مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
سال:1398 | دوره:19 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

لیشمانیوز، یک بیماری انگلی گرمسیری است که امروزه به یک چالش بزرگ در بسیاری از کشورهای دنیا تبدیل شده است. تاکنون واکسن یا داروی موثری برای ریشه کنی این بیماری پیدا نشده است، از سوی دیگر ظهور مقاومت دارویی، این بیماری را به یک نگرانی جهانی تبدیل کرده است. از این رو توجه بیشتر به چرخه های فیزیکوشیمایی انگل لیشمانیا و شناسایی مسیرهای بیوشیمایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از حیاتی ترین این مسیرها چرخه آرژیناز و نیتریک اکساید میزبان و انگل لیشمانیا است. آنزیم آرژیناز با استفاده از اسید امینه آرژینین نقش مهمی در مسیرهای متابولیکی به ویژه تولید اورنیتین دارد که منجر به تولید پلی آمین ها شده و در فعالیت های مهم سلولی از جمله تکثیر و بقاء سلولی دخالت دارند. از سوی دیگر آرژینین می تواند به عنوان سوبسترا برای آنزیم نیتریک اکساید سنتاز عمل کند که منجر به تولید نیتریک اکساید شده و در نتیجه باعث فعال شدن سیستم ایمنی سلولی و از بین رفتن ارگانیسم های داخل سلولی می شود. فعالیت بالای آنزیم آرژیناز باعث کاهش انگل در داخل سلول میزبان شده و از آنجایی که سلول های لنفوسیت برای فعالیت خود به اسید امینه ال-آرژینین احتیاج دارند، کمبود آن باعث اختلال در پاسخ های سلول های لنفوسیتی می شود. همچنین آرژیناز انگل به تنهایی می تواند سرنوشت انگل لیشمانیا را در داخل سلول میزبان تعیین کند. هدف از این مطالعه، مرور جامع بر مطالعات انجام شده بر روی مسیر آرژیناز انگل و میزبان و بررسی تاثیر آن بر سیستم ایمنی و بیماریزایی انگل لیشمانیا می باشد.

زمینه و هدف: Allium cepa به واسطه ترکیبات فلاونوئیدی علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانتی و ضدالتهابی، دارای خاصیت ضدسرطانی می­ باشند. Allium cepaبا حذف رادیکال­ های آزاد از شروع و پیشرفت سرطان جلوگیری می­ کند. در این مطالعه اثر پیشگیرانه Allium cepa در جلوگیری از تکثیر سلول‫ های سرطان پستان در موش ماده BALB/c مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: در تحقیق حاضر از موش‫ های BALB/c ماده(7-6 هفته­ ای) مبتلا به سرطان پستان بوسیله تزریق زیرجلدی رده سلولی موشی (4T1) به ناحیه غدد پستانی شکم استفاده شد. 8 سر موش در سه گروه: سالم، بیمار بدون درمان و گروه تجربی پیشگیری قرار گرفتند. گروه پیشگیری سه هفته قبل از القاء بیماری آب ریشه Allium cepa را دریافت ­ کردند. آب ریشه پیاز قرمز (Allium cepa) بصورت روزانه به هر سر موش در گروه تجربی پیشگیری به مقدار ml/100gBW/day 0/1 خورانده شد. 7 هفته پس از القاء بیماری موش‫ ها تحت بیهوشی عمیق قرار گرفتند. در طی مدت آزمایش به طور یک روز در میان موش­ ها توزین و به دنبال پیدایش تومور تا پایان هفته هفتم حجم تومور توسط کولیس دیجیتالی اندازه­ گیری و وزن توده تومور نیز بعد از خروج از بدن توزین گردید. طحال نیز از بدن خارج و در محیط کشت 1640-RPMI حاوی 10% FBS قرار داده شد و جهت اندازه ­ گیری مقادیر IFN-γ و IL-4 آزمایش ELISA صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-18 صورت گرفت. برای ارزیابی اختلاف بین گروه­ ها از تحلیل واریانس یک طرفه و در صورت معنادار بودن آن جهت تعیین اختلافات بین گروهی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. همچنین برای بررسی آزمون فرضیه­ ها و تصمیم­ گیری در مورد پذیرش و یا رد فرضیه­ ها، سطح معنی­ دار<0. 05 pدر نظر گرفته شد. یافته­ ها: وزن موش­ ها در هر سه گروه روند افزایشی داشت و وزن تومور و حجم تومور در گروه تجربی پیشگیری در مقایسه با گروه بیمار (شم) کاهش معنی­ داری یافت (به ترتیب 0/001< p, 0/0001/0(p<. در گروه تجربی پیشگیری در مقایسه با گروه بیمار مقادیرIFN-γ افزایش (0/001

