مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان (Journal of Advances in Medical and Biomedical Research)
سال:1391 | دوره:20 | شماره:78 |تعداد مقالات:17

زمینه و هدف: انتروتوکسین D استافیلوکوکوس به عنوان یک سوپر آنتی ژن توسط نمونه های عفونی منابع انسانی و حیوانی تولید می گردد. هدف این تحقیق استاندارد سازی روش تشخیص استافیلوکوکوس تولید کننده انتروتوکسین D می باشد.روش بررسی: روش PCR جهت تشخیصent D در استافیلوکوکوس آرئوس های جدا شده از نمونه های انسانی (310 سویه جدا شده) Set up گردید. محصول PCR خالص سازی و تعیین سکانس گردید. سکانس حاصل Blast گردید. همچنین، توانایی تولید انتروتوکسین D تمام سویه های ناقل ent D نیز با کیت الیزا بررسی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد، روش مولکولی PCR به خوبی Set up شده است. زیرا، در یک مرحله پرایمرهای مورد استفاده دو باند تکثیر نمودند، یکی در محدوده 1400 bp و دیگری در محدوده 700 bp بود. هر دو باند از روی ژل جدا و تعیین سکانس شدند. مقایسه سکانس حاصل از باند 700 bp با سکانس ژن استاندارد موجود در بانک ژن انطباق 99 درصد نشان داد. نتایج حاکی از آن بود که ent D در محصول 700 bp قرار دارد. چنان که Multiple Alignment سکانس حاصل با سکانس ژن استاندارد مقایسه و تایید گردید. توکسین زایی سویه های ناقل ent D با آزمون الیزا تایید گردید.نتیجه گیری: بر اساس اطلاعات موجود، در حال حاضر سویه های استافیلوکوکوس آرئوس کواگولاز مثبت در نمونه های بالینی مورد توجه قرار می گیرند. اما روشی جهت نشان دادن توانایی تولید انتروتوکسین ها از جمله انتروتوکسین D وجود ندارد. تحقیق حاضر روشی ساده و سریع جهت تایید توانایی توکسین زایی باکتری را ارایه و تشخیص سویه های تولید کننده انتروتوکسین D را استاندارد سازی نموده است.

زمینه و هدف: گلایوما شایع ترین تومور اولیه مغز انسان است. با وجود پیشرفت های بسیاری در درمان، تمام بیماران 6 تا 18 ماه پس از تشخیص می میرند. در گلایوما سیستم ایمنی در محل تومورسرکوب می شود. بنابراین نیاز به پژوهش در مکانیزم های سلولی و مولکولی به منظور انتخاب روش درمانی تازه و اثر بخش از جمله ایمونوتراپی یک ضرورت است. لذا طراحی مدل حیوانی مناسب قبل از هرگونه کار آزمایی بالینی برای رسیدن به این هدف لازم است.روش بررسی: در این مطالعه، 15 موش ماده 6-8 هفته Balb/C از انستیتو پاستور- ایران تهیه گردید. از رده سلولی گلیومای موشی GL26 برای ایجاد تومور زیر جلدی آلوژنیک استفاده شد. پس از کشت سلول و بی هوش کردن موش، دوزهای مختلف به گروه های مجزا از موش ها تزریق شد و به گروه شاهد PBS استریل تزریق شد. رفتار و علایم بالینی به طور منظم کنترل کرده، پس از تولید تومور، آن را با جراحی برداشته، از نظر جنبه های ماکروسکوپی و میکروسکوپی ارزیابی نمودیم.یافته ها: با تعداد بالای سلول تومور سریع القا شد. آتروفی و ضعف در موش مبتلا مشهود بود. در بررسی ماکروسکوپی، تومور نسبتا بزرگ، سفت و پر از خون مشاهده گردید. در آزمایش میکروسکوپی، تکثیر سلولی، میتوز، عروق فراوان و نکروز در محل تومور مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت دسترسی به مدل های حیوانی سینژنیک گلیوما، طراحی مدل آلوژنیک زیر پوستی، اجازه می دهد تا به آسانی یک ارزیابی از اندازه و حجم تومور، بدون نیاز به قربانی کردن حیوان به دست آید. ایجاد این مدل امکان بررسی برخی از پارامترهای ایمونولوژیکی، آزمایش داروهای جدید درمانی و اکتشافات جدید در تحقیقات پایه در مورد گلایوما را برای اولین بار در ایران فراهم می کند.

