بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1387 | دوره:13 | شماره:42 |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: هپاتیت ویروسی با منشا مدفوعی- دهانی مسوول موربیدیته و مورتالیته بالا در دنیا است هر چند هرگز باعث هپاتیت مزمن نمی شود. دو ویروس هپاتیت A و E دو علت هپاتیت ویروسی با منشا روده ای می باشد و آب وسیله اصلی در انتقال این دو ویروس می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضع ایمنی بالغین نظامی نسبت به این هپاتیت A و E می باشد.روش کار: بررسی حاضر یک مطالعه مقطعی است که در تعداد 800 نفر از پرسنل نظامی در سال 1385 در تهران انجام شد. از تمامی پرسنل مقدار 5 تا 10 سی سی نمونه خون اخذ و آزمایش شد. اندازه گیری آنتی بادی از نوع IgG و HEV به وسیله الیزا (Diapro, Italy EIA) و آنتی بادی از نوع IgG و IgM بر ضد هپاتیت A به وسیله Abbott, Meat-axsym system انجام گرفت.تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار برنامه SPSS 13 انجام شد و از تست t مستقل (Man Whitney) و یا آزمون مجذور کای استفاده شد.یافته ها: 800 نفر، همگی مرد، در مطالعه وارد شدند. میانگین سنی آنها 19±1 سال بود.تعداد (%1.1) 9 نفر آنتی بادی ضد HEV از نوع IgG مثبت و آنتی بادی IgG بر ضدهپاتیت A در (%97.7) 781 مثبت بود.آنتی بادی از نوع IgM بر ضد هر دو ویروس در تمام افراد منفی بود. هیچکدام از افراد سابقه هپاتیت نداشتند. متغیرهای دموگرافیک با آنتی بادی هپاتیت A و E ارتباط معنی دار نداشت.نتیجه گیری: هپاتیت با منشای روده ای و عوارض ان یک خطر برای بالغین و نیروهای نظامی است. در این مطالعه بیشتر از %97 در مقابل هپاتیت A ایمن و %98 نسبت به هپاتیت E حساس بودند لذا واکسیناسیون بر ضد هپاتیت A درحال حاضر برای بالغین در ایران لازم نمی باشد ولی با توجه به حساس بودن افراد در مقابل هپاتیت E و تا دست یابی به واکسن موثر برای آن، باید درموقع مسافرت استفاده از آب بهداشتی را آموزش داد.

سابقه و هدف: انتروککها فلور نرمال دستگاه گوارش بوده که مستقیما یا از طریق فاضلاب وارد محیط می شوند. نقش آنها در ایجاد عفونت های بیمارستانی به سبب توانایی کسب مقاومت نسبت به عوامل ضدمیکروبی بسیار حایز اهمیت می باشد. این پژوهش جهت تعیین تنوع بیوشیمیایی، ژنتیکی و مقاومت آنتی بیوتیکی و بررسی مقایسه ای میان آزمونهای بیوشیمیایی و ژنتیکی جهت شناسایی گونه های مختف انتروکک در فاضلاب شهری تهران صورت گرفته است.مواد و روشها: 712 ایزوله انتروکک بر روی محیط mEnterococcus agar جداسازی و با آزمونهای مختلف بیوشیمیایی و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی جنس و گونه با آزمون PCR شناسایی شدند. آزمونهای تعیین حساسیت دارویی سویه ها نسبت به 6 آنتی بیوتیک به انجام رسید. MIC سویه های مقاوم یا دارای مقاومت بینابینی به ونکومایسین بروش Etest تعیین گردید. الگوی پلاسمیدی و سویه های دارای ژن vanA و vanB معین گردیدند.یافته ها: 402، 170، 82، 25، 16، 11، 3، 2 و 1 سویه بترتیب E. faecium، E. hirae، E. faecalis، E. gallinarum، E. casseliflavus، E. mundtii، E. raffinossus، E. dispar و E. avium بودند.مقاومت به آنتی بیوتیکهای ونکومایسین، جنتامایسین، تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین، اریترومایسین و کلرامفنیکل بترتیب 4، 4، 18، 20، 30 و %6 بود. 19 ایزوله مقاوم (MIC≥512) به ونکومایسین بوده و دارای 4 الگوی پلاسمیدی مختلف بودند. %100 دارای ژن vanA و %32 نیز دارای ژن vanB بودند. نتایج آزمون PCR در مورد تمامی گونه ها بطور %100 منطبق بر نتایج آزمونهای بیوشیمیایی بودند.نتیجه گیری: علیرغم تنوع بسیار بالای انتروککها در فاضلاب شهری تهران اما سویه های مقاوم تماما محدود به E. faecium بودند. تمامی سویه های مقاوم دارای ژن vanA بودند و فراوانی ژن vanB بیشتر از گزارشات دیگر بود. PCR برای شناسایی سویه های مختلف انتروکوکوس، روشی اختصاصی، سریع، مطمئن و برتر در مقایسه با آزمونهای بیوشیمیایی بوده و از اختصاصیت و حساسیت %100 برخوردار می باشند.

