مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1386 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: نیتریک اکساید مولکولی فعال و ناپایدار است که در تنظیم بسیاری از اعمال اسپرم، منجمله واکنش آکروزومی و کموتاکسی اسپرم نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر نیتریک اکساید وcGMP (cyclic Guanosine Mono Phosphate) در حرکت پیشرونده اسپرم انسان می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه تجربی بعد از انکوباسیون اسپرم نمونه های منی افراد سالم (20 نمونه) به مدت 90 دقیقه در حضور ODQ (مهار کننده آنزیم گوانیلات سیکلاز محلول)، GSNO (دهنده نیتریک اکساید)، cGMP 8-bromo- (آنالوگ (cGMP، ODQ+GSNO و گروه کنترل، حرکت پیشرونده اسپرم توسط سیستم کامپیوتری آنالیز کننده اسپرم (CASA) در فواصل زمانی 30، 60 و 90 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: حرکت پیشرونده اسپرم در انکوباسیون با GSNO به میزان 4.1% در دقیقه 90 و با cGMP 8-bromo- به میزان 4% در دقیقه 60، نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (P<0.05). ODQ به میزان 10.7% در دقیقه 30، 11.2% در دقیقه 60 و 12.2% در دقیقه 90 حرکت پیشرونده اسپرم را بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.05). GSNO+ODQ نیز موجب کاهش حرکت پیشرونده اسپرم به میزان 9.7%، 10.8% و 9.9% به ترتیب در دقایق 30، 60 و 90 نسبت به گروه کنترل شد (P<0.05).نتیجه گیری: نیتریک اکساید کنترل کننده پیشرونده اسپرم از طریق فعال کردن آنزیم گوانیلات سیکلاز و ساختن cGMP در انسان است.

زمینه و هدف: لیشمانیوز به گروهی از بیماریهای انگلی ناشی از گونه های مختلف لیشمانیا اطلاق می شود که اشکال بالینی گوناگونی دارد. این انگل در انسان و حدود 100 گونه حیوان ایجاد بیماری می نماید و در بخش های وسیعی از جهان و از جمله ایران شایع است. یکی از زمینه های دستیابی به واکسنی موثر علیه لیشمانیا، دستکاری ژنتیکی این تک یاخته و استفاده از انگل مهندسی شده به عنوان واکسن می باشد. هدف از این تحقیق طراحی و ساخت کاست ژنی جدیدی است که به منظور وارد ساختن ژنهای خودکشی سلولی شامل HSV-tk و Yeast-cd به ژنوم لیشمانیا طراحی گردیده است.روش بررسی: در یک مطالعه آزمایشگاهی ابتدا دو قطعه ژن تیمیدین کیناز ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-tk) و سیتوزین دآمیناز مخمر ساکارومایسس سرویزیه (Yeast-cd) به همراه ژن آلفا توبولین لیشمانیا (atub) با ترتیب tk-atub-cd در پلاسمید pBluscript کلون شدند. سپس مجموعه ژنی مذکور از پلاسمید pBluscript خارج گردیده و در پلاسمید pF4X1.4sat کلون گردید و به منظور تایید کانستراکت نهایی از هضم برش توسط آنزیم های محدود الاثر استفاده شد.یافته ها: قطعات ژنی tk-atub-cd با موفقیت در پلاسمید pBluscript کلون گردیده و صحت کلونینگ مورد تایید قرار گرفت. سپس این مجموعه ژنی در پلاسمید pF4Z1.4sat درج شد و صحت حضور و ترتیب قرارگیری این ژنها اثبات گردید.نتیجه گیری: سیستم طراحی شده در این تحقیق می تواند دو ژن خودکشی سلولی را به درون ژنوم لیشمانیا منتقل کند و در تحقیقات آینده در زمینه دستیابی به واکسن زنده علیه لیشمانیا مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: کاهش فعالیتهای جسمی (کم تحرکی) و پرفشاری خون هر دو از عوامل خطر در ایجاد بیماریهای قلبی و عروقی و سکته های مغزی می باشند. کنترل فشارخون در محدوده طبیعی می تواند از ایجاد این عوارض پیشگیری کند یا آنها را به تعویق اندازد. استفاده از روشهای غیر دارویی یکی از اقدامات مهم در کنترل فشارخون می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ورزش پیاده روی با شدت پایین بر فشارخون کارمندان مبتلا به پرفشاری خون اولیه، انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 36 کارمند مبتلا به پرفشاری خون اولیه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بروجن در یک برنامه ورزشی پیاده روی با شدت پایین به مدت 4 هفته، هر هفته 3 بار و هر بار به مدت 30-20 دقیقه شرکت کردند. سرعت پیاده روی در حدی تعیین شد که ضربان قلب در محدوده 60-50 درصد حداکثر ضربان قلب باشد. قبل از ورود به برنامه ورزشی، بلافاصله بعد از آن و یک هفته بعد متغیرهای پژوهش (فشارخون، نبض، وزن و شاخص توده بدنی) مورد اندازه گیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری t زوجی و آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 46.13±5 سال بود. قبل و پس از مداخله به ترتیب میانگین فشارخون سیستولیک 150.04±12 و (P>0.05) 149.5±11، فشارخون دیاستولیک 88.6±6 و 84.6±5 (P<0.001) و فشارخون متوسط شریانی 109.4±6 و (P<0.01) 106.3±6 میلی متر جیوه به دست آمد. همچنین قبل و پس از مداخله در تعداد ضربان قلب، وزن و شاخص توده بدنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پیاده روی با شدت پایین می تواند اقدام موثری در کنترل بیماری فشارخون باشد.

