مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1382 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

مقدمه: بیماری سلیاک و دیابت نوع 1 از نظر نشانگرهای HLA و جایگاه های کروموزومی یکسان با یکدیگر مربوط هستند که ممکن است علت وقوع این دو اختلال با یکدیگر در عده زیادی از زیر گروه های جمعیتی شبیه باشد. این مطالعه برای بررسی شیوع مثبت بودن پادتن ضد گلیادین (یک نشانگر در بیماری سلیاک) در بیماران دیابتی شهر تهران و تعیین اینکه آیا یافته های گزارش شده در مورد افزایش آنتی گلیادین مثبت در بیماران دیابتی در مطالعه ما نیز تکرار می شود یا خیر، طراحی گردید.روشها: در این مطالعه 182 نفر ( 52نفر با دیابت نوع 1 و 130 نفر با دیابت نوع 2) شرکت کردند که 110 نفر آنها زن بودند. محدوده سنی بیماران در گروه دیابت نوع 1 3-29.5 سال و در گروه دیابت نوع 2 42-65 سال بود. از هر بیمار یک نمونه خون تهیه و با روش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم از نظر IgG ضد گلیادین بررسی شد. لازم به ذکر است تمام بیماران در زمان نمونه گیری فاقد علایم گوارشی بودند.یافته ها: در یک بیمار با دیابت نوع 1 (9/1%) و دو بیمار با دیابت نوع IgG (%1.5) 2 ضد گلیادین مثبت بود. شیوع مثبت بودن پادتن گلیادین در افراد سالم دهنده خون در شهر تهران 064/0% است.نتیجه گیری: شیوع آنتی پادتن گلیادین در بیماران دیابتی نوع 1 و 2 به ترتیب 30 و 24 برابر بیشتر از جمعیت عادی در شهر تهران است این با گزارش سایر مناطق در مورد شیوع بیماری سلیاک در بیماران دیابتی سازگار و متناسب است. به علت حساسیت و ویژگی نسبتا کم (هر دو حدود 80%) آنتی بادی ضد گلیادین، از آن کمتر استفاده می شود (نسبت به ایده آل) اما سنجش با ایمونوفلورسانس غیر مستقیم یک روش سریع و ارزان قیمت است و برای برنامه های غربالگری زیر گروه های جمعیتی مناسب می باشد و می توان آن را برای همه بیماران دیابتی در معرض خطر توصیه نمود.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز در کودکان و نوجوانان محسوب می شود. شیوع بیماریهای خود ایمنی تیرویید در کودکان و نوجوانان دیابتی بیشتر از جمعیت معمولی است و گواتر قابل لمس در 10 تا 20% و هیپوتیروییدی واضح در 1 تا 5% بیماران دیابتی گزارش شده است.روشها: در این مطالعه پادتن های تیرویید تیروپراکسیداز (Tpo - ab) و تیروگلوبولین (Tg - ab) و غلظت سرمی تیروتروپین (TSH) در 48 کودک و نوجوان دیابتی اندازه گیری و با یک گروه شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. علاوه بر اطلاعات عمومی، معاینه اختصاصی از نظر وجود گواتر و نمودهای بالینی بیماریهای خود ایمنی دیگر انجام می گرفت.یافته ها: از تعداد 48 بیمار دیابتی، 12 بیمار اختلال خود ایمنی تیرویید داشتند در 10 بیمار Tg-ab در 9 بیماره Tpo-ab و در 7 بیمار نیز هر دو آزمون مثبت بود. شیوع کلی پادتن های تیروییدی در بیماران دیابتی 25% بود ولی در هیچکدام از افراد گروه شاهد این پادتن ها وجود نداشتند (p=0.006). از 12 بیمار با اختلال خود ایمنی تیرویید سه بیمار هیپوتیروییدی داشتند و در گروه شاهد هیچ مورد هیپوتیروییدی مشاهده نشد (p=0.013).نتیجه گیری: شیوع اختلال خود ایمنی تیرویید در افراد دیابتی ارتباط واضحی با جنس، سن شروع دیابت، طول مدت دیابت و وضع کنترل قند خودن نداشت. در نهایت میزان بروز هیپوتیروییدی و اختلال خود ایمنی تیرویید در کودکان و نوجوانان در این مطالعه 25% و مشابه نتایج سایر مطالعات انجام شده بود و ما ارزیابی سالانه بیماران دیابتی از این لحاظ را توصیه می کنیم.

