مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1392 | دوره:25 | شماره:1 (مسلسل 86) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: از آنجا که تحلیل خارجی ریشه در کلینیک قابل تشخیص نیست، بررسی رادیوگرافیک در تشخیص آن از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این مطالعه مقایسه کارایی تشخیص رادیوگرافی معمولی با رادیوگرافی دیجیتال در کشف تحلیل خارجی ریشه می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، 39 دندان شامل ده دندان قدامی - شش کانین - هشت پرمولر - پنج مولر بالا و ده مولر پایین خارج شده انتخاب شدند. به جز ریشه پالاتال مولرهای بالا، تمام ریشه ها به دو قسمت کرونالی و اپیکالی تقسیم و نیمی از این نواحی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و در نیمه دیگر به طور تصادفی حفراتی با فرزهای روند 2.2، 1 و 4 در سطح باکال ایجاد گردید. از هر دندان در سیستم دیجیتال CCD و فیلم رادیوگرافی (با سرعت (E گرافی تهیه شد. رادیوگرافی ها یک بار با زاویه افقی صفر و یک بار با زاویه افقی بیست درجه تهیه شدند. در نهایت شش دسته تصویر شامل تصاویر رادیوگرافی معمولی با زاویه افقی صفر و بیست درجه، رادیوگرافی دیجیتال با زاویه افقی صفر و بیست درجه و تصاویر رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر با زاویه افقی صفر و بیست درجه توسط سه مشاهده گر، شامل دو متخصص رادیولوژی دهان و فک و یک اندودنتیست ارزیابی شد. رادیوگرافی های معمولی با ذره بین با بزرگنمایی دو مشاهده شدند. یافته های حاصله توسط آزمون نسبت ها مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: بیشترین حساسیت مربوط به رادیوگرافی معمولی با بزرگنمایی دو بود. در بین حساسیت روش های رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با امکان بهبود تصویر تفاوت محسوسی دیده نشد. بیشترین ویژگی مربوط به رادیوگرافی معمولی با بزرگنمایی دو و رادیوگرافی دیجیتال با امکان بهبود تصویر در مرتبه بعدی بود. مزیالی کردن اشعه باعث افزایش حساسیت و کاهش ویژگی در هر سه تکنیک شد. با مزیالی کردن اشعه دقت تشخیص روش های رادیوگرافی دیجیتال افزایش یافت اما در دقت تشخیص دو روش دیگر بهبودی حاصل نشد. میزان توافق بین روش های رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با امکان بهبود تصویر بیشتر بود (K=0.68).نتیجه گیری: در تشخیص تحلیل خارجی ریشه کارایی رادیوگرافی معمولی با بزرگنمایی دو بیشتر از رادیوگرافی های دیجیتال است.

دفاع ازخویش، حقی است که ریشه در فطرت انسان دارد. در فقه اسلامی نه تنها بر این «حق» تاکید شده بلکه به عنوان یک «تکلیف» شناخته شده است، ولی آیا در جامعه اسلامی «فرصت» دفاع در اختیار کسانی که مورد تهاجم اند، قرار داده می شود؟ پاسخ فقه اسلامی به این سوال مثبت است. مثلا در شرایطی که امکان حضور شخص متهم در دادگاه وجود ندارد و فرصت دفاع برای او فراهم نشده است او را به تحمل مجازات نمی توان محکوم کرد.

