مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1383 | دوره:16 | شماره:3 (مسلسل 51) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: تحلیل لثه، عارضه بسیار شایعی است که شیوع آن با افزایش سن، بیشتر می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی پیوند آزاد لثه همراه با کاربرد اسید سیتریک با پیوند بافت همبند زیر اپی تلیال در پوشش ریشه های عریان ClI و ClII میلر می باشد.روش بررسی: ده بیمار سالم از نظر سیستمیک که دارای حداقل دو تحلیل مشابه ClI و ClII میلر در دو طرف قوس دندانی بودند، وارد مطالعه شدند. پس از آزمون بهداشت دهان و دندان و رسیدن شاخص پلاک زیر %20 و شاخص خون ریزی لثه به زیر %10، بیماران وارد مرحله جراحی شدند. در یک طرف قوس فکی در هر بیمار به صورت تصادفی پیوند آزاد لثه همراه با اسید سیتریک انجام، در طرف مقابل پیوند بافت همبند زیر اپی تلیالی صورت گرفت. بلافاصله قبل از جراحی و نیز سه ماه پس از جراحی، ارتفاع (عمق) تحلیل (RD)، عرض تحلیل (RW)، عرض بافت کراتینیزه (KW)، حد اتصال کلینیکی (PAL=Probing) Attachment level و نیز عمق پروبینگ (Probing depth) اندازه گیری و از آزمون Mann Withney برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: میزان بافت کراتینیزه در هر دو روش جراحی افزایش یافت ولی تفاوت آماری مهمی بین دو روش وجود نداشت. همچنین کاهش در ارتفاع (عمق) و عرض تحلیل لثه با استفاده از پیوند بافت همبند زیر اپی تلیوم به طور معنی داری بیشتر از نتایج حاصل از پیوند آزاد لثه بود.نتیجه گیری: این مطالعه نیز در هماهنگی با بسیاری از مطالعات، نشان می دهد که نتایج بهتری در استفاده از پیوند بافت همبند زیر اپی تلیوم در پوشش ریشه های عریان به دست می آید.

زمینه و هدف: یکی از اصول مهم Black، برداشتن مینای فاقد پشتیبانی در هنگام تراش می باشد. با معرفی باندینگ مواد رزینی، مینا و عاج، تقویت نسوج ضعیف شده به وسیله مواد رزینی تقویت مینای فاقد پشتیبانی و امکان حفظ هر چه بیشتر نسوج سالم دندان مورد مطالعه قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه سی دندان مولر خارج شده سالم فک پایین انتخاب گردید. پس از کوتاه کردن کاسپ ها در هر دندان حفره ای به عمق سه میلی متر که تنها دیواره مینایی فاقد پشتیبان به ارتفاع سه میلی متر باقی مانده بود تهیه گردید. دندان ها به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول دندان ها تا لبه مینایی با کامپوزیت خلفی پر شد. در گروه دوم پس از این که حفره ها مانند گونه های گروه اول ترمیم شدند، لبه های مینایی فاقد پشتیبان نیز تا دو میلی متر اوکلوزالی باکالی اچ شدند و سپس بعد از استفاده از Enamel dentin bonding توسط کامپوزیت از خارج پوشانده و توسط نور سخت گردیدند. برای استحکام فشاری در این مطالعه از دستگاه Instron استفاده گردید. (براساس آزمون میانگین های نمونه های کوچک مستقل).یافته ها: بررسی نتایج به دست آمده توسط آزمون میانگین های نمونه های کوچک مستقل (t-student)، تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین نیروی لازم جهت شکست مینای فاقد پشتیبان N/mm2.344 در مقابل میانگین نیروی لازم جهت حرکت مینای فاقد پشتیبان 4213 N/mm2 می باشد که نشان دهنده نقش موثر اچینگ و پوشش مینایی باکالی در افزایش مقاومت نسج ضعیف باقی مانده است.نتیجه گیری: نتیجه بررسی نشان می دهد که کاربرد مواد چسبنده و پوشاندن لبه های حفره می تواند در پشتیبانی و حمایت نسوج ضعیف شده موثر باشند.

