مجله بین المللی علوم و فناوری کشاورزی
سال:1389 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:17

نتایج ارزیابی اثر سیستم های سازمان های علوم و تکنولوژی کشاورزی بر تغییرات کارایی فنی و تکنیکی در کشاروزی کشورهای کنیا و اوگاندا ارائه شده است. تحلیل پوشش داده ها برای برآورد تغییرات کارائی فنی و تکنیکی و مدل رگرسیون لوجسیک برای تعیین اثر سازمان های علوم و تکنولوژی کشاورزی بکار گرفته نشد که تاثیر بهبود کارایی فنی و تکنیکی را نشان داد. افزایش کارایی تکنیکی متاثر از انتقال تکنولوژی مرزهای ملی، علوم تمرکزگرایی خدمات ترویجی، تحقیقات کشاورزی موردی و میزان تحصیلات نیروی کار کشاورزی می باشد. سیستم منظم حقوق معنوی (فکری) اثر منفی (کاهش) بر افزایش کارایی تکنیکی دارد. از طرف دیگر، افزایش کارایی بوسیله چارچوب منظم قانونی برای سیستم حقوق معنوی (فکری) پشتیبانی می شدند، لیکن تاثیر منفی بوسیله تغییرات تکنولوژی مرزی ملی و عدم تمرکز زدایی خدمات ترویجی خواهد داشت.

پارامترهای تولیدمثل Helicoverpa armigera (Hubner) روی 13 رقم سویا شامل M7، M9، M4، Clark، 356، L17، Williams، Zane، Sahar، JK، Gorgan3،BP  و DPX در دمای 25±1 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 65±5 درصد و دوره روشنایی 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مقایسه شد. شب پره های نر و ماده ظهور یافته H. armigera که دوران قبل از بلوغ خود را روی ارقام مختلف سویا سپری کرده بودند به داخل ظرف تخم ریزی منتقل شدند و آزمایشات تا زمان مرگ آخرین فرد ماده ادامه یافت. بیشترین نرخ ناخالص باروری روی رقم 2238) M4 تخم) و کمترین مقدار روی رقم 467) Gorgan3 تخم) بود. نرخ ناخالص بارآوری روی رقم 782) M7 تخم) بیشترین و روی رقم149) Gorgan3  تخم) کمترین مقدار را داشت. نرخ خالص باروری از 192 تا 1275 تخم متغیر بود که بیشترین و کمترین مقدار آن به ترتیب روی ارقام M7 و BP به دست آمد. نرخ خالص بارآوری روی رقم 586) M7 تخم) بیشترین و روی رقم 56) Sahar تخم) کمترین میزان را دارا بود. تخم های گذاشته شده در هر روز توسط هر فرد ماده از 50 تا 282 تخم متغیر بود که کمترین و بیشترین مقدار آن به ترتیب روی ارقام Gorgan3 و M4 بود. نتایج نشان داد ارقامM9 ، Williams، Clark، L17، M7، M4 و Zane به عنوان گیاهان میزبان مناسب برای تولیدمثل جمعیت مطالعه شدهH. armigera  بودند. با این حال، سایر ارقام مورد آزمایش مطلوبیت کمتری برای فعالیت تولید مثلی H. armigera داشتند.

در این تحقیق اثرات متقابل بین دو حشره کش سیستمیک تیودیکارب (Larvin DF 80) و ایمیداکلوپراید (Gaucho SW 70) با قارچ های Rhizoctonia solani،Fusarium monoliforme  وPythium ultimum  عوامل مرگ بیماری گیاهچه پنبه، در شرایط درون شیشه ای و گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این دو حشره کش به ترتیب به میزان 6.6-14.1 و 15.2-70.8 از رشد میسیلیومی گونه های R. solani و F. moniliforme جلوگیری کردند. حشره کش ها اثر بازدارندگی بیشتری روی رشد F. moniliforme داشتند در حالی که اثر معنی داری روی P. ultimum مشاهده نشد. آزمایشات گلدانی نتایج آزمایشات درون شیشه ای را تایید کرد به طوری که حشره کش تیودیکارب به ترتیب به میزان 54.2 و 90.6 درصد باعث کاهش بیماری مرگ گیاهچه در قبل و بعد از خروج از خاک شد و حفاظت مطلوب تری را فراهم کرد.