مقدمه: گزارش های متناقضی در باره اثر دیابت نوع 2 و شیوه زندگی افراد دیابتی بر میزان تراکم معدنی استخوان و پوکی استخوان وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین دیابت نوع 2 و تراکم استخوان و آثار شیوه زندگی در این ارتباط در خانم ها در دوران قبل و بعد از یائسگی می باشد.روشها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 20 نفر دیابتی و 57 نفر غیر دیابتی در دوران قبل از یائسگی و 126 نفر دیابتی و 315 نفر غیر دیابتی در دوران یائسگی انجام شد. افراد مورد مطالعه خانمهای مراجعه کننده به بخش سنجش تراکم استخوان مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. سنجش تراکم استخوان در مناطق ستون مهره ها ( مهره های دوم تا چهارم کمری) و لگن (سر استخوان ران) با روش DXA انجام شد معیارهای خروج از مطالعه ابتلا به اختلالات هورمونی و غدد درون ریز، روماتولوژی یا بیماری مزمن در هر دو گروه بود. افراد دیابتی و غیر دیابتی از لحاظ سن و شاخص توده بدن BMI در هر دو گروه قبل و بعد از یائسگی همسان شدند.یافته ها: در مجموع 146 نفر مبتلا به دیابت و 372 نفر غیر دیابتی بین سنین 40 تا 81 سال بررسی شدند. در دوران قبل از یائسگی تراکم معدنی استخوان در دو گروه دیابتی و غیر دیابتی اختلاف معنی داری نداشت. در دوران بعد از یائسگی تراکم معدنی استخوان در ستون مهره های کمری در گروه دیابتی بالاتر از گروه غیر دیابتی بود. تراکم معدنی استخوان در همه گروه ها با افزایش سن کاهش می یافت و با شاخص توده بدن ارتباط داشت. پس از تطبیق سن و شاخص توده بدن اثر شیوه زندگی بر تراکم معدنی استخوان ارزیابی شد. شاغل بودن در دوران بعد از یائسگی اثر مثبتی بر میزان تراکم معدنی استخوان داشته است. مصرف لبنیات با افزایش تراکم معدنی استخوان در افراد دیابتی همراه بوده است. مصرف سیگار ارتباط معنی داری با تراکم استخوان نشان نداد.نتیجه گیری: به نظر نمی رسد که پوکی استخوان و کاهش تراکم استخوان از مشکلات دیابت نوع 2 باشد. در خانم های دیابتی در سنین یائسگی مصرف لبنیات و فعالیت بدنی برای پیشگیری از پوکی استخوان توصیه می شود.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز در انسان است. عدم کنترل دیابت به موازات پیشرفت آن به عوارضی از قبیل رتینوپاتی ونفروپاتی منجر می شود. در حال حاضر برای کنترل طولانی مدت دیابت از اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) استفاده می گردد اما به علت عدم دسترسی به یک روش استاندارد همگانی برای آن، یافته های جدید فاکتور رشد شبه انسولین 1-(IGF-I)  را به عنوان شاخص احتمالی کنترل دیابت مطرح نموده اند. در این مطالعه ارتباط بین میزان غلظت های سرمی تام IGF-I و HbA1c بررسی می گردد.روشها: این مطالعه مورد - شاهدی مقطعی بر روی 26 بیمار دیابتی نوع 1 (15 مرد 11 زن با میانگین سنی 1/9 ± 7/23 سال) تازه تشخیص داده شده که فاقد عوارض پیشرفته این بیماری بودند انجام شده. گروه شاهد شامل 26 فرد سالم (9 مرد و 17 زن با میانگین سنی 4/4 ±1/24 سال) بود. میزان گلوکز ناشتایی پلاسما (FPG) با استفاده از روش آنزیمی (گلوکز اکسیداز) و HbA1c به روش کالریمتری اندازه گیری شدند. IGF -I و پروتیین شماره 3 متصل شونده به آن (IGFBP-3) به طریق ایمونواسی اندازه گیری شدند. معنی دار بودن آماری برای سطح P<0.05 دو دنباله در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین غلظت IGF-I در گروه بیماران به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (P<0.05). بین میانگین سطوح IGF-I و HbA1c همبستگی معکوس معنی داری ملاحظه گردید(P<0.05) .نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه نتیجه گرفته شد هنگامی که دیابت به خوبی کنترل نباشد، غلظت سرمی IGF - I کاهش می یابد. از طرف دیگر غلظت سرمی تام IGF -I با HbA1c همبستگی داشت لذا شاید بتوان از میزان IGF-I به طور غیر مستقیم به عنوان نشانگر میزان کنترل قند خون در دیابت استفاده نمود.

