مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1394 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: زخم های پوستی و زخم پای دیابتی موضوعی مهم در علم پزشکی است. بیماری دیابت یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک غدد درون ریز است. تمشک با نام علمی Rubus fruticosus دارای اثرات ضدالتهابی، ضدعفونی کنندگی و خواص آنتی اکسیدانی است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات التیام بخش عصاره تمشک در فرایند ترمیم و سرعت بسته شدن زخم های پوستی در موش های سالم و دیابتی می باشد.روش ها: برای انجام این تحقیق، از 48 سر رت نر بالغ استفاده شد. رت ها به چهار گروه دوازده تایی تحت عنوان گروه کنترل (بدون دیابتی شدن و تیمار)، شم (دیابتی و تیمار با اوسرین)، تجربی 1 (دیابتی و بدون تیمار)، تجربی 2 (دیابتی و تیمار با عصاره تمشک) تقسیم شدند. سه گروه از رت ها با استفاده از استرپتوزوسین 55 mg/kg دیابتی شدند. در همه گروه ها زخمی به طول 3 سانتی متر بر روی پوست ناحیه پشتی حیوانات ایجاد شد. گروه تجربی 2 با پماد عصاره تمشک و گروه تجربی 1 با اوسرین روزی دو بار تحت درمان موضعی قرار گرفتند. روند ترمیم زخم به صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی در روزهای 21، 14، 7، 5، 3 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: گروه های شم و تجربی 1 نسبت به گروه کنترل ترمیم دیرتری داشته اند و التیام زخم در گروه تجربی 2 که با پماد عصاره تمشک تیمار شد نسبت به گروه کنترل از سرعت بیشتری برخوردار بوده و به طور معنی داری مساحت سطح زخم نسبت به سایر گروه ها کاهش یافته است (P£0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد استعمال موضعی عصاره تمشک موجب تسریع بهبودی زخم در رت های دیابتی می شود و مواد موجود در تمشک موجب تحریک ساخت کلاژن، انقباض سریع تر زخم و رگ زایی می شود.

مقدمه: نوروپاتی دیابت از عوارض شایع بیماری دیابت است. از سوی دیگر گلیکوژن سنتازکیناز 3 بتا، کلید تنظیمی است که خروجی بسیاری از مسیرهای پیام رسانی را تعیین می کند و مهار آن در افزایش بقای نورونی موثر گزارش شده است. لذا پژوهش حاضر به بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن GSK-3b در بخش حسی نخاع رت های نر ویستار با نوروپاتی دیابت می پردازد.روش ها: بدین منظور 16 سر رت نر ویستار به طور تصادفی به 4 گروه سالم کنترل، سالم تمرین، نوروپاتی کنترل و نوروپاتی تمرین تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزوسین (45 میلی گرم/ کیلوگرم) انجام شد. 2 هفته بعد از تزریق استرپتوزوسین، با اثبات نوروپاتی دیابت توسط آزمون های آلودینای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی، برنامه تمرین استقامتی تداومی با شدت Vo2max %55-50 به مدت 6 هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها تشریح و نورون های حسی L4-L6 بافت نخاع استخراج گردید. بررسی بیان ژن نیز با روش Real Time-PCR صورت گرفت.یافته ها: در مقایسه با گروه نوروپاتی کنترل، نوروپاتی تمرین کاهش بیان GSK-3b را تجربه می کند (P=0.016)؛ از سوی دیگر اختلاف معنی داری بین گروه های سالم کنترل و نوروپاتی کنترل دیده شد (P=0.0001) به طوری که بیان ژن در گروه نوروپاتی کنترل افزایش نشان داد؛ اما اختلاف گروه کنترل سالم و نوروپاتی تمرینی معنی دار نبود.نتیجه گیری: یکی از عوامل احتمالی درگیر در گسترش آسیب نورون های حسی نوروپاتی دیابت، تنظیم افزایشی mRNAGSK-3b بوده و ورزش می تواند آن را تعدیل و به سطوح نرمال نزدیک نماید. بنابراین، پیشنهاد می شود GSK-3b به عنوان یک هدف درمانی و غیردارویی بدیع در بیماری دیابت مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: دیابت نوع دو بیماری مزمنی است که عوارض بسیار زیادی از جمله آترواسکلروز را به دنبال دارد. خانواده ماتریکس متالوپروتئینازها (MMPs)، نقش مهمی در آترواسکلروز و بازسازی دیواره عروقی بازی می کنند. هدف از این مطالعه تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی به همراه مصرف دانه خرفه بر سطوح MMP-1،MMP-3  و MIP-1a می باشد.روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی تعداد 28 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع دو در دامنه سنی 44-65 سال انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه (تمرین، مکمل، تمرین- مکمل و کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته (هر هفته سه جلسه یک ساعته) و با شدت 50-70 درصد حداکثر ضربان قلب انجام گرفت. گروه های دریافت کننده مکمل روزانه مقدار 7.5 گرم دانه خرفه دریافت کردند. خون گیری طی شرایط 12 ساعت ناشتایی قبل و بعد از هشت هفته انجام گرفت. داده ها با استفاده از آنوای دوراهه با اندازه گیری مکرر آنالیز شدند. سطح معنی داری (P=0.05) در نظر گرفته شد.یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی یا مصرف دانه خرفه منجر به کاهش معنی دار سطوح MMP-1، MMP-3 و MIP-1a در مقایسه با پیش آزمون شد. اما، اثربخشی تعامل تمرین و مکمل بر شاخص های فوق به مراتب بهتر بوده است. میزان MMP-1 بین گروه مکمل، تمرین و تمرین- مکمل با گروه کنترل (P=0.000) و بین گروه مکمل و تمرین با تمرین- مکمل (به ترتیب P=0.018 و (P=0.039 از تفاوت معنی دار برخوردار می باشد. میزان MMP-3 بین گروه مکمل با گروه تمرین- مکمل (P=0.007) و با گروه کنترل (P=0.011)، گروه تمرین با گروه تمرین- مکمل(P=0.026)  و با گروه کنترل(P=0.04)  از تفاوت معنی داری برخوردار می باشد. میزان MIP-1a فقط بین گروه تمرین- مکمل با گروه کنترل (P=0.001) از تفاوت معنی داری برخوردار می باشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد هر دو مداخله تمرین و مکمل خرفه ممکن است به واسطه اثرات آنتی اکسیدانتی و ضدالتهابی خود از استرس اکسایشی ناشی از دیابت حمایت نمایند و ترکیب این دو شیوه درمانی با اثرات هم افزایی همراه بود.

مقدمه: با توجه به شیوع دیابت و افزایش روزافزون مبتلایان، اهمیت استفاده از بیومارکرهایی مانند HbA1c که در پیگیری درمان بیماران نقش مهمی ایفا می کنند، افزایش می یابد. ولی اجرای آزمایش ها با روش های منطبق با روش های مرجع، می تواند هزینه قابل توجهی به آزمایشگاه های بالینی تحمیل نماید. لذا بررسی هزینه اثربخشی روش های مختلف سنجش HbA1c می تواند به یافتن راهکارهایی برای بهبود سنجش این پارامتر کمک کند.روش ها: این مطالعه ارزیابی اقتصادی (که از نوع تحلیل هزینه اثربخشی می باشد) با استفاده از محاسبه هزینه تمام شده سیستم های اندازه گیری HbA1c، تعداد افراد صحیح تشخیص داده یا دقت فناوری (True Score, TS) نسبت هزینه اثربخشی افزایشی (Incremental cost-effectiveness ratios –ICER) و نیز تحلیل حساسیت در 3 سطح غلظتی %6.5، 7% و HbA1c %8 انجام پذیرفته است. در این مطالعه پنج سیستم/ کیت مختلف اندازه گیری HbA1C (Pars Azmoon، NycoCard، DS5، Biosystems، CERA STAT 2000)، با در نظر گرفتن دستگاه TOSOH G8 (TOSOH Corporation) بعنوان دستگاه مرجع، مورد بررسی قرار گرفته اند.یافته ها: بررسی نتایج هزینه و دقت فناوری سیستم های مختلف در مقابل روش مرجع نشان می دهد که هیچ یک نمی توانند بعنوان جایگزین مناسبی برای روش مرجع عمل نمایند. بین موارد بررسی شده سیستم DS5 و کیت Pars Azmoon گزینه های بهتری بوده اند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله بنظر می رسد می توان با تشکیل شبکه آزمایشگاه های ارجاعی برای آزمایش HbA1c، با بالا بردن تعداد آزمایش های هر روز، میزان هزینه دستگاه های با کیفیت بالاتر را کاهش داد و یا تعرفه مناسبی برای این آزمایش از مراجع ذی صلاح درخواست نمود تا استفاده از سیستم های معتبر جهانی در همه آزمایشگاه ها امکان پذیر گردد.

