک بار به مدت 63 روز انجام شد. از تعداد 8 نمونه از هر گروه در روزهای 21، 42 و 63 نمونه خونی تهیه شد و سرم آنها جهت اندازه گیری هورمونهای تستوسترون، کورتیزول، آلدوسترون و کورتیکوتروپین (ACTH)  با روش رادیوایمنواسی جمع آوری گردید.نتایج حاصله نشان داد که در گروههای دریافت کننده TE میزان کورتیزول و آلدوسترون بعد از 21 روز نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (P<0.05) و پس از 63 روز به میزان طبیعی برگشت. میزان ACTH در گروههای دریافت کننده TE ابتدا افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد و سپس به میزان طبیعی نزول کرد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که غلظت بالای تستوسترون احتمالا با اثر مهاری بر عملکرد سلولهای قشر آدرنال در کوتاه مدت موجب کاهش میزان کوتیزول و آلدوسترون و افزایش ACTH می شود. اما در دراز مدت با وجود مکانیسمهای فیدبک، از طریق محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال این اثرات تعدیل می گردد.

زجاجیه چشم خرگوش (vitreous humor) دارای ترکیبات متعددی است که از آن جمله می توان به اسید هیالورونیک، کلاژن، هیالوسیتها، نمکهای معدنی، مواد قندی، اسید اسکوربیک و آب اشاره نمود. آنچه در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته است تاثیر زجاجیه چشم خرگوش به علت حضور هیالورونیک اسید (هیالورونان) به عنوان بیواستیمولاتور بر روند ترمیم و بازسازی زخمهای ایجاد شده در گوش خرگوشهای نژاد نیوزلندی بوده است.تعدادی خرگوش نر نژاد نیوزلندی (n=6) با وزن حدود 2.5 کیلوگرم انتخاب گردیدند. پس از بی حس کردن گوشها با اسپری لیدوکائین توسط دستگاه پانچ سوراخهای دایره ای شکل به قطر 8 میلیمتر به تعداد 3 سوراخ در هر گوش ایجاد گردید. تعدادی از خرگوشها به عنوان تست و تعدادی به عنوان کنترل انتخاب شدند. گوشهای خرگوشهای تست هر روز توسط زجاجیه که از خرگوشهای دیگری استخراج شده بود تیمار شدند و اندازه سوراخهای ایجاد شده هفته ای 3 بار در هر گروه کنترل و تست توسط کاغذ میلیمتری اندازه گیری گردید. سپس نسبت بافتهای بازسازی شده و نسبت بافتهای بازسازی نشده در سه موقعیت پروگزیمال و مدیال و دیستال ثبت گردید.بررسیهای ماکروسکوپی بر طبق نمودارهای خطی و ستونی نشان داد که در تمامی موارد سوراخهای تیمار شده توسط زجاجیه چشم خرگوش روند ترمیم سریعتری را نسبت به نمونه های کنترل نشان می دهند. بررسیهای آماری نشان می دهد که تفاوت میانگین سطوح بافتهای بازسازی شده در نمونه های تست زجاجیه چشم خرگوش نسبت به نمونه های کنترل معنی دار می باشد (P<0.05). بررسیهای میکروسکوپی نیز نتایج زیر را نشان داد: 1- افزایش ضخامت اپیدرم و افزایش حضور پاپیلهای درمی و در نتیجه پیشروی اپیدرم در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بود. 2- افزایش فیبروبلاستها در بافت همبند فیبری تازه تشکیل شده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل چشمگیرتر بود. 3- حضور رگهای خونی و افزایش فولیکولهای مو در نمونه های تیمار شده با زجاجیه در مسیر تشکیل غضروف به میزان قابل توجهی بیشتر از نمونه های کنترل بود.با توجه به تمامی موارد ذکر شده شاید بتوان چنین نتیجه گیری کرد که زجاجیه چشم خرگوش به علت حضور اسیدهیالورونیک در ساختار خود به عنوان یک بیواستیمولاتور عمل نموده و منجر به افزایش سرعت ترمیم و بازسازی در زخمهای ایجاد شده در گوش خرگوشها گردد.