حشره کش های شیمیایی به طور گسترده بر علیه آفات انباری استفاده شده و خطرات زیادی از جمله باقیمانده سموم در مواد غذایی و مقاومت حشرات را به همراه دارند. در سال های اخیر توجه زیادی به کنترل این آفات به وسیله عوامل بیماریزا شده است. در این طرح، فرمولاسیون تجاری قارچ Beauveria bassiana (BbWeevilTM-2×109 conidia/g) بر علیه حشرات بالغ ‏Tribolium castaneum‏،‏Sitophilus granarius  وOryzaephilus surinamensis  مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایشات با استفاده از غلظت های 0، 250، 500، 750 و 1000mg/kg و در فواصل زمانی 5، 10 و 15 روز به صورت مستقل انجام گرفت. 15 واحد یک کیلوگرمی از گندم با غلظت های مورد نظر از فرمولاسیون مخلوط شدند (برای هر غلظت و فاصله زمانی یک واحد). 4 نمونه 50 گرمی از هر واحد به عنوان تکرار برداشته شدند. برای هر تکرار 30 حشره 7-1 روزه مورد استفاده قرار گرفت. آزمایشات در شرایط دمایی 24±2oC و رطوبت نسبی 50±%5 انجام گرفت. پس از شمارش تلفات در هر فاصله زمانی، حشرات زنده و مرده از تکرارها دور ریخته شده و تیمارها در همان شرایط برای ارزیابی نتاج حاصل به مدت 45 روز قرار داده شدند. مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون توکی (P<0.05) انجام گرفت. نتایج نشان داد بین غلظت ها، فواصل زمانی و گونه حشرات و اثرات متقابلشان به جز در مورد اثر متقابل گونه حشره × فاصله زمانی اختلاف معناداری (P<0.01) وجود دارد. تلفات با افزایش غلظت و فاصله زمانی افزایش یافته، بیشترین میزان تلفات در غلظت1000mg/kg  و در فاصله زمانی 15 روز مشاهده گردید. بیشترین میزان تلفات 88.33±3.96، 78.31±2.15 و 64.99±4.4 درصد به ترتیب برای O.surinamensis ،S. granarius و T.castaneum به ثبت رسید. بالاترین میزان تلفات در تمامی فواصل زمانی و غلظت ها و همچنین کمترین میزان LC50 در تمامی فواصل زمانی مربوط به گونه حساس S. granarius بود که برای میزان452.85mg/kg  و در فاصله زمانی 15 روز محاسبه گردید. در تولید نتاج، اختلاف معنادار فقط بین غلظت ها و گونه حشره مشاهده گردیده و در تمامی موارد بیشترین تولید نتاج در غلظت 0mg/kg مشاهده گردید. نتایج حاصل، استفاده از این فرمولاسیون را برای کنترل آفات انباری توصیه می کند.

یک آزمایش مزرعه ای دو ساله به منظور ارزیابی اثرات رقابتی تراکم های خردل وحشی با کلزا - رقم طلایه - در سطوح مختلف نیتروژن انجام شد. تیمارها، تراکم های مختلف خردل وحشی (0، 10، 20، 30 و 40 بوته در مترمربع) و سطوح مختلف نیتروژن (150، 100، 0، 50 و 200 کیلوگرم در هکتار) بود. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار بود. عملکرد و اجزای عملکرد کلزا با افزایش تراکم خردل وحشی کاهش یافت. در تراکم صفر و 10 بوته خردل وحشی در مترمربع افزایش نیتروژن تا 150 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش معنی داری در عملکرد شد. اما در تراکم های بالاتر، افزایش نیتروژن تنها تا سطح 100 کیلوگرم باعث افزایش معنی داری در عملکرد دانه شد. این نتایج نشان داد که افزایش در نیتروژن تنها قدرت رقابتی علف هرز را در مقایسه با کلزا افزایش داد.

