مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1395 | دوره:18 | شماره:5 |تعداد مقالات:17

زمینه و هدف: ورزش وامانده ساز منجر به آسیب عضلانی و کاهش منابع انرژی نظیر گلوکز می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مکمل تروگزروتین بر سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز متعاقب شنا وامانده ساز در موش های صحرایی نر بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، ورزش + 75 میلی گرم بر کیلوگرم، ورزش + 150 میلی گرم بر کیلوگرم و ورزش + 300 میلی گرم بر کیلوگرم تیمار تروگزروتین تقسیم شدند. کلیه حیوان ها به مدت 30 روز تمرین شنا (5 بار در هفته) انجام دادند. تروگروتین به صورت خوراکی روزانه به مدت 30 روز تجویز شد. در روز سی ام ورزش شنا وامانده ساز انجام و سطح سرمی گلوکز و فعالیت لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مکمل تروگزروتین به طور معنی داری سطح سرمی گلوکز را در مقایسه با گروه کنترل افزایش می دهد (0.001> P) و همچنین فعالیت لاکتات دهیدروژناز در گروه ورزش + تروگزروتین (300) در مقایسه با گروه های کنترل و ورزش + تروگزروتین) 150 میلی گرم بر کیلوگرم (کاهش یافت (0.05> P).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تروگزروتین می تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش آسیب عضلانی ناشی از ورزش شنا وامانده ساز داشته باشد.

زمینه و هدف: مطالعات زیادی نشان داده اند که شیوع اختلالات خوردن در سال های اخیر، به ویژه در میان دختران جوان افزایش یافته است و اخیرا به عنوان یک نشانگان چند عاملی ناهمگن در نظر گرفته می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ناگویی خلقی و تجربیات تجزیه ای با نگرش های خوردن در دانشجویان دختر انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش یک طرح توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران در سال تحصیلی 92-91 است که تعداد 325 نفر از آن ها با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به این ابزارها پاسخ دادند: آزمون نگرش های خوردن، پرسشنامه ناگویی خلقی و تجربیات تجزیه ای. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.یافته ها: همبستگی بین ناگویی خلقی و نگرش های خوردن (37.8= r، P=0.01) معنی دار است و بین تجربیات تجزیه ای و نگرش های خوردن (37.8= r، P=0.01) رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که بین نشانه های اختلال خوردن با تجربیات تجزیه ای و ناگویی خلقی ارتباط معنی داری وجود دارد، ولی تجربیات تجزیه ای پیش بینی کننده قوی تری برای نشانه های اختلال خوردن می باشد.

زمینه و هدف: آکنه ولگاریس شیوع بالایی در اقشار جوان دارد و به همین دلیل اعتقادات و باورهای متعددی در زمینه علل بروز آن وجود دارد. هدف این مطالعه سنجش باور عمومی در مورد ارتباط مواد غذایی با آکنه و بررسی نقش تغذیه در بروز آن می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در سال 1394 در سطح مراکز بهداشتی درمانی و پایگاه های بهداشت شهری شهر یزد با حجم نمونه 400 زن و مرد انجام گرفت. داده های مورد نیاز مطالعه با استفاده از 3 پرسشنامه اطلاعات عمومی و نظرسنجی در مورد نگرش و دانش و عملکرد در مورد ارتباط آکنه با مواد غذایی به دست آمد. اطلاعات به دست آمده پس از ویرایش و مدیریت داده ها، وارد نرم افزار SPSS شدند و با استفاده از آزمون های t-test و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون کای اسکویر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه، از دیدگاه مردم مواد غذایی که باعث بروز آکنه می شوند، به ترتیب شامل مواد غذایی با چربی بالا، شیرینی، تنقلات، آجیل و دانه ها، ادویه جات، نوشابه های گازدار و شیر و محصولات لبنی چرب می باشند، همچنین مواردی که از نظر مردم باعث بهبود آکنه می شوند شامل میوه ها و سبزیجات، استفاده از ماسک های صورت و مصرف آب آشامیدنی و مایعات فراوان می باشند.نتیجه گیری: بر طبق نتایج مطالعه ما رعایت مواردی از جمله خودداری از مصرف غذاهای پر چرب، شیرینی، آجیل و تنقلات، نوشابه های گازدار و فست فود باعث بهبود یا کاهش بروز آکنه می شوند. پرهیز از این مواد حتی اگر به بهبود آکنه نیز کمک نکنند، در سلامت عمومی افراد تاثیرگذار هستند.

