بیان مساله: پژوهش حاضر با هدف مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت در بیکاران مصرف کننده مواد و بیکارانی که مواد مصرف نکرده اند و شناخت برخی عوامل پیش بینی کننده مصرف مواد در بیکاران انجام شده است.روش: این مطالعه علی ـ مقایسه ای در سال 86 انجام شد. 200 نفر از بیکاران مرد 20 تا 30 ساله مراجعه کننده به مراکز کاریابی شهر اصفهان با نمونه گیری خوشه ای از چهار مرکز کاریابی در نواحی چهارگانه شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول کسانی بودند که برای اولین بار در مدت بیکاری مواد مصرف کردند (65 نفر) و گروه دوم کسانی بودند که با وجود بیکاری به مدت حداقل 6 ماه، هرگز مواد مصرف نکردند (135 نفر). دو گروه از نظر نحوه گذران اوقات فراغت با یکدیگر مقایسه گردیدند.یافته ها: نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد معتاد (OR=2.606, CI:1.600-4.244, p<0.001) و تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد غیرمعتاد (OR=1.122, CI:1.025-1.229, p=0.013) می توانند پیش بینی کننده مصرف مواد در بیکاران باشند.نتیجه گیری: به نظر می رسد نظارت بر روابط افراد بیکار به پیشگیری از مصرف مواد در آن ها کمک کند.