زمینه و هدف: دندانپزشکان معمولا با استفاده از رادیوگرافی های بایت وینگ به ضایعات پوسیدگی پروگزیمالی پی می برند و با توجه به عمق مشاهده شده از پوسیدگی، درمان های خود را پایه ریزی می کنند. این تکنیک در حال حاضر عمومی ترین و قابل قبول ترین روش در این مورد می باشد. ولی صد در صد دقیق نبوده و درصد خطا در تعیین عمق ضایعات پروگزیمالی در آن به چشم می خورد که عمدتا به دلیل دامنه وسیع دانسیته در فیلم های جدید با سرعت بالا و با استفاده از ولتاژهای بیشتر می باشد. با در نظر گرفتن این موضوع بررسی و مقایسه ای در مورد ضخامت عاج مشاهده شده در زیر پوسیدگی های پروگزیمالی در رادیوگرافی بایت وینگ و نسج دندان انجام شد.روش بررسی: از 25 نمونه دندانی که بیست عدد آنها پوسیدگی پروگزیمالی داشتند، قبل و بعد از برداشتن پوسیدگی رادیوگرافی بایت وینگ تهیه شد. سپس رادیوگرافی ها توسط دو مشاهده گر (متخصص ترمیمی و رادیولوژی) بررسی و ضخامت عاج باقی مانده در زیر پوسیدگی های پروگزیمالی به وسیله پروپ اندازه گیری شد. سپس دندان ها به دو نیم تقسیم شدند ضخامت های عاج در زیر پوسیدگی های پروگزیمالی در رادیوگرافی و نسج دندان به وسیله کامپیوتر، اسکن و اندازه گیری گردید. پنج عدد از دندان های سالم به عنوان کنترل نیز قبل و بعد از تراش حفره دو سطحی رادیوگرافی بایت وینگ به عمل آمد و ضخامت عاج اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون آماری t آنالیز آماری انجام شد.یافته ها: میانگین ضخامت عاج در نسج دندان 0.57 ضخامت عاج در رادیوگرافی بایت وینگ بود که کاهشی حدود 0.42را نشان داد.نتیجه گیری: دندانپزشکان بایستی دقت بیشتر در انجام تکنیک استاندارد و تفسیر رادیوگرافی های بایت وینگ به عمل آورند و سعی شود که معاینات کلینیکی نیز در شرایط ایده آل انجام گردد.

زمینه و هدف: حساسیت دندانی یکی از مشکلاتی است که در بین افراد بزرگسال به صورت مزمن شیوع دارد و افراد زیادی از این مساله رنج می برند. هدف از این بررسی مقایسه دوام دو تکنیک استفاده از لیزر Nd:YAG و دنتین باندینگ های نسل پنجم در رفع حساسیت های دندان هاست.روش بررسی: در این مطالعه تعداد 116 دندان حساس از 28 بیمار که در یک زمان شش ماهه به بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کردند، انتخاب شدند. درجه حساسیت دندان ها به طور کیفی، مشخص و تحت درمان قرار گرفتند به طوری که دندان های سمت چپ فک برای درمان با لیزر Nd:YAG و دندان های سمت راست فک جهت درمان با دنتین باندینگ در نظر گرفته شد. دندان های حساس سمت چپ بیماران پس از ایزوله شدن، توسط لیزر Nd:YAG و با توان 0.3 w به مدت سی ثانیه سپس 0.4w، 0.5w، 0.6w، 0.7w، 0.8w، 0.9w و 1w و هر کدام به مدت سی ثانیه مورد تابش قرار گرفتند سپس به وسیله پوار هوا از نظر وجود حساسیت بررسی شدند و در صورت وجود حساسیت، عمل لیزر تکرار می شد تا بیمار حساسیتی نسبت به دمیدن هوا نداشته باشد.دندان های حساس در سمت راست بیماران نیز ابتدا به مدت پنج ثانیه با اسید فسفریک %37 اچ کرده و پس از شستشو و خشک کردن مختصر با استفاده از برس یک بار مصرف، دنتین باندینگ Excite در ناحیه قرار داده و پس از سی ثانیه با دمیدن کمی پوار هوا به مدت بیست ثانیه کیور شدند و مجددا دندان ها از نظر وجود حساسیت کنترل شده و در صورت وجود حساسیت استفاده از دنتین باندینگ تکرار می شد. وجود حساسیت بلافاصله سه و شش ماه بعد مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه که برای رفع حساسیت دندان بیماران از لیزر Nd:YAG پالس دار و دنتین باندینگ استفاده شد، دوام اثر این روش در زمان های بلافاصله، سه ماه و شش ماه بعد از درمان پیگیری و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد پس از شش ماه پیگیری میزان موفقیت دنتین باندینگ ها برابر %62.7 و میزان موفقیت لیزر برابر %42.1 است که با توجه به نتایج به دست آمده میزان موفقیت دنتین باندینگ نسبت به لیزر از نظر آماری اختلاف معنی دار است (P<0.05). در نهایت در این بررسی مشخص شد که هر چند دو روش لیزر و دنتین باندینگ به علت سیل توبول های عاجی باعث رفع یا کاهش حساسیت دندان ها می شوند، ولی دنتین باندینگ ها دوام بیشتری در جلوگیری از حساسیت دندان ها دارا می باشند.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج در درمان های اندودنتیک برقراری بی حسی مطلوب و بدون عوارض در فک پایین می باشد. در این مطالعه کلینیکی تاثیر دو روش تایید شده بی حسی فک پایین در برقراری بی حسی پالپی مقایسه شد.روش بررسی: بی حسی فک پایین به دو روش Conventional و Gow-Gates از طریق ارزیابی زمان شروع بی حسی، درد حین تزریق، تست آسپیراسیون و بی حسی پالپی )به وسیله تست سرما، Cavity test و درد حین ورود به اتاقک پالپ( و Pinprick test (اعصاب آلوئولار تحتانی، زبانی و باکال) مورد مقایسه قرار گرفت. بدین منظور 58 بیمار که نیاز به درمان ریشه یکی از مولرهای فک پایین داشتند انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. به تمامی بیماران مذکور 1.8 میلی لیتر محلول بی حسی حاوی لیدوکائین %2 و آدرنالین (1/80000) تزریق شد. از آزمون های آماری t-student و Mann-Withney برای ارزیابی نتایج استفاده شد.یافته ها: دو تکنیک مزبور در پاسخ به تست سرما، Cavity test، درد هنگام ورود به اتاقک پالپ، Pinprick test، تست آسپیراسیون و درد حین تزریق اختلاف معنی داری، نداشتند، اگر چه نتایج تکنیک Gow-Gates در مورد درد حین تزریق و آسپیراسیون بهتر می نمود. همچنین زمان شروع بی حسی زبان و لب در تکنیک Conventional کمتر بود (p<0.001). از سوی دیگر عصب باکال در تکنیک Gow-Gates بهتر بی حس شد (p=0.01).اگر چه تست آسپیراسیون اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد اما نبود مورد مثبت آسپیراسیون در تکنیک Gow-Gates در مقایسه با %10.7 در تکنیک Conventional قابل توجه می باشد. همچنین اختلاف معنی داری در بی حسی پالپی بین دو گروه مشاهده نشد، با وجود این %57.1 از بیماران پس از تزریق به روش Conventional با ورود سوزن به اتاقک پالپ احساس درد کردند که در مقایسه با %39.2 از همین موارد در تکنیک Gow-Gates، قابل توجه می باشد. عصب باکال در تکنیک Gow-Gates (%75) بیش از تکنیک Conventional (%42.9) بی حس شد، به طوری که تحلیل آماری با p=0.01 رای به برتری تکنیک Gow-Gates داد اما سایر شاخه های عصبی (آلوئولار تحتانی و زبانی) تقریبا به طور مساوی در دو تکنیک بی حس شدند. به طور متوسط بی حسی لب پایین و زبان در روش Conventional به ترتیب پس از 1.42 و 3.27 دقیقه شروع شد در حالی که بیش از هفت دقیقه زمان برای آغاز بی حسی لب پایین و زبان در تکنیک Gow-Gates لازم بود (p<0.001).نتیجه گیری: بدون در نظر گرفتن مهارت عمل کننده، به نظر می رسد که تکنیک Gow-Gates در بی حسی پالپی موثرتر باشد اما به هر حال شروع دیر هنگام بی حسی یکی از معایب این تکنیک در مقایسه با تکنیک Conventional می باشد.