زمینه و هدف: خون و فرآورده های حاصل از آن جایگاه ویژه ای در نظام سلامت هر کشوری دارد. هدف از این تحقیق، مدل بندی تعداد دفعات معافیت از اهدای خون و شناسایی عوامل موثر بر آن بر اساس مدل های رگرسیون شمارشی انباشته در صفر با رویکرد بیزی است.روش بررسی: داده های تحقیق حاضر برگرفته از یک مطالعه طولی است که در آن 864 اهداکننده خون برای بار اول و حداکثر به مدت 5 سال (از 1387 تا 1391) پیگیری شدند. تعداد دفعات معافیت از اهدای خون طی 5 سال به عنوان متغیر وابسته و همچنین، جنس، وزن، سن، تحصیلات، وضعیت شغلی و تاهل به عنوان متغیرهای مستقل استفاده شدند. تحلیل داده ها بر اساس دو مدل رگرسیون پواسن انباشته در صفر و دو جمله ای منفی انباشته در صفر با رویکرد بیزی انجام گرفت. برآورد پارامترها با استفاده از روش مونت کارلوی زنجیر مارکوفی (MCMC) به کمک نرم افزار وین باگز (WinBUGS) و مقایسه مدل ها بر اساس معیار بیزی اطلاع انحرافی (DIC) انجام شد.یافته ها: بر اساس معیار اطلاع انحرافی (DIC)، مدل رگرسیون دو جمله ای منفی انباشته در صفر به عنوان مدل بهتر انتخاب شد. از میان متغیرهای مستقل، فقط متغیر وزن با داشتن ضریب رگرسیونی مثبت، معنی دار شد.نتیجه گیری: افراد با وزن بالاتر به علت مراجعه بیشتر برای اهدای خون، تعداد معافیت بیشتری داشتند، لذا با آموزش و اطلاع رسانی به این افراد در خصوص علل معافیت از اهدای خون می توان تعداد معافیت آن ها را کاهش داد.

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب محسوب می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات پارامترهای بیوشیمیایی مرتبط با عملکرد کلیه شامل اوره، اوریک اسید و کراتینین در بیماران مبتلا به ام اس در حین مصرف دارو و مقایسه آن ها با گروه کنترل است.روش بررسی: در این مطالعه، سطح سرمی اوره، اوریک اسید و کراتینین در 52 بیمار مبتلا به ام اس اندازه گیری شد و با 52 فرد سالم که از نظر سنی و جنسی و BMI با گروه بیمار هماهنگ بودند، مقایسه گردید. در نهایت داده ها با استفاده از روش تی تست، شاخص های میانگین و انحراف معیار توسط نرم افزار SPSS تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سطح سرمی اوره در گروه بیمار و سالم به ترتیب 14.38±4.58 و 13.86±4.33 میلی گرم بر دسی لیتر مشاهده شد. میانگین غلظت اسید اوریک در گروه بیمار 4.66±0.99 و در گروه سالم 4.64±1.06 میلی گرم بر دسی لیتر و میانگین غلظت کراتینین نیز در گروه بیمار و سالم به ترتیب 0.85±0.10 و 0.78±0.11 میلی گرم بر دسی لیتر به دست آمد.نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد که سطح سرمی اوره، اسید اوریک و کراتینین هیچ تفاوت آماری معنی داری بین گروه بیمار و کنترل نداشت.

