Studies in Medical Sciences
Year:2011 | Volume:22 | Issue:4|Papers Count:16

پیش زمینه و هدف: عفونت های انگلی روده ای یک مشکل بهداشتی عمومی در کشورهای در حال توسعه می باشد. گونه های مختلفی از انگل های روده ای باعث آلودگی انسان گشته و می توانند طیف گسترده ای از علایم را ایجاد نمایند که بستگی به فاکتورهای ایمونولوژیک، فیزیولوژیک، اجتماعی و دموگرافیک دارد. احتمال آلودگی در افراد دارای نقص ایمنی، مصرف کننده داروهای سرکوب کننده ایمنی همچنین افراد تحت معالجه با شیمی درمانی بیشتر و با شدت بالاتری است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع انگل های روده ای در مراجعه کنندگان به درمانگاه انکولوژی بزرگسالان بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام شد.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در 101 نفر از مراجعه کنندگان به درمانگاه انکولوژی بزرگسالان بیمارستان امام خمینی ارومیه در سال 1386 مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش نمونه های مدفوع با روش گسترش مرطوب و تغلیظ فرمالین - اتر بر اساس پروتکل سازمان بهداشت جهانی انجام گردید.یافته ها: از تعداد 101 نفر مراجعه کننده به درمانگاه انکولوژی 20 نفر (19.8 درصد) آلوده به انواع انگل های روده ای بودند. آلودگی های انگلی به ترتیب ژیاردیا لامبلیا هفت مورد (6.9 درصد)، بلاستوسیستیس هومی نیس شش مورد (5.9 درصد)، تریکوموناس هومی نیس چهار مورد (3.96 درصد)، انتامبا کلی دو مورد (1.98 درصد) و یدامبا بوتچلی یک مورد (0.99 درصد) و آلودگی به هیمنولپیس نانا یکمورد (0.99 درصد) بود. ژیاردیا لامبلیا و هیمنولپیس نانا به اهم در یک مورد (0.99 درصد) دیده شد. درصد آلودگی انگلی در افراد ساکن شهر (21.2 درصد)، افراد بی سواد (25 درصد) و افرادی که دو دوره شیمی درمانی شده بودند (38.46 درصد) و در افرادی که بیماری غیر بدخیمی داشتند (25 درصد) بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به آلودگی نسبتا بالا به انگل های روده ای در افراد دارای سیستم ایمنی سرکوب شده و کسانی که تحت شیمی درمانی هستند، توصیه می شود اقدامات بهداشتی در جهت پیشگیری از ابتلا به عامل بیماری زا و انجام آزمایشات منظم و دوره ای و درمان فوری (در صورت لزوم) مدنظر قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: بروسلوز بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که اغلب به واسطه مصرف فرآورده های لبنی آلوده به انسان منتقل می شود. اگر چه برنامه های ریشه کنی انجام شده شیوع بروسلوز را در بسیاری از کشورهای توسعه یافته کاهش داده است، در نقاطی از جهان دوباره ظهور کرده و هنوز در بعضی از مناطق کشورهای پیشرفته نیز وجود دارد. به طور کلی هدف از این تحقیق مقایسه کارایی رژیم درمانی چهار هفته ای بروسلوز با رژیم درمانی شش هفته ای پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی بود که از نظر علائم بالینی، تغییرات سرولوژیک و عود مجدد مورد ارزیابی قرار گرفتند.مواد و روش کار: در یک مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و Double-Blind و آینده نگر بیماران مبتلا به بروسلوز حاد و بدون عوارض (آندوکاردیت، اسپوندیلیت، نوروبروسلوز) در طی یک سال از تاریخ 15/12/86 لغایت 15/12/87 که تحت درمان چهار و شش هفته ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین قرار گرفتند، بررسی و مقایسه کردیم.یافته ها: از مجموع 126 بیمار مورد مطالعه که تحت درمان چهار و شش هفته ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین قرار گرفته بودند، 11 مورد دچار عود مجدد شده بودند که از این تعداد هشت بیمار از گروه درمانی چهار هفته ای و سه بیمار از گروه درمان شش هفته ای بودند (p=0.004). اختلاف معنی داری بین سن و جنس با میزان عود بیماری یافت نشد و عوارض دارویی در دو گروه با هم اختلاف معنی دار نداشتند.نتیجه گیری: این تحقیق مشخص نمود که درمان شش هفته ای داکسی سایکلین و استرپتومایسین هم از نظر کمی مقادیر عود و همچنین عدم عوارض بیشتر بر درمان چهار هفته ای ارجح می باشد.