در این مطالعه اثر تزریق مکمل سلنیوم به تلیسه های آبستن بر مقادیر روی؛ مس و آهن سرم تلیسه ها و گوساله های آنها بررسی شد. پنجاه راس تلیسه هلشتاین به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم و 2 و 4 هفته قبل از زایش به ترتیب 0، 10، 20، 30 و 40 میلی لیتر مکمل تجارتی سلنیوم و ویتامین E تزریق شد. هر میلی لیتر از مکمل حاوی 0.5 میلی گرم سلنیوم بصورت سلنات سدیم و 40 واحد آلفا توکوفرول بود. چهار هفته قبل از زایش و در روز زایش از تلیسه ها و در روز زایش و یک هفته پس از زایش از گوساله های آنها خونگیری شد. مقادیر سلنیوم و مس سرم خون تلیسه های تیمار شده افزایش یافت همچنین مقادیر سلنیوم و مس آغوز نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (P<0.5). اما در مقدار روی سرم تلیسه های تیمار شده کاهش معنی داری مشاهده شد. مقادیر عناصر معدنی سلنیوم، مس و آهن در گوساله های تلیسه های تیمار شده در مقایسه با شاهد افزایش یافت اما مقدار روی (ZN) کاهش یافت. با توجه به نتایج فوق به نظر میرسد که تزریق مکمل سلنیوم و ویتامین E به تلیسه های آبستن سنگین باعث افزایش مس و کاهش سطح Zn سرم خون تلیسه ها و گوساله های آنها و تغییر و اختلال در نسبتZn:Cu  می شود. در نتیجه گیری کلی؛ در صورت دادن بیش از 80 میلی گرم مکمل سلنیوم به تلیسه های آبستن باید مقدار روی جیره نیز افزایش یابد.

در این مطالعه تغییرات محتوای کلسیم کل فولیکول های تاسی ماهی ایرانی(Acipenser persicus)  طی مراحل مختلف مهاجرت هسته بررسی شدند. مقادیر کلسیم کل طی رسیدگی تخمک ها یعنی مهاجرت هسته به سمت قطب حیوانی افزایش یافت. طبق نتایج، مقادیر کلسیم کل فولیکول های با شاخص قطبیت (شاخص قطبیت: نسبت فاصله هسته از قطب حیوانی به قطر تخمک (محور حیوانی - نباتی) × 100) کمتر از 5.2 (گروه (I به طور معنی داری بالاتر از گروه های با شاخص قطبیت بین 5.7-8.1 (گروه (II و بالای 9.4 (گروه (III بودند. همچنین تفاوت معنی داری در مقادیر کلسیم کل بین فولیکول های با شاخص قطبیت بالای 9.4 و فولیکول های 20 روز مانده در حفره شکمی (گروه (IV با شاخص قطبیت بالای 10.5 وجود نداشت. علاوه بر این همبستگی منفی و معنی داری بین مقادیر شاخص قطبیت و محتوای کلسیم کل فولیکول ها ثبت شد. نتایج این مطالعه بیان می کنند که کلسیم طی رسیدگی نهایی تخمک های تاس ماهی ایرانی در فولیکول ها تجمع می یابد.

اطلاعات موجود بر روی خصوصیات ترموفیزیکی پنیر سفید ایرانی تهیه شده با استفاده از اولترافیلتراسیون بسیار محدود می باشد. در این تحقیق، خصوصیات ترموفیزیکی مورد مطالعه عبارت بودند از هدایت حرارتی، گرمای ویژه، دانسیته و فعالیت آبی. هدایت حرارتی و گرمای ویژه اندازه گیری شده برای پنیر مذکور به ترتیب در محدوده 0.447-0.480 وات بر متر درجه سانتیگراد و 3.871-4.005 کیلوژول بر کیلوگرم درجه سانتیگراد در دامنه دمایی 1-23 درجه سانتی گراد و دمایی 1-40 درجه سانتی گراد قرار گرفت. مقادیر هر دو ویژگی با افزایش دما و رطوبت نسبی افزایش یافت. برای پیش بینی هدایت حرارتی به صورت تابعی از دما و ترکیب شیمیایی پنیر، مدلی سه مرحله ای بر مبنای مدل های موازی و ماکسول توسعه یافت. مقادیر هدایت حرارتی پیش بینی شده با استفاده از مدل توسعه داده شده انطباق خیلی خوبی با داده های اندازه گیری شده نشان دادند مدل سازی دانسیته و فعالیت آبی با استفاده از رگرسیون غیرخطی نشان داد که دانسته تابعی از دما و میزان نمک، و فعالیت آبی تابعی از میزان آب و نمک پنیر می باشند.