زمینه و هدف: شرکت در تمرینات ورزشی با تقویت سیستم ایمنی و کاهش التهاب، پتانسیل پیشگیری از سرطان پستان را دارد و می تواند ککسیا که از عارضه های سرطان در مراحل پیشرفته است را کاهش دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات استقامتی با شدت متوسط قبل از تشکیل تومور، بر میزان غلظت سرمی TNF-a و وزن بدن موش های مبتلا به سرطان پستان می باشد.روش بررسی: 24 سر موش بالب سی ماده به طور تصادفی در 3 گروه کنترل منفی (استراحت-سالم)، کنترل مثبت (استراحت-تومور) و گروه تجربی (ورزش-تومور) توزیع شدند. گروه تجربی تمرین استقامتی مداوم را به مدت 12 هفته، 5 روز در هفته انجام دادند. شدت تمرین در هفته اول 15.4 متر بر دقیقه شروع و به تدریج در هفته آخر به 23.8 متر بر دقیقه افزایش داشت. 24 ساعت پس از پایان برنامه تمرین، رده سلولی سرطانی 4T1 در 2 گروه کنترل مثبت و تجربی به صورت زیر جلدی تزریق شد. پس از ایجاد تومور، میزان غلظت TNF-a با روش الایزا اندازه گیری شد. وزن موش ها از ابتدا تا انتهای تحقیق به صورت مکرر هر 2 هفته یک بار اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین میزان TNF-a در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مثبت به صورت معنی داری کاهش یافته بود (P=0.030)، ولی تفاوت معنی داری بین گروه تجربی و کنترل منفی مشاهده نشد. میانگین وزن موش ها در گروه تجربی نسبت به 2 گروه کنترل منفی و کنترل مثبت در حین تشکیل تومور و 2 هفته پس از تشکیل تومور نسبت به گروه کنترل مثبت کمتر کاهش یافته بود. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که شرکت در تمرینات ورزشی با شدت متوسط می تواند با کاهش میزان سایتوکین TNF-a و کاهش وضعیت ککسیا در پیشگیری از بروز سرطان پستان نقش داشته باشد.

زمینه و هدف: با توجه به نتایج تحقیقات پیشین و تاثیر تمرین اختیاری روی فاکتورهای نروتروفیک در درمان بیماری پارکینسون، هدف از انجام پژوهش بررسی تغییرات سطح MANF جسم مخطط موش های صحرایی نر در معرض سم عصبی تزریقی توسط جراحی استریوتاکسی به دنبال 4 هفته دویدن روی نوار گردان بود.روش بررسی: 24 سر موش صحرایی نر به 4 گروه شم، کنترل پارکینسون، کنترل سالم و تمرین پارکینسون تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 4 هفته 5 روز در هفته و روزانه 2 جلسه 15 دقیقه ای که حداقل 1 ساعت از هم فاصله داشتند، با سرعت 15 متر بر دقیقه تمرین انجام دادند. تزریق محلول 6- هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) به داخل جسم مخطط مغز با هدف تولید مدل تجربی پارکینسون صورت گرفت. 3 هفته پس از تزریق 6- هیدروکسی، تست چرخشی آپومورفین برای تایید پارکینسونی شدن موش ها انجام شد. سطوح MANF جسم مخطط با روش الیزا اندازه گیری گردید. داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد سطح MANF جسم مخطط در گروه کنترل پارکینسون (26.91±9 پیکوگرم بر میلی گرم) نسبت به گروه کنترل سالم (45.22±2 پیکوگرم بر میلی گرم) تفاوت معنی داری دارد (P£0.05)، همچنین سطح MANF جسم مخطط در گروه تمرین پارکینسون (29.35±2 پیکوگرم بر میلی گرم) نسبت به گروه کنترل پارکینسون (26.91±9 پیکوگرم بر میلی گرم) افزایش داشت، اما تفاوت آن معنی دار نبود (P=0.997).نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که اجرای برنامه دویدن روی نوارگردان با مشخصات مطالعه حاضر سبب افزایش سطح MANF جسم مخطط نمی شود و بنابراین نمی توان با قاطعیت نقش حفاظت نرونی برای این پروتکل تمرینی قائل شد و نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند نسبت بیان HOXB13:IL17BR، شاخص پیشگویی پیامدهای کلینیکی در بیماران مبتلا به سرطان پستان با تومورهای استروژن رسپتور مثبت و عدم درگیری غدد لنفاوی تحت درمان با تاموکسیفن است. تمام این آزمایشات با روش qReal Time RT-PCR با استفاده از پروب TaqMan انجام شدند. هدف پژوهش حاضر سنجش این نسبت با روش qReal Time RT-PCR با استفاده از سایبرگرین بود.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، نسبت بیان HOXB13:IL17BR در 40 نمونه توموری و غیرتوموری پارافینه شده سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج RNA از بافت ها و سنتز cDNA و تکثیر توالی مورد نظر توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز و به دست آوردن دمای بهینه برای هر ژن، جهت سنجش بیان از روش qReal Time RT-PCR استفاده شد و رنگ سایبرگرین I به عنوان نشانگر مورد استفاده قرار گرفت. سطح بیان ژن های هدف با استفاده از میانگین هندسی سطح بیان ژن های خانه داری توسط نرم افزار BestKeeper به دست آمد و نرمال سازی شد. مقایسه میانگین بیان ژن بین نمونه های توموری و غیرتوموری با استفاده از آزمون t-test انجام شد و مقایسه رابطه بین گروه ریسک بالا/پایین و دارا بودن/نبودن علایم بیماری با استفاده از آزمون Fisher`s Exact test انجام شد.یافته ها: میانگین نسبت بیان HOXB13:IL17BR در نمونه های توموری با نمونه های نرمال از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد. نتایج مطالعه نشان داد که بین قرار گرفتن یک فرد بیمار در 2 گروه ریسک بالا و پایین (بر اساس میانگین نسبت بیان 2 ژن HOXB13:IL17BR)، با عود بیماری در آینده ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج در مطالعه حاضر نشان داد، علی رغم جایگزینی رنگ سایبرگرین با پروب، همچنان بین نسبت بیان HOXB13:IL17BR و زندگی با علائم بیماری رابطه معنی داری وجود دارد.

