مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1386 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: زنجبیل (Zingiber officinale) به عنوان ادویه در رژیم غذایی بسیاری از مناطق دنیا استفاده می شود. تحقیقات اخیر نشان داده است که زنجبیل بسته به ترکیبات فعال مختلف (شامل شوگاال ها و جینجرول ها)، اثرات دارویی مختلفی دارد. هدف این مطالعه تعیین اثر عصاره الکلی زنجبیل بر روی الگوی الکتروفورتیک اجزای پروتئینی سرم در موش های کوچک آزمایشگاهی بوده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهار گروه موش کوچک آزمایشگاهی نر بالغ (8 موش در هر گروه) برای آزمایش استفاده شد. گروه یک (گروه کنترل) نرمال سالین و سه گروه دیگر سه دوز متفاوت 10mg/kg (گروه 2)، 20mg/kg (گروه 3) و 40mg/kg (گروه 4) عصاره الکلی زنجبیل را هر 4 ساعت به مدت بیست روز از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. سپس خون گیری از طریق سینوس چشمی انجام و سطوح پروتئینی پره آلبومین، آلفا-1، آلفا-2، بتا و گاما گلبولین ها با روش الکتروفورز جدا و به کمک برنامه ویژه کامپیوتری تفکیک پروتئین های سرم اندازه گیری شد. نسبت A/G (نسبت آلبومین به گلبولین) با استفاده از الگوی الکتروفورتوگرام محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون توکی و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: عصاره الکلی زنجبیل به طور معنی داری سطوح آلبومین و پروتئین تام سرم را در گروه سوم (3.70.25 g/dl) و چهارم (3.71±0.37g/dl) در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد (P<0.05). اما در سطوح پره آلبومین و آلفا -1، آلفا-2، بتا و گاماگلبولین ها تغییرات قابل توجهی مشاهده نشد (P>0.05). نسبت A/G به طور معنی داری در گروه سه (2.05±0.48g/dl) بیشتر از گروه کنترل (1.37±0.16g/dl) بود (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به اینکه زنجبیل تاثیری در سنتز گلبولین ها نداشت به نظر می رسد بدون تحریک آنتی ژنیک نمی توانسته تاثیر قابل ملاحظه ای در تولید گلبولین ها داشته باشد. ولی با توجه به این که سنتز آلبومین در کبد انجام می گیرد، افزایش سنتز آلبومین را می توان به عنوان یک نشانه در بهبود فعالیت سلول های کبدی پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: تغذیه انحصاری با شیر مادر بهترین الگوی غذایی مناسب با رشد شیرخواران است. با توجه به اینکه بسیاری از مادران در ماه مبارک رمضان روزه دار هستند، بنابراین این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روزه داری مادران بر شاخص های رشد شیرخوارانی که تغذیه انحصاری با شیر مادر دارند انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه کوهورت در یک دوره 2 ماهه از ابتدای ماه رمضان تا انتهای ماه بعد در سال 1385 انجام گرفت. از بین شیرخواران سالم با سن 15 روز الی 6 ماه که منحصرا با شیر مادر تغذیه می شدند تعداد 60 شیرخوار وارد مطالعه شدند و بر اساس روزه داری مادرانشان به دو گروه مورد که مادران آنها در ماه رمضان روزه دار بودند (27 شیرخوار) و گروه شاهد که مادران آنها روزه دار نبودند (33 شیرخوار) تقسیم شدند. شاخص های رشد شیرخواران (قد، وزن و دور سر) در ماه مبارک رمضان و در ماه بعد اندازه گیری و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی آزمون آنالیز واریانس تکرار شده و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: توزیع سنی و جنسی شیرخواران در دو گروه برابر بود (P>0.05). در مجموع، وزن، قد و دور سر به ترتیب 21، 7 و 6 درصد طی مطالعه افزایش یافتند (P<0.05). آزمون آنالیز واریانس تکرار شده نشان داد که تفاوتی بین میزان افزایش شاخص های رشد شیرخواران مادران روزه دار و شیرخواران مادرانی که روزه دار نیستند وجود ندارد (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد روزه داری مادران شیرده بر شاخص های رشد شیرخوارانی که بطور انحصاری با شیر مادر تغذیه شده اند، تاثیر ندارد.