مقدمه: دیابت به دلیل عوارض متعددی که بر جای می گذارد امروزه به عنوان یک معضل بهداشتی مطرح می باشد که بوسیله ایجاد تغییرات در رژیم غذایی می توان از این عوارض پیشگیری یا آن ها را به تاخیر انداخت که این امر خود مستلزم شناسایی باورهای بیماران دیابتی و ایجاد تغییرات رفتاری می باشد. هدف از این مطالعه کاربرد نظریه رفتار برنامه ریزی شده به همراه سازه خطر درک شده عوارض دیابت جهت شناسایی باورهای مرتبط و قابل تغییر جهت زمینه سازی برای این تغییرات رفتاری می باشد.روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر بوسیله پرسشنامه خود ایفا بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده به همراه سازه خطر درک شده عوارض دیابت در کلینیک دیابت شهرستان سمیرم اجرا شده است. شرکت کنندگان این مطالعه 154 بیمار دیابتی بدون عوارض دیابت بودند. نگرش، هنجار ذهنی، کنترل رفتاری، خطر ابتلا به عوارض دیابت، قصد رعایت رژیم غذایی سالم و سبک تغذیه ای افراد متغیرهایی بودند که مورد اندازه گیری قرار گرفتند. از مدلسازی معادلات ساختاری جهت تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که نظریه رفتار برنامه ریزی شده به همراه سازه خطر درک شده عوارض دیابت از برازش کافی با داده های مطالعه برخوردار بوده است. سازه های کنترل رفتاری درک شده، هنجار ذهنی، خطر درک شده عوارض دیابت دارای ارتباط معناداری با قصد رعایت رژیم غذایی سالم بوده اند. همچنین قصد رفتاری نیز ارتباط معنادار آماری با رفتار تغذیه ای داشته است. نگرش تنها سازه ای بود که با قصد رفتاری ارتباط معناداری نداشته است.نتیجه گیری: نظریه رفتار برنامه ریزی شده به همراه سازه خطر درک شده عوارض دیابت چارچوبی مفید برای تبیین قصد و پیرو آن رفتار رعایت رژیم غذایی سالم می باشد و می تواند جهت ترغیب بیماران دیابتی به رعایت رژیم غذایی سالم مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: گیرنده رفتگر کلاس B نوع I(SRB-I) به عنوان گیرنده لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) نقش کلیدی در انتقال معکوس کلسترول بر عهده دارد. هدف مطالعه کنونی بررسی ارتباط پلی مورفیسم اگزون 1 ژن SR-BI(G®A) با غلظت چربی های سرمی در افراد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) می باشد.روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 774 فرد بالغ با محدوده سنی 20 تا 70 سال (322 مرد و 452 زن) که به صورت تصادفی از میان جمعیت TLGS انتخاب شده بودند، انجام شد. اطلاعات تن سنجی و بیوشیمیایی برای هر یک از افراد شرکت کننده اندازه گیری شد و سپس طول قطعه چند شکلی انتخاب شده از ژن SR-BI تحت اثر آنزیم محدود کننده Alu مشخص گردید.یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، فراوانی اللی برای چند شکلی SR-BI در جمعیت تهرانی برابر (0.159A=، G=0.841) بود و فراوانی الل ها از تعادل هاردی- واینبرگ تبعیت می کرد. نتایج این مطالعه نشان داد که در حضور الل A، پس از تعدیل اثر سن، سطح HDL-C و HDL3 کاهش می یابد (به ترتیبP=0.046  و P=0.041).نتیجه گیری: بروز اختلال در میزان چربی های سرمی ناشی از میانکنش عوامل محیطی و ژنتیکی است بنابراین علی رغم وجود ارتباط میان ژن SR-BI و این اختلالات، پلی مورفیسم اگزون 1 ژن SR-BI نمی تواند به تنهایی موجب بروز اختلال در میزان HDL-C شود ولی ممکن است در آینده، این تغییر ژنتیکی به عنوان یکی از مارکرهای مولکولی برای تشخیص مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیرات مکمل یاری کلسیم و ویتامین D بر وضعیت متابولیک زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری (GDM) طراحی شده است.روش ها: این مداخله به صورت تصادفی سازی شده و کنترل شده با پلاسبو در کلینیک های بارداری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شده است. شرکت کنندگان شامل 56 خانم مبتلا به GDM در هفته 28-24 بارداری (محدوده سنی 18 تا 40 سال) بودند. افراد به طور تصادفی به دو گروه تخصیص داده شدند. به افراد گروه کلسیم به علاوه ویتامین D (28 نفر) 1000 میلی گرم کلسیم در روز و یک قرص ویتامین 50000 IU D دوبار در طول مطالعه (یک بار در ابتدای مطالعه و یک بار در روز 21 مداخله) داده شد و افراد در گروه دارونما (28 نفر) دو عدد دارونما در زمان های ذکرشده دریافت کردند. نمونه های خون به صورت ناشتا و در ابتدا و هفته 6 مداخله گرفته شد.یافته ها: 51 نفر (گروه دارونما 26 نفر، گروه مداخله 25 نفر) در مطالعه شرکت نمودند. آنالیز بر اساس یک رویکرد intention-to-treat (به قصد درمان) بود و همه 56 خانم مبتلا به GDM (28 نفر در هر گروه) در آنالیز نهایی وارد شدند. در مقایسه با گروه دارونما کاهش معنی داری در گلوکز ناشتای پلاسما (-0.89±0.69 mmol/L در مقابل +0.26±0.92 mmol/L، (P<0.001، سطح انسولین سرمی (-13.55±32.25 pmol/L در مقابل +9.17±380.5 pmol/L، P=0.02) و  HOMA-IR(-0.91±1.18 در مقابل +0.63±2.01، P=0.001) و افزایش معنی داری در  QUICKI(+0.02±0.03 در مقابل -0.002±0.02، P=0.003) مشاهده شد. به علاوه، بعد از مداخله کاهش معنی داری در گروه مداخله در سطح سرمی LDL کلسترول و نسبت کلسترول تام به HDL کلسترول و افزایش معنی داری در سطوح HDL کلسترول در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد. همچنین مکمل یاری با کلسیم به علاوه ویتامین D سطح GSH را افزایش (+51.14±131.64 mmol/L در مقابل -47.27±203.63 mmol/L، P=0.03) و سطح MDA را در مقایسه با گروه دارونما کاهش داد (+0.06±0.66 mmol/L در مقابل +0.93±2 mmol/L، P=0.02).نتیجه گیری: مکمل یاری با کلسیم به علاوه ویتامین D در زنان مبتلا به GDM اثرات مفیدی بر پروفایل متابولیکی آن ها داشت.