زمینه و هدف: به موازات گسترش کیفی و کمی خدمات دندانپزشکی ترمیمی و نیز پیشرفت های کیفی در زمینه استفاده از ترمیم های همرنگ دندان، تقاضای فراوانی جهت استفاده از ترمیم های کامپوزیت به وجود آمد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کارآیی فرزهای الماسی و کارباید بر استحکام باند کامپوزیت به عاج در سیستم باندینگ خود اچ کننده می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت دندان مولر سوم سالم خارج شده در آکریل فوری مانت و سپس دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. (هر گروه شامل سی عضو بود). در گروه اول سطح دندان ها با فرز الماسی متوسط و در گروه دوم با فرز کارباید خشن شدند، سیلندر کامپوزیتی با قطر سه مبلی متر به وسیله باندینگ سلف اچ روی نمونه ها چسبانده شد و با دستگاه اینسترون استحکام باند برشی هر دو گروه اندازه گیری گردید. داده ها پس از تبدیل به واحد مگاپاسکال توسط آزمون t بررسی شدند.یافته ها: میانگین قدرت استحکام باند برشی در فرز الماسی 17.67 مگاپاسکال و انحراف معیار آن 4.41 و میانگین قدرت استحکام باند برشی در فرز کارباید 14.51 مگاپاسکال و انحراف معیار 5.18 بود. آنالیز آماری داده ها نشان داد که در مطالعه بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد (p<0.05).نتیجه گیری: استفاده از فرزهای مختلف بر استحکام باند عامل باندینگ سلف اچ به عاج موثر است. این ادهزیو هنگامی که فرز الماسی در سطح عاج به کار برده می شود نتیجه بهتری حاصل می گردد.

زمینه و هدف: جهت اندازه گیری ریزنشت توسط رادیوایزوتوپ، نمونه در محلول غوطه ور می شود و رادیوایزوتوپ هم به ناحیه اینترفیس نفوذ پیدا می کند و هم به بقیه سطوح می چسبد. با پوشاندن سطح نمونه به جز محل اینترفیس با ماده ای مناسب قبل از غوطه ورسازی، و جداکردن ماده قبل از شمارش، فقط میزان نفوذ رادیوایزوتوپ به محل اینترفیس شمارش می شود. هدف از این مطالعه تعیین ماده مناسب جهت پوشش ایمپلنت و اباتمنت در بررسی ریزنشت محل اتصال ایمپلنت و اباتمنت با استفاده از رادیوتریسر و دستگاه شمارش گاما می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 46 نمونه در دو گروه تقسیم بندی شدند. در گروه اول از نمونه های ایمپلنتی با پوشش پوتی، لاک و پوتی - چسب قطره ای با یک میلی متر فاصله تا اینترفیس استفاده گردید. در گروه دوم از نمونه های غیر ایمپلنتی که شامل گروه های پوتی، لاک و آکریل اتوپلی مریزان می باشند استفاده شد. تست ریزنشت توسط محلول تالیم 201 و دستگاه شمارش گاما در سه مرحله انجام گردید:1) پس از خارج سازی نمونه ها از محلول تالیم،2) پس از شستشوی نمونه ها،3) پس از جداسازی مواد پوشاننده.در این مطالعه جهت مقایسه میزان نفوذ رادیوایزوتوپ به نمونه ها از آزمون آنالیز Co-Variance استفاده شد.یافته ها: در سه گروه همراه با ایمپلنت، میزان ریزنشت ایمپلنت - پوتی - چسب (76379±23909.586) به صورت معنی دار از ایمپلنت - پوتی (217343.40±86007.926)؛ و ایمپلنت - پوتی به صورت معنی داری از ایمپلنت - لاک (313247.20±67933.031) کمتر بوده است.نتیجه گیری: در بررسی های ریزنشت بهترین روش جهت پوشش نمونه های ایمپلنتی، پوتی با چسب قطره ای در لبه پوتی می باشد. اما لاک به دلیل ریزنشت بیشتر، ماده مناسبی جهت پوشش نمونه های ایمپلنتی نمی باشد.