زمینه و هدف: دیالیز صفاقی روشی از دیالیز است که بیشتر در اطفال کاربرد دارد. برای کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی به آرام بخشی (Sedation) نیاز است که معمولا با دو داروی میدازولام و فنتانیل انجام می شود. ولی در بعضی از مطالعات از پروپوفول نیز در بیماران کلیوی در بخش مراقبت های ویژه استفاده شده است. با توجه به این که مطالعه ای در مورد مقایسه اثر سداتیو میدازولام با پروپوفول در جراحی کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی انجام نشده است، این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثر آرامبخشی میدازولام با پروپوفول به همراه فنتانیل در بیماران با نارسایی کلیه که نیاز به کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی دارند، انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 44 بیمار با رنج سنی 65-18 سال، وضعیت فیزیکی کلاس سه و چهار (ASA III, IV) که دارای نارسایی کلیه بوده و کاندیدای کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی بودند به طور تصادفی به دو گروه 22 نفره تقسیم شدند. به گروه اول پروپوفول (50 میکروگرم در کیلوگرم وزن بیمار) به همراه فنتانیل و به گروه دوم میدازولام (50 میکروگرم در کیلوگرم وزن بیمار) به همراه فنتانیل تزریق گردیده، سپس میزان اشیاع اکسیژن، ضربان قلب، فشارخون و سدیشن اسکور (با استفاده از اسکور Ramsay) قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفت. علایم بالینی مورد نیاز توسط محققین در پرسشنامه مخصوص جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری من ویتنی وt-test  بررسی شد. یافته ها: بر اساس نتایج، پروپوفول نسبت به میدازولام آرامبخشی بیشتر و بهتری را ایجاد کرد (P<0.001). در بررسی علایم حیاتی، میزان اشباع اکسیژن در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. فشارخون و ضربان قلب در گروه پروپوفول نسبت به پایه در طی مداخله کاهش ولی فشارخون و ضربان قلب در گروه میدازولام نسبت به پایه در طی مداخله افزایش داشت (P<0.001). میانگین درد بر اساس معیار VAS (Visual analog scale) در گروه پروپوفول 2.68±0.49 و در گروه میدازولام 3.64±0.4 بود (P<0.05). مدت زمان ریکاوری در گروه پروپوفول 25.86±2.98 دقیقه در مقابل 31.68±3.12 در گروه میدازولام بود (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه بیماران گروه پروپوفول نسبت به گروه میدازولام آرام بخشی بیشتر و درد کمتری داشتند. بنابراین در بیماران با نارسائی کلیه که نیاز به کاتتر گذاری دیالیز صفاقی دارند استفاده از پروپوفول پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: درد زایمان شدیدترین دردی است که اغلب زنان آن را تجربه می کنند. با استفاده از روش های نوین و حمایتی کاهش درد زایمان می توان زایمان را به یک اتفاق خوشایند و لذت بخش تبدیل نمود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ماساژ درمانی بر شدت درد زایمان در زنان نخست زا انجام شده است.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی 60 خانم حامله نخست زا در حال زایمان از بیمارستان های مهدیه و هدایت شهر تهران به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و ماساژ درمانی (مورد) تقسیم شدند. گروه شاهد از مراقبت های روتین بدون هیچ مداخله ای و گروه مورد ماساژ درمانی با استفاده از تکنیک ماساژ درمانی افلوراج انجام شد. شدت درد قبل از مداخله (ابتدای فاز فعال) و بعد از مداخله در دیلاتاسیون های 4، 8 و 10 سانتی متر سرویکس با استفاده از مقیاس سنجش درد VAS (Visual analogue scale) اندازه گیری شد. طول مدت مرحله اول و دوم و نوع زایمان در هر دو گروه، مورد بررسی قرار گرفت. داده های هر دو گروه با استفاده از آزمونهای آماری کای دو و t مستقل با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: بر اساس نتایج قبل از مداخله بین دو گروه از نظر شدت درد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میانگین شدت درد به ترتیب در گروه ماساژ و شاهد در ابتدای فاز فعال 5.88±1.07 و (P<0.01) 6.75±1.39، در ابتدای فاز انتقالی 7.09±0.89 و (P<0.05) 8.54±1.06 و در پایان مرحله اول 9.16±0.69 و (P<0.05) 9.73±0.58 بود. طول مدت مرحله اول زایمان در گروه ماساژ 246.16±98.82 دقیقه و در گروه شاهد 362.50±111.84 دقیقه بود (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر روش ماساژ درمانی در کاهش درد زایمان و سرعت بخشیدن به روند زایمان، آموزش و استفاده از این روش در مراکز زایمانی می تواند سبب کاهش آمار سزارین های انتخابی گردد.