زمینه و هدف: ترکیبات فلزات سنگین مانند وانادیوم، نیکل و کبالت می توانند در درمان برخی بیماری ها مفید باشند. گزارشات متعددی مبنی بر اثرات زیستی ترکیبات وانادیوم از قبیل اثرات شبه انسولینی و ضد فشارخون وجود دارد. همچنین مطالعات متعددی در رابطه با اثرات ضد سرطانی ترکیبات وانادیوم بر روی رده های مختلف سلولی شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی نقش نوعی ترکیب شیف باز اکسو وانادیوم 1 و -3 دی آمینو پروپان وانادیوم (استیل استات) 3- متوکسی در ممانعت از تقسیمات سلولی و القای آپوپتوز بر روی رده سلولی 562K بود.روش بررسی: با استفاده از روش رنگ سنجی (MTT Assay) مشاهده شد که میزان فعالیت حیاتی سلول ها 562K وابسته به غلظت ترکیب وانادیوم مورد استفاده است، یعنی با افزایش غلظت این ترکیب تا 350 میگروگرم در میلی لیتر و به مدت 48 ساعت انکوباسیون در شرایط in vitro اثرات غیرسیتوتوکسیسیتی مشاهده شد. برای بررسی اینکه این ترکیب دارای اثرات ضدتوموری است، مطالعات بیشتری انجام شد. براساس اطلاعات حاصل از MTT غلظت های 150، 250، 350 میکروگرم بر میلی لیتر از ترکیب وانادیوم مورد نظر انتخاب و به مدت 12، 24 و 48 ساعت انکوبه گردید. نتایج حاصل از این یافته ها نشان داد که ترکیب وانادیوم در غلظت های غیرسیتوتوکسیسیتی دارای اثرات القای آپوپتوز و توقف چرخه سلولی در فاز G0/G1 می باشد.یافته ها: نتایج حاصل از آپوپتوز به وسیله فلوسایتومتری نشان دهنده القای آپوپتوز وابسته به غلظت و مدت زمان ترکیب وانادیوم مورد نظر در غلظت های غیرسیتوتوکسیسیتی بود. بیشترین درصد آپوپتوز 37.96 درصد در 48 ساعت انکوباسیون و در معرض 350 میکرو گرم در میلی لیتر از این ترکیب رخ داد. هم چنین نتایج حاصل از بررسی چرخه سلولی حاکی از توقف چرخه سلولی در فاز G0/G1 بود.نتیجه گیری: شیف –باز وانادیوم سنتزی مورد مطالعه دارای اثرات ممانعت از تقسیمات سلولی و القای آپوپتوز بر روی رده سلولی 562K می باشد. بدین ترتیب به نظر می رسد که ترکیب یاد شده می تواند به عنوان کاندیدایی جهت یافتن داروهای ضد سرطانی جدید مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در زنان جهان است. ژن سرکوبگر توموری P53 یکی از فراوان ترین ژن های تغییر یافته در سرطان های انسانی می باشد. ارزیابی دقیق جهش های ژن p53 در مبتلایان سرطان پستان می تواند در تشخیص، پیش آگهی یا درمان اهمیت داشته باشد.روش بررسی: تعداد 102 نمونه توموری از بیماران سرطان پستان نژاد ترک منطقه آذربایجان شرقی، که طی سال های 86 تا 88 به بیمارستان های شهر تبریز مراجعه کرده بودند، جمع آوری و DNA آن ها استخراج شد. سپس ژن p53 از ابتدای اگزون 5 تا انتهای اگزون 6 تکثیر و توالی یابی گردید.