مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان (Journal of Advances in Medical and Biomedical Research)
سال:1393 | دوره:22 | شماره:94 |تعداد مقالات:19

زمینه و هدف: نقش مهم ملکول های کمک تحریکی در پاسخ های ایمنولوژیک به روشنی مشخص شده است. با گسترش روش های نوین در ایمنی شناسی ملکولی، ممانعت از سیگنا ل های کمک تحریکی برای القای تولرانس به عنوان یکی از استراتژی های جدید در آمده است RNA مداخله گر (RNA Interference) یکی از روش های جدید است که می تواند به صورت اختصاصی و موثر بیان ژن هدف را کاهش دهد.روش بررسی: در این مطالعه ما با استفاده از سیستم لنتی ویرال بیان ژن CD40 سلو ل های دندریتیک را مورد هدف قرار دادیم. توالی Short Hairpin RNA قادر است بیان ژن CD40 را در سلول های دندریتیک موشی کاهش دهد.یافته ها: نتایج به دست آمده موید آنست که بیان mRNA ژن CD40 در گروه دریافت کننده لنتی ویرال shRNACD40 64 برابر و بیان پروتئین CD40 در سطح سلول های دندریتیک نیز 31 درصد کاهش پیدا کرده (P<0.0001) و سلول دندریتیک نیز در مواجهه با سلول های T قادر به تحریک آن ها نمی باشد.بحث: این مطالعه نشان می دهد کاهش بیان ملکول CD40 موجب به وجود آمدن سلول های دندریتیک تولروژن و جلوگیری از پاسخ ایمنولوژیک Th1 می شود. جلوگیری از پاسخ Th1 موجب سوق دادن پاسخ های ایمنولوژیک به Th2 خواهد گردید، که این نوع پاسخ ها می تواند در بیماری های خودایمنی از جمله آرتریت روماتوئید و دیابت نوع یک موثر واقع گردد.

زمینه و هدف: ویسفاتین یک پروتئین مترشحه از بافت چربی احشایی است که با چاقی مرتبط بوده، از عوامل تهدید کننده سلامتی است. بنابراین هدف این مطالعه بررسی آثار 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی طناب زنی بر مقادیر پلاسمایی ویسفاتین و مقاومت به انسولین در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق می باشد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 36 نوجوان پسر دارای اضافه وزن و چاق، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (18 نفر) و شاهد (18 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته، 4 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقیقه به تمرینات استقامتی تناوبی طناب زنی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از 8 هفته تمرین، جهت ارزیابی مقادیر ویسفاتین، پروفایل های چربی و مقاومت انسولین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری تی تست مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد (سطح معنی داری P<0.05).یافته ها: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی طناب زنی در نمونه های گروه آزمایش موجب کاهش ویسفاتین پلاسما، درصد چربی بدن، نمایه توده بدن، مقاومت انسولین، دور کمر و تری گلیسرید پلاسما شد (P<0.05). همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین سطح اولیه ویسفاتین، درصد چربی بدن و میزان تری گلیسرید پلاسما مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی طناب زنی با کاهش میزان تری گلیسرید پلاسما، مقاومت انسولین و چاقی موجب کاهش معنی دار ویسفاتین پلاسما در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق شد.