زمینه و هدف: اختلالات فشارخون بارداری از عوارض خطرناک بارداری است که علت آن شناخته نشده است. تلاش های اخیر برای کنترل و پیشگیری از آن بر روی عوامل موثر بر افزایش توان بدن برای مقابله با استرس اکسیداتیو بنا شده است. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانت فعالیت فیزیکی، این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین مدت و شدت فعالیت فیزیکی با اختلالات فشارخون بارداری انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد –شاهدی است که بر روی دو گروه 97 نفره زنان حامله با فشارخون بارداری و بدون فشارخون بارداری بستری در بیمارستانهای شهید بهشتی، الزهرا(س) و شهید صدوقی اصفهان انجام شد. میزان و مدت فعالیت فیزیکی بر حسب شدت و نوع فعالیت در بیست هفته اول بارداری در دو گروه با استفاده از پرسشنامه استاندارد فعالیت فیزیکی (MET) در دوران بارداری سنجیده شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون t و برای متغیرهای کیفی آزمون من ویتنی استفاده شد.یافته ها: دو گروه از نظر سن، میانگین شاخص توده بدنی (BMI)، سطح تحصیلات، سن حاملگی و وضعیت اشتغال اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج نشان داد که میزان فعالیت فیزیکی بر اساس پرسشنامه استاندارد فعالیت فیزیکی در زنان بدون فشارخون بارداری (30.38±14.89) به طور معنی داری بیشتر از گروه دارای فشارخون بالاتر (14.63±12.24) بود (P<0.001). همچنین مدت فعالیت فیزیکی با شدت کم، متوسط (P<0.001)، و شدید (P<0.05) و مدت فعالیت فیزیکی بر حسب نوع فعالیت (P<0.001) در گروه بدون فشارخون بارداری بیشتر از گروه دیگر بود.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه فعالیت فیزیکی در طی بیست هفته اول بارداری با فشارخون بارداری ارتباط دارد و یک عامل مهم برای پیشگیری از فشارخون حاملگی است.

زمینه و هدف: کیست هیداتیک مرحله لاروی کرم اکینوکوکوس گرانولوزوس از رده سستودهاست که در بدن انسان و تعدادی از پستانداران ایجاد بیماری اکینوکوکوزیس می نماید. استرین های متفاوتی تاکنون از این انگل در دنیا گزارش شده که این تنوع استرینها ممکن است بر اپیدمیولوژی و بیماریزایی کیست هیداتیک اثر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی استرین های ایزوله های گوسفندی در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش (Polymerase Chain Reaction- Restriction Fragment Lengh Polymorphism) PCR-RFLP بود.روش بررسی: بدین منظور تعداد 30 نمونه کیست هیداتیک با منشا گوسفندی در سال 1383 از کشتارگاههای سراسر استان جمع آوری گردید. پس از استخراج DNA ژنومی پروتواسکولکسهای کیست هیداتیک با استفاده از روش فنل کلروفرم، ناحیه (ribosomal DNA-Internal Transcriibed Spacer1) rDNA-ITS1 هر کدام از ایزوله ها با استفاده از پرایمرهای Forward) BDI) ،4s ( (Reverseتکثیر گردید. سپس محصولات بدست آمده توسط چهار آنزیم Taq1, HpaII, Rsa1, Alu1 هضم گردید و محصولات PCR و هضم آنزیمی با استفاده از ژل پلی اکریل آمید الکتروفورز و توسط روش نیترات نقره رنگ آمیزی شد. یافته ها: طبق نتایج بدست آمده اندازه قطعه rDNA-ITS1 تکثیر یافته، 1000bp بود. پس از هضم آنزیمی با آنزیمALu1 ، قطعاتی با اندازه 800bp و 200bp با آنزیم RSal قطعاتی با اندازه 655bp و 345bp و آنزیم HpaII قطعات با اندازه 700bp و 300bp بدست آمد. با استفاده از آنزیم Taq1 تغییری در اندازه حاصل نشد و قطعه با اندازه 1000bp در الکتروفورز مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان دادند که سویه گوسفندی کیست هیداتیک غالب در استان چهار محال و بختیاری ژنوتیپ G1 است که مطابق با سویه شایع ایران و جهان می باشد.