زمینه و هدف: ترمیم داخل دهانی پرسلن به منظور اجتناب از جایگزینی آن و حفظ زمان و هزینه، روشی مقبول می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر زمان های مختلف سندبلاستینگ بر میزان استحکام باند برشی کامپوزیت به پرسلن فلدسپاتیک و مقایسه آن با اثر اسید هیدروفلوئوریک (HF) صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی چهل دیسک پرسلنی ساخته و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه 1 سطح پرسلن HF، %9.5 به مدت دو دقیقه دریافت کرد. گروه های 2، 3 و 4 توسط سندبلاستینگ با ذرات آلومینای پنجاه میکرونی در زمان های پنج، ده و پانزده ثانیه آماده شدند. بر روی چهل نمونه عامل سایلن، باندینگ و کامپوزیت یکسانی به کار رفت. پس از پنج هزار دور ترموسایکلینگ نمونه ها تحت تست استحکام باند برشی قرار گرفتتد. به منظور بررسی نتایج از آزمون آماری One-Way ANOVA استفاده گردید. الگوی شکست با استریومیکروسکوپ و SEM بررسی شد. یک نمونه پرسلنی اضافی نیز در هر یک از چهار گروه مطابق روش های آماده سازی مذکور تهیه و توپوگرافی سطحیش توسط SEM مشاهده شد.یافته ها: میانگین استحکام باند گروه های مورد بررسی به ترتیب 15.28 (±3.64)، 13.82 (±4.03)، 15.77 (±3.94)، 16.54 (±3.73) مگاپاسکال بود. اختلاف آماری معنی داری بین گروه ها وجود نداشت (P=0.455). بیشترین نوع الگوی شکست از نوع کوهزیو در پرسلن بود. میان SEM نمونه های حاصل از سندبلاستینگ با زمان های متفاوت 15-5 ثانیه تفاوت چندان محسوسی مشاهده نشد.نتیجه گیری: استحکام باند زمان های مختلف پنج، ده و پانزده ثانیه استفاده از سندبلاست، مشابه HF و در حد قابل قبولی می باشد. SEM الگوی متفاوتی از اثر HF و سندبلاستینگ را در سطح پرسلن نشان داد.

زمینه و هدف: اروژن یک روند چند عاملی است که در طول زندگی روی می دهد و توسط بسیاری از عوامل داخلی و یا خارجی پدید می آید. هدف از مطالعه حاضر رابطه بین مدت زمان شنا با ایجاد اروژن دندانی در شناگرها می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی جامعه مورد بررسی شامل 84 نفر شناگر زن بود. 42 نفر از آنها که بیشتر از شش ساعت در هفته شنا می کردند به عنوان گروه مورد و 42 نفر که کمتر از شش ساعت در هفته شنا می کردند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. اطلاعات لازم جهت ثبت شدت اروژن و سایر موارد از طریق معاینه بالینی و پرسشنامه به دست آمد. بررسی وجود اروژن دندانی بر اساس ایندکس Smith–Knight صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل از آزمون X2 استفاده گردید.یافته ها: نسبت وجود اروژن دندانی در دو گروه مورد و کنترل برابر می باشد و رابطه ای بین مدت زمان شنا با اروژن دندانی از لحاظ آماری وجود نداشت (P.V=0.6 و X2=0.26).نتیجه گیری: رابطه ای بین مدت زمان شنا با اروژن دندانی از لحاظ آماری وجود نداشت، لذا نقش زمان در ایجاد اروژن دندانی به اثبات نرسید.