زمینه و هدف: پومالیدومید (Pomalidomide) - ترکیبی از دو داروی لنالیدومید (Lenalidomide) و تالیدومید (Thalidomide) - از جدیدترین داروهای ضد سرطانی می باشد. این دارو سبب القای آپوپتوز سلول های سرطانی می شود و چند مطالعه نیز حاکی از اثر ناچیز سایتوتوکسیک آن بر سلول های سالم خون محیطی است. با این حال از تاثیر توکسیک داروی پومالیدومید بر سلول های سالم مغزاستخوان که حاوی سلول های مهم ایمنی نیز هستند، هنوز اطلاع چندانی در دست نیست. در این مطالعه تاثیر داروی پومالیدومید بر سلول های تک هسته ای مغز استخوان مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: نمونه ها از افرادی است که با وجود نیاز به بررسی مغزاستخوان از لحاظ بالینی، نهایتا مشکل پاتولوژیک خاصی در لکوسیت های آن ها تشخیص داده نشد. از باقیمانده نمونه آسپیراسیون مغزاستخوان، سلول های تک هسته ای جداسازی شد. نیمی از سلول های تک هسته ای هر فرد با داروی پومالیدومید (با غلظت نهایی 10mM) و نیمی دیگر بدون دارو (به عنوان گروه کنترل) کشت داده شد. پس از 48 ساعت انکوباسیون کشت سلولی، میزان فعالیت حیاتی (MTT) و میزان القای آپوپتوز (با رنگ آمیزی فلورسنت اتیدیوم بروماید و اکریدین اورنج) در سلول ها بررسی شد.یافته ها: نتایج حاصل از کشت سلولی نشان داد که میزان فعالیت حیاتی سلول های تک هسته ای مغزاستخوان در حضور داروی پومالیدومید افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت (P<0.05). ولی میزان القای آپوپتوز سلول های تک هسته ای مغزاستخوان در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: پومالیدومید تا حدودی سبب تحریک حیات و فعالیت سلول های تک هسته ای مغزاستخوان سالم در بهبود و بقای آن ها می شود و علاوه برآن بر خلاف سایر داروهای ضد سرطانی هیچ اثر توکسیک یا القای آپوپتوزی روی این سلول ها نمی گذارد. بنابراین به نظر می رسد پومالیدومید می تواند داروی مناسبتری جهت اجتناب از اثرات جانبی داروهای ضد سرطانی روی سلول های سالم باشد.

زمینه و هدف: مریم گلی حاوی مقادیر زیادی از ترکیبات گلیکوزیدی، فلاونوئیدی و آنتوسیانین ها می باشد. با توجه به افزایش مصرف گیاهان دارویی در درمان بیماری ها و شناسایی اثرات جانبی آن ها بر اندام های مختلف، تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات عصاره مریم گلی بر برخی پارامترهای خون در موش صحرایی انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال سالین وسه گروه دیگر دوزهای 75، 150 و 300 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن عصاره الکلی مریم گلی را به مدت 14 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. وزن بدن در روز صفر و 14 اندازه گیری شد. پس از پایان دوره، میزان کلسترول، تری گلیسرید، کراتینین، پروتئین تام، آلبومین و آنزیم های AST و ALTسرم خون اندازه گیری شدند. میانگین داده های حاصله با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه ANOVA و تست توکی مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصله افزایش معنی داری را درغلظت پلاسمایی آلبومین و پروتئین تام نشان داد. آنزیم های کبد به صورت وابسته به دوز کاهش یافتند. مقادیر تری گلیسرید، کلسترول و میانگین افزایش وزن تغییرات معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد؛ احتمالا گیاه مریم گلی به خاطر داشتن ترکیبات فلاونوئیدی که دارای خواص آنتی اکسیدانت نیز هستند، باعث افزایش آلبومین و کاهش آنزیم های کبدی می شود.

زمینه و هدف: روغن زیتون ویرجین به علت دارا بودن اولئوکانتال یک ماده ضدالتهابی محسوب می شود. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر اولتراسوندتراپی و فونوفورزیس با روغن زیتون ویرجین بر کمردرد ورزشکاران زن بود.روش بررسی: تعداد 30 نفر ورزشکار زن که به کمردرد مزمن مبتلا بودند، داوطلبانه در این مطالعه پایلوت شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه روغن زیتون (15 نفر) و اولتراسوند (15 نفر) تقسیم شدند و ده جلسه تحت درمان فیزیوتراپی به صورت فونوفورزیس با روغن زیتون ویرجین و یا اولتراسوندتراپی با ژل قرار گرفتند. اولتراسوند با فرکانس یک مگاهرتز و به مدت 10 دقیقه در هر جلسه درمان در ناحیه دردناک مورد استفاده قرار گرفت. قبل از شروع و پس از اتمام درمان آزمودنی ها سه پرسش نامه استاندارد مک گیل، اسوستری تعدیل شده و رونالد- موریس را پر کردند.یافته ها: براساس هر سه پرسش نامه مک گیل، اسوستری تعدیل شده و رونالد- موریس کاهش معنی داری پس از 10 جلسه درمان نسبت به قبل از درمان در هر دو گروه مشاهده شد (P<0.05) اگرچه میانگین علایم بر اساس هر سه پرسش نامه پس از درمان در گروه فونوفورزیس نسبت به گروه اولتراسوند پایین تر بود، اما تفاوت بین گروهی معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد هر دو روش اولتراسوندتراپی و فونوفورزیس با روغن زیتون ویرجین به مدت 10 جلسه روش های مناسبی برای کاهش علایم کمردرد مزمن در زنان ورزشکار می باشند.