زمینه و هدف: تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی در دنیا و ایران است. تزریق مکرر خون به این بیماران موجب افزایش آهن ورودی به بدن شده و عدم تزریق منظم دسفرال باعث عوارض متعددی می شود که از جمله مهم ترین آنها عوارض قلبی است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مخاطره عوارض قلبی بیماری تالاسمی و عوامل مرتبط با آن در مدل کاکس بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 806 بیمار تالاسمی ما‍ژور مراجعه کننده به بخش کولیز بیمارستان شهید دستغیب شیراز به روش سرشماری با استفاده از یک پرسشنامه ساختار یافته شامل: مشخصات دموگرافیک، زمان بروز عوارض، زمان شروع و نوع خون دریافتی، زمان شروع و نحوه دریافت دسفرال، در سال 85-1384 مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (مخاطره تناسبی و فاصله اطمینان میزان مخاطره در مدل کاکس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 15.34±6.82 سال بود. میزان شیوع عوارض قلبی، 15.9% (128 نفر) برآورد شد که در دختران و پسران به ترتیب 17.8% (71 نفر) و 14% (57 نفر) بود (P>0.05). میانگین سن شروع عوارض قلبی 16.93±5.4 سال برآورد شد که این سن در دختران و پسران به ترتیب 16.41±4.8 و 17.58±6 سال بود (P>0.05). میزان مخاطره عوارض قلبی در بیمارانی که دسفرال را 6-4 سالگی و بعد از 6 سالگی تزریق کرده اند به ترتیب 2.09 و 2.38 برابر بیمارانی است که تزریق دسفرال را قبل از 4 سالگی شروع کرده اند (P<0.05). با کاهش میزان سواد پدر و مادر میزان مخاطره عوارض قلبی افزایش می یابد (P<0.05). گروه خونی بیماران، نحوه تزریق دسفرال، جنسیت و نوع خون دریافتی، ارتباط معنی داری را با میزان مخاطره این عوارض نشان نداد.نتیجه گیری: شروع زودرس تزریق خون در صورت شروع دیررس تزریق دسفرال باعث بالا رفتن احتمال ابتلا به عوارض قلبی و شروع زودرس آن می شود. برای جلوگیری از عوارض قلبی توصیه می شود که شروع تزریق خون و دسفرال به موقع و متناسب با همدیگر باشند.