زمینه و هدف: سویه های اشریشیاکلی عامل مهمی در بروز عفونت ادراری بوده و به گروه اشریشیاکلی بیماری زای خارج گوارشی تعلق دارند. اشریشیاکلی یوروپاتوژنیک فاکتورهای حدت مختلفی را بروز می دهند. این فاکتورها در ایجاد کلونیزاسیون، تهاجم و متعاقب آن کاهش پاسخ دستگاه ایمنی میزبان می شوند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن های حدت fimH، papAH، papEF، kpsMT و ibeA از جدایه های اشریشیاکلی ایزوله شده از کودکان مبتلا به عفونت ادراری و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی آن بود.روش بررسی: در مجموع 60 جدایه اشریشیاکلی از نمونه های ادراری اخذ گردید. جدایه ها بر اساس تست های بیوشیمیایی و باکتریولوژی استاندارد تشخیص داده شدند. جدایه های تایید شده به منظور تعیین ژن های papAH، fimH، kpsMT، papEF و ibeA توسط روش Multiplex-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها علیه 9 عامل ضد میکروبی صورت گرفت.یافته ها: ژن حدت fimH دارای بیشترین فراوانی (75%) بود. سایر ژن ها شامل kpsMT، papEF و papAH به ترتیب در 21.6%، 11.6% و 10% جدایه ها شناسایی شدند. بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین و آمپی سیلین به ترتیب با 96.3% و 87.2% فراوانی و بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک کوآموکسی کلاو با 94.6% فراوانی گزارش شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد ژن fimH دارای بیشترین فراوانی در بین سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از عفونت اداری مربوط به کودکان می باشد و عامل مهمی در بیماری زایی این باکتری می باشد.