کانسر پستان شایع ترین کانسر در زنان و شایع ترین علت منجر به مرگ ناشی از سرطان در زنان در سنین 20-59 می باشد و مسوول 15 درصد مرگ ناشی از سرطان در زنان است. استفاده از تاموکسیفن در بیماران مبتلا به سرطان پستان به عنوان درمان هورمونی کمکی، با موفقیت همراه بوده است. هدف از این مطالعه گذشته نگر ارزیابی تاثیر تاموکسی فن بر پیدایش سنگ های صفراوی در بیماران مبتلا به سرطان پستان می باشد. در فاصله سال های 1375 تا 1385 مجموع 780 بیمار وارد تحقیق قرار گرفته اند. از این بیماران 453 نفر درمان کمکی شامل تاموکسی فن دریافت کرده بودند و 327 نفر از درمان کمکی استفاده نکرده بودند. متوسط مصرف این بیماران حدود 4 سال و 2 ماه و بین 3 تا 5 سال متغییر بوده است. این بیماران همگی جهت بررسی های روتین سونوگرافی کبد و کیسه صفرا داشته اند. میانگین پایان پیگیری حدود 3.6 سال (دامنه 6-1 سال) بوده است. از نظر سن بیماران به هنگام تشخیص سرطان پستان، سن یائستگی، فاصله زمانی بین آغاز یائستگی و زمان تشخیص سرطان پستان، ابتلا یا عدم ابتلا به دیابت و شاخص توده بدنی (BMI) تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود نداشت. میزان بروز سنگ های صفراوی در بیماران تحت درمان با تاموکسیفن 30.4 درصد بود و در گروه مقابل این میزان 0.5 درصد بود (P<0.001). میزان بروز سنگ های صفراوی به صورت چشمگیری در گروه دریافت کننده تاموکسی فن بیشتر است.

پیش زمینه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده طولانی شدن تهویه مکانیکی، جداسازی موفقیت آمیز بیماران از تهویه مکانیکی حائز اهمیت فراوانی است. لذا بر آن شدیم که دو مرسوم روش جداسازی بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی را با یکدیگر مقایسه کنیم.مواد و روش کار: این تحقیق بر روی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه دو بیمارستان دانشگاهی که تحت تهویه مکانیکی به وسیله فلوشیپ های مراقبت ویژه قرار گرفتند در 8 ماه اول سال 1388 صورت گرفت. جامعه مورد مطالعه 250 مورد که از میان آنها 40 نفر وارد مطالعه شده و در دو گروه با همدیگر مقایسه شدند.نتایج: مدت زمان جداسازی بیماران گروه یک (SIMV به T-piece) طولانی تر از بیماران گروه دو (SIMV به تنفس خود به خودی بعد بهT-piece ) بود. (2.8±1.281) در مقایسه با (1±0.000) روز P=0.000<0.05. طول مدت زمان تهویه مکانیکی در گروه دو (12.30±9.308) بیشتر از گروه یک (9.7±10.183) روز بود.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت جداسازی بیماران تحت تهویه مکانیکی در اسرع زمان ممکن جهت جلوگیری از عوارض تهویه مکانیکی طولانی مدت لازم است که این مساله به صورت علمی و با توجه به بررسی جوانب امر صورت گرفته تا در کنار برخورداری از اثرات مفید تهویه مکانیکی در اداره بیماران بدحال و مورد نیاز با بهتر شدن وضعیت بیمار و عدم نیاز به ادامه تهویه مکانیکی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی جدا شود.