سابقه و هدف: گونه های Acinetobacter به ویژه A.baumannii، پاتوژن های فرصت طلب مهمی هستند که عامل انواع عفونت های بیمارستانی به شمار می روند. گونه مذکور با دارا بودن مقاومت ذاتی به آنتی بیوتیک ها و توانایی پذیرش ژنهای کدکننده مقاومت، به عنوان یکی از میکروارگانیزم های شاخص مطرح است. یکی از انواع مکانیسم های مقاومت در این باکتری بیان پمپ های تراوشی (Efflux) می باشد.هدف از انجام پروژه حاضر بررسی مقاومت A.baumannii نسبت به آنتی بیوتیک های رایج درمانی و نقش پمپ تراوشی در میزان مقاومت سویه های بالینی است.روش کار: در مدت 9 ماه 65 سویه Acinetobacter از نمونه های بالینی مختلف زخم، ادرار، خلط، خون و مغز استخوان از سه بیمارستان تهران جمع آوری گردید و توسط تست های بیوشیمیایی تعیین گونه شدند. ابتدا تست حساسیت آنتی بیوتیک به روش انتشار در آگار (Kirby-Bauer) نسبت به 12 آنتی بیوتیک و سپس تست حساسیت ضدمیکروبی به روش میکرودایلوشن به شش آنتی بیوتیک رایج درمان بررسی شد و نتایج به صورت MIC بدست آمد. در مرحله آخر برای بررسی نقش افلاکس در میزان مقاومت باکتری، MIC در حضور CCCP به عنوان مهار کننده پمپ های تراوشی بر روی 20 سویه مقاوم به بیش از ده آنتی بیوتیک، تعیین شد.یافته ها: تنها گونه جداشده A.baumannii بود. اکثر سویه های این گونه به عنوان سویه های دارای مقاومت چندگانه دارویی (MDR) شناخته شدند. میزان MIC(μg/ml) برای آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، جنتامایسین، آمیکاسین، سفپیم، سیپروفلوکساسین، و افلوکساسین به ترتیب بیشتر از 256، 64، 64، 32، 16 و 8 گزارش شد. CCCP میزان MIC را در سویه های مورد بررسی حداقل یک رقت کاهش داد.نتیجه گیری: سویه های A.baumannii، مقاومت بسیار بالایی به آنتی بیوتیک های درمانی دارند و با توجه به کاهش میزان MIC در حضور ماده مهارکننده پمپ های تراوشی در سویه های مورد بررسی، احتمال بیان سیستم های تراوشی فعال و نقش آنها در بالا بردن میزان مقاومت این باکتری ها وجود دارد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر مصرف آبزیان به ویژه ماهی در ایران روبه افزایش بوده است. در بین این فراورده ها استفاده از ماهی دودی در استان های شمال کشور بسیار متداول است. با توجه به روش تهیه این فرآورده بصورت سنتی و نحوه مصرف (پخت ناکافی) امکان آلودگی آن به برخی از عوامل بیماری زا نظیر لیستریا موناسایتوژنز و گونه های سالمونلا وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین بار میکروبی و آلودگی ماهی دودی به دو باکتری مورد نظر بوده است.