مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1392 | دوره:15 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: از راهکارهای رایج درمانی در بیماران تالاسمی تزریق خون های مکرر و درمان دفع آهن است. عوارض عفونی از مشکلات جدی در بیماران تالاسمی به حساب می آید که می تواند ناشی از ناهنجاری های ایمیونولوژیکی باشد. در مطالعه حاضر فراوانی زیر گروه های اصلی لنفوسیت های T و ارتباط آن ها با سن، میزان تزریق خون، فریتین سرم و درمان دفع آهن مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 27 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1390 با محدوده سنی 30-10 سال که بر اساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی تشخیص داده شده بودند، شرکت کردند. گروه شاهد نیز شامل یک گروه 26 نفره از افراد سالم بودند که از لحاظ سن و جنس با بیماران مطابقت داشتند. نمونه خون وریدی در لوله های حاوی سدیم هپارین جمع آوری و پس از لیز گلبول های قرمز با آنتی بادی های منوکلونال نشاندار فلورسنت رنگ آمیزی گردید و مورد آنالیز فلوسایتومتریک قرار گرفت. تعداد سلول ها با توجه به نتایج آنالیز فوق و شمارش خونی محاسبه گردید. نتایج در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های Mann-Withney و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تعداد مطلق لنفوسیت ها در بیماران به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد و درصد لنفوسیت های T به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.001). تعداد لنفوسیت های T در هر دو گروه CD4 و CD8 بین بیماران و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (P<0.05) فراوانی لنفوسیت های CD3+CD27+ در هر دو نوع سلول CD4 و CD8 در بیماران کمتر از گروه کنترل بود که این تفاوت تنها در زیرگروه CD4 به طور جزئی معنی دار بود (P=0.07) تعداد لنفوسیت های CD3+CD4+CD27+ با میزان تزریق خون و مصرف دسفرال و تعداد لنفوسیت های CD3+CD8+CD27+ با سن، تزریق خون و مصرف دسفرال همبستگی معکوس داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه میتوان گفت که بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور که از نظر هپاتیت B و C منفی هستند اختلالات خفیف سلول T دارند. افزایش متوسط زیرگروه لنفوسیتی CD3+CD27- احتمالا منعکس کننده تحریک آنتی ژنتیک غیر اختصاصی است و این پدیده میتواند با ارتباط منفی بین سن، میزان تزریق خون و درمان دفع آهن با فراوانی سلول های CD3+CD27+ توضیح داده شود.

زمینه و هدف: بدنبال آسیب اعصاب محیطی، مواد آزاد شده در اثر ضایعه، به سمت جسم سلولی نورون ها در سیستم عصبی مرکزی برگشته و منجر به آپوپتوز می شوند. از آنجا که گیاه بومادران دارای اثرات ضد التهابی است، احتمال می رود از شدت ضایعه بکاهد. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺛﺮﺍﺕ حفاظت نورونی ﻋﺼﺎﺭﻩ آبی ﺑﺮگ گونه ای از گیاه بومادران (Achillea biebersteinii) ﺑﺮ ﻧﻮﺭﻭﻥ ﻫﺎﻯ حرکتی ﺁﻟﻔﺎﻯ ﺷﺎﺥ ﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﺨﺎﻉ ﭘﺲ ﺍز ﻛﻤﭙﺮﺳﻴﻮﻥ ﻋﺼﺐ ﺳﻴﺎتیک ﺩﺭ موش صحرایی نر بود.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به گروه های شاهد، کمپرسیون و تیمار کمپرسیون همراه با دوزهای 50، 75 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. عصب سیاتیک با استفاده از قیچی قفل دار به مدت 60 ثانیه در معرض کمپرسیون قرار گرفت. تزریق عصاره بصورت درون صفاقی طی هفته های اول و دوم پس از کمپرسیون در دوزهای فوق صورت گرفت. پس از 28 روز از زمان کمپرسیون، موش ها تحت روش پرفیوژن، مورد نمونه برداری از نخاع ناحیه کمری قرار گرفتند. مراحل پاساژ بافتی، برش و رنگ آمیزی و دانسیته نورونی با روش دایسکتور صورت پذیرفت. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های ANOVA و t-test در نرم افزار minitab انجام شد.یافته ها: بر اساس یافته ها دانسیته آلفاموتونورون ها در گروه کمپرسیون نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان داد (P=0.001) و در گروه های تیمار 50، 75 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با گروه کمپرسیون افزایش معنی دار داشت (P<0.01).نتیجه گیری: عصاره آبی برگ این گونه از گیاهان بومادران احتمالا بدلیل فاکتورهای رشد و ترمیمی دارای اثرات ترمیمی بر روی آلفاموتوئورون های نخاع پس از آسیب بوده و دوز 75 mg/kg بیشترین اثرات را در جلوگیری از شدت دژنراسیون دارد.

