محدوده مورد مطالعه در برگیرنده قسمتی از بخش میانی شهر تهران است و مساحت آن حدود 57 کیلومترمربع می باشد. واحدهای آبرفتی A،Bn ،C و بخشی از آبرفت های جوان D؛ همگی مربوط به پلیوکواترنری تا عهد حاضر می باشند و در محدوده مذکور گسترش دارند. هم چنین اکثر این توالی آبرفتی توسط مناطق شهری پوشیده شده است. در این پژوهش، بررسی سازوکار گسل ها با روند شمال باختری - جنوب خاوری در بخش کوهپایه ای شهر تهران به کمک عوارض به جامانده مورد بحث قرار گرفت؛ که این کار از طریق بررسی بر روی عکس های هوایی 1:10,000 و 1:50,000 و نقشه های توپوگرافی 1:2000 میسر شد. در این مطالعات چگونگی تاثیر گسل بر روی پشته ها و آبراهه ها و اندازه گیری زاویه خش لغز، با تایین جابه جایی شاقولی و افقی بر روی پشته ها و آبراهه ها، و ترسیم بلوک دیاگرام و تایین سازوکار گسل ها بررسی شد که با توجه به این موارد، گسل های با روند شمال باختری - جنوب خاوری با توجه به زاویه خش لغز نزدیک به افق دارای سازوکار امتداد لغز راستگرد با مولفه فشاری می باشند که این خود نشان دهنده تاثیر تنش کنونی است.