مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1381 | دوره:14 | شماره:3 (مسلسل 42) |تعداد مقالات:9

هدف از این مطالعه معرفی Bone probing به عنوان یک روش معتبر در تعیین ارتفاع استخوان آلوئول می باشد. در این مطالعه تعداد 16 دندان مولر در بیماران مبتلا به Chronic periodontitis که در طرح درمان مرحله II (جراحی پریودنتال حذف پاکت) قرار می گیرند انتخاب شدند. جلسه قبل از جراحی یک قالب آلژیناتی از بیمار گرفته و سپس کست گچی از ناحیه مورد نظر تهیه گردید. بر روی دندان مورد مطالعه یک Custom made acrylic برای تکرارپذیری عمل پروب ساخته شد و از نقاط Midlingual, Mesiobuccal, Midbuccal و Distobuccal دندان مورد نظر جهت اندازه گیری استفاده گردید که در مجموع 64 نقطه تعیین گردید. بعد از تعیین Probing pocket depth ماده بی حسی تزریق شد و بعد از آن فاصله بین Reference point و عمیق ترین نقطه ای که پروب با مقاومت استخوان روبرو می شد را به عنوان BPD یا Bone Probing Depth در نظر گرفته و بعد از کنار زدن فلپ و تمیز کردن ضایعات استخوانی و جایگیری مجدد Stent فاصله بین نقطه مرجع و استخوان به عنوان SBL یا Surgical bone level در نظر گرفته شد. این اندازه گیریها توسط پروب ویلیامز صورت می گرفت و سپس به وسیله کولیس و با دقت در حد دهم میلی متر خوانده می شد. تحلیل آماری داده های این تحقیق در دو بخش: 1- روشهای آماری توصیفی (در قالب محاسبه آماره ها) 2- روشهای آماری استنباطی (با بکارگیری Paired samples t-test، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون اسمیرنوف- کلوموگروف) انجام شده اند. نتایج آزمونها در این تحقیق در سطح معنی دار 0.05به جامعه بیماران قابل تعمیم است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS روایت 9.05 استفاده شده است. با توجه به آزمونهای انجام شده بر روی یافته های تحقیق به صورت زیر ارائه می شوند. بین اندازه های به دست آمده در وضعیت BPD و SBL تفاوت معنی داری وجود ندارد (P-Value=0.70) و بین این دو اندازه یک ارتباط خطی مستقیم وجود دارد. 0.915) r =و (P-Value≈0/000. همچنین بین اندازه گیریهای کلینیکی چهارگانه در وضعیت BPD و اندازه مشابه شان در وضعیت SBL تفاوت معنی داری وجود ندارد (حداقل مقدار P-Value=0/481 بوده است) و ارتباط خطی مستقیم قوی بین این دو اندازه وجود دارد P-Value≈0/00 و حداقل r = 0/814 بوده است)، که همه موارد فوق نشان می دهند که در ارزیابی درمانهای رژنراتیو پریودنتال می توان BPD را جایگزین SBL کرد.  

این تحقیق به منظور تعیین میانگین و دامنه تغییرات اندازه گیری Wit در افراد دارای اکلوژن و رابطه اسکلتی قدامی- خلفی نرمال و بررسی میزان تأثیرپذیری Wit از چرخش فک پایین، همچنین بررسی و مقایسه Wit با ANB و تعیین ضریب همبستگی آنها صورت پذیرفته است. به این منظور 69 نفر (28 پسر و 41 دختر) که دارای ظاهر صورت قابل قبول و اکلوژن کلاس Cl I دندانی با حداقل ناهنجاری های دندانی بوده اند انتخاب شده و از هر یک سفالومتری لترال تهیه گردید. سپس Tracing انجام شد و زوایای سفالومتری مورد نظر تعیین و مقدار Wit محاسبه گردید و درون جداول مربوطه ثبت شد. مقادیر متوسط، حداقل، انحراف معیار در مورد زاویه ANB و Wit تعیین گردید و آزمون t بر روی آنها انجام شد. مقدار Wit در محدود 5.5- تا شش در بررسی ارتباط قدامی- خلفی فکین بیماران مورد مطالعه قرار داشت. مقدار متوسط 1.6- در کل جمعیت بدست آمد. متوسط (این مقدار در پسران 1.66- و برای دختران 1.56- بود) و همچنین چنگک (Percentile) 75% عدد 1- را برای Wit نشان داد. هیچ تفاوت آماری معنی داری در دو جنس مشاهده نشد. همچنین ارتباط معنی داری بین مقدار Wit و چرخش فکین مشاهده نگردید. بررسی ضریب همبستگی هیچ گونه ارتباط معنی داری بین مقادیر Wit و ANB را نشان نداد. 