زمینه و هدف: به طور معمول مورفین به صورت عضلانی و یا تزریقی وریدی استفاده می شود. در مطالعات اخیر، تزریق مورفین زیرجلدی در دوزهای متفاوت در کاهش درد پس از عمل جراحی مفید گزارش شده و از طریق یک کاتتر زیرجلدی دایمی منجر به ایجاد غلظت خونی مناسبی می شود که مشابه تزریق عضلانی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تزریق متناوب مورفین عضلانی با بلوس زیرجلدی بر بی دردی پس از عمل جراحی سزارین می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی  تعداد 60 بیمار 45-16 ساله کاندید عمل جراحی سزارین الکتیو با ASA (American Society of Anesthesiologists) کلاس I و II به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه اول بی دردی بعد از عمل جراحی را از طریق مورفین عضلانی (0.15mg/kg) و گروه دوم به صورت بلوس زیرجلدی (0.15mg/kg) دریافت کردند. درد بیمار پس از عمل جراحی در حالت استراحت و حرکت از طریق پرسشنامه اندازه گیری درد (Visual Analoguc Scale=VAS) هر 4 ساعت ثبت شد. از طریق امتحان حداقل وضعیت مغزی، عملکرد شناختی قبل از عمل جراحی و در 2، 24 و 48 ساعت پس از عمل جراحی و در زمان ترخیص از بیمارستان ثبت گردید. بعلاوه عوارض بطور سیستماتیک طی 48 ساعت اول بعد از عمل جراحی در پرسشنامه وارد شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری من ویتنی، ویلکاکسون، کای دو و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تفاوت معنی داری بین دو گروه از لحاظ داده های دموگرافیک و پارامترهای حین عمل جراحی وجود نداشت. میانگین درد در حالت استراحت در گروه مورفین زیر جلدی میزان درد پایین تری در ساعات 12، 16 و 20 پس از عمل جراحی داشتند (p<0.05). تفاوت معنی داری در میزان امتحان حداقل وضعیت مغزی پس از عمل جراحی و بروز عوارض بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، مورفین زیرجلدی می تواند به عنوان یک روش جایگزین به جای مورفین عضلانی در کاهش درد پس از عمل جراحی سزارین مفید باشد.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت تنظیم خانواده و عامل بالقوه پیشگیری اضطراری به منظور جلوگیری از حاملگی های ناخواسته، مطالعه حاضر با هدف تعیین آگاهی، نگرش و عملکرد زنان استفاده کننده از روشهای کاندوم، مقاربت منقطع و دوره ای در مورد پیشگیری اضطراری انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی –تحلیلی بین خرداد تا دی ماه 1385 تعداد 400 نفر از زنانی که به مراکز بهداشتی – درمانی شهری شهرکرد مراجعه کرده بودند و از روشهای کاندوم، مقاربت منقطع و دوره ای جهت پیشگیری از بارداری استفاده می کردند، در مورد آگاهی، نگرش و عملکردشان نسبت به روش پیشگیری اضطراری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه خود ساخته شامل مشخصات دموگرافیک، 8 سوال آگاهی، 15 سؤال نگرش و 4 سؤال عملکرد جمع آوری و به کمک آزمونهای آماری t و کای دو تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: روش پیشگیری مورد استفاده در 60.5% موارد کاندوم، در 38.8% موارد مقاربت منقطع، در 0.3% موارد دوره ای و در 0.5% موارد ترکیبی از آنها بود. 78% زنان پاسخ دهنده، مطلبی جهت پیشگیری اضطراری شنیده بودند. میزان آگاهی نسبت به این روش در 22.5% افراد ضعیف، در 55.5% متوسط و در 22% کافی بود. نگرش بیش از 70% از واحد های مورد پژوهش در مورد روشهای پیشگیری اضطراری مثبت بوده اما تنها 20.5% آنها از این روشها استفاده کرده بودند و 69 درصد مایل بودند که در آینده از این روشها استفاده کنند. افرادی که در رده سنی 40-31 سال قرار داشتند، افراد شاغل (P<0.001) و افرادی که تحصیلات بالاتری داشتند (P<0.01)، آگاهی بیشتری نیز نسبت به روش های پیشگیری اضطراری داشتند. افرادی که آگاهی بالاتری داشتند، عملکرد بهتری نیز در استفاده از این روشها داشتند (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به آگاهی و عملکرد ناکافی زنان و نگرش مثبت آنان نسبت به روش پیشگیری اضطراری، سنجش میزان آگاهی و نگرش مراقبین بهداشتی – درمانی و همچنین آموزش به زنان در مورد این روش پیشگیری با تاکید بر روشهای در دسترس پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: درجه بندی هیستولوژیک یکی از مهمترین عوامل پیش آگهی سرطان پستان است. تاکنون روشی برای تخمین کمی میزان تمایز غددی ذکر نشده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی روش تجربی متعارف و مقایسه تکرارپذیری این روش با روشهای کمی (مورفومتریک در بزرگنمایی 200 میکروسکوپی) و نیمه کمی دیگر انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 38 نمونه هیستولوژیک سرطان مهاجم مجرایی پستان (موجود در بایگانی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان) جهت ارزیابی میزان تمایز غددی، توسط دو مشاهده گر مستقل و به سه روش مختلف ارزیابی شدند. روش اول (متعارف): میزان تمایز غددی یعنی سطحی از تومور که تشکیلات غددی بدخیم ایجاد کرده، نسبت به کل نمونه به صورت درصد بیان شد. روش دوم، کسری از میدانها با تمایز غددی: در این روش میزان تمایز بصورت کسری از میدانها که حاوی تشکیلات غددی است نسبت به کل میدانها محاسبه می گردید و در روش سوم: در هر میدان میکروسکپی، بطور جداگانه، میزان تمایز غددی بصورت نیمه کمی تخمین زده شده و سپس میانگین میزان تمایز غددی در میدانها محاسبه شد. برای مقایسه اختلاف بین سه روش از آزمون فریدمن و برای مقایسه تکرارپذیری هر روش در بین دو مشاهده گر، از آزمون کاپا استفاده گردید.