یافته ها: در این مطالعه 18 تغییر مشاهده شد (17.64 درصد) که 7 مورد آن مربوط به پلی مورفیسم (6.86 درصد) و 11 مورد آن مربوط به جهش (10.78 درصد) می باشد. جهش های (ATG>AAG) codon 160 و (ATC>AAG) codon 163 که در اگزون 5 قرار گرفته اند، 18.2 درصد جهش ها را شامل شدند. همچنین 81.8 درصد جهش ها در اگزون 6 مشاهده شدند که شامل codon 193 (CAT>AAT)، codon 195 (ATC>TTC)، codon 195 (ATC>ACC)، codon 198 (GAA>TAA)، codon 220 (TAT>TGT)، codon 213 (CGA>CTA) و codon 214 (CAT>CGT) بود. در اینترون 5 تغییری مشاهده نشد و همه پلی مورفیسم ها در اگزون 6 و در نوکلئوتید 13399 شناسایی شدند. اکثر جهش های شناسایی شده در این مطالعه از نوع جهش بدمعنی (Missense) بودند که در دومین اتصال به DNA ژن P53 قرار گرفته بودند. این جهش ها منجر به تولید پروتئین جهش یافته ای می شود که دارای ساختار ناپایدار بوده، قابلیت اتصال به DNA آن تغییر یافته است.نتیجه گیری: این مطالعه اولین گزارش تغییرات ژن P53 در منطقه آذربایجان شرقی بود. نتایج ما جهش پذیری بالای اگزون 6 ژن p53 را در بیماران مورد مطالعه نشان داد و اینکه الگوی جهش ها متفاوت از سایر مناطق بود. ادامه بررسی ها می تواند تغییرات این ژن و نقش آن را در مبتلایان سرطان پستان بیشتر آشکار سازد.

زمینه و هدف: از نانوذرات طلا در زمینه های زیادی مانند تشخیص و درمان سرطان، انتقال دارو و ژن و تشخیص DNA و پروتئین استفاده می شود. قارچ ها به علت توانائی شان در ترشح مقدار زیاد آنزیم، کاندیدای بسیار خوبی برای بیوسنتز نانوذرات هستند. هدف از تحقیق حاضر تولید زیستی نانوذرات طلا با استفاده از قارچ رایزوپوس اوریزا بود.روش بررسی: نمونه برداری از خاک معدن مس اهر انجام شد. بیومس حاصل از قارچ های جداسازی شده با محلول HAuCl4 در شیکر انکوباتور به مدت 72 ساعت گرماگذاری شد و گونه های قادر به سنتز نانوذرات طلا شناسایی شدند. تولید نانو ذرات طلا با استفاده از اسپکتروفوتومتری UV-vis، تفرق اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) بررسی گردید.یافته ها: در این تحقیق 8 نوع قارچ از خاک معدن جدا شد که از میان آن ها تنها قارچ رایزوپوس اوریزا قادر به سنتز نانوذرات طلا شد. تولید نانوذرات طلا با مشاهده تغییر رنگ محلول واکنش از زرد به ارغوانی و با ایجاد یک پیک مشخص در طول موج 540 نانومتر توسط اسپکتروفتومتری UV-vis تایید گردید. آنالیز XRD نانوذرات حاصل اثبات کرد که ذرات سنتز شده به صورت نانوکریستال های طلا می باشند. تصاویر تهیه شده به کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری نشان داد که قارچ رایزوپوس اوریزا نانوذرات طلا را به صورت داخل سلولی و خارج سلولی به شکل های کروی و سه گوش و با مونودیسپرسیتی بالا سنتز می کند.نتیجه گیری: قارچ رایزوپوس اوریزا قادر به سنتز نانو ذرات طلا به صورت داخل سلولی و خارج سلولی با اندازه 10 تا 70 نانومتر است. این روش می تواند به عنوان یک روش زیستی جایگزین روش های شیمیایی و فیزیکی جهت تولید نانو ذرات طلا مطرح شود.