زمینه و هدف: مشخص شده حضور دستگاه های ارتودنسی ثابت منجر به افزایش تعداد مطلق استرپتوکوک موتانس و همچنین افزایش درصد حضور این باکتری در بزاق می شود. این امر سبب افزایش دمینرالیزاسیون مینایی و پوسیدگی دندانی می گردد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر زنجیره های کشی (الاستیک چین های) آزاد کننده فلوراید بر تعداد استرپتوکوک موتانس بزاق و پلاک دندانی بیماران تحت درمان ارتودنسی می باشد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور شصت بیمار تحت درمان ارتودنسی ثابت به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران گروه 1 زنجیره های کشی معمولی و بیماران گروه 2 زنجیره های کشی آزاد کننده فلوراید را دریافت کردند. چهار نمونه بزاق در ابتدای مطالعه و روزهای هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم و دو نمونه پلاک دندانی در ابتدا و انتهای مطالعه از بیماران گرفته شد. زنجیره های کشی نیز در روز بیست و هشتم از دهان بیماران خارج شدند. همه نمونه ها جهت شمارش تعداد باکتری استرپتوکوک موتانس کشت داده شدند. اطلاعات جمع آوری شده توسط آزمون های آماری Repeated measures of ANOVA و Independent sample t test مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بررسی های آماری نشان داد بین تعداد باکتری های موجود در سطح دو نوع زنجیره کشی اختلاف معناداری وجود ندارد (P=0.803). همچنین بین تعداد کلونی های استرپتوکوک موتانس طی چهار بار نمونه گیری از بزاق در دو گروه (P³0.301) و بین تعداد کلونی های استرپتوکوک موتانس موجود در پلاک دندانی دو گروه نیز اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد (P=0.317).نتیجه گیری: استفاده از زنجیره های کشی آزاد کننده فلوراید تاثیری بر تعداد کلونی های استرپتوکوک موتانس موجود در پلاک دندانی و بزاق ندارد.

زمینه و هدف: دندانپزشکان به طور قابل ملاحظه ای در معرض عوامل استرس زا قرار دارند که می تواند منجر به فرسودگی شغلی گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سندرم فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1387 می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 99 نفر از اعضای هیات علمی دندانپزشک دانشگاه آزاد اسلامی تهران با پرسشنامه ای مشتمل بر ده سوال از مشخصات دموگرافیک و شغلی و 22 سوال که پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک است، مورد ارزیابی قرار گرفتند. این پرسشنامه در ابعاد کفایت شخصی و مسخ شخصیت و خستگی هیجانی نمره گذاری گردید. نمرات نهایی بر اساس نمره استاندارد، در سه گروه پایین، متوسط و بالا دسته بندی و آنالیز نمونه ها با تست آماری رگرسیون خطی با روش Enter انجام شد.یافته ها: از جنبه فراوانی در بعد کفایت شخصی، %19.1، در بعد مسخ شخصیت، 7% و در بعد خستگی هیجانی، 4% افراد سطح بالایی از فرسودگی شغلی را نشان دادند. متغیرهای مدت اشتغال به دندانپزشکی و تعداد ساعات کار در هفته، از نظر آماری ارتباط معنی داری با فرسودگی شغلی نداشتند (p>0.05).نتیجه گیری: میانگین نمره کل اعضای هیات علمی دندانپزشک دانشگاه آزاد اسلامی تهران در مقایسه با میانگین های استاندارد فرسودگی شغلی، میزان پایینی از فرسودگی شغلی را نشان می دهد.

زمینه و هدف: نقص شدید ماندیبل می تواند باعث کاهش ابعاد راه هوایی شود و فرد را به ناهنجاری های سیستم تنفسی مثل خروپف و سندرم آپنه انسدادی حین خواب مستعد نماید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر درمان فانکشنال بر ابعاد قدامی خلفی و عمودی راه هوایی در بیماران Cl II اسکلتال با مشکل کوچکی فک پایین می باشد.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای قبل و بعد، بر روی لترال سفالوگرام های 25 بیمار با میانگین سنی 9.9 سال، درمان شده با دستگاه مدیفاید اکتیواتور انجام شد. تصاویر دیجیتال سفالوگرام ها در نرم افزار سفالومتری (3، 1، 1، 3) View box گردیدند. داده ها، توسط آزمون paired t-test ارزیابی گردید.یافته ها: کاهش شدت ناهنجاری اسکلتال Cl II با کاهش زاویه ANB از 6.68 درجه به 4.48 درجه (p<0.001) و افزایش زاویه SNB از 74.48 به 76.78 درجه، دیده شد (p<0.001). بعد قدامی خلفی راه هوایی نازوفارنکس (AW1) از 19.64 میلی متر به 21.52 میلی متر افزایش داشت (p=0.021)، بعد قدامی خلفی اوروفارنکس در AW2 و AW4 افزایش داشت. (p<0.05)، اما در AW3 اوروفارنکس با وجود افزایش از 11.26 میلی متر به 12.27 میلی متر، این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نبود (p=0.091). بعد قدامی خلفی هایپوفارنکس (AW5) از 16.54 میلی متر به 19.22 میلی متر و بعد عمودی راه هوایی AW7 از 60.73 میلی متر به 64.79 میلی متر افزایش داشت (p<0.001).نتیجه گیری: درمان بیماران دچار کمبود رشد فک پایین با دستگاه فانکشنال علاوه بر بهبود موقعیت ماندیبل می تواند باعث بهبود ابعاد راه هوایی گردد.