زمینه و هدف: شواهدی در مورد رابطه هم اکسیژناز با بسیاری از سرطان ها در دسترس است. هم اکسیژناز با اثر آنتی آپوپتوزی در رشد تومورها نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هم اکسیژناز بر میتوز سلول های تومور ملانوما و اندازه این تومور ها در موش های C57BL6 بود.روش بررسی: سلول های ملانومای B16F10 به 18 موش C57BL6 با سن 8 هفته به صورت زیر جلدی تزریق شد. موش ها به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه او (n=6)، Zinc Protoporphyrin (Znpp) مهار کننده هم اکسیژناز- 1)؛ گروه دوم (n=6)، Hemin (فعال کننده هم اکسیژناز- 1) و گروه سوم (گروه کنترل ) (n=6) فقط رقیق کننده تزریق را، به صورت یک روز در میان از روز اول مطالعه، طی 16 روز دریافت نمودند. تومورها در روز شانزدهم مطالعه خارج شدند. طول و عرض تومورها اندازه گیری شد و فعالیت میتوزی با رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی و شمارش سلول های Ki-67 مثبت زیر لام مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه ما نشان داد وزن و اندازه تومور و ایندکس میتوزی در موش های تیمار شده با Hemin به طور معنی داری بیش از دو گروه دیگر بود (P£0.05)؛ اما ایندکس میتوزی و اندازه و وزن تومور در گروه دریافت کنندهZnpp و گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تحریک مسیر هم اکسیژناز-1 به وسیله تزریق hemin می تواند موجب افزایش رشد تومور ملانوما شود. با این حال مهار این مسیر به وسیله مهارکننده های هم اکسیژناز -1 ممکن است بر کاهش رشد و اندازه تومور و ایندکس میتوزی اثری نداشته باشد.

زمینه و هدف: دیابت بارداری و کم کاری تیروئید از شایع ترین اختلالات اندوکرین در بارداری هستند و هردو از شرایط مقاومت به انسولین محسوب می شوند. هورمون های تیروئیدی مادر نقشی مهم در امبریوژنز و بلوغ جنین و IQ کودک وی دارد. براساس تجربیات بالینی ما به نظر می رسد کم کاری تحت بالینی تیروئید در مبتلایان به دیابت بارداری شایع تر است. از آنجا که تست های عملکرد تیروئید جزء تست های روتین دوران بارداری محسوب نمی شود، لذا ما در این مطالعه ضمن بررسی عملکرد تیرویید، ارتباط آن با مقاومت به انسولین را در خانم های باردار مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی بود که در آن 142 زن باردار در دو گروه مبتلا به دیابت بارداری و زنان سالم شرکت داشتند. بر روی کلیه شرکت کنندگان پس از اخذ اطلاعات دموگرافیک و محاسبه BMI، تست تحمل گلوکز انجام شد. همچنین برروی نمونه خون ناشتا تست های عملکرد تیروئید، سطح سرمی آنتی بادی ضد TPO و انسولین ناشتا اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آمارهای توصیفی و تست های آماریT-Test و کای دو و مدل رگرسیون چندمتغیره آنالیز شد.یافته ها: در این مطالعه 68 زن باردار با دیابت بارداری (GDM) و 74 زن باردار سالم شرکت داشتند. سن و BMI زنان دچار GDM بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.0001) سطح TSH سرمی پس از حذف عوامل مداخله گر در هیچیک از دو گروه همبستگی معنی داری با سطح انسولین و اندکس HOMA-IR نداشت. در میان گروه بیماران 7.14 درصد و در میان گروه سالم 6.8 درصد سطح Anti-TPO بیش ازحد طبیعی داشتند (P=0.171) سطح آنتی بادی ضد TPO هم با اندکسHOMA-IR (P=0.01) و هم باسطح انسولین (P=0.003) ارتباط آماری معنی داری داشت.نتیجه گیری: در مجموع نتایج این مطالعه همراهی اختلال عملکرد تیرویید را با دیابت بارداری نشان نداد، اگرچه آنتی بادی های ضدتیرویید در دیابت بارداری بیشتر دیده شد. انجام مطالعات آینده با حجم نمونه بالاتر می تواند به نتیجه گیری دقیق تر در این زمینه کمک کند.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه شناسایی باکتری های مرتبط با بیماری های دستگاه صفراوی و بررسی ارتباط حضور اینتگرون های کلاس 1، 2 و 3 در آن ها با الگوهای مقاومت دارویی است.روش بررسی: نمونه های صفرای بیماران صفراوی تحت کلانژیوپانکراتوگرافی از نظر حضور باکتری و الگوی مقاومت دارویی توسط روش بیوشیمیایی و انتشار دیسک بررسی گردیدند. به منظور تعیین حضور ژن های intI1، intI2، و intI3 در DNA ژنومی و پلاسمیدی این جدایه ها، از PCR استفاده گردید.یافته ها: از میان 102 نمونه صفرا، 41.2 درصد نمونه ها کشت مثبت بودند. باکتری های جدا شده شامل اشریشیاکلی (35.5 درصد)، انتروکوکوس (19.4 درصد)، کلبسیلا پنومونیه (17.47 درصد)، سودوموناس آئروژینوزا (17.47 درصد)، آسینتوباکتر (6.45 درصد)، استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس (1.6 درصد) و استرپتوکوکوس ها (1.6 درصد) بود. تمامی جدایه ها به آموکسی سیلین- کلاولونیک اسید مقاوم بودند و 87.5 درصد آن ها الگوی مقاومت چندگانه را نشان دادند. انتشار اینتگرون های کلاس 1 و 2 در بین جدایه ها به ترتیب در اشرشیاکلی 59.09 درصد و 50 درصد، سودوموناس ائروژینوزا 81.81 درصد و 45.45 درصد، کلبسیلا پنومونیه 63.6 درصد و 27.27 درصد و آسینتوباکتر بومانی 100 درصد و 100 درصد بود. این نتایج همچنین حضور اینتگرون های کلاس 1 و 2 را بر روی پلاسمیدهای استخراج شده و وجود ارتباط معنادار میان اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به سیپروفلوکساسین و جنتامایسین را نشان دادند.نتیجه گیری: فراوانی بالای اینتگرون های کلاس 1 و 2 در میان جدایه های صفراوی و ارتباط آن ها با افزایش فنوتیپ مقاومت آنتی بیوتیکی پیشنهاد کننده نقش صفرا به عنوان عامل انتخابی باکتری های کد کننده این عناصر است.