مقدمه: دیابت شایع ترین علت نارسایی کلیه، نابینایی و آمپوتاسیون غیر تروماتیک است. طبق توصیه (Diabetes Association American) ADA، پیشگیری از عوارض بیماری با انجام پایش سطح قند خون بیماران امکان پذیر است. روشها: نوار سنجش قند خون بتاچک (Betachek) ساخت کشور استرالیا که نیازی به دستگاههای الکترونیک گلوکومتر ندارد، قادر است طیف و محدوده ای از مقادیر قند خون را به بیمار نشان دهد. در این مطالعه در 100 بیمار دیابتی با سنین مختلف که به طور داوطلبانه از درمانگاه دیابت بیمارستان دکتر شریعتی انتخاب شدند، نمونه های خون مویرگی و وریدی با این نوار مورد آزمایش قرار گرفت و سپس با روش آنزیماتیک (روش استاندارد کیت آزمایشگاهی) مقایسه گردید.یافته ها: اختلاف میانگین قند خون مویرگی و وریدی با روش استاندارد به ترتیب (P<0.0001) 21/85 mg/dl و (P<0.002) 17.09 mg/dl بود که به میزان 13/11% در خون مویرگی و 8.7% در خون وریدی بیشتر از روش استاندارد بود. در این مطالعه براساس همخوانی پیرسون مقادیر همخوانی در خون وریدی بیشتر از خون مویرگی بود (840/0 در مقایسه با 0.824) و با روش استاندارد به طور معنی دار همخوانی داشت(P<0.0001) .نتیجه گیری: براساس این نتایج، با توجه به وجود همخوانی قابل قبول نوارهای سنجش قند خون بتاچک با روش استاندارد آزمایشگاهی، استفاده از این نوارها برای پایش سطح قند خون خانگی قابل قبول به نظر می رسد.

مقدمه: با توجه به حضور مجموعه ای از عوامل مختلف مستعد کننده، افزایش شیوع عفونت هلیلوباکترپیلوری در بیماران دیابتی محتمل به نظر می رسد. این مطالعه، با هدف بررسی شیوع عفونت فوق در کودکان دیابتی و مقایسه آن با گروه شاهد به انجام رسیده است. روشها: در یک مطالعه مقطعی، تعداد 75 بیمار دیابتی 2-18 ساله و به همین تعداد کودک غیردیابتی به عنوان گروه شاهد انتخاب و هر دو گروه از نظر سن، جنس و وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی همسان گردیدند. سپس در تمامی افراد مورد مطالعه، IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری اندازه گیری و فراوانی نسبی عفونت هلیکوباکترپیلوری بر مبنای آزمون مذکور، مشخص گردید. در بیماران دیابتی با علائم گوارشی و سرولوژی مثبت، آندوسکوپی به منظور تایید نهایی تشخیص و مشخص نمودن موارد نیازمند درمان انجام شد.یافته ها: شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران دیابتی، 7/22% و در گروه شاهد 3/17% بود که اختلاف موجود، از نظر آماری معنی دار نبود. از نظر متغیرهای زمینه ای مانند سن، جنس، سن شروع دیابت، تعداد ویزیت طی شش ماهه اخیر، HbA1c و نیاز به انسولین روزانه، تفاوت معنی داری بین بیماران دیابتی آلوده به هلیلوباکتر پیلوری و افراد غیر آلوده، وجود نداشت. علایم گوارشی در کودکان دیابتی شایع تر از گروه شاهد بود ولی شیوع این علائم در دو گروه دیابتی آلوده و غیر آلوده، تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: چنین به نظر می رسد که ابتلا به دیابت باعث افزایش شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کودکان دیابتی نشده است. با این حال، برای تعیین اثر درمان اختلال یاد شده در بهبود کنترل قند خود کودکان دیابتی نوع 1، انجام مطالعات بیشتر ضرورت دارد.