زمینه­ و­ هدف: داروهای مهارکننده ایمنی، جهت کاهش خطر رد حاد و از دست دادن کلیه پیوندی به کار می‫ روند که در نتیجه، امکان فعالیت مجدد ویروس های مخفی از جمله BKV وJCV در میزبان و یا کلیه پیوندی افزایش می‫ یابد که می‫ تواند منجر به از دست رفتن کلیه پیوندی گردد. هدف این مطالعه، تشخیص کیفی و کمّی DNA این ویروس‫ ها در پلاسمای بیماران پیوند کلیه استان گیلان، جهت شناسایی به موقع بود. روش­ کار: در این مطالعه توصیفی به صورت گذشته نگر ابتدا بر روی 102 نمونه پلاسمای گیرندگان آزمایش استخراج DNA ویروس صورت پذیرفت سپس شناسایی و کمیت یابی آن بوسیله Real time PCR انجام گردید. یافته­ ها: در 102 نمونه پلاسما 54 نمونه (52/94%) دارای BKV DNA و 26 نمونه (25/50%) دارای JCV DNA بودند. محدوده خطی اندازه گیری برای BKV 596 /0 تا copy/µ l 107 و برای JCV528 /0 تا copy/µ l107 بود. لذا بعد از محاسبه مقادیر ژن در پلاسما بر اساس copy/ml تعداد و درصد موارد مثبت حاوی DNA هر ویروس بطور اختصاصی در 4 محدوده مشخص گردید. DNA هر دو ویروس (عفونت همزمان) در 22 نمونه پلاسما (21/56%) وجود داشت. نتیجه­ گیری: Real time PCR، روشی کمّی و کیفی است که قادر به تشخیص ژنوم انواع موجودات و مقادیر آن (حتی به مقدار بسیار کم) می‫ باشد، لذا استفاده از آن جهت تشخیص به موقع ویروس‫ ها که می‫ توانند باعث بیماری‫ ها و رد پیوند در گیرندگان پیوند کلیه شوند، بسیار حائز اهمیت است.

زمینه و هدف: در سال­ های اخیر با توجه به اثرات جانبی داروهای شیمیایی، مصرف گیاهان دارویی به دلیل کم بودن عوارض جانبی، ارزان بودن و ترکیبات مؤثره افزایش یافته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ضد التهاب، ضد درد و ضد تب عصاره هیدروالکلی میوه نسترن وحشی در موش سوری نر بود. روش­ کار: در این مطالعه ی تجربی از 120 سر موش سوری نر نژاد BALB/c با وزن 30-23 گرم استفاده شد. در هر تست، موش­ ها به 5 گروه 6 تایی شامل گروه­ های شاهد، کنترل مثبت و سه گروه تحت درمان با عصاره هیدروالکلی میوه نسترن وحشی به ترتیب با دوزهای 100، 200 و 400 میلی­ گرم بر کیلوگرم با روش داخل صفاقی تقسیم شدند. برای بررسی اثرات ضدالتهاب و ضدتب عصاره به ترتیب از تست گزیلن به عنوان القاکننده ی ادم گوش و تست مخمّر آب جو به عنوان القاکننده ی تب استفاده شد. برای ارزیابی درد از تست های کشش شکمی با اسیداستیک و آزمون فرمالین استفاده شد. داده­ ها با نرم افزار SPSS و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: دوزهای 200 (05/0p<) و 400 (001/0p<) عصاره به طور معنی داری التهاب را کاهش دادند. دوزهای 100( 0/05

زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی ویبریو کلرا یک موضوع مهم در دنیا است. در این تحقیق با هدف بهبود نظام مراقبت بیماری وبا، الگوی مقاومت میکروبی و شیوع ژن‫ های مقاومت در ایزوله های ویبریو کلرا O1 ارجاع شده به آزمایشگاه مرجع سلامت در طغیان‫ های وبا در سال‫ های 1391، 1392 و 1394 در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه مقطعی-توصیفی است. حساسیت ضد میکروبی در 113 ایزوله ویبریو کلرا O1، برای 8 آنتی بیوتیک به روش MIC E-Test تعیین و سپس وجود ژن‫ های مقاومت به تتراسیکلین (tetA, tetB, tetC) و تریمتوپریم-سولفامتوکسازول (sul2, dfrA1) به روش PCR تعیین گردید. یافته ها: همه ایزوله ها به آمپی سیلین، تموسیلین، سیپروفلوکساسین و سفیکسیم حساسیت و 64 درصد آنها به اریترومایسین حساسیت بینابینی داشتند. مقاومت به نالیدیکسیک اسید، کوتریموکسازول و تتراسیکلین به ترتیب 90، 71 و 50 درصد و فراوانی سویه های MDR در سال‫ های مختلف، متفاوت بود. فراوانی ژن‫ های مقاومت (tetA, tetB, tetC, sul2 and dfrA1) به ترتیب 70، 34، 58، 66 و 70 درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به تغییر الگوی مقاومت ضد میکروبی ویبریو کلرا آزمایش تعیین حساسیت به عنوان قسمتی از برنامه مراقبت بیماری در شروع هر طغیان و پایش آن، برای سویه های در حال چرخش انجام شود. در این مطالعه بین حضور ژن dfrA1 و مقاومت فنوتیپی به تری متوپریم-سولفامتوکسازول ارتباط معناداری مشاهده گردید. تعیین حضور ژن‫ های مقاومت برای مشخص نمودن اطلاعات اپیدمیولوژیک و نحوه انتقال ژن‫ های مقاومت آنتی بیوتیکی لازم است.

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 با اختلالات متابولیکی و گلوکز بالای خون شناخته می‫ شود و از بیماری­ های شایع در کشورهای پیشرفته می­ باشد. از طرفی آویشن، یکی از گیاهانی است که با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی بالا در برخی از داروها مورد استفاده قرار می­ گیرد. آویشن به علت ترکیبات فنلی می­ تواند فعالیت آنزیم های اکسیداتیو میتوکندری را بالا ببرد و بر شاخص های متابولیکی و هماتولوژیک اثر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مکمل یاری آویشن آذربایجانی، بر شاخص های متابولیک و هماتولوژیک و استرس اکسیداتیو موش های صحرایی دیابتی نوع دو بود. روش کار: بدین منظور تعداد 24 سر موش صحرایی ویستار (وزن اولیه 240-220 گرم) به سه گروه 8 تایی تقسیم شدند، گروه اول: کنترل سالم گروه دوم: دیابتی (mg/kg37 استرپتوزوتوسین با 2 هفته تغذیه غذای چرب)، گروه سوم مکمل یاری آویشن (mg/kg400 عصاره هیدروالکلی در ml30 آب مصرفی)+ دیابتی می باشند. عصاره هیدروالکلی آویشن با توجه به مصرف روزانه آب آنها (30 میلی لیتر) در آب مقطر به غلظت مورد نظر (400 میلی گرم بر کیلوگرم) حل می شود. سپس شاخص­ های دیابتی، خونی و لیپیدی در خون محیطی رت­ ها اندازه­ گیری گردید. یافته ها: یافته­ های تحقیق نشان داد که مکمل یاری آویشن گلوکز خون ناشتا (mg/dl40 ± 356/35 به mg/dl35 ± 61/61 2) و شاخص HOMA-IR (3/0± 3/52 به 0/33± 2/2 ) را بطور معنی­ داری پایین می‫ آورد، همچنین برخی شاخص های لیپیدی (کلسترول تام، تری گلیسیرید، LDL_C، VLDL-C) را در گروه مکمل یاری آویشن + دیابتی نسبت به گروه دیابتی بهبود می بخشد (0/05< p). از طرفی شاخص های هماتولوژیک که در گروه دیابتی تغییر داشتند اکثراً در گروه آویشن به سمت مقادیر گروه نرمال گرایش داشتند ولی از لحاظ آماری معنی­ دار نبود. آنتی اکسیدان کل سرم در گروه دیابت آویشن نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معنی‫ داری نداشته است ولی مالون دی آلدئید سرم با دیابتی شدن افزایش معنی داری پیدا کرده است (0/05

