Iranian Journal of Infectious Diseases and Tropical Medicine
Year:2008 | Volume:12 | Issue:39|Papers Count:12

سابقه و هدف: بیش از 200.000 مرگ در سال به دلیل سپسیس رخ می دهد و حدود دو سوم موارد آن در بیماران بستری در بیمارستان بوده و یک عارضه عفونی مهم در بیماران بستری می باشد که مدت زمان بستری در بیمارستان و بخش ICU را طولانی تر کرده و منجر به افزایش مرگ و میر و همچنین هزینه ها شده است. مطالعه حاضر در بیماران با عفونت جریان خون تایید شده میکروبیولوژی انجام گرفت تا وضعیت بیماران فوق مشخص گردد.روش کار: روش تحقیق توصیفی و تکنیک انجام آن مصاحبه ای – مشاهده ای بود. تمام بیماران بستری در بیمارستان لقمان حکیم که نمونه کشت خون آنها مثبت بود، از نظر آنتی بیوگرام بر اساس روش کربی بائر بررسی شدند و وضعیت الگوی مقاومت و سایر پارامترهای آنها تعیین شدند.یافته ها: 126 بیمار کشت خون مثبت با میانگین سنی 37.85±24.44 بررسی شدند، که 44 بیمار در بخش مسمومین بستری بودند. شایع ترین ارگانیسم بدست آمده استافیلوکوک کواگولاز منفی (80%) بود. استافیلوکوک کواگولاز مثبت (11%)، اسینتوباکتر (6.4%)، کلپسیلا (4.8%) استرپتوکوک (3.2%) در درجات بعدی شیوع قرار داشتند. درجه حرارت دهانی بیشتر و مساوی 38 درجه سانتی گراد در 36 بیمار (28%) وجود داشت. 39% بیماران WBC³12000 و 8% بیماران WBC£4000 داشتند.نتیجه گیری: بررسی وضعیت مقاومت ها نشان داد که 67% استرپتوکوک ها به پنی سلین، 90% استافیلوکوک های کواگولاز مثبت به کلوگزاسیلین و 20% به ونکومایسین، 86% اسینتوباکترها به سفپیم و 67% به سفتازیدیم و آمیکاسین، 50% اشرشیاکلی به سفالوسپورین های نسل سوم و چهارم و 80% پسودوموناس ها به کوتریموکسازول و سفپیم مقاوم بوده اند.

سابقه و هدف: هپاتیت C مهمترین علت هپاتیت در سیروز کبدی است . شدت بیماری، پاسخ به درمان و طول مدت درمان در هر کدام از ژنوتایپ های این ویروس با دیگری فرق می کند وجود توزیع ژنوتایپ های مختلف در کشورهای مختلف باعث می شود نتوان برای آن یک نسخه واحد پیچید لذاست که سازمان بهداشت جهانی توصیه به انجام تعیین ژنوتایپ در مناطق مختلف جهان می نماید و ما نیز در این مطالعه بر آن شدیم که ژنوتایپ های این ویروس را در شهر کرمانشاه مشخص نماییم.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی– مقطعی بر روی بیماران HCV است که پس از تکمیل پرسشنامه PCR و تعیین ژنوتایپ با روش Amplifiy و اطلاعات سکانس های نواحی 5UTR و NS5B انجام گرفت.یافته ها: در این مطالعه 122 نفر هپاتیت C با PCR مثبت بررسی شدند، شایعترین ژنوتایپ در کل بیماران ژنوتایپ I بود (53.2%) (1a 27.8%Ib %24.5) و همچنین در تمامی گروهها شایعترین ژنوتایپ I و شایعترین ساب تایپ Ia بود و در گروه سنی بیشتر از 50 سال و در زنان که ژنوتایپ II بیشترین فراوانی را داشت 45%. افرادی که ژنوتایپ 4 را داشتند همودیالیزی بودند و در افراد HIV ساب تایپ 1b شایعتر از 1a بود.نتیجه گیری: در این مطالعه شایعترین ژنوتایپ I و شایعترین ساب تایپ Ia بود، ژنوتایپی که با ژنوتایپ های غالب کشورهای شرقی و غربی همسایه ایران متفاوت است و با کشور ترکیه و روسیه مشابهت دارد. عدم وجود تفاوت ژنوتایپ غالب در گروههای مختلف می تواند بیانگر عدم تاثیر راه ابتلا و نوع ژنوتایپ باشد. آنالیز آماری ارتباط معنی داری بین همودیالیز و ژنوتایپ II که در همودیالیزها شایعترین ژنوتایپ بود نشان نداد. ژنوتایپ غالب در زنان (برخلاف مردان) II بود و آنالیز آماری این ارتباط را معنی دار نشان داد (P<0.003).

