زمینه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین شیوع اضطراب در بیماران تحت درمان ریشه بود.مواد و روشها: این تحقیق بر روی176 نفر (109 زن و 67 مرد) از مراجعین به بخش اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی در خلال یک ترم، در سال تحصیلی 1378-79 انجام گرفت. در این مطالعه از پرسشنامه های DENT, DBS, DFS, DAS استفاده شد. متغیرهایی مانند: جنس، وضعیت تاهل، شغل، تحصیلات، بیماریها و داروهای مصرفی، بهداشت دهان، ملاقاتهای دندانپزشکی بیمار، علائم کلینیکی دندان، جلسه درمان، استفاده از مسکن، شماره دندان و سابقه اضطراب در خانواده، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که اضطراب در زنان بیشتر از مردان می باشد. اضطراب در سنین پایین، بیشتر بود. همچنین افرادی که فعالیت خارج از خانه داشتند، اضطراب کمتری از خود نشان دادند. افرادی که تحصیلات بیشتری داشتند نگرش بهتری نسبت به دندانپزشک داشته و از ملاقات های دندانپزشکی مرتب تری برخوردار بودند، ضمنا این افراد اضطراب کمتری در رابطه با دندانپزشک از خود نشان دادند؛ اما میان تحصیلات افراد و اضطراب ناشی از درمان ارتباطی مشاهده نشد. وجود درد در ملاقاتهای قبلی و آخرین ملاقات و همچنین سابقه و خاطرات خانوادگی در ایجاد اضطراب موثر بودند.نتیجه گیری: استفاده از داروهای ضد اضطراب و مسکن قبل و ضمن درمان ریشه دندان در بیماران مضطرب، باعث کاهش درد و اضطراب بیماران و افزایش همکاری آنان می گردد.