زمینه و هدف: ترس از مرگ، عدم آگاهی و ترس از درمان و عوارض آن، عدم اطمینان به بازگشت به وضعیت سلامتی، تغییر در تصویر ذهنی از جسم خویش ناشی از روش های درمانی، احتمال به وجود آمدن مسایل و مشکلات خانوادگی، عاطفی و اقتصادی در خانواده، زمینه مناسبی را جهت بروز و تشدید واکنش های روانی نظیر استرس، اضطراب و افسردگی در زنان مبتلا به سرطان پستان فراهم می سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه ورزشی طراحی شده بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش به صورت نیمه تجربی بر روی 56 زن مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به مرکز انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی شهر تهران در سال 1385 انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه - اختصاصی استرس، اضطراب و افسردگی (DASS-21) و پرسشنامه دموگرافیک بود. در گروه آزمون، از برنامه ورزشی طراحی شده بصورت روزانه در منزل، 20 تا 30 دقیقه در روز، 3 تا 5 روز در هفته برای 9 هفته (3 سیکل شیمی درمانی) استفاده شد. در گروه شاهد تنها اقدامات روتین انجام شد و بیماران مورد پیگیری قرار گرفتند. از آزمون های آماری کای دو و t مستقل جهت بررسی داده ها استفاده شد.یافته ها: بین دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و مرحله سرطان و نوع جراحی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. تفاوت آماری معنی داری را در میزان استرس، اضطراب و افسردگی بین دو گروه قبل از مداخله وجود نداشت. اما بعد از مداخله به ترتیب در گروه آزمون و شاهد میانگین استرس 7.25±4.42 و 10.82±5.46، اضطراب 4.07±2.72 و 7.07±4.8 و افسردگی 3.82±8.83 و 7.32±5.12 بود (P<0.01).نتیجه گیری: بر اساس نتایج، برنامه ورزشی طراحی شده در کاهش میزان استرس، اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی شرکت کننده در این پژوهش موثر بوده است.