زمینه و هدف: در بسیاری از مطالعات کاهش در استحکام باند به مینای بلیچ شده بیان شده است. این کاهش در استحکام باند نگرانی هایی را در دندانپزشکی زیبایی به وجود آورده، با این وجود اطلاعات کمی در مورد اثر بلیچینگ روی کاهش استحکام باند سیستم های باندینگ جدید وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر سه نوع باندینگ روی استحکام باند کامپوزیت به مینای بلیچ شده انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی شصت دندان اینسیزور گاوی سالم جمع آوری و به شش گروه تقسیم شدند، (n=10). گروه A: مینای سطح فاسیال، با ژل اسیدفسفریک 35% اچ و در مرحله بعد یک لایه عامل باندینگ Single bond (3M) طبق دستور کارخانه به کار برده شد و با دستگاه لایت کیور (ColtoluxII colten) با شدت چهارصد میلی وات بر سانتی مترمربع به مدت چهل ثانیه کیور گردید. گروه B: پس از اچینگ مینای سطح فاسیال ازClearfil SE-bond (Kuraray medical INC.) استفاده گردید. گروه C: پس از اچینگ مشابه دو گروه قبل از Clearfil S3 Bond (Kuraray medical INC) استفاده شد. در گروه D, E, F: کاربامیدپراکساید %35 (Opales cence, Ultradent products Inc) مطابق دستور کارخانه به مدت پنج ساعت روی سطح مینا قرار گرفت. پس از آن نمونه ها به مدت شصت ثانیه با آب مقطر شسته و با پوآر هوا خشک شدند. بلافاصله پس از بلیچینگ، باندینگ مشابه گروه A, B, C به ترتیب در گروه D, E, F انجام گردید و سپس سیلندرهای کامپوزیت هیبرید توسط سه نوع باندینگ به مینای سطح فاسیال تمام نمونه ها باند شدند. نمونه ها پس از 24 ساعت تحت چرخه های حرارتی (هزار چرخه در آب 5-55 درجه سانتی گراد) قرار گرفتند و در ادامه تحت آزمون استحکام باند برشی در دستگاه Zwick قرار گرفتند. اطلاعات حاصله توسط آزمون آماری ANOVA دوسویه و یک سویه و آزمون POST hoc آنالیز گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در محیط نرم افزار آماری SPSS ویرایش 11 انجام شد.یافته ها: در مقایسه بین گروه ها میانگین استحکام برشی باند Single bond به مینای بلیچ شده، 8.36±3.30 مگاپاسکال و به مینای بلیچ نشده، 20.17±6.52 مگاپاسکال بود. در مورد Clearfil SE bond، میانگین استحکام باند به مینای بلیچ شده، 12.25±6.61 مگاپاسکال و به مینای بلیچ نشده، 17.66±5.82 مگاپاسکال اندازه گیری گردید و استحکام باند در Clearfil S3 Bond به مینای بلیچ شده، 6.66±2.57 مگاپاسکال و مینای بلیچ نشده، 10.40±3.65 مگاپاسکال به دست آمد (P>0.05).نتیجه گیری: استحکام برشی باند کامپوزیت هیبرید به مینای بلیچ شده در هر سه گروه آزمایشی کاهش یافت. این کاهش در مورد Clearfil SE bond از لحاظ آماری معنی دار نبود.

