بیماری های پوست
سال:1381 | دوره:6 | شماره:1 (پیاپی 21) |تعداد مقالات:11

نوجوان پسر افغانی 10 ساله بعلت ضایعات عروقی متعدد در اندام تحتانی راست به درمانگاه پوست مراجعه کرد. به گفته والدین بیمار ضایعات عروقی بعد از تولد ظاهر شده و همزمان با رشد کودک گسترش یافته بودند. بعضی از ضایعات علاوه بر گسترش سطحی، برجستگی به رنگ قرمز تیره پیدا کرده و با ضربه های نسبتا شدید دچار درد و خونریزی می شدند. در معاینه فیزیکی، اندام تحتانی راست 3 سانتیمتر بلندتر از اندام مقابل بود، همچنین افزایش رشد (هیپرتروفی) اندام مبتلا نسبت به اندام تحتانی چپ کاملا ملموس بود (تصویر شماره 1) این افزایش رشد کاملا یک دست و متقارن نبود، بطوریکه در قسمت میانی ران، باسن ومیانی ساق بیشتر و در پا و انگشتان کمتر بود. بیمار به علت خونریزی نسبتا شدید از ضایعات عروقی تحت عمل جراحی قرار گرفت که جوشگاه ناشی از آن در سطح خارجی ساق و باسن نمایان است (تصویر شماره 1) معاینه پوست قسمتهای دیگر بدن کاملا طبیعی بود. از ضایعات برجسته قسمت میانی ران نمونه برداری نیز انجام شد (تصویر شماره 2)

خانمی 25 ساله به علت تورم مزمن لب فوقانی به درمانگاه پوست مراجعه کرد . تورم لب از 8 سال قبل شروع شده و دوره های بهبود و عود مکرر داشته است (تصویر شماره 1) . بنا به گفته بیمار در هر دوره خود علاوه بر لب فوقانی ، قسمت میانی صورت نیز متورم می گردید .در بین حملات ، تورم لب کاهش می یافت ولی هیچگاه به حالت طبیعی بر نمی گشت.بیمار 7 سال قبل بخاطر تورم مکرر لب فوقانی مورد عمل جراحی لثه و دندان قرار گرفته بود که موثر واقع نشده بود . همچنین در 15 سالگی دچار فلج عصب هفت سمت راست صورت گردیده که بعد از سه ماه با درمان دارویی بهبود یافته است . سابقه بیماری گوارشی را ذکر نمی کند. در معاینه فیزیکی، تمام لب فوقانی متورم، سفت و بدون گرمی و قرمزی (تصویر شماره 1) بود . سایر اعضا و نیز شمارش سلولهای خونی و سرعت سدیمانتاسیون طبیعی بودند. از لب فوقانی نمونه برداری گردید و برای آسیب شناسی فرستاده شد (تصویر شماره 2)  

مقدمه: آکنه ولگاریس یک بیماری خود محدود شونده است که عمدتا فولیکولهای سباسه پوست را درگیر می کند. درمان رایج آن، آنتی بیوتیک بصورت سیستمیک می باشد لذا ممکن است مقاومت باکتریایی در این زمینه مشکل ساز باشد. هدف: بررسی مقاوت باکتری (P.acnes) Propionibacterium acnes نسبت به آنتی بیوتیکهای اریترومایسین، تتراسیکلین، کلیندامایسین و اسپیرامایسین. روش اجرا: نمونه گیری از ضایعات 123 بیمار دارای آکنه ولگاریس مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان شهید دکتر فقیهی در شیراز صورت گرفت. پس از شناسایی و جداسازی نمونه های مثبت P.acnes؛ Minimal inhibitory concentration (MIC) آنتی بیوتیکها مذکور به روش آگار رقتی اندازه گیری شد. یافته ها: از 123 بیمار، 129 نمونه بدست آمد که از این تعداد، 62 نمونه P.acnes تشخیص داده شد. مقادیر MIC بدست آمده برای تتراسیکلین 0.125 - 0.03، اریترومایسین  0.06-0.015، کلیندامایسین 0.5-0.03 و اسپیرامایسین 0.25- 0.015 میکروگرم در هر میلی لیتر بود. نتیجه گیری: نمونه های P.acnes جدا شده در این تحقیق نسبت به چهار آنتی بیوتیک ذکر شده حساس می باشند.