زمینه و هدف: معمولا برای درمان جراحی بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال از روش برش کلاسیک جراحی باز استفاده می شود که منجر به ایجاد اسکار دردناک و عوارض بعد از جراحی و تاخیر در بازتوانی بیمار می شود. روش دیگر استفاده از برش کوتاه کف دستی است که به نظر می رسد خسارت وارده کمتری به بافت ها نسبت به روش کلاسیک داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثربخشی و میزان عوارض این دو روش جراحی می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی بیماران کاندید عمل جراحی سندرم تونل کارپال بطور تصادفی در دو گروه 51 نفری قرار گرفتند. گروه شاهد به روش برش کلاسیک جراحی باز و گروه آزمون به روش برش کف دستی کوتاه تحت عمل جراحی قرار گرفتند. نتایج از نظر میزان عفونت، بروز اسکار جراحی، تندرنس و درد در محل برش جراحی، پارستزی و خواب رفتگی اندام، تست تینل (Tinnel) و فالن (Phalen) و بهبود علایم حسی بیمار در دو نوبت 3 هفته و 3 ماه بعد از جراحی ثبت و با استفاده از آزمونهای آماری فیشر، کای دو و t-student مقایسه شدند.یافته ها: از نظر بروز عفونت زخم، آسیب به عصب مدیان و شاخه کف دستی عصب مذکور، در دو روش موردی دیده نشد. در گروه آزمون و شاهد به ترتیب میزان تندرنس در محل برش جراحی در هفته سوم %7.8 و %58.8 و در ماه سوم %2 و (P<0.05) %47.1 بود. میانگین شدت درد در گروه آزمون و شاهد به ترتیب در هفته سوم 1.64±0.22 و (P<0.001) 2.04±0.23 و در ماه سوم 1.28±0.14 و (P>0.05) 1.39±0.18 بود. میزان پارستزی، خواب رفتگی اندام و میزان بهبود عملکرد حسی اندام (لمس سبک و افتراق دو نقطه) بین دو روش تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی مشابه دو روش برش کلاسیک و برش کوتاه کف دستی و عوارض کمتر پس از عمل جراحی در برش کوتاه کف دستی، استفاده از این روش در جراحی باز آزاد سازی عصب مدیان در ناحیه مچ دست توصیه می شود.

زمینه و هدف: سرخک یک عفونت ویروسی حاد، مسری و با قدرت انتشار زیاد است. با وجود کاهش چشم گیر موارد ابتلا بعد از کاربرد گسترده واکسن آن، این بیماری در کشورهای در حال توسعه هنوز یک عامل مهم مرگ و میر کودکان به حساب می آید. نوزادان ایمنی بر علیه سرخک را با دریافت آنتی بادی از راه جفت مادری که مبتلا به سرخک بوده یا واکسینه شده است کسب می کنند، اما این که تا چه موقع با اتکا به این آنتی بادی نوزاد از ابتلا به سرخک مصون باقی خواهد ماند مورد سوال است. این مطالعه به منظور تعیین ایمنی نسبت به سرخک نوزادان در بدو تولد و 6 ماهگی و برخی عوامل مرتبط با آن در شهر یاسوج انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کوهورت طولی در سال 1384-1383 به مرحله اجرا در آمد. از بین مادران مراجعه کننده به زایشگاه امام سجاد (ع) 94 نفر انتخاب و بعد از کسب رضایت آگاهانه، 3 میلی لیتر خون از آنان و بند ناف نوزادانشان جهت تعیین تیتر آنتی بادی سرخک با روش الیزا گرفته شد. با پیگیری های به عمل آمده 77 نفر از این نوزادان در 6 ماهگی به آزمایشگاه مراجعه و مجددا تیتر آنتی بادی سرخک در آنها تعیین گردید. اطلاعات به دست آمده با تست های آماری t، کای دو، فیشر و همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 43.6 درصد مادران و 48.9 درصد نوزدان در بدو تولد نسبت به سرخک ایمن بودند. از 77 نوزاد در 6 ماهگی 10.4 درصد ایمن بودند (P<0.05). میانگین میزان آنتی بادی نوزاد در بدو تولد با میانگین تیتر آنتی بادی مادر همبستگی آماری نشان داد (P<0.001). وضعیت میزان ایمنی نوزادان نسبت به سرخک در بدو تولد بر حسب وضعیت ایمنی مادران در موقع زایمان از اختلاف معنی دار آماری برخوردار بود (P<0.05). ایمنی نوزادان نسبت به سرخک بر حسب وزن تولد، جنس نوزاد، رتبه تولد، محل سکونت مادر و سن مادر اختلاف معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به میزان ایمنی پایین نوزادان در بدو تولد و 6 ماهگی به نظر می رسد تاخیر انداختن سن شروع واکسیناسیون سرخک راهکار مناسبی نبوده و خطر ابتلا به بیماری سرخک را در کودکان زیر یک سال افزایش می دهد.