مقدمه: بیش از 5/1 میلیون نفر در ایران مبتلا به دیابت هستند. نوروپاتی یکی از شایعترین عوارض دیابت است که باعث کاهش کیفیت زندگی بیماران دیابتی می گردد و در نهایت ممکن است به زخم و آمپوتاسیون پا منجر شود. هدف این مطالعه بررسی عوامل موثر در پیدایش و پیشرفت نوروپاتی دیابتی می باشد.روشها: در این مطالعه مورد - شاهدی که در بیمارستان شریعتی انجام شد، 110 بیمار دیابتی شرکت داشتند. برای انتخاب گروه مورد و شاهد از سیستم امتیازدهی میشیگان استفاده شد. معیار تشخیص قطعی نوروپاتی EMG-NCV بود. سپس متغیرهای مختلف شامل غلظت لیپیدهای خونی، فشارخون، مصرف سیگار، روش کنترل دیابت و کیفیت آن بین دو گروه مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه رابطه آماری معنی داری بین سن، (کیفیت) کنترل دیابت و مدت بیماری با نوروپاتی به دست آمد 0.005) و 0.04 و P:0.04) همچنین بین عوامل خطرزای آترواسکلروز (پرفشاری خون، هیپرلیپیدمی و مصرف سیگار) با نوروپاتی دیابتی ارتباطی وجود نداشت.نتیجه گیری: هیپرگلیسمی تنها عامل خطرزای قابل کنترل برای نوروپاتی دیابتی است. کنترل قند خود میزان بروز و سرعت پیشرفت نوروپاتی دیابتی را کاش می دهد و کیفیت زندگی بیماران دیابتی را بهبود می بخشد. به همین علت باید بیماران مسن، بیماران مرد و بیمارن با کنترل بد دیابت از نظر معاینه پاها و دریافت آموزش های عملی مورد توجه ویژه قرار گیرند.

مقدمه: دیابت یکی از مهمترین و شایعترین بیماریهای متابولیک در جهان است. شیوع دیابت در ایران 5/4-6% و در جمعیت بالای 30 سال مناطق شهری یزد 2/14% گزارش شده است. میکروآلبومینوری از مدتها قبل از بروز سندرم بالینی نفروپاتی دیابتی به وقوع می پیوندد که با تشخیص زود هنگام آن می توان با کنترل بهتر قند خون و به کار بردن داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین و کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری کرد. با توجه به شیوع بالای دیابت در یزد و اهمیت درمان زود هنگام میکروآلبومینوری، بر آن شدیم تا ارتباط میکروآلبومینوری را با طول مدت ابتلا به دیابت، سن، شاخص توده بدن، تری گلیسرید و کلسترول سرم و فشار خون بررسی کنیم.روشها: مطالعه از نوع توصیفی ـ تحلیلی است که به روش مقطعی بر روی 288 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در فاصله سالهای 1382-1381 انجام شده است. بیماران به روش نمونه گیری متوالی انتخاب شدند. برای بیماران آزمایش میکروآلبومینوری انجام شد.یافته ها: در این مطالعه شیوع میکروآلبومینوری 14.2% به دست آمد و مشخص شد که بین میکروآلبومینوری و فشار خون دیاستولی (P=0.003) و طول مدت ابتلا به دیابت (P=0.001) ارتباط مستقیم وجود دارد ولی میکروآلبومینوری با تری گلیسرید و کلسترول سرم، سن و شاخص توده بدن ارتباط معنی داری ندارد.نتیجه گیری: با توجه به نسبت بالای میکروآلبومینوری، پیشنهاد می شود آزمون غربالگری میکروآلبومینوری برای تمام بیمارن دیابتی به ویژه افراد با پرفشاری خون و مدت ابتلای طولانی به دیابت انجام شود تا با درمان مناسب آن و با کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری گردد.