سابقه و هدف: ساب تایپ HBV و تقسیم بندی آنها، نشانگرهای اپیدمیولوژیکی ارزشمندی برای تعیین منبع شیوع عفونت محسوب می شوند که در شناسایی خط سیر عفونت و انتقال عمودی و افقی HBV مورد استفاده قرار می گیرند. مطالعه حاضر جهت تعیین ساب تایپ های هپاتیت B و نحوه انتشار آنها در گروه های پر خطر شهر تهران انجام شد.روش کار: سرمهای 161 بیمار HBsAg مثبت مراجعه کننده به بیمارستانهای تهران با استفاده از روش الیزای رقابتی Competition Inhibition ELISA مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: 98 نمونه (60.9%) دارای ساب تایپ ayw و 63 نمونه (39.1%) دارای ساب تایپ adw بودند. در بررسی ساب تایپ های HBV در گروههای در معرض خطر، %61.8 بیمار معتاد به مواد مخدر تزریقی و 57.9% بیمار با سابقه مصرف الکل دارای ساب تایپ adw به صورت غالب، بر خلاف سایر گروهها بودند و ارتباط معنی داری بین مصرف مواد مخدر تزریقی، الکل و ابتلا به نوع ساب تایپ هپاتیت B دیده شد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده الگوهای مستقل چرخش ویروسی در جوامع خاص، همراه با عوامل خطر موجود در آن ناحیه می باشد. از نظر اپیدمیولوژیکی و در شرایط ویژه به منظور تعیین و ریشه یابی منبع عفونت می توان از نحوه، پخش ساب تایپ ها استفاده نمود.

سابقه و هدف: دیس لیپیدمی یک عارضه شایع در بیماران HIV مثبت، بخصوص بیماران تحت درمان با داروهای انتی رتروویرال (HAART) می باشد. ما در این مطالعه شیوع دیس لیپیدمی و اختلالات متابولیک را در دو گروه بیماران HIV مثبت تحت درمان با HAART و گروهی که HAART دریافت نکردند (naïve) مقایسه نمودیم.روش کار: 40 بیمار HIV مثبت تحت درمان با HAART (شامل 6 زن و 34 مرد) با سن متوسط 40.7±10 سال و 15 بیمار HIV مثبت که درمانهای ضد رتروویرال دریافت نمی کردند naïve شامل 2 زن و 13 مرد با سن متوسط 38.40±8.3 سال وارد مطالعه شدند. این 55 بیمار از نظر سن، جنس، تعداد CD4 و مرحله بیماری با یکدیگر تطبیق (match) داده شده بودند. نمونه خون از بیماران گرفته شد و با استفاده از روش های انزیماتیک استاندارد سطح تری گلیسرید، کلسترول، LDL، HDL، لاکتات، قندخون ناشتا سنجیده شد. شمارش CD4 توسط فلوسیتومتری انجام گرفت. ضخامت چین های پوستی نیز توسط کالیپر (Lange skin fold; Cambridge Scientific Industries) در 2 ناحیه پشت بازو یا عضله سه سر (Triceps) و scapula اندازه گیری شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 و آزمونهای آماری t و Chi-square (یا تست دقیق فیشر) تجزیه و تحلیل شد و مرز معنی داری اختلافات روی P<0.05 قرار داده شد.یافته ها: متوسط سن کل بیماران  40.1±9.5سال و طیف آن بین حداقل 22 و حداکثر 59 سال بود. میانگین CD4 در کل بیماران 172.5±80.3cell/mm3 با طیف حداقل 34 تا حداکثر 329 بود. سطوح کلسترول توتال، تری گلیسرید، LDL، HDL، لاکتات و قندخون ناشتا به ترتیب در 24%، 37%، 3.7%، 44.4%، 29.6% و 11% بیماران HIV مثبت افزایش یافته بود ولی بر اساس گروه های درمانی اختلاف معنی داری در رابطه با متغیرهای فوق ملاحظه نگردید. بین 2 گروه از بابت میانگین کلسترول و LDL اختلاف معنی داری ملاحظه شد (P<0.05). ولی از نظر میانگین تری گلیسیرید، HDL، قند خون ناشتا و لاکتات بین دو گروه تحت درمان و گروه naïve اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: شیوع بالایی از دیس لیپیدمی در بیماران تحت درمان با HAART گزارش شد. به نظر می رسد شیوع و فاکتروهای مرتبط با اختلالات متابولیک در بیماران HIV مثبت ما مشابه با مطالعات اسیایی و غربی باشد.