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در روش دوم دو مشاهده گر بیشترین توافق را در نمره دهی نمونه ها داشتند به طوری که ضریب کاپا در روش اول 0.4، در روش دوم 0.832 و در روش سوم 0.558 بود (P<0.001). همچنین نتایج آزمون فریدمن نشان داد که، بین داده های هر مشاهده گر در روشهای اول، دوم و سوم تفاوت معنی دار آماری وجود دارد (P<0.001).نتیجه گیری: براساس نتایج روش کسری از میدان ها با تمایز غددی دارای تکرارپذیری بالاتری در مقایسه با دو روش دیگر است و می تواند بعنوان یک روش ساده، برای ارزیابی میزان تمایز غددی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی است و شایع ترین مفصلی که در این بیماران درگیر می شود مفصل زانو است. شایع ترین علایم این بیماری کاهش دامنه حرکتی و خشکی صبحگاهی مفصل زانو است. هدف ما از این مطالعه تعیین تأثیر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، به عنوان یک روش غیر دارویی، بر دامنه حرکتی و خشکی صبحگاهی مفصل زانو در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو می باشد. روش بررسی: بررسی حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع یک سوکور می باشد که تعداد 57 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو (29 نفر گروه آزمون و 28 نفرگروه شاهد) به روش تخصیص تصادفی در سال 1384 در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام خمینی تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. طی چهار هفته، هر هفته سه جلسه، به گروه آزمون جریان الکتریکی 100 هرتز، به مدت 20 دقیقه با استفاده از دستگاه TENS داده شد، شدت جریان با توجه به آستانه حسی خود بیماران تنظیم می شد. گروه شاهد هم دارای همین شرایط بود ولی از دستگاه خاموش به عنوان پلاسبو برای آنها استفاده می شد. میزان خشکی صبحگاهی و دامنه حرکتی مفصل زانو در جلسه اول، ششم و دوازدهم در هر دو گروه اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر، کروسکال والیس و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین دامنه حرکتی مفصل زانو در گروه آزمون از 82.2±2.26 قبل از مداخله، به 89.1±3.07 پس از شش جلسه مداخله، تغییر نموده و پس از اتمام مداخله این میزان به 117±4.52 افزایش یافت (P<0.001). در حالی که این میزان در گروه شاهد قبل از مداخله، جلسه ششم مداخله و در پایان مداخله تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشت، همچنین تفاوت معنی داری از نظر آماری بین دو گروه از نظر خشکی صبحگاهی مفاصل در مراحل مختلف اندازه گیری وجود نداشته است که نشان می دهد این روش تاثیری بر خشکی صبحگاهی مفاصل در گروهی که تحت تاثیر این مداخله بوده اند ندارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست بر دامنه حرکتی مفصل زانو اثر چشمگیری دارد و می توان با بکارگیری این روش به افزایش دامنه حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کمک کرد.

زمینه و هدف: رابطه مستقیم بین کوتاهی عضله ایلیوپسوآس و ضعف متعاقب آن با کمردرد وجود دارد. علت احتمالی کوتاهی عضله، فعالیت ثابت آن در وضعیت قائم و قرارگیری آن در طول کوتاه در وضعیت نشسته و در نتیجه فقدان کشش بر روی این عضله می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مدت زمان کشش در تکنیک انقباض ایزومتریک بر انعطاف پذیری عضله ایلیوپسوآس صورت گرفت.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی سی و هشت دانشجوی دختر با تشخیص کوتاهی عضله ایلیوپوآس با دامنه سنی 26-20 سال از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد به صورت تصادفی در دو گروه کشش 5 ثانیه و کشش 15 ثانیه قرار گرفتند. دامنه فلکسیون مفصل ران (درجه) در طی تست توماس و دامنه اکستانسیون اکتیو و پاسیو مفصل ران (درجه) با گونیامتر قبل و بعد از 15 جلسه درمان اندازه گیری شدند. کشش متعاقب انقباض ایزومتریک عضله ایلیوپسوآس 3 روز در هفته و هر روز 2 دقیقه برای 5 هفته، در هـــر دو گــروه انجام گردید. از آزمون های t مستقل و t زوجی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در گروه کشش 5 ثانیه ، دامنه اکستانسیون پاسیو ران از 11.7±1.4 درجه به 14.9±0.96 درجه و دامنه اکستانسیون اکتیو ران از 10.1±1.58 درجه به 13.7±1.03 درجه افزایش یافت (P<0.001). در گروه کشش 15 ثانیه دامنه اکستانسیون پاسیو ران از 11.8±2.4 درجه به 16.3±2.4 درجه و دامنه اکستانسیون اکتیو ران از 9.7±1.7 درجه به 14.3±2.05 درجه افزایش یافت (P<0.001). دامنه فلکسیون ران طی تست توماس در گروه کشش 5 ثانیه از 14.4±1.18 درجه به 4.3±1.4 درجه و در گروه کشش 15 ثانیه از 14.2±3.3 درجه به 4.1±1.7 درجه کاهش یافت (P<0.001). اختلافی بین دو زمان کشش در افزایش انعطاف پذیری این عضله وجود نداشت.نتیجه گیری: افزایش فعالیت رفلکسی که در روش های کشش استاتیک و دینامیک طبق اصول نوروفیزیولوژیک پذیرفته شده است، مانع از افزایش انعطاف پذیری عضله ایلیوپسوآس نشده و همچنین مدت زمان اعمال کشش در هر دوره کشش مهم نبوده بلکه مجموع زمان کشش مهم است.