زمینه و هدف: در رادیوگرافی های دندانپزشکی به غیر از دندان ها و بافت های اطراف آن، دیگر اعضای مجاور نیز در معرض تابش اشعه قرار می گیرند، که ممکن است مشکلاتی برای بیماران ایجاد نماید. هدف از این مطالعه، بررسی میزان اشعه جذب شده در غده تیرویید و عدسی چشم توسط دستگاه رادیوگرافی پانورامیک تروفی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بر روی پنجاه نفر 29) مرد و 21 زن( انجام گرفت و از دوزیمتر قلمی استفاده گردید. یکی از دوزیمترها بر روی غده تیرویید و دیگری به محاذات ابروها موازی صفحه ای که از عدسی چشم ها می گذرد با چسب نصب گردید، در همین حالت از آنان رادیوگرافی پانورامیک تهیه شد و سپس مقادیر عددی توسط دو مشاهده کننده قرائت و در پرسشنامه مخصوص درج گردید. سپس با استفاده از t-test بین اعداد جذبی عدسی و تیرویید مقایسه و همبستگی این دو عدد با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید.یافته ها: در این مطالعه میانگین جذب اشعه در غده تیرویید، 41.7 میکروگری و در عدسی چشم، 6.67 میکروگری است.نتیجه گیری: با توجه به حساسیت غده تیرویید و عدسی چشم نسبت به اشعه ایکس بهتر است هنگام رادیوگرافی های دندانپزشکی برای محافظت بیشتر این دو عضو از یقه سربی و پیش بند استفاده شود.

زمینه و هدف: انتخاب رنگ مناسب و هماهنگ کردن رنگ ترمیم با دندان های طبیعی یکی از مشکلات دندانپزشکی زیبایی است. هدف از این مطالعه مقایسه تفاوت و تغییر پذیری در ادراک رنگ در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال 1382 می باشد.روش پرورشی: 122 دانشجو 62) پسر و شصت دختر( به صورت سرشماری و با دید طبیعی انتخاب شدند. در این مطالعه توصیفی- مقطعی از یک راهنمای رنگ ویتا و Z-100 استفاده شد. راهنمای رنگ ویتا دارای 16 رنگ متفاوت است که به شکل تصادفی از شماره 16-1 نام گذاری شدند. از راهنمای رنگ Z-100 چهار رنگ C3، A3، B2، D4 به صورت تصادفی انتخاب و با حروف A,B,C,D مشخص و به عنوان نمونه رنگ مورد آزمایش نام گذاری شدند. هر دانشجو می بایست رنگ یک سوم میانی هر نمونه رنگ مورد آزمایش را با رنگ بدنه نمونه های رنگ ویتا مقایسه و رنگ مناسب را انتخاب کند. این آزمایش در شرایط کاملا یکسان و در زیر نور طبیعی انجام گرفت و دو و چهار ماه بعد نیز عینا تکرار شد و در پرسشنامه ثبت گردید، در ضمن جنس، سال تحصیلی و سابقه استفاده از عینک و لنز نیز یادداشت شدند. میانگین انتخاب رنگ صحیح با استفاده از آزمون آماری t مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که میزان فراوانی انتخاب صحیح رنگ در مرحله اول، دوم و سوم به ترتیب 252 برابر %51.6، 265 معادل %54.3 و 287 برابر %58.8 بود. تفاوت آماری بین مرحله اول و دوم و بین مرحله دوم و سوم معنی دار نبود ولی بین مرحله اول و سوم، معنی دار بود (P<0.05). در گروه پسران میانگین تعداد انتخاب صحیح از چهار رنگ به ترتیب 1.91، 1.99، 2.23 و در گروه دختران به ترتیب 2.23، 2.35، 2.47 به دست آمد که اختلاف بین آن ها در هر مرحله معنی دار نبود. همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین تعداد انتخاب صحیح رنگ بر اساس جنس، سال تحصیلی و سابقه استفاده از عینک و لنز در هر مرحله وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در مجموع دانشجویان توانستند 54.9 انتخاب رنگ صحیح انجام دهند، بین دختران و پسران تفاوت معنی داری وجود نداشت و تعیین رنگ به وسیله چشم انسان به طور معنی داری تغییرپذیر بود.