مطالعه حاضر به بررسی ترکیبات شیمیایی و خاصیت آنتی اکسیدانی اسانس های حاصل از سرشاخه گلدار گیاه ترخون و گل گیاه بابونه شیرازی توسط تکنیک GC-MS می پردازد. تجزیه با GC-MS حضور ترکیباتی همچون سیس - آنتول (%51.72)، سیس - بتااوسیمن (%8.32)، متیل ائوژنول (%8.06)، لیمونن (%4.94) و لینالول (%4.41) در اسانس ترخون، و E - بتا - فارنزن (%24.19)، گوآزولن (%10.57)، آلفا - اکسید بیزابولول A (%10.21) آلفا - فارنزن (%8.7) و آلفا - بیزابولول (%7.27) در اسانس بابونه شیرازی به اثبات رساند. به منظور بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی اسانس ها، از دو آزمون رادیکال 2 و -2’ دی فنیل -1 پیکریل هیدرازیل (DPPH) و سامانه بتاکاروتن / لینولئیک اسید استفاده شد. مقدارEC50  به دست آمده برای دو اسانس ترخون و بابونه شیرازی به ترتیب 3.19±0.13 و 5.63±0.20mg/ml بود. به علاوه، دو اسانس ترخون و بابونه شیرازی توانایی کاهش سرعت اکسیداسیون روغن سویای خام را در شرایط دمایی تسریع شده (دمای 60 درجه سانتی گراد، آزمون آون) داشتند.

در این تحقیق، اثر محلول های نمکی سدیم بر خواص فیزیکوشیمیایی و حسی فیله تاسماهی ایرانی (Acipense persicus) طی 12 روز نگهداری در یخچال بررسی گردید. بدین منظور، فیله ها در محلول های آبی (2.5 wt/vol) استات سدیم، لاکتات سدیم، سیترات سدیم و آب مقطر (به عنوان شاهد) به مدت 10 دقیقه غوطه ور و سپس بسته بندی شدند. ارزیابی شاخص های pH، FFA، TBA، آهن هم و خواص حسی (طعم، رنگ و بو) در روزهای 0، 3، 6، 9 و 12 نگهداری، صورت گرفت. نتایج حاکی از آن بود که میزان TBA تمام تیمارها با گذشت زمان افزایش یافت (P<0.05). تیمار شاهد بالاترین میزان TBA را نشان داد در حالیکه نمونه حاوی استات سدیم پایین ترین میزان را در بین سایر تیمارها داشت (P<0.05). در ارزیابی هیدرولیز چربی، تیمارهای حاوی نمک های سدیم، به خصوص استات سدیم، میزان FFA پایین تری در مقایسه با شاهد داشتند. بین میزان pH نمونه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P<0.05). بررسی آهن هم نیز نشان داد که تیمارهای حاوی نمک های سدیم به ویژه استات سدیم، دارای مقادیر بالاتری از آهن هم نسبت به شاهد بودند. در ارزیابی حسی فیله ها، بهترین امتیازات به تیمار استات سدیم داده شد. ترتیب اثر نمک های سدیم بدین صورت بود: SA>SC>SL. بنابراین، نمک های سدیم به ویژه استات سدیم را می توان به عنوان آنتی اکسیدان در برابر افت کیفی و همچنین افزایش مدت زمان ماندگاری فیله ماهی موثر دانست.

