پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه اعتماد، شرم و گناه با خودمتمایزسازی در بین دانشجویان متاهل دانشگاه علامه طباطبایی تهران صورت گرفته است. تعداد 161دانشجوی متاهل (25 مرد و 91 زن) به روش تصادفی ساده و با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان-گرجسی از میان دانشجویان متاهل دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی90-89 انتخاب گردید. داده ها با استفاده از پرسش نامه جمعیت شناختی، پرسش نامه خودمتمایزسازی (DSI-2)، مقیاس اعتماد (TS) و پرسش نامه عاطفه خودآگاه (2- TOSCA) جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، همبستگی پاره ای و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودمتمایزسازی با اعتماد رابطه معنادار مثبتی دارد (r=0.43، p<0.01) و با شرم رابطه معنادار منفی دارد (r=-0.59، p<0.01). همچنین بین خودمتمایزسازی و گناه رابطه معنادار منفی وجود دارد (r=-0.57، p<0.01). بین جنسیت و متغییرهای مورد مطالعه خودمتمایزسازی، اعتماد، شرم و گناه رایطه ای بدست نیامد. در نهایت ترکیب خطی متغییرهای اعتماد، شرم و گناه 58 درصد از واریانس خودمتمایزسازی را در بین دانشجویان متاهل دانشگاه علامه طباطبایی پیش بینی کردند. بنابراین افراد با میزان خودمتمایزسازی بالا اعتماد بیشتری در روابط زناشویی را تجربه می کنند و احساس شرم و گناه در آنها پائین است.