مقدمه: سرطان سلول سنگفرشی طیف وسیعی از درجه تمایز در نمای آسیب شناسی خود دارد که نمایانگر وضعیت پیش آگهی آن است. محل تومور نیز تا حدودی پیش آگهی آنرا مشخص می کند. هدف: تعیین ارتباط بین درجه تمایز آسیب شناسی تومور با سن، جنس بیماران و محل ضایعه. روش اجرا: تعداد 44631 پرونده از بیماران مراجعه کننده به دو مرکز اصلی آسیب شناسی شهر کرمان در طی سالهای 1371 تا 1378 بطور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت واطلاعات مربوط به 186 بیمار مبتلا به سرطان سلول سنگفرشی از آنها استخراج شد. یافته ها: در 186 مورد مبتلا به سرطان سلول سنگفرشی پوست بدست آمده، میانگین سنی بیماران مبتلا 16.6 ± 60.4 سال بود. 133 نفر (70.9%) مرد و 53 نفر (29.1%) زن بودند و نسبت مردان به زنان 2.5 به 1 بود. شایعترین محل های گرفتاری به ترتیب سرو گردن (76.8%) و اندام تحتانی(6.2%) بود. 81.5% تومورها از نوع خوب تمایز یافته، 14.3% از نوع متوسط و 4.2% از نوع بد تمایز یافته بودند. ارتباط معنی دار آماری بین سن، جنس و محل ضایعه با درجه تمایز تومور بدست نیامد. نتیجه گیری: برای تعیین روش درمانی مناسب ضروری است از ضایعات سرطان سلول سنگفرشی همه بیماران مبتلا، نمونه برداری بعمل آید.

مقدمه: به دلیل سیر مزمن درماتیت آتوپیک و وابستگی اکثر بیماران به استروئید، یافتن درمان جایگزین مناسب، از ارزش بالایی برخوردار است. هدف: تعیین میزان اثر بخشی فتوتراپی در درمان درماتیت آتوپیک و همچنین بررسی عوامل احتمالی موثر در میزان پاسخ دهی بیماران به درمان (PUVA) Psoralen+UVA.روش اجرا: 13 بیمار مبتلا به درماتیت آتوپیک مقاوم به درمان با سن بالای 10 سال، تحت درمان با PUVA ؛ 2 یا 3 جلسه در هفته تا بهبودی کامل و یا حداکثر 30 جلسه قرار گرفتند. میزان بهبودی براساس کاهش شدت 6 علامت خارش، قرمزی، لیکنیفیکاسیون، خشکی، پوسته ریزی و excoriation در انتهای دوره درمان و 2 ماه پس از آن مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 10 بیمار(77%) در انتهای درمان و 9 بیمار (69.2%) 2 ماه پس از خاتمه درمان بیش از 50% بهبودی نشان دادند. هیچ ارتباطی معنی داری بین سطح پادتن LgE سرم قبل از درمان، محل ضایعات، سن و جنس بیمار با میزان پاسخ دهی به فتوتراپی بدست نیامد. اما بیمارانی که سابقه خانوادگی اتوپی داشتند، به طور معنی داری پاسخ بهتری به درمان نشان دادند. نتیجه گیری: PUVA روش درمانی مناسبی در درمان موارد مقام درماتیت آتوپیک می باشد.  

مقدمه: هیرسوتیسم مشکل بالینی شایعی است که به علل مختلف ایجاد می شود. بررسی بالینی و آزمایشگاهی بیماران برای یافتن علل ایجاد کننده آن ضروریست.هدف: تعیین علل هیرسوتیسم با کمک بررسی بالینی و آزمونهای آزمایشگاهی شامل LH/FSH ,DHEA-S,TSH ، تستوسترون، پرولاکتین، 17 هیدروکسی پروژسترون و نیز سونوگرافی تخمدان.روش اجرا: این مطالعه به صورت مقطعی، یافته های بالینی و آزمایشگاهی 110 بیمار مبتلا به هیرسوتیسم را در یک دوره یکسال و نیمه در طی سالهای 80-1379، در درمانگاهای پوست بیمارستان رازی تهران بررسی نموده است.یافته ها: از 110 بیمار مورد مطالعه 54 بیمار (49%)، به سندرم تخمدان پلی کیستیک مبتلا بوده اند که 14 نفر (%26) از آنان قاعدگی منظم داشته اند. 43 بیمار (39%) یافته های آزمایشگاهی به نفع سندرم تخمدان پلی کیستیک داشته اند که ارزشمندترین آنها LH/FSH>3 در 41 بیمار (%37) می باشد. در 53 بیمار (48%) با قاعدگی های منظم و آزمون های آزمایشگاهی و سونوگرافی تخمدان طبیعی، تشخیص هیرسوتیسم ایدیوپاتیک داده شد. هیپرپلازی دیررس آدرنال بدلیل کمبود نسبی 21- هیدروکسیلاز در 2 بیمار (1.8%) وجود داشت. در یک بیمار با قاعدگی های نامنظم، پرولاکتینومای هیپوفیز با کمک روش های تصویر برداری به اثبات رسید. نتیجه گیری: بررسی آزمونهای آزمایشگاهی بیماران مبتلا به هیرسوتیسم بدون توجه به منظم و یا نامنظم بودن قاعدگی آنان، ضروری است.