زمینه و هدف: نگرش های ناکارآمد ممکن است زمینه ساز بروز افسردگی باشد ولی پژوهش علمی در این زمینه اندک است. هدف این مطالعه تعیین سهم نگرش های ناکارآمد و شاخص های سلامت عمومی بر اساس پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) در اختلال افسردگی بوده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی 65 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و افسرده خویی از درمانگاه های روانپزشکی نور و نواب صفوی اصفهان و 65 فرد سالم همتا بر اساس سن، جنس و تحصیلات انتخاب شدند. هر دو گروه مقیاس های نگرش های ناکارآمد 26 گویه ای (DAS-26) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) را تکمیل نمودند. داده ها توسط روش رگرسیون لجستیک، خطی و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: مقوله بندی نمرات مقیاس نگرش های ناکارآمد تحت دو مقوله پرخطر و کم خطر و تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد نسبت شانس بروز در افراد پر خطر 6.82 برابر افراد کم خطر (2.9-16.06، CI/95 و OR=6.82) و همبستگی دو رشته ای نقطه ای بین نمرات نگرش های ناکارآمد و تشخیص روانپزشک 0.44 بدست آمد. همچنین خرده مقیاس های سلامت عمومی به طور معنی داری پیش بینی کننده بروز اختلال افسردگی اساسی و افسرده خویی است (P<0.001). نتیجه گیری: احتمالا نگرش های ناکارآمد عامل خطر بروز افسردگی است و جهت تعیین آسیب پذیری شناختی بیماران مبتلا به افسردگی می توان از مقیاس نگرش ناکارآمد 26 گویه ای در کارآزمایی بالینی استفاده کرد.

زمینه و هدف: امروزه چاقی به عنوان یک مشکل بهداشت جهانی مطرح و شیوع آن در دهه های اخیر افزایش یافته است. چاقی به عنوان یک عامل خطر در بروز بیماری های متعدد از قبیل دیابت، پرفشاری خون، هیپرلیپیدمی، بیماریهای قلبی - عروقی و سرطان شناخته است. این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت چاقی و افزایش وزن در دانشجویان شهر بم انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی 327 دانشجو (139 پسر و 188 دختر) با میانگین سنی 21.78±2.61 به روش تصادفی - طبقه ای از بین کل دانشجویان مراکز دانشگاهی شهر بم انتخاب شدند. وزن و قد بدون کفش و لباس اضافی اندازه گیری و نمایه توده بدنی با استفاده از پروتکل استاندارد محاسبه شد. معیار مورد استفاده برای تعریف لاغری، وزن طبیعی، اضافه وزن و چاقی بر پایه حدود مرزی نمایه توده بدنی (BMI) پیشنهادی کمیته تخصصی سازمان بهداشت جهانی (WHO) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (آزمونهای t مستقل و مجذور کا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که میانگینBMI  در نمونه مورد بررسی 21.82±3.216 بود که این میانگین در دختران 21.59±3.31 و در پسران 22.08±3.08 می باشد (P>0.05). %14.1 کل دانشجویان مورد بررسی کم وزن، %71.6 وزن طبیعی، %12.1 اضافه وزن و %2.1 چاق بودند. میانگین BMI در دانشجویان با سابقه چاقی در خانواده 22.3±3.47 در افراد فاقد سابقه چاقی در خانواده 21.01±2.54 به دست آمد (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به وجود مواردی از سوء تغذیه (کم وزنی و اضافه وزن) در دانشجویان، لزوم توجه به ارایه برنامه های مناسب تغذیه ای و اصلاح شیوه زندگی و نیز آموزش مداوم مباحث تغذیه ای به دانشجویان ضرورت دارد.