روش کار: تعداد 102 نمونه ماهی دودی شامل 58 نمونه ماهی آزاد (Salmon trutta) و 44 ماهی کپور سرگنده (Hypophthalmichthys nobilis) بالافاصله پس از پایان مرحله دودی شدن به روش سنتی بطور استریل جمع آوری و پس از انتقال به آزمایشگاه طبق روش های استاندارد FDA و APHA از نظر شمارش کلی باکتری ها و آلودگی به لیستریا موناسایتوژنز و گونه های سالمونلا مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: تعداد باکتری های هوازی از 2×102cfu/g تا 6×106cfu/g متغیر بود. لیستریا موناسایتوژنز از 35 نمونه (%34.31) جدا گردید و میزان آلودگی ماهیان کپور سرگنده و آزاد به ترتیب 63.6 و 12.16 درصد تعیین گردید. همچنین در هیچیک از نمونه های مورد مطالعه آلودگی به سالمونلا تایید نگردید.نتیجه گیری: در تمامی کشورهای جهان کنترل میکروبی فرآورده های دریایی همچون سایر مواد غذایی صورت می پذیرد. نتایج مطالعات انجام شده در سایر کشورهای جهان و این مطالعه آلودگی ماهیان دودی تهیه شده به روش سنتی را تایید می نماید. استفاده از روش های صحیح و نوین عمل آوری و استفاده از حرارت کافی در هنگام مصرف این محصولات در پیشگیری از بروز عفونت یا مسمومیت غذایی موثر خواهد بود.

سابقه و هدف: غربالگری بیماران HIV مثبت از نظر پروتئینوری سبب تشخیص و درمان زودرس ضایعات کلیوی ناشی از این ویروس در مراحل اولیه می گردد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی پروتئینوری در بیماران HIV مثبت و عوامل دخیل در آن می باشد.روش کار: 171 فرد HIV مثبت که به مراکز مشاوره رفتاری در تهران مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. پروتئینوری به صورت پروتئین برابر یا بیش از 1 مثبت در نمونه ادرار با استفاده از dipstick تعریف شد. HBsAg، Anti HCV، آلبومین و کراتینین سرم در بیماران بررسی شد. شمارش CD4 توسط فلوسیتومتری انجام گرفت.یافته ها: میزان پروتئینوری در بیماران %12 بود. اختلاف معنی داری بین بیماران دارای پروتئینوری و فاقد آن از نظر سن، جنس، راه های انتقال HIV، مرحله بیماری (HIV/AIDS)، درمان ضد رتروویرال، آلبومین و کراتینین سرم، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، GFR و وجود HBsAg و Anti HCV مشاهده نشد.بیماران دارای پروتئینوری CD4 و کلیرانس کراتینین پایین تری نسبت به گروه فاقد پروتئینوری داشتند.نتیجه گیری: این مطالعه نشانداد که پروتئینوری در افراد HIV مثبت شایع بوده و بیماران دارای CD4 و کلیرانس کراتینین پایین تر درریسک بالاتری برای اکتساب ضایعات کلیوی ناشی از ویروس قرار دارند.