مقدمه: نوروپاتی از جمله عوارض شایع بیماری دیابت است. الکترونوروگرافی و معاینه بالینی ارزش بسیاری در تشخیص زودرس و نهایتا جلوگیری از عوارض ناتوان کننده آن دارد.روش ها: 103 بیمار دیابتی با میانگین سنی 14±6/52 سال به روش تصادفی از مراجعان به درمانگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. 4/29% بیماران مبتلا به نوع 1 و 6/70% به نوع 2 دیابت بودند. در تمام بیماران شرح حال، معاینه عصبی و الکترونوروگرافی شامل اندازه گیری سرعت هدایت عصبی و ارتفاع موج و زمان تاخیر دورین (distal) در سه عصب حسی و حرکتی و رفلکس H (هوفمان) بررسی شد.یافته ها: 4/79% بیماران دارای حداقل یک یافته بالینی و الکترونوروگرافی غیر طبیعی بودند. شیوع نوروپاتی با مدت بیماری رابطه مستقیم داشت (P<0.05). شایع ترین شکایت بیماران احساس مورمور و خواب رفتگی اندام ها (72/0) و سوزش پاها (36%) بود. شایع ترین یافته معاینه کاهش رفلکس مچ پا (92%) و کاهش حس ارتعاش در پاها (76%) بود. غیر طبیعی بودن رفلکس  (%92.5) Hو کاهش ارتفاع موج حسی عصب پرونئال سطحی ( (%79 شایع ترین یافته ها در الکترونوروگرافی بودند. بین یافته های بالینی و یافته های الکترونورگرافی ارتباط معنی داری وجود داشت.نیتجه گیری: نوروپاتی در بیماران دیابتی ما شیوع بیش از حد معمول دارد. با توجه به همخوانی معاینات بالینی با نتایج الکترونوروگرافی، توجه بیشتر پزشکان به معاینه بالینی و شکایات بیماران دیابتی توصیه می شود.

مقدمه: وجود اختلال در متابولیسم کربوهیدرات در بیماران مبتلا به سیروز کبدی کاملا شایع است . این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع دیابت قندی و اختلال تحمل گلوکز در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی و همچنین تعیین عوامل احتمالی مرتبط با بروز دیابت در این بیماران انجام شد.روشها: در فاصله زمانی مهر 1381 تا فروردین  1382کلیه بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی که به "مرکز هپاتیت تهران" مراجعه داشتند و شرایط خروج را نداشتند (185 بیمار) برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. غلظت گلوکز ناشتای سرم و غلظت گلوکز سرم دو ساعت بعد از مصرف 75 گرم گلوکز برای تمام بیماران اندازه گیری شد. تشخیص دیابت قندی و اختلال تحمل گلوکز براساس آخرین معیارهای اعلام شده توسط انجمن دیابت آمریکا (ADA) بود.یافته ها: بیماران شامل 42 حامل غیر فعال هپاتیتB ، 102بیمارمبتلا به هپاتیت مزمن B یا C و 41 بیمار سیروزی بودند. میانگین سنی 0/12±8/43 سال در محدوده 22 تا 84 سال بود. دیابت در 40 بیمار (6/21%) و اختلال تحمل گلوکز در 21 بیمار (4/11%) وجود داشت. آنالیز تک متغیره نشان داد که سن(P=0.000)  وضعیت بیماری کبدی (P=0.000)، سابقه پرفشاری خون(P=0.007)  سابقه فامیلی دیابت (P=0.000) و شاخص توده بدن(P=0.009)(BMI)  با شیوع دیابت رابطه معنی دار دارند. پس از انجام آنالیز چند متغیره، سن (P=0.01)، سابقه فامیلی دیابت (P=0.001)، هپاتیت مزمن (P=0.0004) و سیروز (P=0.0004) ارتباط مستقل و معنی داری با شیوع دیابت داشتند. اطلاعات بیماران مبتلا به سیروز و هپاتیت مزمن در قالب گروههای جداگانه نیز آنالیز شد. در نتیجه مشخص شد که شیوع دیابت در گروه سیروز در بیماران با درجه Child - Pugh بالاتر(P=0.04)  و در گروه هپاتیت مزمن در بیماران با سن بالاتر (P=0.04) و در گروه هپاتیت مزمن در بیماران با سن بالاتر (P=0.04)، درجه فیبروز کبدی بالاتر  (P=0.04)و BMI بالاتر (P=0.003) به طور معنی داری بیشتر است.نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد که بیماران دچار سیروز و هپاتیت مزمن در خطر ابتلا به دیابت قندی هستند. سن بالا، شدت بیماری کبدی و چاقی از عواملی هستند که با پیدایش دیابت در این بیماران ارتباط دارند.