زمینه و هدف: گونه های باسیلوس منبعی از متابولیت های ضد قارچی با توان مهار عفونت های قارچی هستند. هدف از این مطالعه، جداسازی و شناسایی باکتری مهارکننده رشد قارچ های پاتوژن از اصفهان با استفاده از روش مولکولی بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 150 نمونه (خاک، هوا و سطوح) از شهر اصفهان تهیه و تاثیر مهاری باکتری های رشد یافته بر روی محیط کشت نوترینت آگار بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس بررسی شد. بررسی کیفی مهار رشد قارچ با روش نشاکاری و جهت بررسی کمی مهار رشد قارچ ها تلقیح سوسپانسیون قارچی حاوی 104 اسپور بر میکرولیتر به صورت کشت خطی در فواصل 0.5، 1، 1.5، 2، 2.5 و 3 سانتی متری از مرکز (محل تلقیح سوسپانسیون 0.5 مک فارلند باکتری ها) انجام شد. نمونه ها در دمای 30 درجه سانتی گراد به مدت 96 ساعت نگهداری و شناسایی باکتری مهاری با تست های بیوشیمیایی و روش مولکولی انجام گرفت.یافته ها: تاثیر مهاری باکتری ها بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس در فواصل 0.5 تا 3 سانتی متر مشاهده شد. بر اساس نتایج تست های بیوشیمیایی و روش کلنی- PCR، باکتری با بیشترین اثر مهاری نسبت به قارچ های مذکور باسیلوس آتروفئوس سویه HNSQJYH170 شناسایی شد.نتیجه گیری: باسیلوس آتروفئوس سویه HNSQJYH170 بومی اصفهان قابل استفاده برای تولید آنتی بیوتیک و مصارف کنترل بیولوژیک است.

زمینه و هدف: آلاینده ها از جمله عوامل مختل کننده اکوسیستم ها به شمار می روند و در این میان «فلزات سنگین» به دلیل اثرات فیزیولوژیکی آن ها بر موجودات زنده در غلظت های کم حایز اهمیت شناخته شده اند. این آلودگی در فرآورده هایی که به صورت روغن در بازار ارائه می شوند تا چند برابر میزان موجود در گیاه طبیعی تغلیظ می شود و با هر بار مصرف ممکن است مقدار قابل توجه و بالاتر از حد مجاز فلزات سنگین به بدن مصرف کننده برسد. این مطالعه با هدف «بررسی غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در گیاهان کلزا و گلرنگ اطراف کارخانه ذوب آهن اصفهان و مقایسه این آلودگی با روغن استخراج شده از آن ها» طراحی و اجرا گردید.روش بررسی: مطالعه حاضر در سال 1391 انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی از دانه های روغنی مزارع گلرنگ و کلزا واقع در شعاع 20 تا 50 کیلومتری کارخانه ذوب آهن اصفهان انجام شد. نمونه ها به 2 گروه تقسیم و عملیات شستشو با آب دیونیزه فقط در مورد گروه اول انجام شد. روغن گیری از دانه ها نیز انجام و آلودگی روغن آن ها نیز بررسی گردید. میزان فلزات سنگین سرب و کادمیوم در دانه ها و روغن آن ها به روش جذب اتمی (AA) اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد کمترین مقدار غلظت سرب در نمونه های شسته شده کلزا 0.00 میکروگرم بر گرم و بیشترین مقدار سرب در روغن گلرنگ تهیه شده با روش سنتی به مقدار 24.74 میکروگرم بر گرم به دست آمد. میزان سرب در دانه های شسته نسبت به دانه های نشسته در هر 2 گیاه کمتر بود که در مورد دانه کلزا این اختلاف معنی دار به دست آمد (P<0.05). آلودگی به کادمیوم در 2 گیاه کلزا و گلرنگ و روغن های حاصل از آن ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: میزان آلودگی به سرب در گیاهان که در نزدیکی کارخانه ذوب آهن کشت می شدند، وجود داشت، اما آلودگی به کادمیوم مشاهده نشد. با توجه به این که میزان سرب در گروهی که با آب دیونیزه شسته شده بودند، کمتر از گروه نشسته بود، لذا پیشنهاد می گردد مراحل شستشوی دانه های روغنی در کارخانجات، قبل از روغن گیری در حجم کم، با آب سالم و به دقت انجام گیرد.