زمینه و هدف: ویتامین د یک فاکتور مهم برای هموستاز کلسیم می باشد و تاثیر آن در تنظیم سیستم ایمنی و کاهش احتمال بروز بیماری های التهابی مطرح شده است. هدف مطالعه بررسی سطح ویتامین د در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید و ارتباط آن با فعالیت بیماری بود.روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی با 135 بیمار که کرایتریای انجمن روماتولوژی آمریکا را داشتند، انجام شد. سطح سرمی ویتامین د کمتر از 30 نانو گرم در میلی لیتر به عنوان کمبود در نظر گرفته شد و مقادیر کمتر از 10 به عنوان کمبود شدید لحاظ گشت. فعالیت بیماری بر اساس DAS28 با استفاده از نرم افزار مربوطه محاسبه گردید. در این مطالعه از نتایج سطح ویتامین د و سن 224 مراجعه کننده آزمایشگاه مرکز روماتیسم ایران در تابستان سال 1389 که در نتایج آزمایشگاهی هیچ اختلال روماتیسمی نداشتند، به عنوان گروه کنترل تاریخی استفاده شد.یافته ها: 135 بیمار شامل 82.8 درصد خانم با میانگین سنی 46.9 و طول مدت بیماری 9.3 سال وارد مطالعه شدند. میانگین DAS28، 3.47 بود. 113 بیمار DAS28 بالاتر از 2.6 که 5.2 درصد با DAS28 بالاتر از 5.1 و 50.4 درصد با DAS28 3.2 تا 5.1 و 28.6 درصد DAS28 2.6-3.2 داشتند. میانگین سطح ویتامین د 35.9 بود. 59.3 درصد بیماران سطح ویتامین کمتر از 30 نانو گرم در میلی لیتر داشتند که از این میزان 8.9 درصد سطح کمتر از 10 داشتند. ارتباط آماری معنی دار بین سطح ویتامین د با DAS28 مشاهده نشد.نتیجه گیری: کمبود ویتامین د در بیماران آرتریت روماتویید شایع است اما این میزان بیشتر از کمبود مشاهده شده در افراد سالم نمی باشد. بین سطح ویتامین د با فعالیت بیماری ارتباطی وجود ندارد.

زمینه و هدف: در این مطالعه توانایی سلول Vero برای رشد روی فیبراسل دیسک، و سه نوع ریز حامل (microcarrier) شامل سیتودکس-1 و سیتودکس-3 و سیگما سولوهیل در فلاسک های همزن دار با حجم 500 میلی لیتر حاوی محیط کشت سرم دار (DMEM+%10 Fetal Calf serum (FCS)) محیط کشت بدون سرم (VP-SFM) مورد مقایسه قرار گرفت. سپس تکثیر سویه فیکس ویروس هاری PV (Pasteur Virus) در سلول های رشد یافته در شرایط فوق به منظور تولید واکسن هاری بررسی و مقایسه شد.روش بررسی: در فاز رشد از سامانه تعویض گامی محیط کشت (Stepwise Perfusion) استفاده شد و فاز تولید ویروس در سامانه ثابت (Batch) با استفاده از M199+%0.2 Bovine Serum (BSA) Albumin به عنوان محیط سرم دار و VP-SFM به عنوان محیط فاقد سرم انجام شد. مقدار ریز حامل استفاده شده بر حسب سطح (سانتی متر مربع) و تعداد سلول اولیه تلقیح شده به محیط کشت در آزمایش ها یکسان و به ترتیب برابر 12000 cm2 و 12500 cells/cm2 تعیین گردید.یافته ها: بیشترین تعداد سلول با استفاده از فیبراسل دیسک در محیط کشت DMEM برابر با 7.1±0.7´106 در روز نهم به دست آمد در حالی که کمترین تعداد سلول با استفاده از سیتودکس-3 در محیط کشت VP-SFM برابر با 2.91±0.2´106 حاصل شد. بیشترین تیتر ویروس هاری برابر با 55.18±4.4´106 Fluorescent Focus Unit (FFU)/ml در محیط کشت VP-SFM حاوی فیبراسل دیسک و کمترین تیتر در محیط M199 حاوی سیتودکس-3 برابر 3.66±0.4´106 حاصل شد.نتیجه گیری: در مجموع آزمایش ها فیبراسل دیسک بهتر از انواع ریز حامل رشد سلول ها را حمایت کرد و استفاده از DMEM برای رشد سلول و استفاده از VP-SFM برای تولید ویروس نتایج بهتری را نشان داد. واکسن تجربی تهیه شده با ویروس های جمع آوری شده از VP-SFM ایمنی زایی (Potency) قابل قبول معادل 2.75 IU داشت. با توجه به نتایج این تحقیق و امکان تولید و روش ساده استفاده از فیبراسل دیسک، این حامل برای کشت سلول Vero و به منظور تکثیر ویروس هاری توصیه می گردد.