هدف از این تحقیق بررسی، هیستوپاتولوژیک تاثیرات بیماریهای پریودنتال برپالپ دندان است. نوع تحقیقExperimental  trial, Double blind می باشد. در این تحقیق چهل دندان با ضایعه پیشرفته پریودنتالی (هشت تا ده میلی متر از دست دادن اتچمنت) بدون هیچ گونه پوسیدگی و پرکردگی، انتخاب گردیدند. این دندانها از بیست بیمار (12 زن و هشت مرد) با متوسط سنی 35 سال کشیده شدند. پس از تهیه مقاطع میکروسکوپی و بررسی عناصر پالپی، توسط پاتولوژیست، نتایج زیر گزارش گردید. تنها شش دندان (15%) دارای پالپ طبیعی بودند و باقی پالپ ها از التهاب خفیف تانکروز کامل را نشان دادند، به شکلی که هفت نمونه (17.5%) نکروز کامل، دو نمونه (5%) التهاب مزمن، سه نمونه (7.5%) التهاب مزمن همراه با اگزودای فراوان، چهار نمونه (10%) التهاب مزمن همراه با نواحی از نکروز، 11نمونه (27.5%) التهاب مزمن همراه تغییرات دیستروفیک، شش نمونه (15%) آتروفی و در یک نمونه (2.5%) آتروفی به همراه نکروز مشاهده شد. بنابراین در ضایعات پیشرفته پریودنتال، درمانهای اندودنتیک در موارد خاصی ضروری به نظر می رسند.   

هدف از این مطالعه بررسی علایم و نشانه های قبل از درمان ریشه با درد از اینسترومنتیشن در دندان هایی که سطح اکلوزال آنها کوتاه شده می باشد.  این تحقیق به روش تجربی از نوع Matched clinical trial بر روی صد و بیست نفر از بیمارانی که نیاز به درمان اندودنتیک دندانهای مولر داشتند صورت پذیرفت. بیمارانی که آنتی بیوتیک و داروهای ضد درد استفاده کرده بودند، آنهایی که Bruxism و Clenching داشتند، بیماران با کمتر از سه دندان خلفی مقابل هم در هر قوس فکی، لقی بیشتر از درجه یک و یا پاکت عمیقتر از پنج میلی متر، همچنین دندانهای زیر پروتز ثابت یا دندانهائی که دندان مقابل آنها پروتز ثابت یا متحرک بودند و در نهایت بیمارانی که ضمن درمان دچار پرفوریشن یا Overinstrumentation شده بودند، از مطالعه خارج شدند. سپس بیماران براساس یافته های کلینیکی شامل: زنده بودن پالپ، درد قبل از درمان، حساسیت به دق، وجود رادیولوسنسی پری رادیکولار به دو دسته تقسیم شدند. دسته اول شامل دندانهای با پالپ سالم، درد قبل از درمان حساس به دق و فاقد رادیولوسنسی پری رادیکولار و دسته دوم شالم دندانهای با پالپ نکروزه، فاقد درد قبل از درمان، عدم حساسیت به دق همراه با ضایعه پری رادیکولار بود. هر دسته به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. پس از آماده کردن کانال ها سطح اکلوزال گروههای مورد در هر دو دسته کوتاه گردید و در زمان ترخصیص به بیماران پرسشنامه ای داده شده تا میزان درد خود را با آموزشی که به آنها داده شده بود و در طی 24 ساعت بعد از درمان در آن ثبت کنند. پرسشنامه در جلسه بعد جمع آوری شده و اطلاعات آن با آزمون (P = 0/05)x2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  در دسته اول دندانهای با پالپ زنده، دارای درد قبل از درمان، حساس به دق، بدون ضایعه پری رادیکولار بین درد بعد از اینسترومنتیشن به دنبال کوتاه کردن سطح اکلوزال و درد قبل از درمان یک رابطه آماری معنی دار مشاهده شد. در دسته دوم، دندانهای با پالپ نکروزه، فاقد درد قبل از درمان، دارای رادیولوسنسی پری رادیکولار و فاقد حساسیت به دق، هیچ رابطه آماری معناداری بین درد بعد از اینسترومنتیشن به دنبال کوتاه کردن سطح اکلوزال و علائم قبل از درمان دیده نشد. به همین جهت به عنوان نتیجه پیشنهاد می شود که کاهش سطح اکلوزال به منظور کاهش درد بعد از درمان ریشه دندان حتی الامکان در بیمارانی که درد قبل از درمان، حساسیت به دق، دارای پالپ زنده و بدون لوسنسی پری آپیکال هستند، صورت پذیرد. 