زمینه و هدف: آنژیوگرافی استاندارد طلایی جهت تشخیص قطعی بیماری های عروق کرونر می باشد. پس از آنژیوگرافی جهت جلوگیری از خونریزی از ناحیه ورود کاتتر، بیمار باید به مدت چند ساعت (8 تا 24 ساعت) استراحت مطلق (در وضعیت خوابیده به پشت) در تخت بماند که با مشکلاتی همچون ایجاد کمردرد و ناراحتی برای بیماران همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک روش نوین پوزیشن دهی بر میزان درد و راحتی بیماران بعد از انجام آنژیوگرافی عروق کرونر و میزان بروز عوارض می باشد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که پس از نمونه گیری به روش در دسترس، نمونه ها (70 نفر) به صورت تصادفی به دو گروه 35 نفره شاهد و آزمون تخصیص داده شدند. گروه آزمون با استفاده از یک روش نوین پوزیشن دهی ترکیبی (متشکل از تغییر پوزیشن همزمان با تغییر زاویه سر تخت و در نهایت خارج کردن زود هنگام بیمار از تخت) و گروه شاهد طبق پروتکل رایج (خوابیده به پشت و سر تخت صاف) پوزیشن داده شدند. شدت درد و میزان راحتی با استفاده از مقیاس های دیداری و میزان خونریزی و هماتوم با استفاده از خط کش طراحی شده اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از آزمون های آماری t، مجذور کا، آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس با اندازه های مکرر و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک سابقه انجام آنژیوگرافی، نوع تشخیص بعد از آنژیوگرافی، کمر درد، میزان راحتی و میزان خونریزی در بدو ورود به بخش، اختلاف معنی داری وجود نداشت. یافته ها نشان داد شدت درد در ساعت سوم، ششم و هشتم و صبح روز بعد از آنژیوگرافی به میزان معنی داری در گروه شاهد بیش از گروه آزمون و میزان راحتی به میزان معنی داری در گروه آزمون بیشتر از گروه شاهد می باشد (P<0.01). میزان خونریزی و حجم هماتوم در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تغییر پوزیشن بیماران در ساعات ابتدایی پس از آنژیوگرافی امکان پذیر بوده و با کاهش میزان کمردرد و افزایش میزان راحتی بیماران بدون افزایش خطر خونریزی و هماتوم همراه است.

این گزارش مربوط به پسر بچه 13 ساله ای است که ساکن روستای سید صالح کوتاه از توابع شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری می باشد. بیمار در شرح حال خود دردهای شکمی در قسمت راست تحتانی، احساس پری شکم، دفع مدفوع شل دو تا سه بار در شبانه روز، کاهش اشتها و کاهش وزن در چند ماه گذشته و همچنین مشاهده کرم های کوچک سفید رنگ متحرک را در مدفوع خود بیان می کرد در هنگام آزمایشات اولیه تعدادی لارو متحرک از مدفوع بیمار جدا و در محلول فرمالین 10% نگهداری شد. سپس با استفاده از کلیدهای تشخیصی و مشاهده خصوصیات مرفولوژی لارو سارکوفاگا هموروئیدالیس (Sarcophaga haemorrhoidalis) تشخیص داده شد.