زمینه و هدف: درد از فاکتورهای مهم تاثیرگذار بعد از بیهوشی در عمل های جراحی می باشد. گاباپنتین از داروهای ضد تشنج است که از طریق کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ اثرات خود را اعمال می نماید در بعضی مطالعات اخیر، گاباپنتین در کاهش درد بعد از عمل و میزان مورفین مصرفی در اعمال جراحی ماستکتومی و هیسترکتومی موثر شناخته شده است. هدف مطالعه حاضر، تعیین اثر گاباپنتین بر درد بعد از عمل جراحی هیسترکتومی شکمی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 خانم با سن 35 تا 50 سال کاندید عمل جراحی هیسترکتومی مراجعه کننده به زایشگاه شبیه خوانی در سال 1389 وارد مطالعه شدند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 25 نفره تقسیم شدند. 25 بیمار گروه اول 1200 میلی گرم کپسول گاباپنتین یک ساعت قبل از عمل جراحی دریافت کردند و بیماران گروه دوم پلاسبو دریافت نمودند. میزان مورفین مصرفی، شدت درد در ساعت های 2، 6، 12 و 24 بعد از عمل اندازه گیری و ثبت گردید.یافته ها: دو گروه از لحاظ میانگین سن، میانگین طول مدت جراحی و بی هوشی تفاوت معنی داری نداشتند. مقایسه شدت درد در دو گروه نشان داد میانگین شدت درد در ساعت های 2، 6، 12 و 24 در گروه گاباپنتین به صورت معنی داری کمتر از گروه پلاسبو بود (p<0.0001). میزان مورفین مصرفی در گروه گاباپنتین کمتر از گروه پلاسبو بوده است (p<0.0001). اولین زمان شروع حرکت در بیماران بعد از عمل گروه گاباپنتین کوتاه تر از بیماران گروه پلاسبو بود (p=0.002).نتیجه گیری: مصرف گاباپنتین قبل از جراحی می تواند باعث کاهش درد بعد از عمل شده، میزان مورفین مصرفی را به مراتب کاهش دهد.

زمینه و هدف: به نظر می رسد تحصیل در رشته پزشکی از سایر رشته های تحصیلی وجهی متمایز داشته باشد و آن هم میزان استرس (فشار محیطی و روانی یا فیزیکی) زیادتر این رشته است که منحصر به فرد و ویژه این رشته است. لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه آسیب های روانی دانشجویان پزشکی و غیر پزشکی در مقاطع مختلف تحصیلی انجام شد.روش بررسی: نمونه مورد بررسی 212 نفر از دانشجویان رشته پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 89-88 بودند که به صورت سرشماری انتخاب شدند و با چک لیست (90SCL) و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. این تحقیق از نوع علی- مقایسه ای بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (کروسکال والیس و U من ویتنی) استفاده شد.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد که هم در شاخص کلی (GSI) و هم در خرده مقیاس های آزمون 90SCL (به جز جسمانی سازی، اضطراب و خصومت a>0.05)، بین سه گروه از دانشجویان مقاطع پزشکی تفاوت معنی داری وجود داشت که تمامی این تفاوت ها در سطح p<0.01 (بجز ترس مرضی a<0.05) معنی دار بود. در مقاطع بالاتر نمره سلامت روانی دانشجویان بهبود قابل ملاحظه ای داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت که تحصیل در رشته پزشکی با نظر به ماهیت استرس زایی آن، نمی تواند به عنوان یک عامل در به خطر افتادن سلامت روانی دانشجویان موثر باشد. زیرا که نتایج تحقیق حاکی از آن است که دانشجویان در مقاطع بالاتر از سلامت روانی مطلوب تری برخوردارند.