زمینه و هدف: روش های توانبخشی محافظه کارانه بخش مهمی از درمان مبتلایان به استئوآرتریت زانو محسوب می شوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کینزیوتیپینگ و لیزر کم توان بر شدت درد، عملکرد و حس وضعیت زانو در این بیماران بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 26 بیمار (میانگین ± انحراف معیار سن: 48.5±4.6 سال) مرد مبتلا به استئوآرتریت یکطرفه زانو به صورت تصادفی به 2 گروه کینزیوتیپینگ (13 نفر) و لیزر کم توان (13 نفر) تقسیم شدند. هر 2 گروه در مدت زمان 10 جلسه علاوه بر درمان معمول فیزیوتراپی، پروتکل درمانی مخصوص به خود را دریافت نمودند. برای ارزیابی شدت درد، عملکرد و حس وضعیت زانو به ترتیب از مقیاس بصری سنجش درد، آزمون برخاستن و راه رفتن و روش بازسازی زاویه هدف در ابتدا و پس از اعمال مداخله درمانی استفاده شد.یافته ها: هر 2 روش به طور معنی داری باعث کاهش شدت درد، کاهش مدت زمان انجام آزمون برخاستن و راه رفتن و کاهش خطای بازسازی زاویه 60 درجه فلکشن زانو شدند (P<0.001). تغییرات میانگین خطای بازسازی زاویه هدف به طور معنی داری در گروه کینزیوتیپینگ بیشتر از گروه لیزر درمانی بود (P<0.001)، در حالی که تفاوت میانگین سایر متغیرها بین 2 گروه معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: کینزیوتیپینگ و لیزر کم توان می توانند باعث بهبود درد، حس وضعیت زانو و عملکرد افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو شوند، اگرچه اثر کینزیوتیپینگ در بهبود حس وضعیت زانو بیشتر است.

زمینه و هدف: تعادل جهت کنترل پاسچر که قابلیت ضروری برای حفظ عملکردهای روزانه در نظر گرفته شده است در طی سال های گذشته به طور گسترده ای برای جمعیت نرمال و گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر دستکاری اطلاعات آوران بینایی، شنوایی و عمقی در 6 وضعیت حسی بر تعادل ایستای افراد سالم و قطع عضو زیر زانو می باشد.روش بررسی: در این مطالعه پس رویدادی 40 نفر (20 قطع عضو زیر زانو و 20 فرد سالم) شرکت کردند. جهت ارزیابی کنترل پاسچر و تعادل آزمودنی ها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. این دستگاه وضعیت تعادل را در 6 وضعیت: اول (وجود هر 3 حس بینایی، شنوایی و حس عمقی)، دوم (حذف بینایی)، سوم (دستکاری شنوایی)، چهارم (دستکاری حس عمقی)، پنجم (حذف بینایی و دستکاری حس عمقی) و ششم (دستکاری حس شنوایی و حس عمقی) ارزیابی نمود. آزمون سازماندهی حسی نمره تعادل را با2 متغیر پایداری و جابه جایی مرکز ثقل تعیین نمود.یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین نمره پایداری در افراد آمپوته و سالم در وضعیت اول که هر 3 حس بینایی، عمقی و شنوایی وجود دارند، بیشتر از وضعیت های دیگر است و نمره پایداری در وضعیت ششم که هر 3 حس دستکاری و حذف می شوند، کمتر از وضعیت های دیگر است. میانگین نمره پایداری در افراد سالم در هر شش وضعیت بالاتر از افراد آمپوته اندام تحتانی است، همچنین میانگین نمره جابه جایی مرکز ثقل در افراد آمپوته در وضعیت اول که هر 3 حس بینایی، عمقی و شنوایی وجود دارند، کمتر از وضعیت های دیگر است و نمره جابه جایی مرکز ثقل در وضعیت ششم که حس شنوایی و عمقی دستکاری می شوند، بیشتر از وضعیت های دیگر است. میانگین نمره جابه جایی مرکز ثقل در افراد سالم در هر شش وضعیت بهتر از افراد آمپوته اندام تحتانی است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، افراد سالم در هر 6 شرایط به مراتب تعادل بهتری از افراد قطع عضو داشتند، همچنین دستکاری اطلاعات آوران حسی در 6 وضعیت بر متغیر پایداری افراد سالم و آمپوته اندام تحتانی تاثیر متفاوت دارد.

