مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1392 | دوره:31 | شماره:4 (پی در پی 100) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: ویروس های هرپس سیمپلکس توانایی ایجاد بیماری در انسان را دارند و می توانند تظاهرات کلینیکی خود را به صورت ضایعات داخل دهانی، خارج دهانی یا راجعه بروز دهند. در حال حاضر آسیکلوویر داروی آنتی هرپتیک و انتخابی جهت کنترل عفونت ناشی از هرپس می باشد. به دلیل مقاومت ایجاد شده نسبت به این دارو و محدودیت های استفاده از آن در برخی شرایط، نیاز به درمان های جایگزین با دهانشویه های در دسترس نمود پیدا کرده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر دهانشویه های ایرشا، کلرهگزیدین و آسیکلوویر بر HSV-1 در شرایط in vitro بود.مواد و روشها: در این پژوهش آزمایشگاهی، برای تعیین سمیت سلولی دهانشویه ضدعفونی کننده و بدون الکل ایرشا (آبی رنگ)، دهانشویه کلرهگزیدین 0.2% و آسیکلوویر از آزمون رنگ سنجی MMT (Thiazolyl Blue Tetrazolium Bromide) استفاده و طول موج های جذب شده توسط دستگاه الیزا ریدر ثبت گردید. اثر دهانشویه های ایرشا و کلرهگزیدین روی رده سلولی Vero، بعد از آلودگی سلول با HSV-1 در غلظت های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج با تست های آماری مناسب در نرم افزار SPSS ویرایش 15 آنالیز شدند.یافته ها: یافته ها نشان دادند که CC50 یا غلظتی از دهانشویه که منجر به از بین رفتن 50درصد از سلول های Vero می شود، برای ایرشا 38/0 درصد و برای کلرهگزیدین 0.003 درصد می باشد. پس از تعیین CC50، اثر ضد ویروسی دهانشویه های ایرشا، کلرهگزیدین وآسیکلوویر مورد بررسی قرار گرفت. بین غلظت 0.5 درصد از دهانشویه ایرشا و سایرغلظت های استفاده شده از آن، تفاوت اثر معنی دار دیده شد. کمترین تیتر ویروس در غلظت 0.002 درصد از دهانشویه کلرهگزیدین مشاهده شد. هر دو غلظت به کار رفته برای آسیکلوویر (1250 و 2500 میکروگرم بر میلی لیتر) اثر مشابهی در کاهش تیتر ویروس داشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، سمیت سلولی دهانشویه ایرشا از کلرهگزیدین کمتر بوده، اثر آنتی هرپتیک آسیکلوویر و کلرهگزیدین نسبت به ایرشا قوی تر می باشد. بنابراین به منظور جلوگیری از انتقال ویروس هرپس یا جهت درمان ضایعات ناشی از آن در حفره دهان، استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین موثرتر از دهانشویه ایرشا می باشد.

سابقه و هدف: یکی از مراحل اساسی در ترمیم های کامپوزیت، اچینگ مینا و عاج جهت تامین گیر ترمیم و کاهش ریزنشت می باشد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه اسید ایرانی کیمیا و اسید Etch-Rite بر میزان ریزنشت در حفرات کامپوزیت به صورت آزمایشگاهی انجام شد. مواد و روشها: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 30 دندان مولر سالم انسانی انجام گرفت. سطوح باکال حفرات کلاس V تراش داده شدند. دندان ها به طور تصادفی به 2 گروه 15 تایی تقسیم شدند، در گروه اول از اسید اچ ایرانی (کیمیا، ایران) و در گروه دوم از اسید اچ Etch-Rite (Pulp DENT, Watertown, MA, USA) استفاده گردید. دندان ها با کامپوزیت Valux Plus (3M ESPE, St Paul, MN, USA) ترمیم شده، توسط دیسک پرداخت شدند. کانال ها توسط موم چسب سیل و تمام سطوح دندان بجز 1 میلی متری اطراف ترمیم با دو لایه لاک ناخن پوشانده شدند. پس از نگهداری نمونه ها به مدت 24 ساعت در فوشین 2% (Fuschin Dye، Merck، Germany)، از آنها برش های باکولینگوالی تهیه شد. سپس نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ (SF-100B، Lomo Russia) با بزرگنمایی 40 برابر ارزیابی و درجات ریزنشت با یک معیار 4-0 تعیین گردید. میزان ریزنشت با آزمون Mann-whitney U مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در میزان ریزنشت در دیواره اکلوزال مربوط به اسید Etch-Rite و اسید کیمیا هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده نشد (p=0.1). علاوه بر این، در میزان ریزنشت در دیواره جینجیوال مربوط به اسید Etch-Rite و اسید کیمیا نیز از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (p=0.68).نتیجه گیری: نتا یج نشان دادند که کارایی اسید اچ ایرانی کیمیا معادل اسید اچ خارجی Etch-Rite می باشد.