زمینه و هدف: استرس و موقعیت های استرس زا می توانند سبب ایجاد بیماری های کشنده ای همانند بیماری های عروق کرونر و پر فشار خون شوند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین میزان استرس درک شده با خصویات پنج گانه بیماری قلبی در بیماران مبتلا به آنفارکتوس میوکارد می باشد.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی توصیفی تحلیلی که در فاصله اردیبهشت ماه 1383 تا ابتدای مهرماه 1387 انجام شد، 3200 نفر از بیماران مبتلا به آنفارکتوس قلبی بستری در بخش قلب بیمارستان های قایم (عج) و امام رضا (ع) مشهد به روش نمونه گیری غیر احتمالی و در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، فرم مخصوص ثبت یافته های آزمایشگاهی و تغییرات نواری و پرسشنامه استرس درک شده استفاده شد.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که 35 درصد از نمونه ها از استرس متوسط و 65 درصد از استرس شدید رنج می بردند. همچنین یافته ها نشان داد که میانگین سطح استرس در رده های مختلف متغیرهایی همچون جنس، تحصیلات، ابتلا به فشار خون، سابقه ابتلا به فشار خون، ابتلا به افسردگی، مصرف سیگار، ورزش کردن، شغل، سطح در آمد، محل زندگی و سابقه فامیلی ابتلا به بیماری های عروق کرونر قلب دارای تفاوت معنی داری با یکدیگر می باشند.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان استرس درک شده در بیماران مبتلا به آنفارکتوس میوکارد، تدوین و اجرای اقداماتی در راستای تعیین عوامل استرس زا و کاهش یا رفع آن ها ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: تفکر انتقادی در واقع فرآیند تفکری است که شالوده و اساس حل مساله و تصمیم گیری بالینی است. این فرآیند یکی از ملزومات عملکرد حرفه ای پرستاران بشمار می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه تفکر انتقادی و عوامل زمینه ساز آن در میان دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل انجام گرفته است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای است که در کل 100 نفر به روش نمونه گیری آسان از جامعه دانشجویان پرستاری (50 نفر) و پرستاران شاغل (50 نفر) در بیمارستان های آموزشی شهر زنجان انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون بررسی مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم B و آزمون بررسی عوامل زمینه ساز تفکر انتقادی کالیفرنیا بود. داده ها با استفاده از آزمون T-test و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نمرات بدست آمده از آزمون مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری (9.02) و شاغلین (12.68) بود، که با استفاده از آزمون t مستقل تفاوت معنی داری بین دو گروه (p=0.002) مشاهده گردید. اما در میانگین نمرات آزمون عوامل زمینه ساز تفکر انتقادی بین دانشجویان و پرستاران شاغل اختلاف معنی داری (p=0.47) وجود نداشت. بین نمرات کل آزمون مهارت تفکر انتقادی و نمرات کل آزمون عوامل زمینه ساز همبستگی معنی داری دیده نشد (r=0.071).نتیجه گیری: کسب مهارت و تجربه در محیط بیمارستانی احتمالا می تواند در میزان مهارت تفکر انتقادی پرستاران تاثیر گذار باشد و از طرف دیگر با توجه به اینکه هیچکدام از دو گروه موفق به کسب حداقل نمره استاندارد در هر دو آزمون نشده اند، می توان بر لزوم بازنگری در استراتژی های آموزشی فعلی و به کارگیری روش های مدیریتی با مشارکت فعال پرستاران تاکید کرد.

سرطان معده یکی از شایع ترین بدخیمی ها در سراسر جهان است که می تواند به مناطق بسیاری گسترش یابد؛ شایع ترین آن ها کبد، ریه، استخوان و غدد آدرنال است. متاستاز پوست در سرطان معده بسیار نادر است و معمولا بعد از تشخیص اولیه اتفاق می افتد. گزارش مورد آقای 65 ساله ای با تشخیص آدنوکارسینوم معده بود. در حین درمان ضایعات پوستی به وجود آمد که در نمونه برداری ضایعات پوستی و متاستازهای ناشی از سرطان اولیه بیمار گزارش شد که علی رغم پاسخ خوب سیستمیک به شیمی درمانی این ضایعات در حال پیشرفت باقی ماند. متاستاز پوستی پروگنوز بد بیماری را نشان می دهد و نشان دهنده انتشار وسیع بیماری است.