پیش زمینه و هدف: تب تشنج شایع ترین علل بستری شدن کودکان در بیمارستان می باشد. اتیولوژی آن دقیقا مشخص نیست اما چندین ماکتور مانند عوامل ژنتیکی و تغییر در سطوح نوروترانسمیترها و عناصر کمیاب به عنوان پاتوژنز این بیماری مطرح می باشد. این مطالعه جهت بررسی سطح روی مایع مغزی - نخاعی (CSF) در کودکان با نوع تب تشنج انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی - تحلیلی می باشد که از شهریور 1387 تا مهر ماه 1388 بر روی 26 بیمار (6 ماه تا 6 ساله) با تب و تشنج که اندیکاسیون انجام LP داشتند، انجام شد. بعد از جمع آوری نمونه ها سطح روی CSF (مایع مغزی - نخاعی) را با روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی تعیین کردیم. داده ها جمع آوری شده با استفاده از آنالیز آماری سطح روی CSF را از نظر نوع تشنج و جنس کودکان مقایسه کردیم.یافته ها: میانگین سطح روی مایع CSF به تفکیک نوع تب تشنج در موارد ساده و پیچیده به ترتیب 2.1081±0.5655 و 1.575±0.2339 میکروگرم بر دسی لیتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P=0.01). تفاوت معنی داری بین سطح روی مایع CSF از نظر جنس بیماران نبود (P=0.19).بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان دادند که سطح روی مایع CSF در بیماران با تب تشنج ساده بیشتر از سطح آن در بیماران با تب تشنج پیچیده است و غلظت روی مایع CSF بین دخترها و پسرها تفاوت معنی داری ندارد.

پیش زمینه و هدف: سولفورموستارد عامل شیمیایی تاول زا می باشد که به عنوان یک تهدید نظامی به شمار می رود. استنشاق سولفورموستارد باعث التهاب راه های تنفسی، آسیب به بافت اپی تلیال ریه می گردد. اثر حفاظتی هگزامتیلن تترآمین بر سلول های ریه انسان در برابر سولفورموستارد گزارش شده است. همچنین اثرات مثبت آن در برابر فسژن موثر بوده است. هدف بررسی میزان تاثیر هگزامتیلن تترآمین بر پارانشیم بافت ریه آلوده به سولفورموستارد می باشد.مواد و روش کار: 42 سر موش صحرایی نر از نژاد Albino Wistar به وزن 20±200 گرم به صورت تصادفی به هشت گروه شامل: 1- نرمال سالین (NS)، 2- ((HMT، 3- (HD1)، 4- (Pre1)، 5- (Post1)، 6- (HD2)، 7- (Pre2)، 8- (Post1) تقسیم شدند. گروه های HD1، Pre1، Post1 سولفورموستارد 0.5 درصد و HD2، Pre2، Post2 سولفورموستارد 0.25 درصد و NS نرمال سالین را به صورت داخل تراشه ای دریافت نمودند. گروه های 8، 7، 5، 4، 2 روزانه دارو را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند، بعد از 14 روز کشته و پردازش بافتی انجام گرفت. عوارض ریوی همانند ادم، کلاپس و خونریزی ریوی درجه بندی و نتایج ثبت گردید.یافته ها: بین گروه های N.S و HMT در پارامترهای پاتولوژیکی اختلاف معنی دار وجود نداشت. میزان ادم، کلاپس، خون ریزی ریوی وابسته به دوز سولفورموستارد می باشد و در دوز بالا آسیب های شدید در ریه مشاهده گردید. میزان آن در گروه های درمانی و محافظتی نسبت به گروه های HD کاهش یافته، همچنین در گروه های درمانی به طور معنی دار نسبت به محافظتی کاهش یافته است.نتیجه گیری: هگزامتیلن تترآمین دارای اثرات محافظتی و درمانی بر بافت ریه می باشد.

پیش زمینه و هدف: طب سوزنی چین نقطه P6 و طب فشاری کره ای نقطه K-K9 را برای درمان تهوع و استفراغ ذکر کرده اند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه طب فشاری نقاط K-K9 و  P6بر تهوع و استفراغ نیمه اول بارداری انجام شد.مواد و روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی مبتنی بر هدف به روی 99 نفر از خانم های باردار واجد شرایط انجام شد که به طور تصادفی در سه گروه K-K9، P6 و نا به جا قرار گرفتند. مطالعه در سه مرحله و به مدت 10 روز در هر سه گروه انجام شد. و نمرات تهوع، استفراغ و اق زدن در هر سه مرحله توسط شاخص رودز اندازه گیری شد. در روزهای (3-1) هیچ مداخله ای برای سه گروه انجام نمی شد و در روزهای 7-4 مطالعه برای گروه K-K9 و نا به جا از دانه فشاری و برای گروه P6 از سی - باند برای انجام طب فشاری استفاده شد. و در روزهای 10-8 از دانه فشاری و سی - باند در سه گروه استفاده نشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از واریانس یک طرفه، کای اسکوئر، کروسکال والیس و با نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: اختلاف معنی داری در میانگین نمره کل تهوع در مدت مداخله (p=0.004) و بعد از مداخله (p=0.001)، در میانگین نمره کل استفراغ در مدت مداخله (p=0.000) و بعد از مداخله (p=0.003) و در میانگین نمره کل اق زدن در مدت مداخله (p=0.009) و بعد از مداخله (p=0.001) بین سه گروه وجود داشت.بحث و نتیجه گیری: نقطه K-K9 تاثیر بیشتری در کاهش میانگین نمره کل تهوع داشته است و میزان تاثیر طب فشاری بر نقاط K-K9 و P6 بر کاهش استفراغ و اق زدن نیمه اول بارداری یکسان است. طب فشاری یک روش برای کاهش تهوع و استفراغ بدون عوارض جانبی می باشد و به آسانی می توان به بیماران آموزش داد.