زمینه و هدف: مطالعات اخیر در ارتباط با مکانیسم های چسبندگی به عاج بیانگر افزایش پایداری باند در صورت برداشت کلاژن از سطح عاج می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر کاربرد هیپوکلریت سدیم بر میزان ریزنشت در باندینگ های عاجی Total etch سه مرحله ای با حلال های گوناگون می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی در هشتاد دندان قدامی سالم مندیبل ثنایای تحتانی گاو، در سطح باکال حفرات به شکل باکس با لبه هایی تماما در مینا ایجاد شد، سپس نمونه ها به صورت تصادفی به هشت گروه ده تایی تقسیم شدند.گروه 1: کاربرد Naocl + اچینگ معمولی + باندینگ SBMP (واتربیس)، گروه 2: Naocl + اچینگ معمولی + باندینگAll Bond2  (استن بیس)، گروه 3: اچینگ معمولی + SBMP + Naocl، گروه 4: اچینگ معمولی + Naocl + All Bond2، گروه 5: Naocl + باندینگ SBMP، گروه 6: Naocl + باندینگ All Bond2، گروه 7: اچینگ معمولی + SBMP، گروه 8: اچینگ معمولی + باندینگ All Bond2 پس از آن برای ترمیم در همه گروه ها کامپوزیت Z250 کارخانه (3M) توسط دستگاه Coltolux 75 Light cure با شدت سیصد و پنجاه میلی وات بر سانتی مترمربع کیور شد، سپس نمونه ها هزار سیکل در آب 5-55 درجه سانتی گراد تحت چرخه حرارتی قرار گرفتند. پس از غوطه وری نمونه ها در محلول فوشین قلیایی 2% در جهت باکولینگوالی، دندان ها برش داده شدند. میزان نفوذ رنگ و تفاوت ریزنشت بر اساس انواع روش های آماده سازی عاج مطابق با عمق نفوذ رنگ با استریومیکروسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها به وسیله آزمون آماری kruskal-wallis و مقایسه میانگین ریزنشت نمونه ها توسط آزمون دو طرفه ANOVA آنالیز شدند.یافته ها: بالاترین میزان ریزنشت در بین روش های گوناگون آماده سازی در روش Hypo+acid و پایین ترین میزان ریز نشت در روش Acid+hypo بود. در بین باندینگ های مختلف تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود داشت، به جز روش Acid+hypo. در روش Hypo+acid بالاترین میزان ریزنشت در باندینگ SBMP بود. در روش هیپو به تنهایی، بالاترین میزان ریزنشت متعلق به All Bond2 بود. در روش آماده سازی در گروه کنترل، بالاترین میزان ریزنشت در باندینگ SBMP بود.نتیجه گیری: کاربرد هیپوکلریت سدیم قبل از اچینگ عاج جهت برداشت مواد آلی، موجب افزایش میزان ریزنشت در باندینگ های All Bond2 و SBMP نسبت به روش اچینگ به تنهایی شد.