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال (CRC) سومین سرطان شایع در جهان است و علت آن اثرات متقابل عوامل ژنتیکی و محیطی می باشد. آنژیوژنز به فرمی از تشکیل مویرگ های جدید از عروق خونی موجود در بدن اطلاق می شود که در رشد تومور و متاستاز، نقش حیاتی دارد. در این مطالعه به بررسی 2 پلی مورفیسم از ژن فاکتور رشد عروق اندوتلیال (VEGF) با استعداد ابتلا به سرطان کولورکتال در بیماران ایرانی پرداخته شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، 280 بیمار آدنوکارسینومای کولون از مراکز پاتولوژی بیمارستان های سینا و طالقانی استان تهران به عنوان مورد و 372 فرد سالم به عنوان گروه شاهد از همان مراکز انتخاب شدند. افراد شاهد از نظر جنس و سن با گروه مورد، همسان گردیدند. بیماران با سابقه فامیلی مثبت، از مطالعه خارج شدند. اطلاعات استخراج شده شامل سن، جنس، محل تومور، مرحله بیماری و تمایز بافت سرطانی بودند. در این مطالعه با استفاده از تکنیک Real time PCR ژنوتیپ افراد برای پلی مورفیسم های rs833061 و rs2010963 مشخص گردید.یافته ها: بیشتر افراد مبتلا به سرطان کولورکتال در جنس مردان بودند (62.7%). بیشتر افراد کمتر از 60 سال سن داشتند، بیشتر تومورها در ناحیه کولون قرار داشت (69%)، بیشترین تمایز توموری در دسته تمایز متوسط جای گرفت (54.8%) و همچنین از لحاظ مرحله آسیب شناسی نیز مرحله سوم دارای بیشترین میزان با (72.5%) بود. در این پژوهش میان 2 گروه مورد مطالعه از نظر حساسیت به سرطان کولورکتال بر اساس سن در زمان تشخیص ژنوتیپ T/C پلی مورفیسم rs833061 با سن کمتر از 60 سال رابطه معنی دار نشان دادند (P=0.008).نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان می دهد که افراد دارای ژنوتیپ نام برده شده نسبت به سایر افراد دارای حساسیت بالاتری به ابتلا به سرطان کولورکتال هستند و همچنین با توجه به افزایش بروز جهانی بیماری و قابل پیشگیری بودن سرطان کولورکتال، می توان از این ژنوتیپ به عنوان مارکر مولکولی برای تشخیص زود هنگام این بیماری استفاده کرد.

زمینه و هدف: از جمله شایع ترین عوارض اندوکرین در بیماران تالاسمی ماژور هیپوگنادیسم می باشد. مرور ساده مستندات نشان می دهد، شیوع این اختلال در بیماران تالاسمی ماژور ایران متفاوت و بین 88-31.3% گزارش شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هیپوگنادیسم در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش متاآنالیز انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه بر اساس چک لیست PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. جستجویی جامع در بانک های اطلاعاتی شامل: Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، IranDoc، Scopus، PubMed، Science Direct، Cochrane، Embase، Springer، Online Library Wiley و همچنین موتور جستجوی Google Scholar با استفاده از کلیدواژهای MESH انجام شد، سپس تمام مقالاتی که دارای معیار ورود به مطالعه بودند بدون محدودیت زمانی تا سال 1394 مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده مدل اثرات تصادفی و نرم افزار STATA Ver. 11.1 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در 16 مطالعه، تعداد 2938 نفر با میانگین سنی 17.43 سال مورد بررسی قرار گرفت. شیوع هیپوگنادیسم در بیماران تالاسمی ماژور ایران 42.3% (فاصله اطمینان 95%: 53.8-30.7) برآورد گردید. کمترین و بیشترین شیوع به ترتیب مربوط به مرکز (41%) و شرق ایران (45%) بود. شیوع هیپوگنادیسم در جنس مذکر و مونث به ترتیب 49% و 45.2% برآورد گردید. در بررسی هتروژنیسیتی مطالعات، شیوع هیپوگنادیسم با سال انجام مطالعه و حجم نمونه، ارتباط معنی داری نداشت.نتیجه گیری: شیوع هیپوگنادیسم در بیماران تالاسمی ماژور ایران بالا می باشد و لزوم اجرای یک برنامه مدون و منظم جهت بررسی و پیگیری این بیماران ضروری به نظر می رسد.