زمینه و هدف: تروما به عنوان یکی از شایعترین حوادث دوران مختلف مورد توجه بسیاری از محققان بوده است. بالا بردن سطح دانش دانش آموزان و والدین در این راستا می تواند نقش پیشگیری در بروز این حوادث داشته باشد. از طرف دیگر داشتن آگاهی کافی از انواع درمان های ممکن برای تروماهای متفاوت و پیش آگهی این درمان ها می تواند نقش مهمی در نگهداری این دندان های ضربه دیده و کاهش هزینه های بعدی ناشی از جایگزینی دندان ها داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی پیش آگهی درمان در دندان های تروماتیزه قدامی در مراجعان به بخش های اندودنتیکس و اطفال دانشکده های دندانپزشکی تهران و شهید بهشتی در سال های 1379-1374 صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه به شیوه توصیفی و مطالعه داده های موجود (Descriptive and existing data study) صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید. به همین منظور کلیه پرونده های موجود در بخش های اندودنتیکس و اطفال دانشکده های دندانپزشکی تهران و شهید بهشتی که درمان آنها کامل شده بود و حداقل یک سال از درمان آنها می گذشت، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS روایت ده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد از میان دندان های تروماتیزه بررسی شده %84 دندان های سانترال فک بالا بودند. شایعترین علت تروما زمین خوردن و شایعترین نوع شکستگی مینا و عاج بدون درگیری پالپ بوده است. بیشترین درمان انجام شده درمان صدمات پالپ و پری آپیکال بود.نتیجه گیری: در مجموع روند بهبودی دندان های تروماتیزه قدامی در نمونه های مورد مطالعه خوب برآورد گردید.

زمینه و هدف: نمای بافت شناسی میکسویید از نماهای غیراختصاصی است که در بسیاری از ضایعات خوش خیم یا بدخیم دیده می شود و گاه می تواند حجم عمده ای از تومور را شامل شود، لذا تشخیص هیستوپاتولوژیک منوط به بررسی دقیق تر این بافت، علی رغم نمای غیر اختصاصی آن می باشد. در این مطالعه سعی شده است تا با کمک رنگ آمیزی اختصاصی هیستوشیمیایی، بین موسین های موجود در جز میکسویید در ضایعات مختلف که قاعدتا ماهیت متفاوت دارند، تمایز ایجاد گردد.روش بررسی: با بررسی بایگانی سه مرکز مهم آموزشی آسیب شناسی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران یعنی دانشکده دندانپزشکی، موسسه کانسر بیمارستان امام خمینی و نیز بیمارستان امیر اعلم اطلاعات مربوط به تمامی ضایعات تومورال در ناحیه سر و گردن که در کتب مرجع جزو میکسویید آنها مورد توجه قرار گرفته است استخراج گردید، سپس با بررسی لام ها و بلوک های پارافینه، تعدادی از آنها که واجد شرایط مطالعه بودند انتخاب گردیده، مقاطع بافتی 5 um از آنها تحت رنگ آمیزی اختصاصی PAS/Alcian blue قرار گرفته و با میکروسکوپ نوری بررسی گردیدند. معیار مورد توجه در این مشاهدات رنگ غالب موسین زمینه بود.یافته ها: با بررسی مقاطع رنگ آمیزی شده 41 ضایعه شامل چهار مورد فیبروزهیستوسیتومای بدخیم (MFH)، شش مورد را بدومیوسارکوما، شش مورد کندروسارکوما، هفت مورد شوانوما، هشت مورد نوروفیبروما، چهار مورد پلئومورفیک آدنوما و شش مورد ادنتوژنیک میکسوما. رنگ زمینه بافت میکسویید- بر اساس رنگ قرمز یا آبی، ثبت شده، مشخص گردید که ضایعات با منشا بافت عصبی (شوانوما و نوروفیبروما) و نیز رابدومیوسارکوما و MFH دارای زمینه ای با رنگ قرمز غالب (ماهیت موسینی خنثی) و در مقابل کندروسارکوما، پلئومورفیک آدنوما و ادنتوژنیک میکسوما دارای رنگ زمینه ای غالب آبی (ماهیت موسین اسیدی) بودند.نتیجه گیری: این مطالعه علی رغم تعداد محدود نمونه، نشان داد که ماهیت مختلف موسین های موجود در ضایعات گوناگون می تواند معیاری جهت افتراق آنها باشد. البته مطالعات کامل تر مورد نیاز می باشد.