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین سرطان ها در بین زنان سرطان پستان است که در سال های اخیر آمار مبتلایان آن رو به افزایش است. از همین رو ما در این مطالعه ارزیابی اثرات زعفران به عنوان داروی ضد تومور بر قابلیت حیات سلول های سرطان پستان و اثر متقابل تیمار همزمان آن با داروی پاکلی تاکسول را بررسی نمودیم.روش بررسی: در این مطالعه عصاره زعفران (Crocus sativus L.) را به روش سوکسله تهیه نمودیم. سلول های سرطان پستان رده 4T1 را از بانک سلولی پاستور فراهم نموده، چندین بار مورد پاساژ (واکشت سلولی) قرار داده تا سلول ها به تعداد لازم رسیدند. سایتوتوکسیتی دارو و عصاره زعفران هر یک به طور جداگانه و همزمان بر اساس تست های رنگ سنجی MTT و تریپان بلو با غلظت های معین از دارو و عصاره در تیمار های 48 و 72 ساعت انجام شد و میزان تغییرات آپاپتوژنیک هر یک از ترکیبات توسط روش هوخست وپروپیدیوم یوداید بررسی گردید.یافته ها: نتایج حاصل از تیمار 48 و 72 ساعت عصاره زعفران و پاکلی تاکسول نشان از وجود اثرات ضد توموری آن ها بر سلول سرطانی پستان داشت و نتایج وابسته به دوز و زمان بود. در بررسی اثرات سینرژیک (همزمان) در تیمار 48 ساعت، پاکلی تاکسول و عصاره زعفران نتایج نشان از افزایش معنی دار سایتوتوکسیتی دارو در سطح (P<0.05) داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پاکلی تاکسول و عصاره زعفران خواص ضدسرطانی چشم گیری علیه سلول های سرطانی پستان دارند. همچنین مشخص شد که عصاره می تواند سمیت سلولی القا شده توسط پاکلی تاکسول در سلول های سرطانی را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهد این در حالی بود که عصاره آبی زعفران نتایج بهتری نشان داد.