سابقه و هدف: سرطان کبد یا Hepatocellular Carcinoma (HCC) یکی از شایع ترین سرطان های موجود در دنیا است. عفونت مزمن با ویروس هپاتیت HBV) B) یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده آن می باشد. در طی عفونت مزمن با HBV، واریانت هایی از ویروس ایجاد می شود که دارای موتاسیون های حذفی در ناحیه PreS2 می باشند. این واریانت ها ممکن است در بروز HCC نقش داشته باشند. هدف از این مطالعه تعیین وجود این موتانت ها در بیماران مبتلا به سرطان کبد در ایران می باشد.روش کار: DNA ویروس از سرم 10 بیمار مبتلا به HCC استخراج گردید. پس از تکثیر ناحیه PreS و تعیین توالی این ناحیه از ژنوم، وجود موتانت های PreS2 در این بیماران در مقایسه با Database مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: موتاسیون نقطه ای در سطح کدون آغازی PreS2 در دو مورد از نمونه ها مشاهده شد. در سه مورد از ایزوله ها، deletion به طول چند اسید آمینه در انتهای آمینی ناحیه PreS2 وجود داشت.نتیجه گیری: در موتانت های حذفی PreS2، اپی تپ های T cell و B cell موجود بر محصول ناحیه PreS2 حذف می شود. در نتیجه شرایطی فراهمی می شود که ویروس احتمالا بتواند از سیستم ایمنی فرار کند. این پروتئین های موتانت یافته PreS2 در شبکه رتیکولوم آندوپلاسمی (ER) تجمع یافته و استرس ER را سبب می شوند. به این ترتیب علاوه بر اینکه شرایط ناپایداری در ژنوم سلول ایجاد می شود از طرق غیر مستقیم تکثیر هپاتوسیت ها تحریک می شود. در نتیجه این امکان وجود دارد که سلول ها به سمت سرطانی شدن پیش روند.

سابقه و هدف: برای مراقبت از نوزادان بدحال در بخش مراقبت های ویژه، اغلب از کاتتریزاسیون عروق نافی استفاده می گردد. وجود کاتتر در عروق مرکزی، خطر عفونت های ناشی از آن را یادتر کرده و موجب افزایش عارضه و مرگ و میر می شود. هدف این مطالعه مقایسه دو درمان آمپی سیلین + جنتامایسین و آمپی سیلین + آمیکاسین بر بروز عفونت نوک کاتترهای عروق نافی می باشد.روش کار: این کارآزمایی بالینی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان کودکان امیرکلا (بابل) در سال 85-1383 انجام گردید. در گروه اول مدت 11 ماه به 50 نوزاد تحت مطالعه که کاتتر عروق نافی داشتند، آمپی سیلین + جنتامایسین و در گروه دوم به 54 نوزاد که به مدت 11 ماه کاتتر عروق نافی داشتند آمپی سیلین + آمیکاسین بصورت تجربی (Impiric) تجویز گردید. پس از خارج نمودن کاتتر عروق نافی نوک آن جهت انجام کشت ارسال می گردید. محیط کشت بی فاز یک (B.H.I Agar) ساخت موسسه تحقیقات صنعتی بیوتکنومدیکال کوشا فرآورگیتی (KFG) ایران بوده است. در پایان، نتیجه دو گروه از نظر کشت باکتری مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در بدو مطالعه از نظر وزن نوزادان و مدت بقا کاتتر در بین دو گروه اختلاف معنی داری نبود. ولی نتیجه کشت مثبت کاتتر در گروه جنتامایسین بیشتر از گروه آمیکاسین بوده و این اختلاف معنی دار بوده است. (16% در مقابل 1.9%، P<0.013) و شایع ترین ارگانیسم ها به ترتیب شامل انتروباکتر (2.9%)، استافیلوکوک کوآگولاز منفی (1.9%)، کلبسیلا (1.9%)، استافیلوکوک طلایی (1%) و اشرشیاکلی (1%) بوده است.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که استفاده تجربی آمیکاسین همراه با آمپی سیلین در کاهش عفونت ناشی از کاتتر عروق نافی موثرتر از جنتامایسین با آمپی سیلین می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت آنتی بیوتیک های رده کینولونی این مطالعه با هدف تعیین وضعیت موتاسیون بر روی کدون های 83 و 87 ژن gyrA در مقاومت دارویی به نالیدیکسیک اسید در E.coli های ایزوله شده از نمونه های ادرار بیمارستان انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه 79 نمونه مثبت E.coli اعم از حساس و غیر حساس که از نمونه های ادرار بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله (عج) جدا شده بود. مورد مطالعه قرار گرفتند. طی چهار مرحله واکنش PCR به بررسی موتاسیون های عامل مقاومت به نالیدیکسیک اسید در ناحیه شایع موتاسیون و بخصوص کدون های 83 و 87 از ژن gyrA در نمونه های کلینیکی پرداخته شد. در خاتمه تعیین ردیف ژنی در ناحیه مورد نظر انجام گردید.یافته ها: نتایج تعیین ردیف DNA موید عدم وجود موتاسیون در نمونه های حساس بود. ولی در نمونه های مقاوم پنج مورد موتاسیون در کدون های 85، 81، 107، 97، 87 مشاهده شد. یکی از موتاسیون ها (87) جز موتاسیون های اصلی مقاومت به نالیدیکسیک اسید می باشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، وجود حتی یک موتاسیون در کدون های 87 یا 83 موجب بروز مقاومت E.coli نسبت به نالیدکسیک اسید می شود.