زمینه و هدف: معرفی ماده و روش مناسبی که در صورت آلودگی ماده هم رنگ دندان با خون بتواند درز گیری لبه ای ترمیم را حفظ نماید. در دوام و موفقیت کلینیکی ترمیم نقش اساسی دارد. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه درجات ریزنشت ترمیم های کامپوزیت و کامپومر در شرایط آلودگی ایجاد شده توسط خون هنگام کاربرد یک ماده ادهزیو AII in one تحت آماده سازی های متفاوت سطح می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که از نوع تجربی است و تعداد صد و بیست حفره CIV در ناحیه اتصال عاج و مینا در سطوح باکال و لینگوال دندان های مولر سالم خارج شده انسان تراش داده شد و کلیه سطوح حفرات به ماده ادهزیو (Prompt L-Pop) آغشته گردید. نمونه ها به ده گروه 12 تایی تقسیم شد. در گروه اول (Z1) ترمیم حفرات با کامپوزیت و طبق دستورالعمل کارخانه انجام شد. گروه دوم (Z2) پس از آلودگی با خون بدون شستشو با کامپوزیت ترمیم گردید. گروه سوم (Z3) پس از اعمال آلودگی و شستشو با آب توسط کامپوزیت ترمیم شد. در گروه چهارم (Z4) پس از آلودگی با خون و شستشو با آب مجددا از Prompt L-Pop استفاده شد و حفره با کامپوزیت ترمیم گردید. گروه پنجم (Z5) هم مشابه گروه چهارم با این تفاوت که شستشو با هیپوکلریت سدیم صورت گرفت. پنج گروه باقی مانده (F5-F1) عینا مشابه با گروه های قبل، با این تفاوت که به جای کامپوزیت از کامپومر استفاده شد. درجات ریزنشت نمونه ها پس از پرداخت و اعمال چرخه های حرارتی (X500) به وسیله رنگ آمیزی توسط محلول فوشین تعیین گردید. از آزمون های آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: آزمون Kruskal-Wallis نشان داد که ما بین میزان ریزنشت گروه های کامپوزیت در دیواره جینجیوال تفاوت معنی دار وجود دارد (P=0.017). بر طبق آزمون Mann-Whitney ریزنشت در گروه دوم کامپوزیت (Z2) به طور معنی داری از گروه های اول (Z1)، چهارم (Z4) و پنجم(Z5)  بیشتر بود )به ترتیب P=0.005، P=0.015 و (P=0.015. میزان ریزنشت در دیواره اکلوزال و جینجیوال در گروه های مربوط به کامپومر تفاوت آماری معنی داری نداشت )به ترتیب P=0.348 و (P=0.213.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه آلودگی با خون می تواند ریزنشت در مارجین جینجیوالی حفرات CIV ترمیم شده با کامپوزیت و Prompt L-Pop را افزایش دهد. در چنین شرایطی شستشو با آب و یا هیپوکلریت سدیم و سپس کاربرد مجدد Prompt L-Pop می تواند در کاهش ریزنشت موثر باشد.

زمینه و هدف: برای درمان های صحیح اندودنتیک نیاز به آگاهی از تنوع کانالی دندان می باشد و عدم آگاهی از شکل و تنوع کانالی می تواند سبب مشکلات شکست در درمان گردد. نظر به این که یکی از عوامل موثر و مهم در تنوع کانال، نژاد می باشد، در این پژوهش مطالعه ای در این زمینه به صورت In vitro و بررسی رادیوگرافیک (In vivo) در شهر اصفهان انجام گرفت.روش بررسی: جهت انجام بررسی آزمایشگاهی 314 دندان قدامی پایین خارج شده از درمانگاه ها و مطب های شهر اصفهان جمع آوری گردید که پس از شستشو و حذف بافت های باقی مانده از روی سطح ریشه تعداد ریشه های هر دندان و نیز تعداد کانال ها بر حسب اوریفیس آنها مشخص گردید. سپس دندان های قدامی پایین به روش شفاف سازی و دندان های کانین علاوه بر شفاف سازی به روش مقطع عرضی تنوع کانال آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. در بررسی In vivo تعداد 416 رادیوگرافی مربوط به دندان های قدامی پایین اندو شده در بخش های عمومی و تخصصی دانشکده دندانپزشکی اصفهان انتخاب و نتایج دو روش مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.