پیش زمینه و هدف: یکی از روش های موثر در درمان زوجین نازا لقاح آزمایشگاهی از طریق تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) است. یکی از مشکلات مطرح در این روش افزایش شیوع سقط نسبت به حاملگی طبیعی است. در این مطالعه انسیدانس سقط را در زوج های نازا و کاربرد تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم در متغیرهای سن مادر، علل نازایی به تفکیک فاکتور مردانه، زنانه شامل مشکلات تخمک گذاری، فاکتور لوله، آندومتریوز و نازایی بدون علت، تعداد جنین های منتقل شده و چندقلویی بررسی شد.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی - مقطعی، زنان حامله شده به روش ICSI در مرکز نازایی کوثر ارومیه در فاصله زمانی 1386-1382 مورد بررسی قرار گرفتند. داده های مطالعه با استفاده از پرونده بیماران در بخشIVF  و در مواردی طی تماس تلفنی با بیماران جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS13 و با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، تی تست و فیشر آنالیز شد. مقادیر P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: طی مدت بررسی از 280 بیمار حامله شده از طریق ICSI، تعداد 224 نفر از نظر پیامد حاملگی قابل ارزیابی بودند. شیوع سقط در این بیماران 30.1 درصد بود. بین سن بیماران سقط کرده با گروه سقط نکرده ارتباط آماری وجود داشت (P=0.034). از نظر علت نازایی (P=0.22) تعداد جنین های منتقل شده (P=0.94) و حاملگی چندقلویی (P=0.17) ارتباط آماری بین بیماران سقط کرده با بیماران سقط نکرده دیده نشد. اگر چه در بیماران نازای با مشکلات تخمک گذاری شیوع سقط بیشتر از دیگر علل نازایی بود.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی بر اساس این مطالعه با افزایش سن مادر بروز سقط افزایش می یابد. در مشکلات تخمک گذاری شیوع سقط بیشتر از دیگر علل نازایی بوده ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نمی باشد. سقط ارتباطی با تعداد جنین های منتقل شده و حاملگی چندقلویی ندارد.

پیش زمینه و هدف: ویروس BK متعلق به خانواده پولیوما ویریده می باشد که اغلب در دوران کودکی باعث آلودگی در انسان می شود. این ویروس در کلیه ها به صورت نهفته باقی می ماند. حضورBKV  در ادرار بیماران پیوند کلیه 57-35 درصد و در سرم این بیماران 29-6 درصد تخمین زده شده است. حضور تیتر بالای ویروس BK در خون این بیماران عامل اصلی نفروپاتی و در نتیجه باعث اختلال عملکرد بافت پیوندی شده و می تواند منجر به دفع آن گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان فعالیت مجدد ویروس BK با روش مولکولی در بیماران کلیوی و ارتباط شیوع آن با ریسک فاکتورهای سن، جنس، مدت زمان بعد از پیوند، مدت زمان دیالیز، داروهای ایمنوساپرسیو، دوره رد حاد پیوند و دیابت در این بیماران است.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 130 بیمار پیوند کلیه مراجعه کننده به درمانگاه نفرولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام گرفت. دفع ادراری ویروس BK در نمونه های ادراری این بیماران با روش واکنش زنجیره ای پلی مرازی (PCR) مورد تشخیص قرار گرفت.یافته ها: از 130 نمونه ادرار بیماران پیوند ویروس BK در 26 (20 درصد) نمونه از بیماران مثبت بود. میانگین مدت زمان تشخیص ویروس BK در بیماران مثبت در 30 ماه نخست پیوند می باشد (P=0.01). رابطه معنی داری مابین فراوانی دفع ویروس BK در ادرار با سن، جنس، مدت زمان بعد از پیوند، مدت زمان دیالیز، داروهای ایمنوساپرسیو، دوره رد حاد پیوند، میزان کراتنین و دیابت مشاهده نگردید.بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده فعالیت ویروس BK در یک پنجم بیماران پیوند کلیه مراجعه کننده به درمانگاه نفرولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه می باشد. تشخیص ویروس BK با روش مولکولی می تواند ضمن تشخیص سریع تر موجبات پیشگیری از نفروپاتی حاصل از ویروس BK و از دست دادن بافت پیوندی را فراهم آورد.