سابقه و هدف: شناخت مواد ترمیمی نظیر کامپوزیت های Flow able که بهترین خواص فیزیکی از جمله ریزسختی مناسب را دارا بوده، تحت تاثیر عوامل محیطی، مقاومت کافی را داشته باشند، دغدغه اصلی بسیاری از دندانپزشکان در این زمینه است. یکی از کاربردهای کامپوزیت فلو، درمان فیشورسیلنت و ترمیم محافظه کارانه رزینی می باشد که درمانی رایج در دندانپزشکی کودکان است. ژل موضعی (Acidulated Phosphor Fluoride (APF می تواند سبب تخریب سطحی، کاهش وزن و کاهش مقاومت به سایش در کامپوزیت ها شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر ژل APF بر میزان ریزسختی کامپوزیت های فلو بود.مواد و روشها: در تحقیق تجربی- آزمایشگاهی حاضر جامعه مورد بررسی شامل 60 نمونه کامپوزیت فلو با نام های Tetric N-Flow (Ivoclar-Vivadent)، Permaflo (Ultradent) و Denfil (Vericom) بود. نمونه ها به صورت دیسک هایی با ضخامت 2 میلی متر و قطر 6 میلی متر تهیه و به مدت یک هفته در بزاق مصنوعی در دمای اتاق قرار گرفتند. سپس 20 نمونه هر ماده به طور تصادفی به دو گروه ده تایی شاهد و آزمون تقسیم گردیدند. اندازه گیری سختی باروش Vicker’s انجام گرفت. در گروه شاهد، در هر دیسک سه بار indentation روی یک دایره با فاصله حداقل یک میلی متر از هم و از لبه نمونه ها انجام گرفت و میانگین محاسبه گردید. در آخر برای همه ارزیابی ها یک میانگین گرفته شد. سپس نمونه های آزمون به مدت 4 دقیقه در معرض ژل (1.23%) APF سلطان قرار گرفتند و با آب شستشو و با هوا خشک گردیدند و مجدادا میزان ریزسختی آنها طبق روش بالا اندازه گیری شد. جهت مقایسه اثر ژل APF و نوع کامپوزیت بر روی ریزسختی انواع کامپوزیت فلو از آزمون 2- WAY ANOVA استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان دادند که میزان ریزسختی کامپوزیت های فلوی Tetric N-Flow، Permaflo و Denfil قبل از بکارگیری ژل فلوراید APF به ترتیب 16.5±1.32، 37.36±2.13، 20.39±0.52 و پس از بکارگیری فلوراید به ترتیب به 16.46±2.20، 35.06±2.43 و 19.13±2.20 رسید که تفاوت قبل و بعد برای هر ماده بی معنی (P=0.193) ولی بین مواد مختلف معنی دار بود (P<0.001). نتیجه گیری: قرارگیری کامپوزیت های فلوی Tetric N-Flow، Permaflo و Denfil در معرض ژل APF به مدت 4 دقیقه، تاثیری بر میزان ریزسختی آنها ندارد.

سابقه و هدف: شکستگی عمودی ریشه از شایع ترین دلایل شکست درمان های اندودونتیک می باشد.هدف از این تحقیق، مقایسه سنسورهای CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های اندو شده بود. مواد و روشها: در مطالعه تشخیصی حاضر که به روش آزمایشگاهی صورت گرفت، 40 دندان قدامی فک بالا، انتخاب و پس از آماده سازی و پر کردن کانال ریشه، تاج آنها از 2 میلی متری بالای CEJ قطع شد. دندان ها در یک قطعه استخوان خشک قرار گرفته، از آنها با دو سنسور CCD و PSP با ژئومتری یکسان با دو زاویه صفر و 15 درجه افقی رادیوگرافی تهیه شد. سپس در دندان ها شکستگی عمودی ایجاد و قطعات شکسته چسبانده شدند. مجددا از دندان ها در همان شرایط رادیوگرافی تهیه شد. سه مشاهده گر تصاویر را جهت مشاهده خط شکستگی مورد بررسی قرار دادند. داده ها با آزمون نسبت ها و Wilcoxon Signed Ranks مورد بررسی آماری قرار گرفتند. یافته ها: اختلاف آماری معنی داری بین ویژگی دو سنسور در تشخیص شکستگی عمودی ریشه مشاهده نشد (P-value (complete)=0.592، P-value (absolute)=1). در حساسیت تشخیص شکستگی های باکولینگوالی و مزیودیستالی نیز دو سنسور اختلاف آماری معنی داری نداشتند. (P-value BL (Complete)=0.180، P-value BL (Absolute)=0.109). (P-value MD (Complete)=0.593، P-value MD (Absolute)=0.102). حساسیت تشخیص شکستگی باکولینگوالی در هر دو سنسور نسبت به شکستگی مزیودیستالی بیشتر بود (P<0.001). نتیجه گیری: توانایی دو سنسور CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های اندو شده یکسان است.