زمینه و هدف: علی رغم پیشرفت های زیادی که در درمان بیماری نارسایی مزمن کلیه صورت گرفته کیفیت زندگی به عنوان یک مشکل بزرگ در این گروه از بیماران به مخاطره افتاده است. با توجه به شیوع بالای اختلال خواب و مشکلات وابسته به آن در بیماران دیالیزی، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین کیفیت خواب، کیفیت زندگی و بعضی فاکتورهای خونی در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که در 85 بیمار تحت درمان با همودیالیز نگه دارنده در سال 84- 83 انجام گرفته است. نمونه ها از بخش های همودیالیز سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران و بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. کیفیت خواب با استفاده از پرسشنامه کیفیت خواب پیتس برگ (PSQI) و کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه کوتاه 36 سوالی (SF36) اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t، من ویتنی، کای دو، تست دقیق فیشر و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: 63 بیمار (%71) کم می خوابیدند (نمره کل کیفیت خواب بیشتر از 5 بود). ابعاد روانی(MCS)  و ابعاد فیزیکی (PCS)، ارتباط معکوسی با نمره کل کیفیت خواب داشت (P<0.01). بعد فیزیکی کیفیت زندگی ارتباط معنی دار و مثبت با هموگلوبین و ارتباط معکوس با سن (P<0.05) و نمره کل کیفیت خواب (P<0.01) داشت. ارتباط معکوس بین نمره کل کیفیت خواب با هموگلوبین (P<0.01)، آلبومین سرم (P<0.05)، ابعاد روانی و فیزیکی کیفیت زندگی (P<0.01) وجود داشت.نتیجه گیری: خواب کم یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی است و باعث افت کیفیت زندگی در این بیماران می شود. توجه به تنظیم میزان هموگلوبین، آلبومین و سایر فاکتورهای خونی بیماران، می تواند خواب بهتری ایجاد کرده و در نتیجه موجب بالا رفتن کیفیت زندگی در بیماران همودیالیز شود.

زمینه و هدف: افزایش طول عمر کیفیت زندگی و توانایی فرد برای زندگی مستقل را تحت تاثیر قـرار داده و او را نیازمند مراقبت و حمـایت دیگران می نماید. بنابراین برنامه ریزی مناسب جهت روبرو شدن با این وضعیت در سالمندان ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان انجام شده است.روش بررسی: در این پژوهش که یک مطالعه مداخله ای است، 64 نفر از سالمندان مراجعه کننده به کانون بازنشستگان کشوری شهرکرد در سال 1385 به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. سپس هر یک از گروه های آزمون و شاهد نیز به گروه های 8 نفره تقسیم شدند. در گروه آزمون جلسات خاطره گویی گروهی و در گروه شاهد جلسات گروهی در 8 جلسه و هر جلسه به مدت یک و نیم ساعت برگزار شد. کیفیت زندگی واحدهای پژوهش قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد ارزیابی گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (کای دو و t زوجی) استفاده شـد. یافته ها: بین دو گروه قبل و بعد از مداخله از نظر سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، میانگین سنی، میزان درآمد و کلیه ابعاد مورد مطالعه کیفیت زندگی اختلاف معنی داری وجود نداشت. در گروه آزمون میانگین کلی کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 48.26±1.01 و 62.07±1.02 بود (P<0.01). همچنین میانگین امتیاز کیفیت زندگی بعد از مداخله در ابعاد فیزیکی، افسردگی و اضطراب، فعالیت شناختی، عملکرد اجتماعی و رضایت از زندگی در گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (P<0.05) ولی در بعد خود مراقبتی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و در کلیه ابعاد مورد مطالعه کیفیت زندگی و کیفیت کلی زندگی در گروه شاهد اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، خاطره گویی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان موثر است. لذا این تکنیک را به طور آسان، ارزان قیمت و قابل اجرا می توان در تمام مراکز نگهداری سالمندان و یا در منزل به کار برد.