مقدمه: افراد دیابتی بیشتر در معرض ابتلا به بیماریهای قلبی ـ عروقی هستند و پیش آگهی نامطلوب تری دارند. این مطالعه به منظور بررسی شیوع عوامل خطرزای بیماریهای قلبی ـ عروقی در جمعیت دیابتی شناخته شده نوع 2 انجام شده است.روشها: در یک مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری آسان، 1150 بیمار دیابتی شناخته شده نوع 2 پس از معاینه بالینی و ثبت مشخصات از نظر اختلالات چربی خون ، پرفشاری خون، چاقی، پروتینوری و استعمال دخانیات مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بیماران مورد مطالعه شامل تعدات 345 نفر مرد (9/29%) و 806 نفر زن (1/70%) بودند میانگین قند خون ناشتا HbA1c=9.2±1.5, 165.6±53.4 و مدت ابتلا به دیابت 10.2±5.7 سال بوده است. درصد بیماران زن دارای سه عامل خطرزا نسبت به مردان به طور مشخص بیشتر بود (7/50% در مقابل 5/33%؛ (P<0.001 هیپرکلسترولمی در بیماران زن شایع تر بود که 5/19% مردان و 2/50% زنان (P<0.001) را شامل می شد. همچنین شیوع چاقی در بیماران زن بیشتر بود (6/13% مردان، 8/30% زنان؛ 56.6% (P<0.001 بیماران پرفشاری خون و 3/29% آنها پروتیینوری داشتند (6/25% مردان و 6/21% زنان) و 17% بیماران سیگاری بودند که اکثریت با مردان بود.نتیجه گیری: شیوع بسیار بالای عوامل خطرزای قلبی ـ عروقی در بیماران دیابتی قابل ملاحظه می باشد و ضروری است کنترل قند خون و سایر عوامل خطرزای قلبی برای کاهش عوارض و جلوگیری از پیشرفت آنها مد نظر قرار گیرد.

مقدمه: افسردگی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی در بیماران دیابتی است که بروز آن علاوه بر اثر در سیر درمان، می تواند پیش آگهی بیماری را نیز دستخوش تغییر کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع افسردگی در بیماران دیابتی و ارتباط آن با کنترل قند خون طراحی گردید.روشها: در این مطالعه مقطعی، 375 بیمار دیابتی (نوع 1 و 2) مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان دکتر شریتعی و انجمن دیابت ایران شرکت داشتند. ابتدا بیماران به وسیله آزمون یک از نظر افسردگی غربال شدند، سپس بیماران افسرده طبق معیارهای DSM-IV از جهت دو اختلال افسردگی اساسی و افسرده خویی (dysthymia) ارزیابی شدند.یافته ها: 9/41% بیماران دیابتی مورد مطالعه طبق آزمون یک افسرده بودند که از این میان 7/23% مبتلا به اختلال افسردگی اساسی، 3/9% مبتلا به افسرده خویی و 8/0% به هر دو اختلال مبتلا بودند. بیشترین شیوع اختلال افسردگی اساسی و افسرده خویی به ترتیب در گروه سنی 31-59 سال و گروه سنی بالای 60 سال بود. همچنین افسردگی در زنان بیمار، در بیماران با قند خون کنترل نشده و نیز بیمارانی که عوارض سیستمیک دیابت داشتند شایع تر بود.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه افسردگی عارضه روانی مهم و شایعی در بیماران دیابتی است که در زنان بیمار، بیماران با قند خون کنترل نشده و دارای عوارض سیستمیک دیابت شیوع بالاتری دارد. این نتایج لزوم توجه به این عارض و کنترل قند خون و پشگیری از پیدایش عوارض دیابت جهت پیشگیری از ابتلا به افسردگی را نشان می دهد.