سابقه و هدف: لپتوسپیروز شایع ترین بیماری مشترک بین انسان و حیوان با گسترش جهانی است که در مناطق گرمسیری و دارای آب و هوای معتدل بیشتر اتفاق می افتد. استان گیلان منطقه ای اندمیک برای لپتوسپیروز انسانی محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی خصوصیات سرولوژیک و اپیدمیولوژیک لپتوسپیروز در استان گیلان انجام شده است.روش کار: در این مطالعه که از نوع گزارش موارد است، 465 فرد مشکوک به ابتلا به لپتوسپیروز از اردیبهشت ماه تا پایان مهرماه سالهای 82 لغایت 84 مورد بررسی قرار گرفتند. خصوصیات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک بیماران تکمیل شد و طی مدت بستری ویزیت روزانه از آنان توسط پزشک جهت ثبت علایم و نشانه های بالینی و اطلاعات آزمایشگاهی به عمل آمد. نمونه های خون (در روز اول و پانزدهم) جهت انجام آزمایشات سرولوژیک از بیماران تهیه شدند. فقط موارد مثبت قطعی لپتوسپیروز در آنالیز نهایی وارد شدند. مقادیر P-value کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شدند.یافته ها: 177 مورد مثبت قطعی تایید شده با آزمایش سرولوژیک به دست آمد که %67,2 آنان مذکر با میانگین سنی 41.35±15.18 سال و %78 کشاورز بودند. %92.6 سابقه تماس با آلوده را طی مدت زمان یک هفته قبل از بستری ذکر می کردند. شایعترین سوش مسوول ایجاد بیماری، لپتوسپیرا- ایکتر و هموراژی بود. میزان کشندگی بیماری %1.1 بود.نتیجه گیری: به علت اندمیک بودن لپتوسپیروز در استان گیلان، انجام تحقیق های وسیع تر مبتنی بر جمعیت در این زمینه پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: واژینوز باکتریایی یکی از شایعترین عوامل واژینوز است. در ابتدا برای تمایز آن از واژینیت های تریکومونایی و قارچی، به آن واژینیت غیراختصاصی گفته می شد. عامل بیماری، گاردنرلاواژینالیس است که در سینرژیسم به همراه باکتری های بی هوازی مانند باکتروئیدها و گونه های مایکوپلاسما، واژینوزباکتریالی را ایجاد می کند. زنان باردار از نظر ابتلا به این بیماری به عنوان گروههای پرخطر، مطرح می شوند. جهت درمان واژینوز باکتریال از مترونیدازول و کلیندامایسین، بطور معمول استفاده می شود ولی مواردی از مقاومت دارویی هم گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی گاردنرلا وازینالیس انجام شد.روش کار: در این بررسی، 200 زن مراجعه کننده به آزمایشگاه های نیلو، آزادی و درمانگاه تامین اجتماعی ابوریحان شهر تهران، از نظر ابتلا به واژینوز باکتری مورد آزمایش قرار گرفتند. پس از تشخیص بیماری با 4 روش آزمایشگاهی سنجش pH، تست Whiff، مشاهده Clue cells در لام مستقیم و کشت ترشحات واژینال در محیط اختصاصی کلمبیا آگار حاوی Gardnerella vaginalis selective supplement با ترکیب 3 آنتی بیوتیک نالیدیکسیک اسید، آمفوتریسین B و جنتامایسین و تایید آن به وسیله آزمایشات بیوشیمیایی، تست حساسیت آنتی بیوتیکی گاردنرلاواژینالیس نسبت به 2 آنتی بیوتیک مترونیدازول و کلیندامایسین صورت گرفت.یافته ها: از میان 200 بیمار 14 بیمار مبتلا به واژینوزباکتریایی بودند. انجام تست حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که از 14 سوش جداشده گاردنرلاواژینالیس، 4 سوش 28.5) درصد) مقاوم به مترونیدازول و 2 سوش 14.2) درصد) مقاوم به کلیندامایسین بوده اند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که موارد مقاومت دارویی نسبت به مترونیدازول، بیشتر از کلیندامایسین می باشد و بهتر است از کلیندامایسین، جهت درمان واژینوزباکتریایی استفاده گردد. باتوجه به مشاهده مقاومت آنتی بیوتیکی در پاره ای از موارد نسبت به این 2 نوع آنتی بیوتیک، باید در آ‍زمایشگاهها در موارد تشخیص واژینوز باکتریایی، کشت در محیط اختصاصی کلمبیا آگار حاوی آنتی بیوتیک ها و تست حساسیت آنتی بیوتیکی، حتما صورت گیرد و در صورت مشاهده مقاومت نسبت به هر یک از این 2 نوع آنتی بیوتیک رایج، از روش درمانی جایگزین و موثر استفاده گردد.