به منظور مقایسه کارائی آماره های مختلف در ارزیابی پایداری عملکرد گل اکسسشن های مختلف گل محمدی(Rosa damascene Mill) ، شش آماره متعلق به تیپ های مختلف پایداری برای 35 اکسشن گل محمدی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در 8 منطقه مختلف اکولوژیکی کشور و طی سال های 1386 الی 1387 مورد مطالعه قرار گرفتند. همبستگی مثبت و معنی دار (P£0.01) مشاهده شده بین آماره واریانس محیطی (S2) با عملکرد گل بیانگر آن است که فقط اکسسشن های با تولید گل کم، فنوتیپ مشابهی را در طیفی از محیط های مختلف به نمایش می گذارند. اکسسشن های پایدار و سازگار با آماره ضریب تغییرات محیطی (CV) دارای عملکرد گل حدود متوسط کل اکسشن ها و یا بالاتر از آن بودند. آماره های واریانس محیطی (S2) و ضریب تغییرات محیطی(CV)  پایداری استاتیک یا بیولوژیکی را اندازه می گیرند. اگر چه تمام اکسسشن های پایدار و سازگار با آماره S2 عملکرد گل خیلی کمی داشتند، برخی اکسسشن های سازگار با CV مانند اکسشن YZ2 دارای عملکرد بالا و پایداری عملکرد به صورت توام بودند. ضریب رگرسیون عملکرد گل بر محیط (b) اکسشن ها با عملکرد گل دارای رابطه مثبت بود. ضرایب رگرسیون عملکرد گل بر محیط تمام اکسشن ها به صورت معنی داری با صفر اختلاف نشان دادند. بنابراین با دیدگاه مطلق Finlay و Wilkinson (فرض اکسشن دارای ضریب رگرسیون برابر صفر به عنوان پایدار) اکسشن پایدار برای عملکرد گل در بین اکسسشن های مورد بررسی وجود نداشت. اکسسشن های پایدار و سازگار با روش Eberhart و Russell (آماره های b و واریانس انحراف از رگرسیون Sd2)، عملکرد گل حدود میانگین کل اکسشن ها و یا بالاتر از آن تولید نمودند. با استفاده از شاخص برتری Lin و Binns (P) اکسسشن های دارای برترین عملکرد گل به عنوان اکسسشن های سازگار تعیین گردید. به واسطه عملکرد گل بسیار کم و همچنین اختلاط اثر سال با سن گیاه، آماره واریانس سال درون مکان (MSY/P) برای ارزیابی پایداری صفاتی نظیر عملکرد گل معیار مناسبی نبوده و برای ارزیابی پایداری صفات در گل محمدی توصیه نمی گردد. برخی اکسسشن های با عملکرد گل بالا مانند YZ2 و IS5 دارای پایداری و سازگاری با آماره های مختلف نظیر ضریب تغییرات محیطی (CVi)، ضریب رگرسیون عملکرد گل بر شاخص محیطی (bi)، واریانس انحراف از رگرسیون(Sdi2)  و همچنین شاخص برتری (Pi) بودند که نشانگر آن است که یک ژنوتیپ می تواند هم دارای پایداری استاتیک (بیولوژیکی) و هم پایداری دینامیک (زراعی) بوده و ضمنا دارای عملکرد گل بالائی هم به طور همزمان باشد. در مجموع با در نظر داشتن عملکرد گل و پایداری و سازگاری عملکرد گل ضریب تغییرات محیطی (CVi)، روش Eberhart و Russel و شاخص برتری (Pi) Lin وBinns  به عنوان آماره ها و روش های مناسب ارزیابی پایداری و سازگاری عملکرد گل در گل محمدی توصیه می شوند.

اصلاح ذرت برای تحمل به دمای بالا نیازمند بررسی دقیق لاین های والدینی و ترکیبات آنها است. پانزده لاین خالص ذرت در سال های 1386 و 1387 در شهرستان شوشتر (استان خوزستان) ارزیابی شدند. اینبرد لاین ها در دو تاریخ 15 تیرماه به منظور همزمانی تنش گرما با زمان گرده افشانی و 5 مردادماه به عنوان زمان کشت معمول جهت اجتناب از دمای بالا در زمان گرده افشانی و دوره پرشدن دانه کشت گردیدند. علاوه بر این، 28 هیبرید حاصل از ترکیب هشت لاین برگزیده در شرایط مشابه در سال 1387 مورد ارزیابی قرار گرفتند. پنج شاخص تحمل به تنش شامل میانگین بهره وری (MP)، تحمل به تنش(TOL) ، حساسیت به تنش(SSI) ، شاخص تحمل به تنش(STI)  و میانگین هندسی بهره وری(GMP)  در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه داده ها نشان داد که شاخص های SSI،STI  وGMP  معیار دقیق تری برای گزینش ژنوتیپ های با تحمل گرما و عملکرد بالا در هر دو شرایط تنش و بدون تنش هستند. همبستگی مثبت و معنی دار GMP و عملکرد دانه در هر دو شرایط نشان داد که این شاخص برای گزینش لاین های والدینی به منظور تولید هیبریدهای متحمل به دمای بالا و عملکرد بالا تحت هر دو شرایط کارایی بیشتری دارد. بر اساس داده های دو سال و با استفاده از شاخص های STI، GMP و MP، لاین های K166B و K166A و هیبرید K18×K166B متحمل ترین لاین ها و هیبرید به تنش گرما شناخته شدند. تجزیه بای پلات، گروه های متحمل و حساس لاین ها و هیبریدها را به تنش گرما تشخیص داد. بر اساس نتایج این مطالعه هیبرید K18×K166B را می توان برای منطقه خوزستان توصیه نمود.