زمینه و هدف: گچ دندانی نوع IV و V بیشترین استفاده را در تهیه کست و دای در پروتز ثابت دارد و باید دارای ویژگی های خاصی جهت استفاده باشد. هدف از این مطالعه مقایسه خصوصیات فیزیکی گچ نوع IV ایرانی با مشابه آلمانی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر اساس دستورالعمل شماره 25، ADA، آزمون زمان سخت شدن، انبساط حین سخت شدن و استحکام فشاری برای گچ نوع IV ایرانی تارا و آلمانی Gildand انجام گرفت. برای آزمون زمان سخت شدن، از دستگاه Vicat، برای آزمون انبساط حین سخت شدن، از دستگاه انبساط سنج و برای آزمون استحکام فشاری از ماشین آزمون چندکاره استفاده گردید. اعداد به دست آمده با استاندارد شماره 25،ADA  در مورد گچ های نوع IV مقایسه شد و نتایج توسط آزمون آماری t-test با سطح معنی داری 0.05 تحت آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین انبساط حین سخت شدن برای گچ ایرانی و آلمانی به ترتیب 0.024±0.011 میلی متر و 0.0245±0.009 میلی متر بود که هر دو در محدوده استاندارد ADA قرار داشت و تفاوت آماری معنی داری با هم نداشتند. (P=0.966) میانگین زمان سخت شدن برای گچ ایرانی و آلمانی به ترتیب 44.5±0.70 و 17.29±0.41 دقیقه و میانگین استحکام فشاری برای گچ ایرانی و آلمانی به ترتیب 16.17±0.97 و 20.15±1.96 مگاپاسکال بود که هیچ یک در محدوده استاندارد ADA قرار نداشت ولی اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: گچ ایرانی نوع IV نتوانست استاندارد دو ویژگی از سه ویژگی مورد آزمون در این مطالعه را به دست آورد و اصلاح این گچ جهت استفاده در اعمال لابراتواری پروتز ثابت لازم می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد فراوان پست های فایبر گلاس و عدم وجود تحقیق های کافی در زمینه مناسب ترین طول از پست که منجر به بیشترین مقاومت به شکست می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر طول پست فایبر گلاس بر مقاومت به شکست ریشه دندان های سانترال روت کانال شده انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهل نمونه دندان سانترال بالا به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. پست و سمان به کار رفته ساخت کارخانه RTD به قطر یک میلی متر و طول به کار رفته پست در گروه های چهارگانه به ترتیب شش، هشت، ده و 12 میلی متر بود. جهت آماده شدن نمونه ها پس از جرم گیری و برساژ دندان ها، تاج آنها از CEJ پروگزیمالی قطع شد و ریشه ها به طور استاندارد به روش Step back روت کانال شدند، سپس توسط دریل های RTD فضای لازم جهت پست ها تعبیه و پس اچ شدن دیواره های کانال پست ها به طول مذکور سمان گردید. در ادامه کورها به ارتفاع پنج میلی متر با استفاده از کامپوزیت Lumiglass تاج بازسازی شد و نمونه ها از دو میلی متر پایین تر از CEJ در بلوک های آکریلی مانت شد. برای همانندسازی PDL از ماده قالب گیری Impergam ساخت کارخانه 3M به ضخامت 0.2 میلی متر دور نمونه ها استفاده شد. نهایتا نمونه ها در دستگاه Universal testing machine از سه میلی متری لبه اینسایزال با زاویه 135 درجه نسبت به محور طولی تحت فشار قرار گرفته و نیروهای منجر به شکست توسط منحنی به دستگاه رسم شد. داده ها توسط آزمونهای آماری ANOVA و Tukey test آنالیز گردید.یافته ها: بالاترین میزان مقاومت به شکست را گروه های شامل پست های هشت و ده میلی متری و کمترین میران را پست های شش و 12 میلی متری نشان دادند. آزمون های آماری ANOVA ,t-test بیانگر تفاوت معنی داری بین مقاومت به شکست گروه های هشت و ده میلی متری با گروه های شش و 12 میلی متری بوده اما بین پست های هشت و ده میلی متری و همچنین بین پست های شش و 12 میلی متری اختلاف معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که طول پست در مقاومت به شکست ریشه تاثیر دارد، به طوری که بالاترین مقاومت به شکست در محدوده طول هشت - ده میلی متر حاصل می شود.