سابقه و هدف: مقاومت به خوردگی از مهمترین خصوصیات آلیاژهای فلزی است که در دهان مورد استفاده قرار می گیرند. بعلاوه مصرف مواد اسیدی توسط بیمار باعث کاهش PH بزاق و تشدید خوردگی در براکت ها و سیم های ارتودنسی می شود. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه خوردگی الکتروشیمیایی براکت ها و سیم های ارتودنسی با مارک های مختلف و تعیین میزان یون های آزاد شده از این محصولات در محلول بزاق مصنوعی با pH اسیدی بود. مواد و روشها: این مطالعه از نوع تجربی آزمایشگاهی می باشد. ترکیب تعداد 24 براکت سانترال پایین از 4 شرکت سازنده (دنتاروم، امریکن ارتودانتیکس، Shinye، ORJ) با سیم های 0.016 round از جنس (Stainless Steel (SS یا NiTi در محلول بزاق مصنوعی با pH اسیدی، به مدت 28 روز قرار گرفتند و اختلاف پتانسیل نمونه ها با الکترود مرجع، ثبت گردید. مقدار یون های آزاد شده در محلول، با روش atomic absorption اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری از آزمون های آماری two-way ANOVA و Repeated Measures ANOVA استفاده گردید.یافته ها: میانگین مقدار یون های آزاد شده در نمونه ها، با هم اختلاف معنی داری نشان نداد (P>0.05). اختلاف پتانسیل در نمونه های حاوی براکت های Shinye در ترکیب با سیم SS به طور مشخصی کمتر از سایر ین و در تمام طول آزمایش به صورت منفی بود. همچنین اختلاف پتانسیل در ترکیب های براکت دنتاروم- سیم NiTi، براکت ORJ - سیم NiTi، براکت Shinye - سیم SS و براکت ORJ - سیم SS در انتهای آزمایش در محدوده منفی بود. نتیجه گیری: در محلول بزاق مصنوعی با PH اسیدی، پتانسیل خوردگی گالوانیک براکت Shinye در ترکیب با سیم SS بیشتر از سایر نمونه ها بود. از نظر میانگین مقدار یون های آزاد شده، نمونه ها با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند.

سابقه و هدف: گرچه مناسب ترین روش مکانیکی جهت کاهش پلاک دندانی استفاده از مسواک و نخ دندان است، اما به علت موثر نبودن این روش ها به میزان کافی، استفاده از روش های دیگری مانند جایگزینی شیرین کننده های زایلیتول و سوربیتول با ساکارز در محصولاتی مانند آدامس نیز مورد توجه قرار گرفته اند. این پژوهش با هدف بررسی اثر انواع آدامس های حاوی زایلیتول، کلسیم و زایلیتول و سوربیتول بر تغییرات pH پلاک دندانی انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور و به صورت متقاطع بر روی 10 نفر از دانشجویان دختر 20 تا 30ساله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد انجام شد. تغییرات پلاک پس از مصرف 4 نوع آدامس حاوی زایلیتول، سوربیتول، زایلیتول+ کلسیم، سقز و محلول ساکارز 10% به عنوان گروه کنترل در دوره های پیگیری توسط دستگاه PH Meter اندازه گیری شد. جهت مقایسه pH در هر زمان بین مواد مختلف از آزمون Cried-mann و جهت مقایسه دو به دوی گروهی از آزمون های Wilcoxon-signed rank و Bonferroni-Adjustment استفاده شد.یافته ها: زایلیتول بالاترین میانگین pH پلاک را طی زمان به خود اختصاص داد که این افزایش pH در دقیقه 7 به حداکثر مقدار خود رسید. سقز کمترین pH را در تمام دقایق نشان داد، که این میزان در دقیقه 2 به حداکثر مقدار خود رسید و تا دقیقه 60 تغییرات ناچیزی را در افزایش pH پلاک از خود نشان داد. این اختلاف بین هر 4 نوع ماده معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: مصرف آدامس بعد از خوردن شربت قند باعث افزایش قابل ملاحظه pH پلاک ظرف 7 دقیقه تا حد نرمال اولیه شد. اثر آدامس زایلیتول به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از بقیه بود.