یکی از اقدامات مهم در کشت محصولات هیدروپونیک انتخاب بستر کشت مناسب می باشد. به منظور انتخاب بستر کشت مناسب، آزمایش گلخانه ای در شرایط کشت بدون خاک از نوع سیستم باز با استفاده از بسترهای کشت حاوی مواد مختلف آلی و معدنی بر روی خیار (Cucumis sativus L.) رقم نگین (Negin) انجام گردید. بسترهای مورد آزمایش عبارت بودند از: پرلیت خیلی درشت(VC-P، %70 حجمی در محدوده 3-2 میلیمتری)، پرلیت درشت (%70 حجمی در محدوده 2-1 میلیمتری)، پرلیت متوسط (%70 حجمی در محدوده 1 میلیمتری)، پرلیت ریز (%70 حجمی در محدوه 1-0.5 میلیمتری)، پرلیت خیلی ریز (%70 حجمی کمتر از 0.5 میلیمتری)، یک مخلوط ترکیبی از VC-P و(v/v ،50:50) Sd ، یک مخلوط ترکیبی از VC-P و تراشه چوب صنوبر (v/v ،50:50) (Ch)، یک مخلوط ترکیبی از VC-P و کاه و کلش گندم (St) (50:50، v/v). هشت تیمار در چهار تکرار در قالب طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی به اجرا در آمد. نتایج حاصل نشان داد تفاوت معنی داری در میانگین وزن میوه، ارتفاع گیاه، و سطح برگ خیار در ارتباط با بسترهای کشت حاوی پرلیت خیلی درشت (پرلیت باغبانی) و مخلوط آن با مواد آلی (خاک اره، کاه و کلش گندم، تراشه چوب صنوبر)، و بسترهای کشت حاوی اندازه ذرات مختلف پرلیت (از خیلی درشت تا خیلی ریز) وجود داشت. اضافه نمودن کاه و کلش گندم (%50) به پرلیت خیلی درشت سبب کاهش معنی دار در وزن میوه خیار (%35) گردید. بسترهای کشت حاوی پرلیت ریز در مقایسه با بسترهای کشت حاوی پرلیت خیلی درشت موجب افزایش معنی دار در میانگین وزن میوه (%50)، ارتفاع گیاه (%25)، و سطح برگ (%70) خیار گردید. بیشترین کارایی زراعی گیاه خیار در بستر کشت حاوی پرلیت ریز بدست آمد.

پارامترهای فیزیکوشیمیایی، وضعیت مواد مغذی و یون فلزات سنگین رودخانه های هولوکا (Huluka) و آلالتو (Alalto) واقع در آمبوی اتیوپی مورد مطالعه قرار گرفت. بمنظور ارزیابی کیفیت نیمرخ عرضی آب در طول رودخانه های فوق که بدلیل اضافه شدن پسماندهای فعالیت های انسانی آلوده شده اند، پارامتر هایی از قبیل دما، اسیدیته (PH)، هدایت الکتریکی، میزان دی اکسیدکربن (CO2)، کل جامدات محلول، سختی، اکسیژن محلول، Ca2+، Mg2+، Cl-، نیترات، فسفات، سولفات و تعدادی فلزات سنگین تعیین شده است. اکثر پارامترها روندی رو به افزایش را در پایین دست و کاهش کیفیت آب را نشان داد. نمونه های پایین دست در اکثر پارامترهای فیزیکوشیمیایی افزایش 3 برابری داشت و به جز اکسیژن و فسفات محلول باقی پارامتر ها در محدوده مجاز پیشنهاد شده برای آب آشامیدنی قرار گرفتند. با توجه به استانداردها بین المللی، در مسیر رودخانه اکثر فلزات سنگین به جز کادمیوم (Cd) و منگنز (Mn) دارای حداکثر مقدار مجاز بودند.