مقدمه: رضایت زناشویی، یکی از جنبه های مهم زندگی خانوادگی است که برای بنا نهادن خانواده و تربیت فرزندان ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایت زناشویی و پیشگویی کننده های آن در زنان سنین باروری شهر تبریز انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1391 بر روی 532 زن همسردار مراجعه کننده به مراکز و پایگاه های بهداشتی- درمانی شهر تبریز انجام شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای دو مرحله ای انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه فردی- اجتماعی، پرسشنامه عملکرد جنسی زنان و پرسشنامه رضایت زناشویی جمع آوری شدند. جهت تعیین پیشگویی کنند های رضایت زناشویی از مدل خطی عمومی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره کلی رضایت زناشویی 114.6±29.5 از محدوده نمره قابل کسب 188-0 بود. بیشترین نمره در بعد رضایت زناشویی و کمترین نمره در بعد رضایت جنسی به دست آمد. بین عملکرد جنسی با نمره کلی رضایت زناشویی (r=0.43) و تمام زیر دامنه های آن (0.46 تا r=0.17) همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. متغیرهای عملکرد جنسی، تحصیلات همسر، مشخصات رفتاری همسر، رضایت از همسر، نوع انتخاب همسر و سابقه ابتلاء به افسردگی، از پیشگویی کننده های رضایت زناشویی بودند و توانستند 5/47 درصد از واریانس رضایت زناشویی را پیشگویی کنند.نتیجه گیری:عملکرد جنسی، یک متغیر مهم تاثیر گذار بر رضایت زناشویی است، لذا شناسایی و درمان اختلالات عملکرد جنسی، می تواند به افزایش رضایت زناشویی و در نتیجه بقای بیشتر خانواده ها و جامعه ای سالم کمک کند.