کنترل درد به درمان ریشه، جزیی از درمان است و از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. از آنجایی که دردهای اندو به دبنال درمان ریشه در دندانهای وایتال ارتباط نزدیکی با واکنشهای التهابی دارد و بالا رفتن میزان پروستاگلاندین ها در ضایعات التهابی حاد گزارش شده است، لذا داروهای مهارکننده سیکلواکسیژناز تاثیر مهمی در کاهش التهاب و رفع درد دارند. آنزیم سیکلواکسیژناز دارای دو ایزوآنزیم Cox-1 و Cox-2 است که داروهای ضدالتهاب رایج مهارکننده هر دو ایزوفوم می باشند، لیکن در سالهای اخیر مطالعاتی روی داروهای مهارکننده انتخابی/ اختصاصی آنزیم سیکلواکسیژناز صورت گرفته که تنها ایزوفرم Cox-2 را که مدیاتورهای التهابی دردزا عمدتا از آن منشا می گیرند را بلوک می کنند. اثر Rofecoxib در کنترل درد بعد از جراحی در مطالعاتی مشابه با داروهای NSAID است. هدف این مطالعه بررسی اثر ضددردی این دارو در کنترل به دنبال درمان ریشه دندان و مقایسه آن با ایبوبروفن و دارونماست.  در این مطالعه که به صورت دوسوکور (Double-blind) انجام گرفت تعداد شصت (57%) مرد- با میانگین سنی (28.4سال) با درد شدید (شماره هفت یا بالاتر در مقیاس اندازه گیری VAS) به صورت تصادفی بعد از انجام درمان ریشه در یکی از سه گروه مصرف کننده دارویی Rofecoxib، پنجاه میلی گرم روزانه، Ibuptofen، چهارصد میلی گرم هر شش ساعت و دارونما قرار گرفتند. از بیماران خواسته شد که قبل از درمان، بلافاصله بعد از درمان، پس از شش، 12و 24ساعت در پنج دوره زمانی پس از مصرف دارو شدت درد خود را روی VAS علامتگذاری نمایند. پس از استخراج اطلاعات برای مقایسه داروهای فوق از آزمون ANOVA و از آزمون مقایسه های متعدد LSD برای مقایسه گروهها استفاده شد. نتایج آزمونها تفاوت معنی داری بین اثر ضددردی Rofecoxib و Ibuprofe با Placebo در مقاطع زمانی شش، 12و24 ساعت بعد از درمان وجود داشت لیکن بین Rofecoxib, Ibuprofen تفاوت معنی دار نبود هر چند Rofecoxib دارای اثر طولانیتری از Ibuprofen بود. با توجه به معنی دار بودن تفاوت تجویز بین Rofecoxib و Ibuprofen با Placebo و عدم تفاوت اثرات Ibuprofen و Rofecoxib در کنترل درد پس از درمان و مزیت دارویی Rofecoxib که تنها یک اندازه پنجاه میلی گرم آن برای 24ساعت کفایت می کند. پیشنهاد می شود که از این دارو برای تسکین دردهای پس از درمان دندانهای Irreversible pulpitis استفاده شود. خصوصا اینکه در بیماران دارای عوارض گوارشی مصرف آن اکیدا توصیه می گردد. 

دیابت ملیتوس نوع یک (وابسته به انسولینIDDM) شایعترین ناهنجاری متابولیکی است که در طولانی مدت باعث بروز مشکلاتی در چشم ها، کلیه ها، عروق خونی و اعصاب می شود. همچنین غشای پایه دستخوش تغییراتی می گردد که با میکروسکوپ الکترونی قابل رویت است. این بیماری دارای عوارض گوناگونی است که بیماران اغلب دچار آن می شوند و شامل چندین سندرم دیابتیک می باشد که از آن جمله می توان به جذب استخوان آلوئول و تاخیر در تشکیل استخوان اشاره کرد. از سویی دیگر با توجه به استفاده کلینیکی روزافزون از ماتریکس دمینرالیزه استخوان((DBM قرار شد تا در مورد خواص استئواینداکشن بررسی بیشتری انجام گیرد. براین اساس چهار گروه موش نر (به وزن صد و چهل تا دویست گرم و هر گروه پنج عدد) انتخاب گردید. گروه اول به عنوان شاهد و در گروه های دو و سه و چهار دیابت به وسیله آلوکسان 52 میلی گرم/ کیلوگرم ایجاد شد در این بین فقط گروه چهار روزانه یک واحد انسولین NPH دریافت می کردند. ده روز بعد با استفاده از وسایل دندانپزشکی دندان راست فوقانی موش ها کشیده شد و در گروه سه و چهار از DBM در داخل ساکت استفاده گردید. در پایان هفته های اول و دوم، سوم و چهارم حیوانات ذبح شدند و پس از آماده سازی نمونه ها با هماتوکسیلین و آئوزین اقدام به رنگ آمیزی و سپس از نمونه عکس گرفته شد، نتایج حاصل از مطالعه مقاطع بافتی نشان داد. که ترمیم استخوان در گروه چهار نسبت به گروههای دیگر بهتر بوده است و به نظر می رسد DBM دارای خواص استئواینداکتیو بوده و دودمان سلول های استخوانی (Osteoprogentior) را تحریک کرده تا به استئوبلاست تبدیل شوند و ماتریکس استخوان ترشح نمایند.  