مقدمه: بیماری لیکن پلان دارای خصوصیات همه گیری شناسی و بالینی متفاوتی در کشورهای مختلف جهان است. هدف: تعیین خصوصیات همه گیری شناسی و اشکال بالینی لیکن پلان در طی 10 سال در بخش پوست بیمارستان سینا در همدان. روش اجرا: مطالعه حاضر بصورت توصیفی گذشته نگر بر روی 363 بیمار (شامل 190 زن و 173 مرد) مبتلا به لیکن پلان مراجعه کننده به درمانگاه و بخش پوست بیمارستان سینا در همدان در طی سالهای 80-71 انجام شده است. اطلاعات مورد نظر از پرونده بیماران استخراج شده و سپس توسط نرم افزار آماری EPI6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: در بین 6610 بیمار نمونه برداری شده، 363 نفر (5.5%) مبتلا به لیکن پلان بوده اند. 36 نفر (9.9%) درگیری مخاطی، 9 نفر (2.5%) درگیری همزمان پوستی و مخاطی و 318 نفر (87.6%) درگیری پوست به تنهایی داشته اند. شایعترین محل درگیری پوست صورت در 71 نفر (12.7%) و شایعترین شکل بالینی الگوی آکتینیک در 126 نفر (36.4%) بوده است. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به لیکن پلان که مورد بیوپسی قرار گرفته اند، شایعترین محل درگیری صورت و شایعترین شکل بالینی نوع آکتینیک بوده است.

درماتیت تماسی بیماری التهابی پوست و ناشی از تماس پوست با مواد مختلف می باشد که با دو مکانیسم تحریکی و آلرژیک ایجاد می شود. این بیماری یکی از بیماریهای شایع پوستی و شایعترین نوع درماتوز شغلی می باشد. افتراق دو نوع تحریکی و آلرژیک بیماری از نظر شناخت عامل بیماری و در نتیجه کنترل و پیش آگهی آن اهمیت دارد. این مهم تنها بوسیله Patch test امکان پذیر است. اما متاسفانه اغلب ازانجام این آزمایش ساده، کم ضرر و مثمر ثمر غفلت می گردد. در این مقاله مروری بر اصول Patch test، روش انجام آن، نحوه خوانده و تفسیر نتایج، عوارض احتمالی و نیز یافته های مطالعات مختلف انجام شده با Patch test در کشورهای گوناگون صورت گرفته است.

در سال 1985 Brownstein آکانتومای خوش خیمی را که قبلا شناخته نشده بود، تحت عنوان آکانتولیتیک آکانتوما توصیف کرد. ما یک مورد از آکانتولیتیک آکانتوما را در ناحیه لبه های کوچک فرج راست یک زن 34 ساله گزارش می کنیم. به دلیل نادر بودن این ضایعه در ناحیه تناسلی زنان، امکان اشکال تشخیصی با ضایعات شایع تر وجود دارد. تشخیص صحیح آکانتولیتیک آکانتوما می تواند به درمان مناسب بیمار بینجامد.

شاخ پوستی یک ضایعه کراتوتیک شاخ مانند است که بروز آن در نواحی سر و صورت شایع می باشد و در زمینه ضایعات مختلف خوش خیم یا بدخیم پوست به وجود می آید. کالوزیته پلاکی هیپر کراتوتیک است که در اثر فشار مداوم یا متناوب روی پوست ایجاد می شود و قوزک خارجی پا از نقاط شایع بروز آن است. در اینجا یک مورد نادر شاخ پوستی ایجاد شده روی کالوزیته قوزک پا گزارش می شود.