یافته ها: در بررسی In vitro به روش شفاف سازی از یک صد دندان سانترال که همگی تک ریشه ای بودند براساس طبقه بندی Weine، %69، نوع یک %27 نوع دو و %4 نوع چهار بوده است. از تعداد 103 دندان لترال که تک ریشه ای بودند نوع یک %85.43، نوع دو، %13.59 نوع چهار، %0.98 بوده است. از تعداد 111 دندان کانین تعداد دو دندان دو ریشه ای بودند که تنوع کانال در این دندان %91 نوع یک، %4.5 نوع دو، %1.8 نوع سه و %2.7 نوع چهار بوده است. در بررسی به روش تهیه مقطع عرضی در دندان کانین نوع یک %88.3، نوع دو %7.2 نوع سه %1.8 و نوع چهار %2.7 بوده است در بررسی رادیوگرافیک (In vivo) دندان های اندو شده از تعداد 146 دندان سانترال که همگی تک ریشه ای بودند %78.68 نوع یک، %10.95 نوع دو و %1.37 نوع سوم بوده است. از تعداد 115 دندان لترال، همگی تک ریشه ای بودند. به طوری که نوع یک (%82.60)، نوع دو (%14.79)، نوع سه (%2.61) بوده است. از تعداد 154 دندان کانین %95.45 نوع یک، %2.60 نوع دو، %1.30 نوع سه و %0.65 نوع چهار بوده است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه با نتایج تحقیقات انجام گرفته در گذشته متفاوت بود که این امر می تواند ناشی از روش مطالعه و عواملی نظیر نژاد باشد. به علاوه نتایج حاصل از مطالعه آزمایشگاهی نسبت به بررسی کلینیکی متفاوت بود که به نظر ناشی از نوع تحقیق و دقت بالاتر مطالعات آزمایشگاهی نسبت به مطالعات کلینیکی در این زمینه است. همچنین نتایج حاصل از روش های مختلف در این مطالعه بر جستجوی بیشتر جهت یافتن تنوع شکل و کانال اضافی در این دندان ها تاکید دارد.

زمینه و هدف: انتخاب نوع داروی بی حسی موضعی در بیماران مراجعه کننده به ویژه بیماران با مشکلات قلبی و عروقی حائز اهمیت است. مطالعاتی پیرامون داروهای بی حسی موضعی و پریلوکائین و مپی واکائین و به ویژه لیدوکائین صورت گرفته ولی به تاثیرات همودینامیکی دو داروی پریلوکائین با ماده اگر فشار فلی پرسین (سینانست) و مپی واکائین بدون ماده رگ فشار که استفاده از آن در بیماران قلبی و عروقی توصیه شده، کمتر توجه گردیده است. مطالعه حاضر به بررسی مقایسه اثر سیتانست و مپی واکائین روی فشار خون در بیماران مبتلا به فشار خون بالا می پردازد.روش بررسی: در این پژوهش بالینی، از بین بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی اصفهان، 18 بیمار 15) زن و سه مرد( بیمار مبتلا به فشار خون بالا با میانگین سنی 49.7 سال که نیاز به خارج کردن دندان و یا جراحی در ناحیه فک پایین داشتند انتخاب شدند. به همه این بیماران در یک جلسه مپی واکائین و در جلسه دیگر سیتانست تزریق شد. تزریق در همه بیماران یکسان و بلاک عصب آلوئولر تحتانی بود. در هر جلسه، نبض، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و متوسط فشار خون شریانی، حین پنج و ده دقیقه پس از تزریق اندازه گیری و ثبت گردید و با آزمون آماری Repeated measure analysis در نرم افزار SPSS روایت چهار تحلیل شد.یافته ها: میانگین تغییرات نبض، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در تزریق سیتانست به ترتیب پنج دقیقه بعد از تزریق 0.77+2.81، 0.36+1.34، و 3.3+0.77 و ده دقیقه پس از تزریق 0.55+3.11، 0.24+1.39 و 0.23+1.55 بود و با تزریق مپی واکائین به ترتیب پنج دقیقه پس از تزریق 0.77+5.2، 0.5+0.9 و 0.12+0.48 و ده دقیقه بعد از تزریق 0.88+5.29، 0.3+1.03 و 0.17+0.54 بود که در هیچ کدام از موارد اختلاف معنی داری بین دو دارو مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از دو داروی بی حسی موضعی سیتانست همراه با ماده رگ فشار و مپی واکائین بدون ماده رگ فشار در بیماران قلبی و عروقی و همراه با فشار خون بالا در اقدامات دندانپزشکی یکسان است.