پلی لاکتاید- گلیکولاید (Poly D,L lactide-co-glycolide, PLGA) یک پلیمر زیست سازگار و زیست تجزیه پذیر است که بر اساس درصد لاکتیک اسید و گلیکولیک اسید موجود در مولکول، انواع مختلفی دارد و به عنوان حامل در دارو رسانی استفاده می شود. سیکلوسپورین A نیز یک مهرکننده قوی سیستم ایمنی است که فرآورده های تجارتی موجود از آن مشکلاتی نظیر فراهمی زیستی پایین، سمیت کلیوی، کبدی، عصبی، تغییرات غلظت خونی را به همراه دارند. این مطالعه با هدف ارائه یک سامانه دارو رسانی میکروسفری از سیکلوسپورین A با استفاده از انواع مختلف PLGA صورت گرفت.جهت تهیه میکروسفرها از روش تبخیر حلال(solvent evaporation)  استفاده شد. به عنوان پلیمر سه نوع مختلف PLGA شامل: PLGA(50:50)،PLGA(65:35)  وPLGA(85:15)  مورد استفاده قرار گرفت. پس از بررسی خصوصیات میکروسفرهای حاصله از نظر شکل ظاهری به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی، در صد احتباس دارو نیز محاسبه شد. جهت تعیین اندازه ذرات و نحوه توزیع آن از دستگاه particle size analyzer استفاده گردید. روند آزادسازی دارو از میکروسفر در طی یک دوره یک ماهه مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات تکمیلی جهت بررسی نحوه تداخل دارو و پلیمر نیز به وسیله طیف بینی مادون قرمز (Infrared Spectroscopy, IR)و مطالعات آنالیز حرارتی (Differential Scanning Calorimetery, DSC) انجام گردید.بررسی میکروسفرها به وسیله میکروسکوپ الکترونی تقطیعی (Scanning Electron Microscopy, SEM) نشان داد که میکروسفرهای حاصله کروی بوده و بخشی از دارو در سطح میکروسفر به صورت جزایری قرار می گیرد. اندازه میکروسفرهای حاصله بین 1 تا 25 میکرون متغیر بوده و کمترین اندازه ذره ای مربوط به میکروسفرهای حاصل از گریدLGA(50:50)  بود. میکروسفرها درصد احتباسی بین 75 تا 90 درصد داشتند و درصد احتباس میکروسفرهای حاصل از گریدPLGA(85:15)  تفاوت معنی داری نسبت به دو گرید دیگر از خود نشان داد. روند آزادسازی دارو از میکروسفرها در شرایط برون تن دو بخشی بود بدین ترتیب که یک مرحله سریعتر و آزادسازی در طی پنج روز اول و متعاقب آن یک روند آزادسازی بطئی در طی روزهای بعد مشاهده شد. بیشترین آزادسازی مربوط به میکروسفرهای حاصل از گریدPLGA(50:50)  و کمترین آن مربوط به گریدPLGA(85:15)  بود. طیفهای IR حاصل از دارو، پلیمر و میکروسفر هیچگونه تداخلی را بین دارو و پلیمر در داخل میکروسفر نشان نداد و پیک های اندوترم حاصل از DSC نشان دهنده حضور دارو به صورت آمورف در میکروسفر بود. در نتیجه، در طی این بررسی امکان تهیه میکروسفرهای مطلوبی از نظر شکل، اندازه و درصد احتباس به خصوص با گرید PLGA(50:50)  فراهم شد که دارو را به آرامی و در طی زمان آزاد می کند و به عنوان یک سیستم داروسازی ذره ای آهسته رهش قابل استفاده می باشد و با توجه به اندازه میکروسفرهای حاصله انتظار می رود که در صورت مصرف خوراکی امکان جذب آنها به صورت دست نخورده  (intact)فراهم گردد.

از آنجایی که نوسانات با فرکانس بالا در پدیده تثبیت حافظه نقش داشته و کانالهایGap Junction  در تولید این نوسانات تاثیرگذار می باشند، در این مطالعه اثرات کربنوکسولون به عنوان مهارکننده کانالهای Gap Junction بر حافظه فضایی با کمک آزمون ماز آبی  (MWM)موریس در رت مورد بررسی قرار گرفت.برای این منظور کانول گذاری بر روی رتهای نر بالغ به صورت دو طرفه در نواحی CA1 هیپوکامپ صورت گرفت. کربنوکسولون(4.92, 2.46, 1.23 µg/side) ، اسکوپولامین (3µg/side) و سالین، قبل از شروع آزمایشات، به داخل کانولها تزریق گردید. آزمایشات شامل 4 تریال آموزشی در هر روز به مدت 4 روز متوالی و یک Probe Trial،24  ساعت بعد از اتمام آموزش حیوانات بود که با برداشتن سکو انجام پذیرفت.نتایج آزمایشات نشان داد که کربنوکسولون به صورت معنی دار، توانست درصد زمان حضور حیوان، مسافت طی شده و درصد ورود حیوان به ناحیه هدف را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دهد. از نتایج این مطالعه چنین بر می آید که کربنوکسولون، احتمالا از طریق مهار کانالهای Gap Junction در هیپوکامپ، سبب ایجاد یک اثر تضعیفی بر حافظه فضایی در آزمون MWM می گردد.