زمینه و هدف: اگرچه امروزه به طور گسترده از نانو ذرات نقره در صنعت و پزشکی استفاده می گردد، اما هنوز اطلاعات اندکی درباره سمیت نقره خصوصا بر سیستم تولید مثلی نر وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات سمی و تغییراتی که به واسطه نانو ذرات نقره در پروتئین های داخل سلولی، در دستگاه تولید مثلی نر ایجاد می گردد، انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه های تجربی 1، 2 و 3 نانو نقره به صورت خوراکی به مدت 45 روز متوالی به ترتیب با غلظت 1ppm، 10 و 20 داده شد. موش های صحرایی گروه 4 (گروه شاهد) نیز اتیلن گلیکول با غلظت 20ppm را به مدت 45 روز از راه دهان (گاواژ) دریافت کردند. نتایج بدست آمده از مطالعات روش سنجش میزان انتشار (DNA Diffusion Assay) DNA با آزمون آماری ANOVA و تست تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند، نتایج حاصله از انجام الکتروفورز نیز با استفاده از نرم افزار Image J مقایسه شدند.یافته ها: نتایج بررسی رخداد آپوپتوز به روش DNA diffusion assay در گروه های تجربی نشان دهنده افزایش معنی دار در تعداد اسپرم هایی داشت که آپوپتوز در آن ها رخ داده بود (P<0.05). همچنین نتایج بررسی تغییر بیان پروتئین ها در سلول های بیضه، افزایش بیان پروتئین های داخل سلولی با افزایش غلظت نانوذرات را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه نانو ذرات نقره می توانند موجب القای آپوپتوز در اسپرم و تغییر بیان پروتئین های سلولی در بیضه های موش های صحرایی شوند.

زمینه و هدف: کاردیومایوپاتی هایپرتروفی (HCM) رایج ترین نوع از بیماری های قلبی است که 0.2 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده و همچنین رایج ترین علت مرگ قلبی ناگهانی در جوانان زیر 35 سال است. حدود 35 درصد موارد بیماری مربوط به اگزون های 24- 8 از ژن MYH7 است. هدف این مطالعه بررسی احتمال حضور جهش های مربوط به ژن MYH7 در اگزون های 23-19 در بیماران HCM استان چهارمحال و بختیاری بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 بیمار مبتلا به HCM به روش نمونه گیری آسان از بین مراجعین به کلینیک قلب دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انتخاب شدند. در این بیماران DNA به روش استاندارد فنل-کلروفرم استخراج شد. اگزون های مورد نظر با استفاده از روش PCR تکثیر و با روش SSCP به صورت تک رشته تبدیل شد و همراه نمونه های دو رشته ای روی ژل پلی آکریل آمید الکتروفورز گردید. سپس باندهای مشکوک تعیین توالی گردید و نتایج با استفاده از نرم افزار Chromas تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در اگزون های 20، 21 و 23 تغییری مشاهده نشد، اما در اگزون های 19 و 22 دو جهش R719W و R870H یافت شد که به ترتیب در دو و یک نفر از بیماران وجود داشتند.نتیجه گیری: از آنجا که تغییرات در اگزون های 19 و 22 باعث تغییر اسید آمینه ای در میوزین بتا می شود، جهش های ژن MYH7 در این اگزون ها، احتمالا سهم به سزایی در بیماران HCM این استان دارند. به هر صورت، لازم است برای نتیجه گیری بهتر، بیماران بیشتری مورد مطالعه قرار گیرند.

زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده اند که سیستم وابران شنیداری در توجه انتخابی نقش دارد و از این رو بررسی این سیستم در کودکان اوتیسمی بسیار ارزشمند است. هدف از این مطالعه بررسی مسیر وابران شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم در مقایسه با کودکان با رشد هنجار بوده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد 34 کودک 11-5 ساله در قالب دو گروه هنجار (17 نفر) و مبتلا به اوتیسم (17 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه کودکان در آزمون های ادیومتری تون خالص (Pure-tone audionetry)، ادیومتری گفتاری (Speech audiometery)، تمپانومتری (Tympanometry) و گسیل های صوتی گوشی گذرا (transient evoked-otoacoustic emissions=TEOAE) دارای نتایج طبیعی بودند. عملکرد سیستم وابران از طریق ثبت پاسخ های TEOAE در دو حالت ارائه نویز دگر طرفی و بدون ارائه نویز بررسی گردید. جهت آنالیز نتایج از از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های تی مستقل و تی زوجی استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین میانگین میزان مهار در دو گروه وجود دارد (P=0.001). میانگین دامنه TEOAE در حالت بدون نویز دگر طرفی در گروه هنجار (17.63±4.09) و در گروه اوتیسم (17.40±3.78) به دست آمد که از لحاظ آماری نشان دهنده تفاوت معنی داری نبود(P=0.83) . نتیجه گیری: یافته های کسب شده در مطالعه حاضر نشان دهنده کاهش فعالیت سیستم وابران شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به کودکان با رشد هنجار بود. با توجه به اینکه آزمون مورد استفاده در این مطالعه، مهار گسیل های صوتی گوشی گذرا (TEOAE suppression) است، می توان نتیجه گرفت این آزمون ابزار بالینی حساس، غیر تهاجمی، عینی و مناسب برای بررسی عملکرد سیستم وابران در کودکان مبتلا به اوتیسم است.

زمینه و هدف: یکی از علل عمده مرگ و میر و ناتوانی در دنیا سوختگی و ضایعات حاصل از آن می باشد. از زمان های گذشته تاکنون درمان صحیح سوختگی مورد توجه اطبا بوده است و در مطالعات مختلف خواص برخی از گیاهان دارویی در بهبود زخم های سوختگی ثابت شده است. گیاه ابوخلسا یا هواچوبه (Arnebia euchroma) از گیاهانی است که غنی از آنتی اکسیدان می باشد و ممکن است در بهبود سوختگی موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ابوخلسا بر بهبود زخم سوختگی درجه دو در موش کوچک آزمایشگاهی طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 105 سر موش کوچک آزمایشگاهی بالغ نر (5 گروه 20 تایی، 1 گروه 5 تایی) با وزن تقریبی 20 گرم مورد بررسی قرار گرفتند. موش ها در 5 گروه وازلین 1 گرم، سولفادیازین نقره 1 گرم، بدون مداخله، ابوخلسا 1% و ابوخلسا 10% روزانه 2 بار به مدت 21 روز تحت درمان موضعی سوختگی درجه 2 عمقی قرار گرفتند. اندازه زخم، درصد زخم و درصد بهبودی زخم در روزهای 7، 14 و 21 بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کروسکال والیس و تعقیبی دان تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بیشترین بهبودی به ترتیب در گروه های سولفادیازین نقره، بدون مداخله، وازلین، ابوخلسا 1% و ابوخلسا 10% مشاهده شد. گروه سولفادیازین نقره بیشترین اثر را در بین گروه های مطالعه نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ریشه گیاه ابوخلسا نمی تواند در بهبود زخم سوختگی درجه دو در موش تاثیری داشته باشد و مطالعات بیشتری در خصوص ارزیابی انواع دیگر عصاره و دوزهای دیگر این گیاه در درمان سوختگی پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: گیاه بادرنجبویه در بسیاری از کشورها به عنوان آرام بخش، ضد اسپاسم و ضد باکتری مورد استفاده قرار می گیرد. به هر حال، مطالعات بیشتری جهت تعیین اثرات سمی این گیاه ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه اثرات سمی عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه بر تعدادی از آنزیم های بیوشیمیایی خون و تغییرات بافتی موش های سوری نر بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 21 سر موش سوری ماده به صورت تصادفی در سه گروه هفت تایی تقسیم شدند. به گروه اول، تحت عنوان گروه شاهد، نرمال سالین و به گروه های دوم و سوم عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه به ترتیب با دوزهای روزانه 450 و 1350 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 14 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در پایان دوره مطالعه (روز 15) مقادیر پارامترهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از دستگاه اتوآنالیزور مورد اندازه گیری و نمونه بافت های کبد و کلیه موش ها پس از تثبیت در فرمالین بافر 10% و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، تست تعقیبی توکی و آزمون کروسکال والیس در سطح معنی داری P<0.05 استفاده شد.یافته ها: عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه باعث کاهش معنی دار ALT و ALP به صورت وابسته به دوز در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد شد، اما تغییر معنی داری را در آنزیم های کراتینین و اوره نشان نداد. تغییرات آسیب شناسی کبد و کلیه در گروه دریافت کننده گیاه بادرنجبویه آسیب های خفیف، متوسط و شدیدی را نشان دادند.نتیجه گیری: نتایج آزمایشات آنزیمی و تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد نشان داد که عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه در دوزهای بالا باعث آسیب های کبدی در موش ها می شود، لذا باید از مصرف دوزهای بالای گیاه اجتناب نمود.