زمینه و هدف: افکار خودکشی با طیف گسترده ای از عوامل مرتبط است. یکی از عوامل کلیدی تاریخچه مشکلات کودکی و خانوادگی است. مطالعات قبلی نشان داده اند که روابط عاطفی پردردسر با بالاترین عوامل خطرساز سلامتی روانی، مرتبط است. همچنین شواهد نشان می دهد که افرادی که در کودکی سبک دلبستگی ایمن دارند زمانی که با افراد دارای سبک‫ های دلبستگی نا ایمن مقایسه می شوند، علایم آسیب شناسی روانی کمتر و عملکرد روانی-اجتماعی بالاتری را در زندگی (مخصوصاً روابط عاطفی) دارا هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعیین نقش شکست عاطفی و سبک های دلبستگی در پیش بینی افکار خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد واحد اردبیل بود. روش کار: روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اردبیل که در سال تحصیلی 1397 مشغول به تحصیل بودند تشکیل می داد (4231 نفر). نمونه پژوهش شامل 80 نفر بود که بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده از پرسشنامه افکار خودکشی بک، پرسشنامه سبک های دلبستگی سیمپسون و پرسشنامه ضربه عشق راس استفاده شد. داده های پژوهش به روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که شکست عاطفی (0/35(r= و سبک دلبستگی نا ایمن (0/23(r= با افکار خودکشی رابطه مثبت و سبک دلبستگی ایمن (0/40-(r= با افکار خودکشی رابطه منفی معنی دار دارد (0/01>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد 12 درصد از واریانس افکار خودکشی توسط شکست عاطفی و 25 درصد توسط سبک های دلبستگی پیش بینی می‫ شود. سبک دلبستگی ایمن (0/40-= β )، شکست عاطفی (0/35= β )، سبک دلبستگی نا ایمن (0/30= β ) به ترتیب بیشترین ضریب تاثیر را در پیش بینی افکار خودکشی داشتند. نتیجه گیری: بطورکلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سبک های دلبستگی (ناایمن و ایمن) و شدت شکست عاطفی پیش‫ بینی‫ کننده مناسبی برای احتمال بروز افکار خودکشی دانشجویان می‫ باشند.