سابقه و هدف: امروزه یکی از راه کارهای پیشنهادی جهت پیشگیری و درمان عفونتهای دستگاه گوارش استفاده از پروبیوتیک ها می باشد. از عوامل مهم در اثر بخشی پروبیوتیک ها، منشا جداسازی (غذایی یا انسانی) و منطقه جغرافیایی جداسازی پروبیوتیک ها است. پروبیوتیک های موجود در کشور ما اغلب تجاری هستند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر پروبیوتیک های جداشده از فلور روده کودکان شهر اصفهان علیه پاتوژن های شایع دستگاه گوارش به منظور معرفی پروبیوتیکهای با منشا داخلی انجام گردید.روش کار: در این مطالعه تجربی اثر ضد میکروبی پروبیوتیکهای لاکتیک رامنوسوس (L519)، اسیدوفیلوس (SH5)، پلانتاروم (A7) جدا شده از فلور روده کودکان علیه پاتوژن های شایع دستگاه گوارش (شیگلا دیسانتری (PTCC1188، سالمونلا تیفی موریوم (PTCC 1622) و اشریشیاکلی انتروپاتوژن (PTCC 1270) با روش انتشار در آگار با ایجاد چاهک تعیین گردید. به منظور کاهش خطا هر آزمون 3 بار تکرار شد و میانگین قطر هاله عدم رشد سه پروبیوتیک با نرم افزار آماری SPSS (version 13) مقایسه گردید.یافته ها: متوسط قطر هاله عدم برای سه بروبیوتیک (13.4+-1.57mm) بود. بیشترین اثر مهاری مربوط به لاکتوباسیلوس پلانتاروم علیه سالمونلا تیفی موریوم 16.33+/-0.057 میلی متر 14.89) تا 17.76 میلی متر با حدود اطمینان (%95 و کمترین اثر مهاری مربوط به لاکتوباسیلوس رامنوسوس علیه اشریشیاکلی انتروپاتوژن بود 11.33+/-0.57 میلی متر 9.89) تا 12.76 میلی متر با حدود اطمینان (%95.نتیجه گیری: هر 3 پروبیوتیک لاکتیک دارای اثر مهاری چشمگیری علیه پاتوژنهای شایع دستگاه گوارش بودند. و مقایسه آن با مطالعات بر روی پروبیوتیکهای با منشا غذایی و تجاری نشان دهنده تاثیر بیشتر آنهاست. از این رو پیشنهاد می گردد در انتخاب و کاربرد پروبیوتیک ها به منشا جداسازی و منطقه جغرافیایی منطبق با آن توجه گردد.

سابقه و هدف: مطالعات زیادی در رابطه با بررسی سمیت کلیوی آمینوگلیکوزیدها در نمونه های حیوانی و انسانی صورت گرفته است؛ با این وجود در مورد روند و مکانیسم آسیب زایی این گروه از آنتی بیوتیک ها همچنان نکات ناشناخته بسیاری وجود دارد. با هدف بررسی دقیق تر این موضوع، مطالعه حاضر به مقایسه اثرات آمیکاسین و جنتامایسین بر کارکرد توبولر کلیه پرداخته است.روش کار: این مطالعه به صورت کارآ‍زمایی بالینی بر روی 40 کودک مبتلا به پیلونفریت بستری در بخش نفرولوژی بیمارستان حضرت علی اصغر(ع) تهران در شش ماه دوم سال 1383 انجام شد. بیماران به طریقه تصادفی به دو گروه 20 نفره تقسیم شده و به مدت 10 روز تحت درمان با آمپی سیلین 100) میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن در روز) بعلاوه آمیکاسین 15) میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن در روز) یا آمپی سیلین (با همان مقدار) بعلاوه جنتامایسین 5) میلی گرم به ازای هر کیلو وزن در روز) به صورت وریدی قرار گرفتند. مقادیر سرمی و ادراری الکترولیت ها و اندکس های عملکرد توبولی از قبیل نسبت های Ca/Cr، Mg/Cr، TMP/GFR، کسر دفعی Ca، Na و TTKG در روزهای 0، 2، 5 و 8، اندازه گیری شد.یافته ها: 82.5 درصد از بیماران مورد مطالعه مونث و 17.5 درصد مذکر بودند و میانگین سنی آنها 34.45 ماه 2) ماه تا 12 سال) بود. میانگین سطح سرمی الکترولیت ها و اندکس های ادراری بین روزهای مختلف در هر گروه و بین دو گروه اختلاف معنی داری از لحاظ آماری نداشت.نتیجه گیری: تجویز جنتامایسین و آمیکاسین با دوز درمانی، تاثیری بر دفع کلیوی الکترولیت ها ندارد.