پیش زمینه و هدف: انگل مالاریا برای ادامه چرخه زندگی در بدن ناقلین، به مولکول های مختلف موجود در دیواره میان روده پشه آنوفل می چسبد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنتی بادی های ضدمولکول های موجود در میان روده در جهت پوشانیدن این مولکول ها و در نتیجه قطع انتقال انگل های مالاریا در بدن این ناقلین است.مواد و روش کار: میان روده پشه های ماده سویه تایپ فرم (معروف به سویه بیچ) آنوفل استفنسی از بدن پشه خارج، هموژنیزه و قندزدایی گردید. محصول حاصل به همراه ادجوانت آلوم به موش های بالب سی تزریق شد. موش های شاهد اجوان آلوم به همراه بافر و یا تنها آلوم دریافت کردند. تشکیل آنتی بادی ضدپروتئین های میان روده با روش الیزا تایید شد. گلبول های قرمز حاوی انگل پلاسمودیوم برگئی به همراه سرم موش های ایمن شده در مقابل آنتی ژن میان روده و یا موش های شاهد از طریق مصنوعی به سویه بیچ و سویه تایپ فرم دیگری (اصالتا از بندرعباس) از پشه های آنوفل خورانده شد و رشد انگل در بدن آنها بررسی و مقایسه گردید.یافته ها: در مورد سویه بیچ درصد آلودگی میان روده به اوسیست در پشه های خون خورده از موش های ایمن 23.1 درصد و در پشه های خون خورده از موش های شاهد 57.8 درصد بود که اختلاف معنی داری داشتند (p<0.001). میانگین تعداد اووسیست های روی میان روده نیز متفاوت بود (به ترتیب 4 در مقابل 35.5 عدد). همچنین در حالی که در غدد بزاقی پشه های گروه تیمار اسپروزوئیت مشاهده نگردید، در 13.3 درصد از غدد بزاقی پشه های شاهد اسپروزوئیت وجود داشت. در مورد گروه های تیمار و شاهد سویه بندرعباس اختلاف معنی داری مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر متفاوت آنتی بادی های ضدآنتی ژن های روده پشه های ناقل مالاریا بر سویه های مختلف ناقلین و ضرورت کارآیی حداکثر ایمن سازی باید از آنتی ژن هایی استفاده کرد که در سویه ها و گونه های مختلف ناقل مشترک بوده و تاثیر مثبت بر اکثریت آنان و به خصوص بر ناقلین مهم مالاریا داشته باشد.

پیش زمینه و هدف: مطالعه حاضر جهت ارزیابی و بررسی بالینی یک داروی گیاهی ترکیبی در درمان هرپس لبی انجام شد.مواد و روش کار: این مطالعه جهت بررسی عصاره گیاهی با ترکیبی از گیاهان شیرین بیان، ژرانیوم، سماق و بادرنجبویه وقتی که به صورت یک ژل تهیه گردیده و پنج بار در روز بر ضایعه استعمال گردد، انجام شد. مجموع 78 بیمار به صورت بالینی با این بیماری تشخیص داده شدند و در دوره درمان، با این دارو یا پلاسبو پیگیری گردیدند. پارامترهای بالینی مختلفی نظیر شدت و مدت درد، زمان بهبودی کامل و اندازه ضایعه در روزهای اول و پنجم در بیماران ارزیابی گردید.یافته ها: بیماران گروه دریافت کننده دارو از لحاظ بعضی پارامترها مثل طول دوره بهبودی کامل و کاهش اندازه ضایعه بین روزهای اول و پنجم بهتر از گروه دریافت کننده پلاسبو بودند. ولی در خصوصیات دیگر تفاوتی دیده نشد.بحث و نتیجه گیری: نتایج در مجموع نشان داد که این داروی گیاهی می تواند در درمان تبخال لبی عود کننده استفاده شود.