زمینه و هدف: زخم معده ناشی از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) یک اختلال گوارشی شایع می‫ باشد که بسیاری از مردم دنیا را متاثر می‫ سازد. نسترن کوهی (Rosa canina L. ) عضوی از گونه رز می‫ باشد که در بسیاری از کشورها بعنوان یک داروی گیاهی به وفور استفاده شده است. نسترن کوهی بخاطر خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و حفاظت سلولی دارای اثرات درمانی در بسیاری از اختلالات می‫ ‫ باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر بالقوه مفید نسترن کوهی در یک مدل موشی زخم معده ناشی از ایندومتاسین بود. روش کار: آزمایشات بر روی موش سوری گونه سویس آلبینو جنس نر انجام گرفت. ایندومتاسین با دوزmg/kg 80 بطور خوراکی برای القای زخم معده استفاده شد. عصاره میوه نسترن کوهی در دوزهای mg/kg 200 و 400 هر روز بطور خوراکی بمدت پنج روز قبل از مصرف ایندومتاسین استفاده شد. موش‫ های نرمال بعنوان گروه کنترل نرمال استفاده شدند. یافته ها: بررسی‫ های ماکروسکوپیک موکوس معده نشان داد که مصرف ایندومتاسین (mg/kg80) زخم‫ های واضحی را در موکوس معده ایجاد کرد، در حالی‫ که پیش درمانی با نسترن کوهی (mg/kg 200 و 400 خوراکی) بطور موثری موکوس معده را در برابر زخم‫ های ناشی از ایندومتاسین محافظت نمود. نسترن کوهی بطور بارزی سطح گلوتاتیون (GSH) بافت معده را درمقایسه با گروه کنترل افزایش و سطوح مالوندی آلدهید (MDA) و میلوپراکسیداز (MPO) را کاهش داد. نتیجه گیری: درمان خوراکی با عصاره میوه نسترن کوهی از طریق مکانیسم‫ های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی، زخم معده ناشی از ایندومتاسین را کاهش می‫ دهد.

زمینه و هدف: سرطان پستان از مهمترین دلایل مرگ و میر ناشی از سرطان بخصوص در کشورهای در حال توسعه محسوب می‫ گردد. در این میان استفاده از برخی ترکیبات سنتزی نظیر تیوسمی کاربازون و مشتقات فلزی آنها می‫ تواند در کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان بسیار حائز اهمیت باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات بیانی (بیان) ژن‫ های BRCA1، P53 و Bcl-2 در رده های سلولی سرطان پستان بود. روش کار: در مطالعه حاضر تاثیرمشتق پیرازولی تیوسمی کاربازون (T) و همچنین نانوذرات مگنتیک اکسید آهن متصل شده به ترکیب T (T/ Fe3O4 np) بر روی تغییرات بیانی ژن های انکوژن و تومور ساپرسور Bcl-2، BRCA1 و P53 در سلول‫ های MCF-7 مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور ابتدا توکسیسیته ترکیبات مورد استفاده، توسط واکنش MTT در مدت‫ زمان 24 ساعت مورد سنجش قرار گرفت و سپس تغییرات بیانی (بیان) حاصله با استفاده از واکنش Real-time PCR ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج حاصله نشان دهنده توکسیسیته بالای مشتق نانو پیرازولی تیوسمی کاربازون مگنتیت بر روی سلول‫ های MCF-7 مورد مطالعه بود به طوری که میزان کشندگی در سلول‫ های تحت تیمار با مشتق مگنتیک تیوسمی کاربازون به مراتب بیشتر از ترکیب فاقد نانوذره بود. همچنین تغییرات بیانی (بیان) حاصل از واکنش Real-time PCR نشان دهنده تاثیر بالای مشتقات مورد استفاده در افزایش بیان ژن های BRCA1 و P53 و همچنین کاهش بیان در ژن Bcl-2 بود. نتیجه گیری: استفاده از ترکیبات ضد سرطانی نظیر تیوسمی کاربازون در حالت متصل به نانوذرات اکسید آهن علاوه بر افزایش توکسیسیته این ترکیبات، می تواند انتقال هدفمند با قدرت حل شوندگی بالای ترکیبات ضد سرطانی در بافت مورد نظر را موجب گردد.