سابقه و هدف: عفونت در سوختگی یکی از معضلات بزرگ پزشکی است و مهمترین عامل مرگ و میر در این بیماران به شمار میرود. مهمترین روش جلوگیری از عوارض مرگ و میر در این بیماران پیشگیری، شناسایی سریع و درمان عفونت با آنتی بیوتیک مناسب است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع عفونت زخم سوختگی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران بستری شده در بخش سوختگی بیمارستان توحید سنندج انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی و مقطعی 104 بیمار بستری شده در طی یک دوره 6 ماهه در بخش سوختگی بیمارستان توحید مورد بررسی قرار گرفتند. از بیماران پرسشنامه ای تکمیل شده و مشخصات فرد و نوع و درصد سوختگی نیز در آن درج شد. در نهایت آنتی بیوگرام با روش Mc Farland بعمل آمد.یافته ها: از مجموع 104 نفر در 42 نفر (%40.4) شواهد عفونت در زخم مشاهده شد و 33 نفر (%31) کشت مثبت زخم داشتند. در 7 نفر (%21.2) استافیلوکوک کواگولاز منفی و در 16 نفر (%48.5) پسودوموناس رشد کرد. کلیه موارد پسودوموناس و سایر میکروارگانیسمها به سفتازیدیم مقاوم بودند. آنتی بیوتیکهای دارای اثربخشی شامل ایمی پنم، سیپروفلوکساسین و آمیکاسین بودند.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه درمان آنتی بیوتیکی رایج در بخش سوختگی این بیمارستان اثربخشی مناسبی ندارد و باید از آنتی بیوتیکهای موثر شامل ایمی پنم، سیپروفلوکساسین و آمیکاسین استفاده گردد.

سابقه و هدف: لیشمانیوز جلدی یک مشکل عمده بهداشت عمومی در ایران است. ترکیبات آنتی موان پنج ظرفیتی در اکثر مناطقی که این بیماری شایع است بعنوان اولین داروی انتخابی در درمان بیماری بکار میروند. این داروها بمدت 4 هفته بصورت تزریقی باید بکار روند و اکثرا سمی هستند. تلاش در جهت دستیابی به داروهای ارزان تر با تحمل بالا و مطمئن با جدیت زیادی انجام میشود. این مطالعه با هدف تعیین اثر بخشی آزیترومایسین بر لیشمانیوز جلدی در استان خوزستان انجام شد.روش کار: در یک کارآزمایی بالینی 54 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران بطور تصادفی در دو گروه جای داده شدند. 28 نفر در گروه درمان با آ‍زیترومایسین و 26 نفر بعد از یکسان سازی سنی جنسی و نوع ضایعه در گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. آزیترومایسین بمقدار 500 میلیگرم یکبار در روز بمدت 28 روز به بیماران داده شد. به گروه شاهد دارویی داده نشد. بیماران در روزهای 28، 14 و ماههای 2 و 5 از نظر وضعیت زخم پیگیری شدند. داده ها در نرم افزار SPSS, 11.5 محصول آمریکا و با استفاده از آزمون مربع کای (یا تست دقیق فیشر) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 20.26±8.45 سال و نسبت سنی مذکر به مونث 1.5 به 1 بود. نیمی از بیماران ساکن مناطق روستایی بودند. در پایان مدت درمان 13 نفر (%46.4) در گروه درمان و 4 نفر (%15.4) در گروه شاهد بهبود یافتند (p=0.02). فقط یک مورد عود در گروه آزیترومایسین دیده شد ولی عارضه دارویی جدی و قابل توجهی دیده نشد.نتیجه گیری: آزیترومایسین در درمان بیماران مبتلا به سالک ایرانی اثرات قابل قبولی دارد و احتمالا می توان آنرا به عنوان داروی جانشین استفاده کرد.