زمینه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری نورولوژیکی مزمن سیستم اعصاب مرکزی می باشد که بوسیله التهاب، تخریب میلین و آسیب اکسونی مشخص می شود. هدف از این تحقیق تعیین کلی شیوع مکانی-فضایی این بیماری در استان چهار محال و بختیاری می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و تحلیلی 479 مورد بیمار که بین سال های 1371 تا پایان سال 1390 بر اساس فاکتورهای تشخیصی MC Donald WI به طور قطعی در گروه تشخیصی بیماری قرار گرفته بودند وارد مطالعه و اطلاعات سن، جنس، سال تشخیص بیماری و آدرس آن ها از پرونده بیماران استخراج گردید. پس از جمع آوری اطلاعات بیماری و داده های مکانی، شروع به ساختن نقشه توزیع جغرافیایی بیماری نموده و با محاسبه شیوع و استاندارد کردن بیماری بر حسب جمعیت، نقشه شیوع بیماری در شهرستان ها و بخش های استان تهیه شد. نقشه سازی در محیط نرم افزار Arc GIS صورت گرفت. برای نقشه سازی شیوع بیماری از روش quantitie (مقادیر موجود) استفاده گردید.یافته ها: شهرستان شهرکرد با 59.7% بیشترین و شهرستان کوهرنگ با 1% کمترین تعداد بیماری را داشتند. در بخش های بازفت، میانکوه و منج هیچگونه مورد بیماری وجود نداشت. توزیع بیماری بیشتر در سمت شرق و شمال شرق استان بود. میزان شیوع در شهرستان شهرکرد 87.95 و در لردگان 11.84 در هر صدهزار نفر بود که بیشترین و کمترین میزان شیوع را به خود اختصاص داده اند.نتیجه گیری: توزیع و شیوع بیشتر بیماری در نیمه شرقی استان می تواند به دلیل شهرهای بزرگی همچون شهرکرد، بروجن و فرخشهر باشد، لذا به نظر می رسد MS یک بیماری است که بیشتر در مناطق شهری شیوع پیدا می کند، همچنین در این مطالعه با توجه به شیوع پایین تر بیماری در مناطق سردسیر، لازم است در مطالعات بعدی علاوه بر وجود جمعیت، عوامل محیطی مکانی نیز بررسی گردند.

زمینه و هدف: مالاتیون از حشره کش های ارگانوفسفره ای است که استرس اکسیداتیو را از طریق تولید رادیکال های آزاد و تغییر سیستم آنتی اکسیدانی ایجاد می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثرات حفاظت احتمالی پنتوکسی فیلین (PTX) در آسیب اکسیداتیو القاء شده در اثر مالاتیون بر میتوکندری کبد موش صحرایی نر می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه اول (شاهد) نرمال سالین، گروه دوم مالاتیون به میزان 200 mg/kg/day، گروه سوم پنتوکسی فیلین به میزان 50 mg/kg/dayو گروه چهارم پنتوکی فیلین و مالاتیون با هم دریافت نمودند. بعد از دو هفته درمان، بافت کبد و میتوکندری های آن جدا شدند. فعالیت آنزیم های کاتالاز (CAT)، سوپراکسیددیسموتاز (SOD) میزان پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) و درصد بقا میتوکندری کبد اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی در نرم افزار SPSS تحلیل شدند.یافته ها: فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در گروه مالاتیون به همراه پنتوکسی فیلین، نسبت به گروهی که فقط مالاتیون دریافت کردند، در کبد کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). مالاتیون فعالیت آنزیم CAT را در کبد به طور معنی داری در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (P<0.05‎). گروه هایی که پنتوکسی فیلین و مالاتیون با هم و پنتوکسی فیلین به تنهایی دریافت نمودند، نیز کاهش معنی داری در فعالیت این آنزیم در کبد نشان دادند (P<0.05‎). درصد بقا میتوکندری در گروهی که پنتوکسی فیلین به تنهایی و مالاتیون به همراه پنتوکسی فیلین دریافت نمودند، نسبت به گروهی که مالاتیون دریافت کردند، افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد مکانیسم سمیت مالاتیون در کبد به وسیله مواد آنتی اکسیدانی همانند پنتوکسی فیلین بهبود یابد.