زمینه و هدف: عدم موفقیت در لوله گذاری مناسب داخل تراشه یکی از مهمترین علل مرگ و میر مادران حین بیهوشی عمومی است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین توانایی پیش بینی دید مشکل حنجره از طریق اندکس های پیش بینی کننده شامل آزمون تغییر یافته مالامپاتی (Modified Mallampati classification)، نسبت قد به فاصله تیرومنتال (RHTMD) و گاز گرفتن لب فوقانی (Upper- Lip-Bite test) بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده نگر دو سوکور بر روی بیماران تحت عمل جراحی سزارین الکتیو با بیهوشی عمومی که نیاز به لوله گذاری داخل تراشه داشتند، انجام شد. آزمونهای نسبت قد به فاصله تیرومنتال، گاز گرفتن لب فوقانی و آزمون تغییر یافته مالامپاتی قبل از عمل جراحی بررسی گردید. یک متخصص بیهوشی با تجربه که اطلاعی از بررسی راه هوایی قبل از عمل جراحی بیماران نداشت، لارنگوسکوپی را انجام داد و بر اساس طبقه بندی کورماک - لیهان درجه بندی آن را مشخص کرد. سپس حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، منفی و نسبت بخت هر اندکس پیش بینی کننده راه هوایی به صورت منفرد و ترکیبی تعیین شد. جهت مقایسه داده های دموگرافیک از آزمون t و مقایسه بین آزمونها از آزمون من ویتنی استفاده شد.یافته ها: لارنگوسکوپی مشکل (درجه 3 و 4) در 35 بیمار %8.75 مشاهده شد. نسبت قد به فاصله تیرومنتال دارای حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت بالاتر و منفی کاذب کمتری نسبت به سایر اندکس ها بود. بهترین نقطه قطع جهت پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل با نسبت قد به فاصله تیرومنتال عدد 21.24 تعیین شد. نسبت بختی با فاصله اطمینان %95 برای نسبت قد به فاصله تیرومنتال 7.8 (1.21-21.21)، کلاس مالامپاتی 2.1 (1.11-5.60) و تست گاز گرفتن لب فوقانی 1.5 (0.6-4.1) تعیین شد. نتیجه گیری: نسبت قد به فاصله تیرومنتال ممکن است تست غربالگیری مفیدی جهت پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل در بیماران عمل سزارین باشد.

زمینه و هدف: خانم های باردار و شیرده از جمله گروههای در معرض خطر کم خونی فقر آهن می باشند. با وجود برنامه مدون در ارتباط با مصرف قرص آهن توسط مادران، آمار به دست آمده نشان میدهد حدود 67 درصد زنان باردار و شیرده قرص آهن را صحیح و منظم مصرف نمی کنند. لذا این مطالعه با هدف بررسی علل مصرف نامنظم قرص آهن در خانم های باردار و شیرده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بروجن انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی که در مراکز بهداشتی درمانی شهر بروجن در سال 85-1384 انجام گرفت، 270 نفر خانم که در دوره 16 هفتگی حاملگی الی 2 ماهگی پس از زایمان قرار داشتند به روش در دسترس انتخاب و طی مصاحبه حضوری به سوالات پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، چگونگی مصرف قرص آهن، نگرش و عملکرد مادران در این خصوص پاسخ دادند. از آزمونهای کای دو، من ویتنی و ویلکاکسون و کروسکال والیس جهت تجزیه و تحلیل آْماری اطلاعات استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که %33.1 مادران قرص آهن را مرتب و منظم مصرف می کردند، %56.8 نامنظم و %10.2 اصلا مصرف نمی کردند. بین مصرف نامنظم قرص آهن و سطح اقتصادی - اجتماعی خانواده و تعداد زایمان ارتبــاط معنی داری وجود نداشت. از علل مصرف نامنظم قرص آهن %48.8 مادران فراموش کردن وعده های مصرف دارو، %12.4 تهوع و استفراغ حاملگی و %16.4 عدم آگاهی نسبت به لزوم مصرف آهن را ذکر کردند. بین تعداد زایمان و یا حاملگی، سن فرد و شاغل بودن با آگاهی، نگرش و عملکرد آنان ارتباط معنی دار وجود نداشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده انجام اقداماتی جهت رفع فراموشی مصرف قرص مانند استفاده از علایم هشدار دهنده، استفاده از اشکال غیر محرک گوارشی آهن و افزایش آگاهی مادران در این زمینه ضروری به نظر می رسد.