سابقه و هدف: با توجه به لزوم در اختیار داشتن مقادیر استاندارد و مرجع برای ارزیابی وضعیت سلامت و بیماری، وضعیت ایمنی، سیر بیماری و میزان پاسخ به درمان ضدویروس در افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی انسان (HIV)، این تحقیق با هدف تعیین فراوانی سلولهای CD20/ CD16, CD8, CD4, CD3 و CD56 در جمعیت سالم 20-40 ساله ساکن شهر تهران انجام شد.روش کار: در این مطالعه که به صورت توصیفی مقطعی انجام شد، از بین افراد داوطلب 221 نفر از بین دانشجویان دانشگاهها، شرکت های مهندسی، کادر پرستاری بیمارستانها، مساجد در مناطق مختلف شهر تهران بصورت تصادفی انتخاب شدند. کلیه اطلاعات مورد نیاز طرح با توجه به مصاحبه با افراد و اطلاعات حاصله از آزمایشات بدست آمدند.یافته ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه 28.74±6.193 سال بود. میانگین سن مردان 29.07±6.140 و زنان 28.42±6.255 سال بود. میانگین نشانگر CD3 در مردان و 69.69±7.377 درصد و در زنان 72.10±7.540 درصد (p=0.017)، CD19 در مردان 13.46±5.085 درصد و در زنان (p=0.028) 12.11±3.895 و CD4 در مردان 39.48±6.592 درصد و در زنان 42.56±8.699 (p=0.003) بود.نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد، مطالعات آتی در مورد تعیین مقادیر انواع مختلف لنفوسیتها در نژادهای مختلف ایرانی، بررسی تاثیر عوامل محیطی و جغرافیایی با بررسی ساکنین شهرهای مختلف انجام گیرد.همچنین پیشنهاد می گردد، مقادیر نرمال بدست آمده با مقادیر انواع مختلف لنفوسیتها در بیماران مبتلا به بیماریهای نقص ایمنی اولیه و اکتسابی خصوصا مبتلا به ایدز در مراحل مختلف بیماری مقایسه گردد.

سابقه و هدف: در معلولین دچار ضایعه نخاعی معمولا چند نوع باکتری در عفونت های ادراری دیده می شوند و بعلت مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مقاومت دارویی نیز در آن ها شایع است. هدف از انجام این پژوهش بررسی عفونت ادراری در مجروحین جنگی دچار ضایعات نخاعی همچنین تعیین شایعترین الگوی مقاومت ضدمیکروبی سویه های میکروبی عامل عفونت است.روش کار: در این مطالعه 200 جانباز دچار ضایعات نخاعی که به مجتمع خدمات درمانی کوثر بنیاد جانبازان مراجعه کرده و یا در آسایشگاه بهزیستی بستری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ادرار بیماران به روش های Mid stream، سوند موقت، سوند دایم و کاندوم جمع آوری شد و بر روی نمونه ها کشت میکروبی و آنتی بیوگرام بعمل آمد.یافته ها: باکتری های جداشده از عفونتهای ادراری مجروحین نخاعی در این مطالعه به ترتیب پروتئوس %26.5، کلبسیلا %23، اشرشیاکلی %17، سودوموناس %14.5، انتروباکتر %8.5، سیتروباکتر %2، سراشیا %15، استافیلوکوکوس اورئوس %1، هافنیا %0.5 و مورگانلا نیز %0.5 بودند. همچنین مشخص شد %55 بیماران از Condom sheet و %13.5 از سوند دایم و %20.5 از سوند موقت استفاده می کنند. %87.5 بیماران قبل از آزمایش ادراری سابقه مصرف آنتی بیوتیک داشتند. اشرشیاکلی های جداشده از عفونتهای ادراری مجروحین نخاعی در این مطالعه به آنتی بیوتیکهای نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازول، آموکسی سیلین، پنی سیلین، نئومایسین مقاوم بودند. همچنین پروتئوس نیز به کوتریموکساوزل، نیتروفورانتوئین و آمپی سیلین مقاومت نشان دادند و سودوموناس ها مقاوم به اکثر آنتی بیوتیک ها بودند.