سابقه و هدف: مقاومت باکتری های گرم منفی نسبت به آنتی بیوتیکها موجب افزایش میزان مرگ و میر در سراسر دنیا شده است. سالانه هزینه های زیادی صرف درمان این عفونت ها در سراسر دنیا از جمله ایران می شود. از باکتری گرم منفی که سویه مقاوم آن رو به افزایش است می توان از کلبسیلا پنومونیه نام برد. این باکتری عامل عفونت بیمارستانی است که از طریق دست کارکنان بیمارستان منتقل می شود. بنابراین شناخت الگوی مقاومت و حساسیت آن نسبت به آنتی بیوتیک های -b لاکتام Extended-Spectrum b-lactamase (ESBLs) در درمان و کنترل عفونت نقش به سزایی دارد. بدین لحاظ تعیین مقاومت کلبسیلا پنومونیه مولد نسبت به آنتی بیوتیک های بتا لاکتام موضوع این بررسی قرار گرفته است.روش کار: برای انجام این تحقیق 150 سویه کلبسیلا از نمونه های مختلف شامل ادرار، خلط، زخم و مایع مغزی نخاعی از 5 بیمارستان تهران ایزوله و جمع آوری شد. برای تعیین مقاومت نمونه ها تست آنتی بیوگرام با روش Disk diffusion صورت گرفت. سپس MIC سوش های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک سفتازیدیم به روش Microdilution تعیین شد. برای بررسی وجود ESBLs در سویه های ایزوله شده از روش Disk diffusion استفاده گردید.یافته ها: میزان مقاومت کلبسیلا پنومونیه به کربنی سیلین (94%)، پیپراسیلین (55%)، سفوتاکسیم (32%) و سفتازیدیم (31%) بود. هیچ سوش مقاوم به ایمی پنم دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای مقاومت به سفتازیدیم و میزان بالای تولید ESBLs باید در مصرف این آنتی بیوتیک دقت نمود.

سابقه و هدف: عفونت ادراری از بیماریهای شایع باکتریال دوران کودکی است که در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به نارسایی حاد کلیه گردد. جهت انتخاب روش درمانی مطلوب، اطلاع از الگوی مقاومتی آنتی بیوتیکها در سطح بومی و کشوری ضرورت پیدا می کند. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل مولد عفونت ادراری در منطقه انجام شد.روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی و مقطعی روی 160 بیمار بستری شده در بیمارستان کودکان امیرکلای بابل با تشخیص عفونت ادراری در طی سالهای 84-1381 انجام گرفت. در آنتی بیوگرام های مورد مطالعه، مقاومت نسبت به 8 نوع آنتی بیوتیک رایج و مورد استفاده در عفونت ادراری کودکان با روش دیسک مورد بررسی قرار گرفت. سپس یافته ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماری مربع کای تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از میان 160 بیمار، 73% دختر و 27% پسر بودند. شایع ترین عوامل ایجاد عفونت به ترتیب شامل اشرشیاکلی (70%)، انتروباکتر (11.9%)، سودومونا (6.3%)، استافیلوکوک (5.6%) و پروتئوس (3.1%) بود. میزان مقاومت کلی بدون در نظر گرفتن سویه های مختلف باکتری به آمپی سیلین (%93.1)، کوتریموکسازول (68.1%)، سفالکسین (63.8%)، آمیکاسین (9.4%) بود. Ecoli بعنوان شایع ترین عامل ایجاد عفونت بود و سویه های جدا شده بیشترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین و کمترین مقاومت را نسبت به Amikacin در هر دو جنس داشتند.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما، شایع ترین عامل مولد عفونت ادراری اشرشیاکلی بوده و سویه ها بیشترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین و کمترین مقاومت را نسبت به آمیکاسین نشان دادند.