زمینه و هدف: بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) که ترکیبی از آمفیزم و برونشیت مزمن است، چهارمین علت مرگ و میر در جهان می باشد. بیماری انسدادی مزمن ریوی شدید (AECOPD) بیماران را مجبور به پیگیری مراقبت های پزشکی می نماید. یکی از عوامل مهمی که در بروز این بیماری نقش دارد، باکتری کلامیدیا پنومونیه است. این تحقیق با هدف بررسی شیوع عفونت حاد با کلامیدیا پنومونیه (Chlamydia pneumoniae) در بیماران پذیرش شده به علت AECOPD در بیمارستان هاجر شهرکرد صورت پذیرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی تعداد 100 بیمار مبتلا به AECOPD شرکت داشتند. علاوه بر معاینات بالینی و رادیولوژی دو نمونه خونی به فاصله سه هفته از بیماران گرفته شد و تیترهای آنتی بادی کلامیدیا پنومونیه به روش الایزا (ELISA) تعیین گردید و آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری فیشر و من ویتنی انجام شد.یافته ها: شیوع عفونت کلامیدیا پنومونیه در بیماران مبتلا به 7% AECOPD بود که رابطه ای بین شیوع این بیماری با سن، جنسیت، طول مدت بیماری و علایم بالینی مشاهده نشد (P>0.05). با این حال بین بیماری های زمینه ای دیابت و پرفشاری و بیماری مشابه در خانواده با AECOPD رابطه معناداری مشاهده شد. (P<0.05).نتیجه گیری: نقش کلامیدیا پنومونیه در تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریوی به عنوان یک پاتوژن سببی نسبت به سایر عوامل ایجاد کننده از اهمیت کمتری برخوردار می باشد.

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج دو روش ترمیم لیختن اشتاین و کوگل در بیماران مبتلا به فتق مغبنی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 42 بیمار مبتلا به فتق مغبنی با میانگین سنی 49.9±11 سال وارد مطالعه و به طور تصادفی به دو گروه ترمیم کوگل و لیختن اشتاین تقسیم شدند. بیماران در طی عمل جراحی از نظر طول برش جراحی، مدت زمان عمل، بروزهماتوم، سروما، عفونت، احتباس ادراری و اختلالات حسی ناحیه اینگوئینال بوسیله آزمون t مستقل و آزمون دقیق فیشر مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که طول برش و زمان عمل جراحی در روش کوگل به طور معنی داری کمتر از لیختن اشتاین بود (P<0.001) سایر متغیرها تفاوت آماری معنی داری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه ترمیم فتق به روش کوگل می تواند روش جایگزین مناسب و ایمن برای روش متداول لیختن اشتاین میباشد.

زمینه و هدف: عفونت واریسلای اولیه ندرتا در دوره شیرخوارگی دیده می شود. به دلیل نادر بودن این عفونت در شیرخوارگی، موردی که در نتیجه عود مجدد عفونت واریسلای اولیه در رحم ایجاد شده بود گزارش می شود. گزارش مورد: شیرخوار 8 ماهه با وزن زمان تولد 3200 گرم و حاصل زایمان واژینال طبیعی به علت ضایعه اریتماتو اطراف چشم چپ، ابتدا با تشخیص سلولیت اوربیت چشم چپ بستری گردید. ضایعه سریعا انتشار پیدا کرد و به اندازه 8 در 14 سانتی متر رسید و چندین وزیکول پر از مایع که بعدا به مایع زرد رنگ تبدیل گردید، ایجاد شد. در تاریخچه بیمار، مادر شیرخوار در ماه پنجم حاملگی دچار عفونت واریسلایی با ضایعات ژنرالیزه ماکولووزیکولر در ناحیه شکم، صورت و اندام ها شده بود. آزمایشات شیرخوار از جهت حضور ایمنوگلوبولین M ویروس واریسلا زوستر (VZV IGM) مثبت شد. درمان با داروهای سفالوتین، آسیکلوویر و قطره سولفاستامید چشمی انجام شد و ضایعات در عرض یک هفته به صورت کامل بهبود یافتند.نتیجه گیری: در بیمار معرفی شده به علت مواجهه با عفونت واریسلایی در دوران جنینی، 8 ماه پس از تولد در نتیجه عود مجدد عفونت واریسلای اولیه، علائم بیماری هرپس زوستر ظاهر شده بود و با تشخیص بیماری، درمان با موفقیت انجام شد.