مقدمه: مطالعات جدی آترواسکلروز را بیماری التهابی معرفی نموده اند. از این رو استفاده از داروهای ضد التهاب ممکن است در پیشگیری یا کنترل آترواسکلروز مفید باشد. یافتن داروهایی با منشا طبیعی (گیاهی) و بدون عوارض جانبی مفید به نظر می رسد. کرفس کوهی از خانواده چتریان می باشد که دارای آثار ضد التهابی و درد بوده است. لذا مطالعه حاضر جهت بررسی اثر گیاه مزبور بر پیدایش و پیشرفت آترواسکلروز طراحی شد.روشها: بیست خرگوش نر بالغ سفید خریداری شده از انستیتو پاستور ایران به مدت دو هفته تحت رژیم پایه قرار گرفتند و پس از آن به طور تصادفی به چهار گروه پنج تایی تقسیم شدند (گروه اول: دارای رژیم معمولی، گروه دوم: رژیم پرکلسترول، گروه سوم: رژیم معمولی به علاوه کرفس کوهی و گروه چهارم: رژیم پرکلسترول به علاوه کرفس کوهی) و به مدت سه ماه تحت رژیم های مربوطه قرار گرفتند. قبل و بعد از اتمام دوره از حیوانات آزمایشهای بیوشیمیایی به عمل آمد و مقادیر کلسترول تام، HDL - کلسترول، LDL - کلسترول، تری گلیسرید و قند خون ناشتا توسط روش آنزیمی با کیت مربوطه و CRP کمی توسط روش کدورت سنجی و مالون دی آلدیید و ظرفیت آنتی اکسیدانی با روش اسپکتروفتومتریک تعیین گردید. در پایان پس از اتوپسی، نمونه آئورت و کرونرهای راست و چپ مورد بررسی آسیب شناختی قرار گرفت.یافته ها: در حیوانات که تحت رژیم معمولی یا رژیم معمولی به اضافه کرفس بودند، در هیچکدام از عروق آئورت، کرونر راست و چپ رگه های چربی ایجاد نشد. همچنین در رژیم حوی کلسترول و کرفس کوهی نیز پیدایش رگه های چربی در آئورت، کرونر راست و چپ به طور معنی داری کمتر از گروه مصرف کننده کلسترول بود و در آنها کلسترول، LDL - کلسترول و CRP کمی در گروههای مصرف کننده کرفس کوهی به طور معنی داری کمتر بود.نتیجه گیری: گیاه کرفس کوهی احتمالا اثر مفیدی در جلوگیری از پیدایش و پیشرفت رگه های چربی دارد. جهت یافتن مکانیسم های دقیق چنین اثری، مطالعات دیگری باید انجام گیرد.

مقدمه: هیپرلیپیدمی از مهم ترین عوامل خطر پیدایش و پیشرفت بیماریهای قلبی - عروقی در جهان محسوب می شود. تعداد مرگ و میر ناشی از این بیماری در ایران روزانه 166 نفر و سالانه تقریبا 125000 نفر می باشد. مطالعات متعدد نشان می دهد که باید راهکارهایی در جهت پیشگیری و اصلاح شیوه زندگی انجام پذیرد که این میسر نمی شود مگر با آموزش فراگیر و مداوم که تیم درمان خصوصا پرستاران می توانند نقش به سزایی در انجام آن داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای اثر آموزش از طریق برگزاری جلسات گروهی و کتابچه های آموزشی بر میزان آگاهی و عملکرد بیماران مراجعه کننده به درمانگاه لیپید است.روشها: این بررسی از نوع مطالعات مداخله ای است که نمونه هایی به صورت تصادفی انتخاب شد و با استفاده از ابزار پرسشنامه میزان آگاهی و عملکرد قبل از آموزش و بعد از آموزش مورد سنجش قرار گرفت. تعداد نمونه ها 304 نفر بوده اند که به 152 نفر کتابچه داده شد و 152 نفر دیگر دعوت به بحث گروهی شدند.یافته ها: در گروه یک (بحث گروهی) بعد از آموزش 27% افزایش آگاهی و عملکرد مشاهده شده در گروه دو (کتابچه) 26% افزایش مشاهده گردید که بین دو گروه تفاوت معنی داری به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به یکسان بودن میانگین نمرات دو گروه شاید بتوان گفت که اثر هر جلسه آموزشی می تواند معادل دادن کتابچه به بیماران باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود که برای نتیجه گیری بهتر، این جلسات به طور مداوم و در فواصل منظم برگزار گردد.