زمینه و هدف: اندازه گیری فشار پرشدگی سیستمیک لوکال در بالین باعث آگاهی از سایر پارامترهای همودینامیک نظیر مقاومت بازگشت وریدی، و حجم استرس دار می شود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ارتباط فشار پرشدگی سیستمیک لوکال با فشار ورید مرکزی بدن بود. روش کار: در این مطالعه بیماران کاندید عمل جراحی قلب در بیمارستان امام خمینی اردبیل، در نیمه اول سال 1397، با شرط رضایت خود بیمار انتخاب و وارد مطالعه شدند؛ سپس یک کاتتر داخل شریانی (Arterial Line) در اندام فوقانی تعبیه، یک تورنیکه به بازوی همان اندام بسته و در طول عمل فشار شریانی اندازه گیری شد. هم زمان با این اقدام فشار ورید مرکزی (CVP) بیمار نیز سنجیده شد. در انتها سایر متغیرهای به دست آمده از اکوکاردیوگرافی ترانس ازوفارنژیال (TEE) و اطلاعات دموگرافیک به دست آمده در چک لیست هر بیمار ثبت گردید. یافته ها: تعداد 43 نفر (71/7%) از افراد مورد مطالعه مرد و 17 نفر (28/3%) زن بودند. میانگین CVP، Pmsf، CO و CI به ترتیب 4/5± 8/3، 6/1± 17/0، 1/1± 3/27 و 0/7± 1/89 میلی متر جیوه بود. تعداد 10 نفر (16/7%) نارسایی قلبی خفیف و 42 نفر (70%) نارسایی قلبی متوسط و 8 نفر (13/3%) نارسایی قلبی شدید داشتند. روابط مثبت و معنی داری بین CVP و Pmsf وجود داشت. وضعیت EF بر رابطه ی بین میزان CVP با میزان SBP و DBP، MAP، CO و CI تأثیر معنی داری نداشت. بین میزان PSF با میزان CO و CI در موارد Severe HF همبستگی معکوس و معنی داری وجود داشت (0/05>p). زمینه و هدف: اندازه گیری فشار پرشدگی سیستمیک لوکال در بالین باعث آگاهی از سایر پارامترهای همودینامیک نظیر مقاومت بازگشت وریدی، و حجم استرس دار می شود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی ارتباط فشار پرشدگی سیستمیک لوکال با فشار ورید مرکزی بدن بود. روش کار: در این مطالعه بیماران کاندید عمل جراحی قلب در بیمارستان امام خمینی اردبیل، در نیمه اول سال 1397، با شرط رضایت خود بیمار انتخاب و وارد مطالعه شدند؛ سپس یک کاتتر داخل شریانی (Arterial Line) در اندام فوقانی تعبیه، یک تورنیکه به بازوی همان اندام بسته و در طول عمل فشار شریانی اندازه گیری شد. هم زمان با این اقدام فشار ورید مرکزی (CVP) بیمار نیز سنجیده شد. در انتها سایر متغیرهای به دست آمده از اکوکاردیوگرافی ترانس ازوفارنژیال (TEE) و اطلاعات دموگرافیک به دست آمده در چک لیست هر بیمار ثبت گردید. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که ارزیابی Pmsf در مقایسه با CVP به خصوص در بیماران دچار Severe HF از ارزش بالاتری برخوردار است.

مقدمه: تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو (CCHF) یک بیماری ویروسی است. مهمترین راه‫ های انتقال آن به انسان از طریق نیش کنه، تماس با خون و بافت‫ های دام در کشتارگاه‫ ها و همچنین از طریق تماس‫ های بیمارستانی است. میزان مرگ و میر این بیماری بین 50-20 درصد می‫ باشد. گزارش مورد: بیمار مردی 20 ساله، دامدار و ایرانی بود که در شهرستان اردبیل زندگی می‫ کرد. بررسی‫ های اپیدمیولوژیکی نشان داد که در یک هفته گذشته مورد گزش کنه از ناحیه پای راست قرار گرفته است. شروع بیماری با علایم ناگهانی تب بالا، لرز و درد عضلانی بوده و بررسی‫ های مولکولی با روش RT-PCR نشان داد که از نظر بیماری CCHF مثبت بوده است. نتیجه گیری: یافته های بالینی بیماری به همراه یافته های اپیدمیولوژی یکی از راهکارهای مهم تشخیص بیماری تب خونریزی‫ دهنده کریمه-کنگو می‫ باشد.