سابقه و هدف: کلسیم فسفات آمورف (ACP)، ترکیبی محلول و واکنش پذیر است که قابلیت آزادسازی یون های کلسیم و فسفات، تبدیل به آپاتیت و رمینرالیزاسیون بافت های معدنی همانند ساختارهای دندانی را دارد. هدف از این مقاله مروری کلی بر ساختار ACP، ویژگی ها و کابردهای زیستی مختلف آن در دندانپزشکی بود. مواد و روشها: این مطالعه مروری، ازطریق جستجو با واژگان کلسیم فسفات آمورف، مینرالیزاسیون، هیدروکسی آپاتیت، کازئین فسفوپپتید و مهندسی بافت و دندانپزشکی در پایگاه های Pubmed، Science Direct، Google Scholar، Embase، Medline، در مطالعات چاپ شده طی سال های 1953- 2013 صورت گرفت. در نهایت 134 مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: ACP دارای چسبندگی بالا و سرعت تجزیه قابل تنظیم و القاء استخوان سازی و فعالیت زیستی عالی بدون سمیت سلولی است. ACP به تنهایی یا به همراه کازئین فسفوپپتیدها (CPP) جهت ارتقاء رمینرالیزاسیون و پیشگیری از دمینرالیزاسیون دندان در خمیردندان، آدامس، دهانشویه، ژل های سفیدکننده دندان و محصولات غذایی و... بکار می رود. همچنین در مواد مختلف دندانپزشکی نظیر گلاس آینومر، کامپوزیت و عوامل باندینگ به صورت فیلر کاربرد دارد. پوشش سطحی ایمپلنت با ACP توسط روش Radiofrequency magnetron sputtering، استئواینتگریشن را مخصوصا در مراحل نهایی ترمیم بهبود می بخشد.نتیجه گیری: ACP ماده ای مناسب برای رژنراسیون و ترمیم بافتی و عامل بالقوه رمینرالیزاسیون در دندانپزشکی است.

سابقه و هدف: در سال های اخیر نانوسیلور بعلت خاصیت ضد باکتریایی قوی آن کاربردهای فراوانی در تکنولوژی مدرن بویژه در پزشکی یافته است، اما اطلاعات کمی از ایمن بودن این ماده و عدم سمیت آن در غلظت های موثر در دست است. هدف از این مطالعه بررسی سمیت نانو ذرات نقره بر سلول های اپی تلیال لثه ای انسان در محیط آزمایشگاه بود. مواد و روشها: در این مطالعه آ زمایشگاهی اثرات سمی محلول نانوسیلور فیلتر شده و فیلتر نشده بر روی رده سلول های اپی تلیال لثه انسان که از بانک سلولی انستیتو پاستور ایران تهیه شده بود با استفاده از دو روش (Methyl Tiasol Tetrazolium bromide) MTT (mitochondrial) function و LDH (membrane Leakage of lactate Dehydrogenase) پس از زمان های 24، 48 و 72 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. غلظت های مورد استفاده از محلول نانو نقره عبارت بودند از: 0.05، 0.1، 0.2، 0.5، 1، 2، 5، 10 و 20 میکروگرم در میلی لیتر.یافته ها: نتایج آزمایش MTT نشان داد که محلول نانو سیلور در غلظت های بالا (20 و50 میکروگرم) در تمام زمان ها باعث کاهش شدید فعالیت حیاتی سلول ها می شود وغلظت های کمتر نیز که در زمان های 24 و 48 ساعت موجب مرگ و میر نمی شوند پس از 72 ساعت قادرند موجب مرگ و میر یا کاهش رشد شوند. آزمایش LDH نشان داد که مرگ و میر سلول های اپیتلیال فقط در غلظت های بالای نانوسیلور (20 و 50 میکروگرم) دیده می شود ولی در غلظت های کمتر سمیت قابل توجهی روی نمی دهد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که نانو ذرات نقره دارای اثر سمی بر روی سلول های اپی تلیال لثه انسان می باشند که این اثر وابسته به غلظت و زمان است.