آمالگام از جمله مواد ترمیمی است که توانایی اتصال به ساختمان دندان را ندارد، در نتیجه فاصله موجود بین دیواره حفره و ماده ترمیمی محلی برای نفوذ میکروارگانیسم ها و مایعات دهان را فراهم می کند که متعاقب آن مشکلات کلینیکی متعددی برای بیمار ایجاد می شود.به دلیل اهمیتی که ریزنشست جهت تعیین ارزش و دوام مواد ترمیمی دارا می باشد در این مطالعه ریزنشست دو نوع آمالگام موجود در بازار به نامهای Cinamix محصول کارخنه شهید دکتر فقیهی و Aristaloy محصول کارخانه Engelhard – clal مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این مطالعه شصت دندان پره مولر سالم ماگزیلا و ماندیبل کشیده شده جمع آوری و حفرات CI II استاندارد در آنها تهیه گردید. دندانها به دو گروه سی تایی تقسیم شدند و پس از زدن دو لایه وارنیش هر یک از گروهها با یکی از آمالگام های مورد نظر پر شدند.  پس از گذشت 24ساعت عملیات سیکل حرارتی در دمای5.55 درجه به تعداد صد سیکل بر روی نمونه ها انجام شد، سپس نمونه ها با لاک ناخن مهر و موم شده و به مدت 24ساعت در دمای 37 درجه در فوشین قلیایی 0.5% قرار گرفتند. پس از بیرون آوردن آنها از رنگ و شستشو جهت حذف رنگ اضافی، از نمونه ها به روش سایشی و به وسیله دستگاه تریمر سطح مقطع تهیه گردید و میزان ریزنشست توسط استریومیکروسکوپ اندازه گیری شد.  نتیجه تحقیق نشان داد که:  آمالگام Cinamix در مجموع میزان ریزنشست کمتری نسبت به آمالگام Aristaloy دارد ولی اختلاف میزان ریزنشست آنها از لحاظ آماری معنی دار نبود.  بنابراین نتایج این مطالعه استفاده از آمالگام Cinamix را به عنوان ماده ترمیمی مناسب جهت ترمیم دندانها در کلینیک تایید می کند.   

کنترل عفونت در مطبها و لابراتوارهای دندانپزشکی جهت جلوگیری از انتقال بیماریها بسیار مهم است، چرا که زمینه برای انتقال بیماریهای مختلف به واسطه خون و بزاق آلوده از طریق قالبهای گرفته شده به دیگران فراهم می گردد. بدین ترتیب ضدعفونی کردن ماده قالب گیری بدون اثر روی خشونت سطحی و سختی کست های گچی ریخته شده اهمیت دارد. در این مطالعه اثر ضدعفونی کردن قالبهای آلژیناتی ایران (ایرالژین) و بایرآلمان با هیپوکلریت سدیم و اثرشان بر روی خشونت سطحی و سختی کست های گچی ریخته شده از گچ های نوع IV , III مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در سه زمان (یک و پنج و ده دقیقه) و سه غلظت هیپوکلریت سدیم (5.25%، 0.525%، 0.525%) و آب به عنوان شاهد صورت پذیرفت و در نهایت برای هر نوع ماده قالب گیری 36 مدل گچی تهیه شد و شماره گذاری گردید. قابل ذکر است هر نمونه گچی بدست آمده از نظر خشونت سطح و همچنین سختی سطح کست بررسی شد که با توجه به زمان و غلظت ماده ضدعفونی کننده اثر مشخصی بر روی کست های بدست آمده مشاهده نشد.  لازم به ذکر است بهترین سختی سطح در مورد بایر و ایرالژین ضدعفونی شده با هیپوکلریت با غلظت 0.0525بدست آمد و بهترین زمان برای رسیدن به کمترین خشونت سطحی کست پس از ضدعفونی کردن در زمان یک دقیقه ثبت شد.