زمینه و هدف: تمرین و فعالیت بدنی از عوامل موثر در تحلیل منابع انرژی سلولی می باشد که می تواند تغییراتی را در پپتید های موثر بر تنظیم و تعادل انرژی به وجود آورند. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی نوروپپتیدY و گرلین در موش های نر نژاد اسپراگوداولی به دنبال هشت هفته تمرین شدید و متوسط بود.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 75 سر موش نر از نژاد اسپراگوداولی با میانگین سنی 2 ماه و میانگین وزنی 240±15 گرم به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس به مدت یک ماه از طریق تحریک اشتها با کاهو و سبزیجات چاق شدند و از میانگین وزنی 240±15 به 320±20 رسیدند و به سه گروه کنترل (25 سر)، گروه تمرین با شدت متوسط (25 سر) و گروه تمرین با شدت زیاد (25 سر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته روی تردمیل حیوانات به فعالیت پرداختند.یافته ها: در پایان تحقیق، نتایج نشان داد در بین گروه ها پس از انجام 8 هفته تمرین شدید، افزایش معناداری در سطوح پلاسمایی متغیر های نوروپپتید Y و گرلین وجود دارد (P<0.05)، اما پس از انجام 8 هفته تمرین متوسط تغیرات معناداری در سطوح پلاسمایی نوروپپتید Y و گرلین مشاهده نشد.نتیجه گیری: انجام فعالیت ورزشی باعث تعادل منفی انرژی در رت ها به سمت افزایش وزن و تجمع چربی در بدن می شود و به منظور جبران این تعادل منفی انرژی، میزان هورمون نوروپپتیدY و گرلین پلاسما افزایش می یابد.

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزایک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی است. شیوع سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد MBL از مشکلات عمده در درمان عفونت های ناشی از این ارگانیسم محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین فراوانی اینتگرون های کلاس I وII در سویه های سودوموناس آئروژینوزای مولد متالوبتالاکتاماز جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های شهر زنجان بود.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی مختلف از بیمارستان های شهر زنجان طی سال های 1392-1391 جمع آوری شد. به منظور تایید ایزوله ها از تست های بیوشیمیایی استفاده و سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها نسبت به 7 آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن بر اساس استانداردهای CLSI تعیین گردید. جهت بررسی وجود آنزیم های MBL از روش فنوتیپی DDST استفاده و حضور ژن های intI1، intI2،blaVIM و blaGIM با روش PCR ردیابی شد.یافته ها: در این مطالعه بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به سفوتاکسیم در 52 ایزوله (43.3 درصد) و آمیکاسین در 26 ایزوله (21.6 درصد) بود. از 120 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، 35 ایزوله (29 درصد) مقاوم به ایمی پنم بودند. از 35 ایزوله مولد MBL، 32(91 درصد) ایزوله حامل ژن intI1 شامل 3 (9 درصد) ایزوله حامل ژن intI2 و 6 (17 درصد) ایزوله حامل ژن blaVIM بود. سویه واجد ژن blaGIM یافت نشد. همچنین هر 3 ایزوله intI2 مثبت، حامل ژن های intI1 و blaVIM نیز بودند.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده شیوع بالای اینتگرون کلاس I در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزای مولد MBL بود. باتوجه به نقش اینتگرون ها در انتقال ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی، شناسایی و پیشگیری از انتشار این عناصر ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: کمر درد مزمن غیر اختصاصی شایع ترین نوع کمر درد مزمن می باشد و دستیابی به یک برنامه درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر درد زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود.روش بررسی: 27 زن مبتلا به کمر درد مزمن با علت ناشناخته و هایپرلودوزیس در محدوده سنی 30 تا 50 سال به طور تصادفی هدفمند انتخاب و در دو گروه برابر تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا میزان درد، عملکرد بیماران و درجه لوردوز کمری از طریق پرسش نامه های کیوبک، اسوستری و دستگاه فورمتریک اندازه گیری شد. سپس بیماران گروه تجربی به مدت 8 هفته به تمرینات تعدیل شده پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان های رایج را دریافت کردند. بعد از این مدت دوباره درد و عملکرد و درجه لوردوز کمری بیماران هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معنی داری نیز P£0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بعد از هشت هفته تمرین، کاهش معنی داری در شدت درد (P£0.0001)، بهبود قابل توجه در ناتوانی عملکردی (P£0.001) و همچنین کاهش زاویه ی لوردوز کمری (P£0.001) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت.نتیجه گیری: از یافته ها این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات پیلاتس موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه لودروز بیماران مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی شد.