نتیجه گیری: عفونت ادراری مساله مهمی در مجروحین نخاعی می باشد. با توجه به مقاومت بالای مشاهده شده و افزایش هر روزه آن در تمام دنیا بررسی مستمر میزان مقاومتهای آنتی بیوتیکی و انجام آزمونهای سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی قبل از تجویز دارو از موارد مهم و اصلی در پیشگیری از مقاومتهای بیشتر در آینده است.

سابقه و هدف: هیداتیدوز یکی از مهمترین بیماریهای انگلی است که انتشار جهانی دارد. این بیماری زئونوز در ایران آندمیک بوده و خسارات جانی و اقتصادی زیادی را ایجاد می نماید. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع بیماری هیداتیدوز در جمعیت های دامی و انسانی ایران در پنج سال اخیر (1381-1385) و ارایه راه کارهایی جهت پیشگیری و کنترل بیماری بوده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی میزان آلودگی به کیست هیداتید در دامهای کشتارشده در 28 استان ایران (بر حسب اندامهای آلوده ضبط شده) و نیز میزان شیوع هیداتیدوز انسانی در این استانها در طی یک دوره پنج ساله استخراج و از نظر اپیدمیولوژیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان آلودگی به کیست هیداتید در دامهای کشتار شده بطور متوسط %6.73 تعیین گردید بطوریکه از 561،851،63 راس حیوان ذبح شده تعداد 882،298،4 عدد کبد و ریه به دلیل آلودگی به کیست هیداتید ضبط و از چرخه مصرف خارج گردیده است. همچنین میزان آلودگی ریه 1.8 برابر آلودگی کبد بوده است. در بین 28 استان مورد بررسی، استان های خراسان و یزد به ترتیب با %18.71 و %2.40 دارای بیشترین و کمترین آلودگی شناخته شدند. استان های شرقی کشور به طور قابل ملاحظه ای آلودگی بیشتر در جمعیت های انسانی و حیوانی داشته اند. همبستگی مثبت و معنی داری بین آلودگی دامی و ابتلا انسانی در استان های مختلف کشور دیده شد. بعلاوه میزان خسارات اقتصادی در این دوره پنج ساله تنها به دلیل حذف اندامهای آلوده 76 میلیارد ریال برآورد گردید. همچنین میزان شیوع هیداتیدوز انسانی در طی سالهای 81 تا 86 در ایران بطور متوسط 0.61 (به نسبت هر 100000 نفر جمعیت) تعیین گردید و استان های خراسان با 615 مورد از 2083 مورد (%29.52) و هرمزگان (بدون آلودگی) به ترتیب، بیشترین و کمترین موارد را به خود اختصاص دادند.نتیجه گیری: انجام بررسی های اپیدمیولوژیکی و ارزیابی اهمیت بهداشتی و اقتصادی هر بیماری اولین گام در پیشگیری و کنترل آن محسوب گردیده و یک نقطه شروع تقریبا مطمئن برای مبارزه با بیماری تلقی می شود. هیداتیدوز دامی در ایران بومی بوده و در این دوره پنج ساله روند روبه افزایش داشته است. با توجه به زئونوز بودن بیماری، انجام پیشنهادات مطرح شده می تواند مفید واقع گردد.